All Chapters of เส้นทางรักใต้เงาอันตราย: Chapter 1 - Chapter 10

ณ. เมืองโตเกียว ประเทศญี่ปุ่นเช้าวันใหม่ในบ้านของมิเอโกะเริ่มต้นขึ้นด้วยแสงแดดอ่อนๆ ที่ลอดผ่านหน้าต่างกระจกใส สีทองอ่อนๆ ส่องสว่างไปทั่วห้องนั่งเล่นสไตล์ญี่ปุ่น โมเดิร์นในบ้านที่ตกแต่งด้วยไม้และโทนสีอบอุ่นที่ให้ความรู้สึกผ่อนคลาย สวนเล็กๆ ด้านนอกบ้านมีต้นซากุระอันงดงามที่กำลังเริ่มผลิบาน แม้จะเป็นเช้าตรู่ แต่ก็มีความรู้สึกสดชื่นและเต็มไปด้วยความสุขในการเริ่มต้นวันใหม่เสียงนกร้องเบาๆ ดังมาจากสวน มิเอโกะ อายุ 25 ปี มีอาชีพเป็นนักข่าวมีนิสัย (น่ารัก อ่อนโยน ขี้เล่นและนิสัยห้าวๆ ไม่ยอมคนและรักความยุติธรรม) ยังคงนอนขดตัวอยู่บนเตียงนุ่มๆ จนกระทั่งได้กลิ่นหอมของชาเขียวที่ลอยเข้ามาจากห้องครัว นั่นคงเป็นแม่ของเธอที่กำลังชงชาอย่างรอบคอบ“อ้าว...เช้านี้ก็เป็นเช้าวันใหม่แล้วสินะ” มิเอโกะพูดเบาๆ กับตัวเอง ก่อนที่จะลุกจากเตียงด้วยความรวดเร็วและเริ่มเตรียมตัวสำหรับวันใหม่ในครัว คุณแม่ชื่อคิดซูกะวัย 55 ปีที่เป็นแม่บ้านที่มีจิตใจอ่อนโยนกำลังชงชาเขียวให้กับสมาชิกทุกคนในบ้าน ขณะที่คุณพ่อชื่อฮิโร่ชิ วัย 60 ปีที่เป็นสถาปนิกนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อย่างสงบและใจเย็น“มิเอโกะจัง ทำไมวันนี้ตื่นเร็วจัง?” คุณแม่

อาคารสูงของ Tokyo Horizon News ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางโตเกียว ถนนด้านหน้าคลาคล่ำไปด้วยรถยนต์และผู้คนที่เร่งรีบในชั่วโมงทำงาน ย่านนี้เต็มไปด้วยเสียงสัญญาณจราจรและโฆษณาดิจิทัลบนตึกสูงที่แสดงภาพข่าวล่าสุดภายในสำนักงานตกแต่งในโทนสีขาวสะอาดตา ผนังบางส่วนเป็นกระจกใส เผยให้เห็นวิวของโตเกียวที่วุ่นวายแต่สวยงาม พื้นที่เปิดโล่งเต็มไปด้วยโต๊ะทำงานที่จัดเรียงอย่างมีระเบียบ บนโต๊ะมีคอมพิวเตอร์ โน้ตบุ๊ก แฟ้มเอกสาร และแก้วกาแฟวางกระจัดกระจาย เสียงโทรศัพท์และการพิมพ์แป้นคีย์บอร์ดดังสลับกับเสียงพูดคุยของนักข่าวที่เร่งส่งงาน ทุกคนมีสีหน้าเคร่งเครียดโต๊ะของ มิเอโกะ อยู่ใกล้หน้าต่าง มองออกไปเห็นตึกระฟ้าและฟ้าสีหม่น เธอนั่งหลังตรง มือข้างหนึ่งเลื่อนแฟ้มเอกสารอย่างระมัดระวัง ส่วนมืออีกข้างถือปากกาเขียนข้อความลงในสมุดบันทึกด้วยลายมือเรียบร้อย รูปถ่ายโกดังร้างถูกวางไว้ตรงหน้า ดวงตาของเธอจับจ้องรูปนั้นราวกับมันมีคำตอบบางอย่างที่เธอต้องการ มิเอโกะ: (พึมพำกับตัวเอง ขณะอ่านเอกสารในมือ) "พวกมันใช้เส้นทางนี้มาหลายเดือนแล้ว ทำไมตำรวจถึงยังจับไม่ได้? หรือว่า...มีใครในระบบช่วยปกป้องพวกมัน?"เธอหยุดเดิน หันกลับไปม

สถานที่: บนรถของเคนชิโร่รถยนต์หรูสีดำแล่นอย่างนุ่มนวลไปตามถนนย่านชานเมือง โตโยะ คนขับรถส่วนตัวของเคนชิโร่ จับพวงมาลัยแน่น ดวงตาจดจ่ออยู่ที่ถนนข้างหน้า บอดี้การ์ดห้าคนของเขานั่งกระจายกันอยู่ในรถสองแถวหลัง สีหน้าของทุกคนเคร่งเครียดเหมือนพร้อมรับมือกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันมิเอโกะนั่งชิดประตูด้านซ้าย กระเป๋าสะพายของเธอวางบนตัก มือกำแน่นจนข้อขาว เธอยังรู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงไม่หยุดหลังการหนีตายเมื่อครู่เคนชิโร่ที่นั่งข้างเธอ เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่ฟังแล้วหนักแน่นเคนชิโร่:"คุณเป็นใครครับ? ทำไมถึงถูกตามล่า?"มิเอโกะสะดุ้งเล็กน้อย เธอก้มหน้าลง สูดหายใจลึกก่อนตอบเสียงเบามิเอโกะ:"ฉัน... ฉันเป็นนักข่าวค่ะ มิเอโกะ จาก Tokyo Horizon News"เคนชิโร่พยักหน้าเล็กน้อย หันหน้ากลับไปมองถนนเบื้องหน้า น้ำเสียงของเขายังคงเรียบเคนชิโร่:"และคุณไปทำอะไรที่โกดังนั่น?"เธอหันมามองเขาอย่างลังเล ก่อนตัดสินใจพูดออกมาในที่สุดมิเอโกะ:"ฉันกำลังสืบเรื่องแก๊งยามาโตะ คุโรคิ พวกเขาขนยาเสพติดและอาวุธผิดกฎหมาย ฉันต้องการเปิดโปงพวกเขา"ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรในทันที มือของเขาที่วางอยู่บนเข่าข

สถานที่: ห้องทำงานส่วนตัวของเคนชิโร่, ที่อยู่อาศัยของเขาเคนชิโร่เปิดประตูห้องทำงานเข้ามา สายตาของเขาจับจ้องไปที่โต๊ะทำงานที่มีไฟสีเหลืองอ่อนส่องสว่าง เขาหยุดยืนอยู่ที่ประตูแล้วมองไปที่นาฬิกาแขวนกำแพง ก่อนจะหันกลับมาหามิเอโกะที่ยืนอยู่ข้างโต๊ะ ในมือของเธอถือเอกสารที่เขามอบให้ เธอคลี่อ่านมันอย่างระมัดระวัง"คุณแน่ใจหรือว่าจะทำแบบนี้?" เคนชิโร่ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เงียบขรึมมิเอโกะเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร เมื่อเห็นการแสดงออกของเขา เธอรู้ว่าเขาไม่ได้ถามแค่คำถามนั้น แต่กำลังพยายามสื่อถึงความกังวลที่ซ่อนอยู่ในตัวเขา"แน่ค่ะ ฉันไม่กลัว..." เสียงของมิเอโกะทุ้มลง แต่ยังคงมั่นคง "แค่บอกมา ถ้าฉันต้องทำอะไร ผมก็จะทำ"เคนชิโร่ยืนนิ่งไปครู่หนึ่ง เหมือนกำลังประเมินสถานการณ์ เขาเดินไปที่โต๊ะทำงานและเริ่มจัดเรียงเอกสารบางอย่าง ขยับปากเพื่อพูด แต่แล้วก็หยุดหายใจไปชั่วขณะ"มันจะอันตรายมาก" เคนชิโร่พูดเสียงเบา แต่มันหนักแน่นมิเอโกะเดินเข้ามาใกล้ ค่อยๆ วางเอกสารลงบนโต๊ะอย่างตั้งใจและมองเขาตรงๆ "ถ้าไม่ทำอะไรเลย พวกนั้นก็จะทำลายทุกอย่าง" เธอหยุดพูดไปและมองเขาในสายตาที่แสดงออกถึงความมุ่งมั่น "ฉันพร้อมแล้วค่ะ"

ณ.บ้านพักของเคนชิโร่ เช้าวันรุ่งขึ้น แสงแดดอ่อนๆ สาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างกระจกใสในห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์ เคนชิโร่ยืนอยู่ข้างๆ โต๊ะทำงานที่เต็มไปด้วยเอกสาร ขณะที่มือของเขากำลังขยับไปมาบนสมาร์ทโฟนตรวจสอบข้อมูลบางอย่างมิเอโกะที่นั่งอยู่บนโซฟา หยิบแก้วกาแฟที่ยังอุ่นอยู่ขึ้นมาดื่ม รู้สึกถึงความเงียบที่แปลกประหลาดในห้องนี้ แม้จะมีเสียงของเครื่องชงกาแฟในห้องครัวอยู่เบาๆ แต่ความรู้สึกของเธอก็ยังคงวนเวียนอยู่ที่เหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมาเคนชิโร่หันมองไปที่มิเอโกะ ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย“วันนี้เราจะไปที่โกดังเก่าของแก๊งค์มาเฟียที่คุณบอก เราต้องหาคำตอบให้ได้” เขาพูดขณะยกมือลูบคางเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเขาจะคิดถึงแผนการอะไรบางอย่างที่อยู่ในหัวมิเอโกะพยักหน้าเบาๆ แม้จะรู้สึกตึงเครียด แต่ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงสิ่งที่จะเกิดขึ้นได้ เธอได้แต่หวังว่าเคนชิโร่จะสามารถนำพาเธอผ่านเรื่องราวทั้งหมดไปได้เสียงโทรศัพท์มือถือของเคนชิโร่ดังขึ้น เขากดรับสายโดยไม่พูดอะไร และแค่ฟังเสียงที่ปลายสายอยู่ครู่หนึ่ง“ทุกคนพร้อมแล้วใช่ไหม?” เคนชิโร่ถามเสียงตอบกลับจากปลายสายฟังดูราบเรียบ แต่มั่นใจ “ครับ คุณเค