20.เชื่อมั่น

จะมีใครที่โง่งมจนถึงวินาทีสุดท้ายเหมือนเธอบ้างไหมนะ คงไม่น่าจะมีอีกแล้วในจักรวรรดินี้

เอเวียไม่สงสัยในเรื่องความสัมพันธ์ของพี่สาวกับสามีเลย เธอคิดว่ามันพอเข้าใจได้ว่าทำไมเกรทถึงได้เย็นชากับเธอมากนัก เพราะว่าเขาถูกบังคับให้แต่งงานกับเธอยังไงล่ะ ถึงอย่างไรความสัมพันธ์มันก็ไม่ได้เริ่มต้นมาจากความรัก แต่ถึงอย่างนั้นเราก็อยู่ด้วยกันยาวนานถึง20ปี และลูกสาวของเราก็กำลังเติบโตอย่างงดงาม ทำไมกันนะ..เวลาผ่านมาเนิ่นนานมากถึงขนาดนั้นแต่เขากลับไม่รู้สึกผูกพันกับเธอเลยงั้นหรือ

และเมื่อเอเวียเอ่ยกับพี่สาวของเธอว่าเธอต้องการที่จะหย่า ท่านพี่เอสเทียก็สนับสนุนการหย่าในครั้งนี้มากทีเดียว

ทุกอย่างเป็นไปได้ดีทั้งการหย่าของเธอและการใช้ชีวิตหลังการหย่า แน่นอนว่ามันเจ็บปวดเป็นธรรมดาแต่เอเวียคิดว่าตัวเองได้รับอิสระของเธอคืน จนเธอเดินทางไปที่พระราชวังเพื่อยื่นหนังสือการหย่าให้กับทางการ ข้าหลวงรับหนังสือการหย่านั้นเอาไว้พร้อมกับทำหน้าเสียดาย

“ท่านดัชเชสและอดีตท่านดยุคนั้นดูเหมาะสมกันมากเลยนะครับ”

เหมาะสมมากแค่ไหนแต่เขาไม่รักเธอแค่นั้นก็จบแล้ว

“เขาไม่เคยรักข้าเลย..ไม่เคยสนใจว่าข้าจะมีชีวิตแบบไหนด้วยซ้ำ การอยู่กับคนแบบนั้นข้าคิดว่ามันเสียเวลา..”

ข้าหลวงตกใจกับคำกล่าวของดัชเชสแอเรียนาไม่น้อยเลย เขาก้มหน้าลงเพื่อแสดงความเสียใจต่อการหย่าร้างในครั้งนี้

“เพราะว่าข้าไม่รู้เรื่องในคฤหาสน์แอเรียนาก็เลยพูดออกไปแบบไม่ไตร่ตรองขอโทษท่านดัชเชสด้วยนะครับ”

เอเวียหัวเราะออกมาเบาๆ

“ไม่เป็นไรเลยค่ะ ข้าไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น”

ข้าหลวงมองหน้าของเอเวียอีกครั้งสลับกับมองหนังสือหย่าในมือ

“มันน่าแปลกนะครับ เพราะรางวัลเดียวของท่านเซอร์เกรทที่เขาร้องขอกับองค์จักรพรรดิ คือเขาขอแต่งงานกับท่าน ในช่วงเวลานั้นข้ายังคิดว่าท่านจะเป็นสตรีที่โชคดีที่สุดในจักรวรรดิ ที่มีว่าที่สามีที่ร้องขอการแต่งงานกับท่านเป็นรางวัลแทนเงินทองและของมีค่า..”

คำกล่าวของข้าหลวงทำให้ในใจของเอเวียรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา เธอเก็บเรื่องนั้นไปตกตะกอนในความคิดก่อนจะย้อนกลับไปในช่วงเวลาก่อนที่เธอจะแต่งงาน ท่านพี่เอสเทียแต่งงานก่อนเธอได้สองปีในระหว่างที่เกิดสงคราม ท่านพ่อและท่านแม่หวาดกลัวผลกระทบจากสงครามที่ยืดเยื้อมานานจับบังคับให้พี่สาวของเธอแต่งงานกับแกรนด์ดยุค

ในวันแต่งงานพี่สาวของเธอร้องไห้จนตาบวม

“เอเวีย จำเอาไว้นะว่าเจ้าจะต้องแต่งงานกับคนที่เจ้ารักเท่านั้น พี่เลือกไม่ได้จึงจำทนแต่งงานกับคนที่พี่ไม่ได้รัก..”

ช่วงเวลานั้นเธอพึ่งจะกลับมาจากการเรียนที่อคาเด็มมี่จึงไม่รู้ว่าคนรักเก่าของพี่เอสเทียคือใครกันแน่

เอเวียไม่ปล่อยให้ความสงสัยค้างคาในใจ เธอเดินทางไปหาอดีตสาวใช้ของพี่สาวที่ขอลาออกไปอยู่ชนบท

“ข้าแค่ต้องการความจริงเท่านั้น จะอย่างไรข้ากับเซอร์เกรทก็หย่ากันแล้วข้าอยากรู้ว่าเขาคืออดีตคนรักของพี่เอสเทียใช่ไหม?”

ความจริงกำลังทำหน้าที่กดทับเอเวียให้จมดิ่งลงไปสู่หนทางที่มืดมิดมากที่สุดในชีวิต เมื่อเธอล่วงรู้ว่าอดีตสามีกับพี่สาวเคยเป็นคนรักที่ถึงขั้นสัญญาเอาไว้ว่าหลังจากที่เกรท กลับมาจากสนามรบเขาจะมาขอพี่เอสเทียแต่งงาน

แสดงว่าเขาคงจะแค้นมากเลยสินะที่พอเขากลับมาจากสนามรบ สตรีอันเป็นที่รักดันแต่งงานไปแล้ว เพราะแบบนั้นเขาถึงได้ร้องขอต่อองค์จักรพรรดิเพื่อต้องการแต่งงานกับเธอ

ช่วงเวลานั้นเมื่อเอเวียรู้ความจริง เธอไม่อยากทำอะไรเลย จากที่เธอมักจะออกไปข้างนอกเพื่อเลือกซื้อชุดเดรสกับโอฟีเลีย เธอก็ไม่คิดออกไปไหน เธอโยนงานทั้งหมดของแอเรียนา ไปให้ลูกสาวทำ เพราะในช่วงเวลานั้นเอเวียรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังจะตายไปจริงๆ

แล้วเธอยังมารู้ทีหลังอีกว่าเกรทมีความสัมพันธ์กับนักบุญหญิงผู้หนึ่งจนมีลูกที่อายุน้อยกว่าโอฟีเลียสองปีด้วยกัน ความเจ็บปวดมันเหมือนกับเข็มเล็กๆ ที่ทิ่มแทงเข้าไปในใจของเธอไม่รู้จักหยุดหย่อน

เอเวียไม่รู้ว่าเธอควรจะทำอย่างไรกับช่วงเวลาสิ้นหวังของตัวเองดี เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ความเจ็บปวดแปรเปลี่ยนเป็นความเคียดแค้น เอเวียจึงหาทางจัดการกับทุกคนที่มันกล้าทำให้เธอเสียใจ

คนแรกที่เธอจัดการเขาคือเซอร์เกรท อดีตสามีของเธอ มนตร์ดำที่เธอร่ำเรียนมานั้นไม่ได้มีประสิทธิภาพเท่าที่ควร เพราะแบบนั้นเอเวียจึงทำสัญญากับปีศาจเพื่อแลกเปลี่ยนอายุไขให้เป็นพลัง

เธอสาปแช่งเกรทให้เขาพบเจอกับอาการเจ็บปวดที่บาดลึกจนถึงชั้นกระดูกในทุกวัน นั่นทำให้เขาเดินไม่ได้มานานหลายปีแล้ว แต่เรื่องนี้ไม่ได้เปิดเผยออกมาเพราะเกรทต้องการปิดข่าวเรื่องการป่วยของตัวเอง

เอเวียสาปแช่งพี่สาวของเธอให้พี่เอสเทียพบเจอกับโรคร้ายที่ไม่มีทางรักษาหาย หลังจากที่เธอแต่งงานกัน อดีตสาวใช้ของพี่เอสเทียยังกล่าวว่าพี่สาวของเธอและเซอร์เกรทยังลักลอบพบกันอยู่บ่อยๆ นี่ไม่ใช่ว่าอาม่อนคือลูกชายของเซอร์เกรทด้วยอย่างนั้นหรือ คนสารเลวทั้งสองคนควรจะได้รับการทรมานเป็นสิ่งตอบแทนที่พวกเขาทำให้เธอเจ็บปวดเช่นนี้

และนักบุญหญิง บอกตามตรงว่าในใจของเอเวียไม่ได้โกรธสตรีผู้นี้เท่ากับพี่สาวของเธอ แต่การลักลอบเป็นชู้กับอดีตสามีของเธอก็ให้อภัยไม่ได้เหมือนกัน

เพราะแบบนั้นเอเวียจึงจับตัวบุตรสาวของนางมาให้เป็นหญิงรับใช้ของโอฟีเลีย

แต่ลูกสาวที่แสนจิตใจดีของเธอก็ปล่อยเด็กคนนั้นไป เอเวียรู้ว่าเธอคือสตรีที่ชั่วช้าแต่โอฟีเลียเป็นเด็กดีมากเหลือเกิน ยิ่งมองเห็นลูกสาวที่กำลังเติบโต เธอก็ยิ่งนึกถึงตัวเองในวัยสาว เธอไม่เคยมีความรักมาก่อนเลย ไม่เคยรู้จักความรักรู้จักแค่คนสารเลวที่พยายามใช้เธอเพื่อแก้แค้น

เพราะแบบนั้นโอฟีเลียจะต้องพบเจอเรื่องราวแบบเดียวกันกับเธอ เด็กคนนั้นจะต้องเจอบุรุษที่รักนางจริงๆ

เอเวียรู้ว่าตัวเองกำลังจะตาย เธอรู้ว่าพลังของเธอนั้นคงจะไม่คงที่เท่าไหร่นัก แต่ดูเหมือนว่ามันจะได้ผล เธอสามารถควบคุมจิตใจของบุรุษที่เธอหมายตาเอาไว้ได้แล้ว

“เคาน์อัคราฟ..ชายผู้นั้นมีชื่อว่าคาลอส อัคราฟค่ะ”

เอเวียหัวเราะออกมาเบาๆ

“เช่นนั้นก็ดี ข้าคิดว่าเขาเป็นเพียงพ่อค้าแต่ใครเลยจะคิดว่าเขาจะเป็นถึงชนชั้นสูง”

จินนี่มองท่านดัชเชสด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง ท่านดัชเชสกำลังปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาเงียบๆ ราวกับว่ากำลังรอคอยความตาย

“จิน..ชายผู้นั้นส่งแม่เลี้ยงของตัวเองไปอยู่ในป่าเขา แล้วเขายังจัดการตัดเส้นเอ็นของบิดาเพื่อให้อดีตท่านเคาน์พบเจอกับความทุกข์ทรมาน..ถือว่าข้ามองคนไม่ผิดจริงๆ”

จินนี่ไม่เห็นด้วยเลยสักนิด

“แล้วท่านไม่กลัวว่าหากความทรงจำของเขากลับคืนมาเขาจะทำร้ายคุณหนูอย่างนั้นหรือคะ”

เอเวียยกยิ้มขึ้นมา

“จิน เด็กคนนั้นเป็นลูกสาวของข้า นางเป็นสตรีที่งดงามเหนือหมู่มวลดอกไม้ทั้งหมด เจ้าคิดว่าลูกสาวของข้าจะไม่เตรียมแผนรับมือในเรื่องนี้อย่างนั้นหรือ แต่ไหนแต่ไรสายเลือดของแอเรียนาไม่ใช่คนโง่ ข้าเชื่อว่าโอฟีเลียจะต้องทำให้เจ้าเด็กคาลอสเจ็บปวดจนคลั่งตายแน่ๆ