ตอนที่ 1: เช้าวันใหม่ของมิเอโกะ

ณ. เมืองโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น

เช้าวันใหม่ในบ้านของมิเอโกะเริ่มต้นขึ้นด้วยแสงแดดอ่อนๆ ที่ลอดผ่านหน้าต่างกระจกใส สีทองอ่อนๆ ส่องสว่างไปทั่วห้องนั่งเล่นสไตล์ญี่ปุ่น โมเดิร์นในบ้านที่ตกแต่งด้วยไม้และโทนสีอบอุ่นที่ให้ความรู้สึกผ่อนคลาย สวนเล็กๆ ด้านนอกบ้านมีต้นซากุระอันงดงามที่กำลังเริ่มผลิบาน แม้จะเป็นเช้าตรู่ แต่ก็มีความรู้สึกสดชื่นและเต็มไปด้วยความสุขในการเริ่มต้นวันใหม่

เสียงนกร้องเบาๆ ดังมาจากสวน มิเอโกะ อายุ 25 ปี มีอาชีพเป็นนักข่าวมีนิสัย (น่ารัก อ่อนโยน ขี้เล่นและนิสัยห้าวๆ ไม่ยอมคนและรักความยุติธรรม) ยังคงนอนขดตัวอยู่บนเตียงนุ่มๆ จนกระทั่งได้กลิ่นหอมของชาเขียวที่ลอยเข้ามาจากห้องครัว นั่นคงเป็นแม่ของเธอที่กำลังชงชาอย่างรอบคอบ

“อ้าว...เช้านี้ก็เป็นเช้าวันใหม่แล้วสินะ” มิเอโกะพูดเบาๆ กับตัวเอง ก่อนที่จะลุกจากเตียงด้วยความรวดเร็วและเริ่มเตรียมตัวสำหรับวันใหม่

ในครัว คุณแม่ชื่อคิดซูกะวัย 55 ปีที่เป็นแม่บ้านที่มีจิตใจอ่อนโยนกำลังชงชาเขียวให้กับสมาชิกทุกคนในบ้าน ขณะที่คุณพ่อชื่อฮิโร่ชิ วัย 60 ปีที่เป็นสถาปนิกนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อย่างสงบและใจเย็น

“มิเอโกะจัง ทำไมวันนี้ตื่นเร็วจัง?” คุณแม่ถามด้วยรอยยิ้ม

“ก็อยากจะไปทำงานเร็วๆ ไงคะ วันนี้จะไปหาข่าวใหญ่!” มิเอโกะตอบพลางยิ้มให้แม่

ซูนิโอะ พี่ชายของมิเอโกะวัย 30 ปี เป็นวิศวกรก่อสร้าง กำลังนั่งทานข้าวมิโสะพร้อมไข่ม้วนอยู่ข้างๆ เขาหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นน้องสาวทำท่าทางขึงขัง

“วันนี้เธอจะไปขุดข่าวอะไรอีกเหรอ? ระวังหน่อยนะ ข่าวเชิงสืบสวนมันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ” ซูนิโอะพูดพร้อมยิ้มแหย่ มิเอโกะเลยเถียงกลับทันที

“ทำข่าวไม่ได้เล่นหรอกค่ะ พี่ซูนิโอะต้องระวังตัวในงานก่อสร้างมากกว่าฉันอีกนะ”

ทั้งครอบครัวนั่งทานข้าวร่วมกันและพูดคุยถึงเรื่องต่างๆ อย่างมีความสุข บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและการพูดคุยที่อ่อนโยน คุณพ่อที่ชอบฟังข่าวสารในเมืองเริ่มพูดถึงเหตุการณ์ต่างๆ ในโตเกียวที่เขาอ่านในหนังสือพิมพ์

“ข่าวเมื่อคืนนี้ว่าเรื่องของแก๊งมาเฟียที่กำลังขยายอิทธิพลในเมืองโตเกียว เจ้าของข่าวนี้คงต้องการนักข่าวที่มีความสามารถในการสืบสวนจริงๆ” คุณพ่อพูด

มิเอโกะหยุดชั่วขณะและหันมาฟังด้วยความตั้งใจ “เอาจริงนะคะพ่อ หนูมีข่าวเกี่ยวกับแก๊งยามาโตะ คุโรคิ ที่อยากจะสืบสวน น่าสนใจมากๆ” เธอพูดด้วยความมุ่งมั่นในน้ำเสียง

“ระวังตัวหน่อยนะมิเอโกะ ข่าวพวกนี้อันตรายนะ” คุณแม่เตือนด้วยความเป็นห่วง

มิเอโกะพยักหน้าแล้วพูดเสียงเบา “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่จะเปิดโปงพวกมันเท่านั้นเอง”

หลังจากทานอาหารเสร็จ มิเอโกะเตรียมตัวไปทำงาน ในห้องนอนของเธอ ที่ตกแต่งเรียบง่ายด้วยโทนสีอบอุ่นและสไตล์ที่สะท้อนความชอบส่วนตัวของเธอ เธอเปิดตู้เสื้อผ้าและหยิบชุดทำงานที่ดูเรียบร้อย เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกระโปรงดินสอสีกรม เพื่อให้พร้อมสำหรับวันทำงาน เธอหยิบโน้ตบุ๊กและกล้องถ่ายภาพที่มักพกติดตัวไปเสมอ

“วันนี้จะต้องทำให้ดีที่สุด” มิเอโกะพูดกับตัวเองในกระจก ด้วยสีหน้าที่แสดงออกถึงความมุ่งมั่นและตั้งใจ

จากนั้นเธอเดินออกไปยังสถานีรถไฟใต้ดินโตเกียวที่แออัดทุกเช้า บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงเพลงบรรเลงเบาๆ ที่ปลุกให้เธอรู้สึกสดชื่น ในระหว่างที่เธอนั่งอยู่ในรถไฟใต้ดิน เธอใช้เวลาอ่านข่าวบนแท็บเล็ตและสังเกตผู้คนรอบตัว พวกเขาดูเหมือนจะยุ่งเหยิงไปกับชีวิตประจำวัน แต่สำหรับมิเอโกะแล้ว การสังเกตทุกอย่างก็เป็นส่วนหนึ่งของการทำงานของเธอ

ในระหว่างทางไปที่สำนักงานข่าว Tokyo Horizon News มิเอโกะเริ่มจดบันทึกไอเดียเกี่ยวกับการสืบสวนแก๊งยามาโตะ คุโรคิ ที่เธอกำลังสนใจ

เมื่อมาถึงสำนักงานข่าวที่ตึกกระจกทันสมัยใจกลางเมืองโตเกียว เธอเดินเข้าไปอย่างมั่นใจ เพื่อนร่วมงานของเธอทักทายกันอย่างสนุกสนาน เธอมีเพื่อนสนิทสามคนที่ทำงานอยู่ที่นี่ และพวกเขามักจะหัวเราะและแลกเปลี่ยนเรื่องราวต่างๆ ในห้องข่าว

“มาถึงแล้วเหรอ มิเอโกะ วันนี้จะขุดข่าวอะไรบ้าง?” มินจีเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งถาม

“ก็มีเรื่องมาเฟียยามาโตะที่น่าสนใจค่ะ” มิเอโกะตอบพร้อมรอยยิ้ม

บรรณาธิการข่าว คุณมิยามุโตะ เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มและพูดว่า “มิเอโกะ เรารู้ว่าคุณไหวพริบดี แต่ระวังตัวด้วยนะ มันไม่ใช่แค่ข่าวธรรมดา ต้องระมัดระวังมากๆ”

มิเอโกะพยักหน้าและกล่าวอย่างมั่นใจ “ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันจะทำให้ดีที่สุด”

หลังจากการประชุมเช้ากับหัวหน้าข่าวเกี่ยวกับแผนการทำข่าว มิเอโกะก็เริ่มต้นการทำงานทันทีในห้องทำงานส่วนตัวของเธอ เธอเริ่มค้นคว้าข้อมูลเกี่ยวกับแก๊งยามาโตะ คุโรคิ ด้วยความมุ่งมั่น เธอเขียนแผนการสืบสวนลงในโน้ตบุ๊กด้วยการกัดปากเบาๆ ขณะคิดว่า

“ฉันต้องเปิดโปงพวกมันให้ได้”

มิเอโกะไม่ใช่แค่สาวน้อยน่ารักและอ่อนโยนและนิสัยห้าวๆเท่านั้น แต่เธอยังเป็นนักข่าวที่มุ่งมั่นและไม่ยอมให้ความยุติธรรมหลุดลอยไปจากมือเธอ