All Chapters of เส้นทางรักใต้เงาอันตราย: Chapter 41 - Chapter 50

สถานที่: บ้านพักของเคนชิโร่, เกียวโตแสงแดดยามบ่ายที่อ่อนโยนส่องผ่านหน้าต่างไม้บานใหญ่ของบ้านพักเคนชิโร่ในเกียวโต สะท้อนกับลำแสงที่ทำให้ห้องดูอบอุ่นและน่าอยู่ บนโต๊ะไม้ที่อยู่กลางห้องมีเอกสารและแผนงานสำหรับมูลนิธิ Mamori no Te Shien Zaidan ถูกเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ ควันจากแก้วชาของมิเอโกะลอยขึ้นไปในอากาศ เธอนั่งอยู่ข้างๆ เคนชิโร่ที่กำลังพิจารณาเอกสารบนโต๊ะ“คุณเคนชิโร่,” มิเอโกะพูดขณะที่มองไปยังเอกสารที่เคนชิโร่ถืออยู่ “เราควรเริ่มจากการคัดเลือกทีมงานที่จะช่วยเหลือในด้านการให้คำปรึกษาและฟื้นฟูจิตใจให้กับผู้ที่ได้รับผลกระทบจากอาชญากรรมและยาเสพติด... แต่เราอาจจะต้องมองหาคนที่มีความเข้าใจลึกซึ้งจริงๆ”เคนชิโร่เงยหน้าขึ้นมาจากเอกสารและหันไปมองมิเอโกะ “ผมเห็นด้วยครับ เราต้องการคนที่ไม่เพียงแค่มีทักษะ แต่มีกระแสจิตใจที่ดีด้วย คนที่สามารถทำให้เหยื่อรู้สึกว่าพวกเขาสามารถพึ่งพาได้จริงๆ”มิเอโกะยิ้มบางๆ และพยักหน้าหนักแน่น “ฉันคิดว่าผู้คนเหล่านั้นต้องการมากกว่าคำพูด พวกเขาต้องการการสนับสนุนที่จริงใจและไม่ใช่แค่การช่วยเหลือชั่วคราว เราจะต้องคอยอยู่เคียงข้างพวกเขาไปตลอดทาง”เคนชิโร่ยืดตัวเล็กน้

สถานที่: สวนสาธารณะในเมืองเกียวโตท่ามกลางสวนสาธารณะที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากร้านกาแฟที่พวกเขาเพิ่งไปเยือน บรรยากาศในตอนนี้เต็มไปด้วยความเงียบสงบ เสียงใบไม้ไหวตามลมและเสียงนกร้องเป็นจังหวะระฆังที่ทำให้ทุกอย่างรอบตัวดูเหมือนจะหยุดหมุนไปชั่วขณะหนึ่ง ทั้งสองเดินไปในทางเดินที่เต็มไปด้วยดอกไม้ฤดูใบไม้ผลิที่กำลังบานอยู่ ทำให้พื้นที่นี้เต็มไปด้วยความสดชื่นและอากาศบริสุทธิ์มิเอโกะเดินเคียงข้างเคนชิโร่ สายตาของเธอมองไปยังท้องฟ้าที่มีเมฆบางๆ ลอยอยู่ สีฟ้าครามของท้องฟ้าทำให้เธอรู้สึกถึงความสงบในใจ“คุณเคนชิโร่...” มิเอโกะพูดขึ้นเสียงเบา แต่เต็มไปด้วยความรู้สึก “วันนี้อากาศดีจังเลยนะคะ”เคนชิโร่หันไปมองเธอ แล้วยิ้มให้เล็กน้อย “ใช่ครับ... อากาศแบบนี้ทำให้รู้สึกเหมือนเราสามารถใช้เวลานี้ให้เต็มที่ได้”มิเอโกะหันมามองเขา ขณะที่ความรู้สึกในใจของเธอเริ่มท่วมท้นขึ้นอีกครั้ง เธอไม่เคยรู้สึกถึงความสงบและความสุขแบบนี้มาก่อน ความรู้สึกที่เคนชิโร่เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเธอทำให้ทุกอย่างดูเหมือนจะมีความหมายมากขึ้น“คุณเคนชิโร่... ฉันคิดว่า ฉันคงไม่สามารถกลับไปเหมือนเดิมได้แล้ว” มิเอโกะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เบา แต่มัน

สถานที่: ห้องทำงานของเคนชิโร่ – มูลนิธิ Mamori no Te Shien Zaidanในห้องทำงานที่ตกแต่งด้วยสไตล์ทันสมัยและอบอุ่น มีแสงแดดสาดส่องผ่านหน้าต่างบานใหญ่ลงมาถึงพื้นไม้สีอ่อน เสียงของนาฬิกาผนังที่เดินไปอย่างมั่นคงเป็นเสียงเดียวที่ดังในห้องนี้ ขณะที่มิเอโกะและเคนชิโร่ยืนอยู่เงียบๆ ใกล้ๆ กัน ทั้งสองยืนหันหน้าเข้าหากัน ความรู้สึกของการเริ่มต้นใหม่ลอยอยู่ในอากาศ พร้อมกับความเชื่อมโยงที่ยิ่งแน่นแฟ้นขึ้นระหว่างพวกเขา“นี่คือการเริ่มต้นใหม่ของเรา...” เคนชิโร่พูดเสียงเบา ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่มิเอโกะอย่างมั่นใจ ท่าทีของเขาแสดงถึงความมั่นใจในอนาคตที่พวกเขากำลังจะร่วมสร้างขึ้นมิเอโกะมองเขา และยิ้มให้กับคำพูดนั้น มือของเธอคลี่ยิ้มบางๆ ท่ามกลางความเงียบ “ใช่ค่ะ การเริ่มต้นที่สำคัญ... ไม่ใช่แค่การเริ่มต้นของมูลนิธิเท่านั้น แต่เป็นการเริ่มต้นของการเดินทางที่ใหม่สำหรับเราทั้งคู่” เสียงของเธออ่อนโยน แต่ก็เต็มไปด้วยความมั่นใจเหมือนกันเคนชิโร่ยิ้มตอบกลับ แต่ความรู้สึกในใจของเขาไม่สามารถปิดบังได้ เขารู้สึกถึงการเชื่อมโยงระหว่างเขากับมิเอโกะที่เพิ่มขึ้นทุกวัน ความสัมพันธ์ที่ไม่ใช่แค่การทำงานร่วมกัน แต่เป็นการ

ที่ห้องประชุมของมูลนิธิ Mamori no Te Shien Zaidan เคนชิโร่และมิเอโกะยังคงนั่งอยู่ในบรรยากาศที่เคร่งเครียดหลังจากรับฟังเรื่องราวของพี่น้องจากเกียวโตที่ขอความช่วยเหลือ ทั้งสองมีสีหน้าแสดงถึงความมุ่งมั่นอย่างชัดเจนเคนชิโร่กดปุ่มเรียกบอดี้การ์ดทั้งห้าคนเข้ามาที่ห้องประชุม เมื่อพวกเขาเดินเข้ามา เคนชิโร่เงยหน้าขึ้นจากเอกสารในมือ พลางมองหน้าทีมงานของเขาด้วยสายตาจริงจัง“พวกคุณทุกคน ผมมีเรื่องสำคัญที่ต้องการความร่วมมือจากพวกคุณทุกคน” เคนชิโร่กล่าวเสียงหนักแน่น “เราจะเริ่มปฏิบัติการเพื่อล้มอิทธิพลของนักการเมืองชื่อยามาโตะ เคนอิจิในเกียวโต เราต้องรวบรวมหลักฐานทุกอย่างที่จะนำไปสู่การดำเนินคดีกับเขาและพรรคพวกได้สำเร็จ”มิเอโกะพยักหน้าเบา ๆ เสริมด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแต่เด็ดเดี่ยว “ฉันเชื่อว่าพวกคุณทุกคนรู้ดีว่าภารกิจนี้ไม่ใช่แค่เรื่องของความยุติธรรม แต่เป็นเรื่องของชีวิตและอนาคตของชาวบ้านที่ต้องการความช่วยเหลือจากเรา”บอดี้การ์ดทั้งห้าคนรับฟังอย่างตั้งใจ คนหนึ่งพูดขึ้น “นายครับ บอกมาได้เลยครับว่าอยากให้พวกเราทำอะไรบ้าง”เคนชิโร่หยิบแผนที่เมืองเกียวโตที่วางอยู่บนโต๊ะ เขาชี้ไปยังตำแหน่งที่เป็นบ้านพัก

แสงอาทิตย์อ่อนๆ ยามเช้าสาดส่องผ่านม่านโปร่งในห้องทำงานของเคนชิโร่ กลิ่นหอมของกาแฟจากห้องครัวลอยมาตามอากาศ เงียบสงบของเช้าวันใหม่ไม่ได้บ่งบอกถึงความเข้มข้นของสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นมิเอโกะนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานตรงข้ามเคนชิโร่ สวมชุดสูทสีเบจเรียบง่าย แต่ดูภูมิฐาน ดวงตาของเธอจับจ้องแผนงานบนหน้าจอแล็ปท็อป ขณะที่เคนชิโร่นั่งทบทวนเอกสารรายชื่อบุคคลเป้าหมาย“คุณแน่ใจนะคะว่าพวกเขาจะไม่ทันไหวตัว?” มิเอโกะเงยหน้าขึ้นจากจอและถาม น้ำเสียงของเธอแม้จะดูจริงจังแต่ก็แฝงไปด้วยความห่วงใย“ผมมั่นใจครับ” เคนชิโร่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แต่ในดวงตาของเขาก็แฝงความกังวล “ทีมของเราทำงานกันอย่างรอบคอบ ไม่มีเหตุผลที่แผนจะล้มเหลว… แต่ถ้ามีอะไรผิดพลาด คุณต้องอยู่ในที่ปลอดภัยที่สุด”“ฉันไม่อยากแค่รออยู่เฉยๆ” มิเอโกะพูดพร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย “ฉันอยากช่วยคุณอย่างเต็มที่”เคนชิโร่หัวเราะเบาๆ และมองเธอด้วยสายตาที่อ่อนโยน “ผมรู้ครับ แต่ผมไม่อยากให้คุณเสี่ยงเกินไป”เสียงเคาะประตูดังขึ้น บอดี้การ์ดทั้งห้าคนเดินเข้ามาในห้องพร้อมรายงานความพร้อมของแต่ละทีม“ทุกอย่างพร้อมแล้วครับ คุณเคนชิโร่” หัวหน้าทีมรายงาน“ดีมาก” เคนชิโ