ตอนที่ 3 จุดเริ่มต้นการวางแผนของมิเอโกะ

อาคารสูงของ Tokyo Horizon News ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางโตเกียว ถนนด้านหน้าคลาคล่ำไปด้วยรถยนต์และผู้คนที่เร่งรีบในชั่วโมงทำงาน ย่านนี้เต็มไปด้วยเสียงสัญญาณจราจรและโฆษณาดิจิทัลบนตึกสูงที่แสดงภาพข่าวล่าสุด

ภายในสำนักงานตกแต่งในโทนสีขาวสะอาดตา ผนังบางส่วนเป็นกระจกใส เผยให้เห็นวิวของโตเกียวที่วุ่นวายแต่สวยงาม พื้นที่เปิดโล่งเต็มไปด้วยโต๊ะทำงานที่จัดเรียงอย่างมีระเบียบ บนโต๊ะมีคอมพิวเตอร์ โน้ตบุ๊ก แฟ้มเอกสาร และแก้วกาแฟวางกระจัดกระจาย เสียงโทรศัพท์และการพิมพ์แป้นคีย์บอร์ดดังสลับกับเสียงพูดคุยของนักข่าวที่เร่งส่งงาน ทุกคนมีสีหน้าเคร่งเครียด

โต๊ะของ มิเอโกะ อยู่ใกล้หน้าต่าง มองออกไปเห็นตึกระฟ้าและฟ้าสีหม่น เธอนั่งหลังตรง มือข้างหนึ่งเลื่อนแฟ้มเอกสารอย่างระมัดระวัง ส่วนมืออีกข้างถือปากกาเขียนข้อความลงในสมุดบันทึกด้วยลายมือเรียบร้อย รูปถ่ายโกดังร้างถูกวางไว้ตรงหน้า ดวงตาของเธอจับจ้องรูปนั้นราวกับมันมีคำตอบบางอย่างที่เธอต้องการ   

มิเอโกะ: (พึมพำกับตัวเอง ขณะอ่านเอกสารในมือ) "พวกมันใช้เส้นทางนี้มาหลายเดือนแล้ว ทำไมตำรวจถึงยังจับไม่ได้? หรือว่า...มีใครในระบบช่วยปกป้องพวกมัน?"

เธอหยุดเดิน หันกลับไปมองที่แผนผังการขนส่งที่เธอปริ๊นต์ออกมาและติดไว้บนผนัง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดและครุ่นคิด

มิเอโกะ: (ยืนกอดอก จ้องแผนผัง) "โกดังที่คันดะ... พวกมันจะใช้ที่นั่นเป็นจุดพักของคืนนี้ ถ้าฉันไปถึงก่อน อาจจะเก็บหลักฐานอะไรได้บ้าง"

เธอเดินกลับมาที่โต๊ะ หยิบเอกสารอีกชุดขึ้นมาเปิดอ่าน มันเป็นรายงานเกี่ยวกับสมาชิกแก๊งยามาโตะ ชื่อของ "คุโรคิ" ถูกขีดเส้นใต้ด้วยปากกาแดง

มิเอโกะ: (มองชื่อด้วยสายตาแข็งกร้าว) "นายเป็นคนส่งรายงานนี้มา... แสดงว่านายรู้เรื่องภายในของพวกมันมากกว่าที่พูด ฉันต้องระวังตัวไว้ด้วย"

เธอปิดแฟ้มด้วยแรงกดเล็กน้อยก่อนจะเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ ดวงตาของเธอหรี่ลงเล็กน้อยขณะคิดถึงความเสี่ยง

มิเอโกะ: (พูดเบาๆ ราวกับย้ำเตือนตัวเอง) "ถ้าฉันทำเรื่องนี้สำเร็จ คนพวกนี้จะไม่สามารถทำลายชีวิตใครได้อีก... แต่ถ้าฉันล้มเหลว—"

เธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะลุกขึ้นยืน สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

มิเอโกะ: "ฉันจะไม่ล้มเหลว ฉันไม่มีทางยอมให้พวกมันชนะ!"

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดหมายเลขของนักสืบคุโรคิ รอสายอยู่ไม่กี่วินาที ก่อนเสียงทุ้มต่ำจะดังขึ้น

คุโรคิ: "สวัสดี คุณมิเอโกะ"

มิเอโกะ: (เสียงเรียบแต่หนักแน่น) "คุณแน่ใจใช่ไหมว่าโกดังที่คันดะจะเป็นจุดที่พวกมันใช้งานคืนนี้?"

คุโรคิ: "แน่ใจที่สุด ผมได้ยินพวกมันพูดถึงแผนนี้ตอนที่ไปแฝงตัวอยู่ในบ่อน ฉันแนะนำให้คุณส่งข้อมูลนี้ให้ตำรวจดีกว่า จะปลอดภัยกว่า"

มิเอโกะ: (ตัดบท) "ฉันจะทำแบบนั้นไม่ได้ ตำรวจบางคนอาจจะเกี่ยวข้องกับพวกมัน ถ้าฉันอยากได้ความจริง ฉันต้องเห็นด้วยตาตัวเอง"

คุโรคิ: (ถอนหายใจ) "ถ้างั้นคุณต้องระวังตัวให้มากที่สุด แก๊งนี้ไม่ธรรมดา พวกมันฆ่าคนได้โดยไม่กระพริบตา"

มิเอโกะ: (หยุดนิ่งไปชั่วขณะก่อนตอบ) "ขอบคุณสำหรับความห่วงใย แต่ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไร"

เสียงจากปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนคุโรคิจะพูดต่อ

คุโรคิ: "ผมจะคอยอยู่ใกล้ๆ คุณ ถ้ามีอะไรผิดปกติ รีบโทรหาผมทันที"

มิเอโกะ: (ยิ้มบางๆ) "ขอบคุณนะคะ คุณคุโรคิ"

เธอวางสายก่อนจะเก็บเอกสารทั้งหมดลงกระเป๋า เป้าหมายของคืนนี้ชัดเจนในใจ

เสียงนาฬิกาดังอีกครั้งในห้องที่กลับมาเงียบงัน มีเพียงแสงจากหน้าต่างที่สะท้อนสายตาของหญิงสาวผู้มุ่งมั่น เธอหยิบกล้องและแฟ้มขึ้นมา ก่อนจะออกจากห้องพร้อมแววตาที่เต็มไปด้วยความตั้งใจ

มิเอโกะ (คิดในใจ): "ถ้าฉันสืบข้อมูลและเปิดโปง เรื่องการขนยาเสพติดและอาวุธเถื่อน ของแก๊งค์ยามาโตะ คุโรคิ   เรื่องนี้ได้ คนบริสุทธิ์คงไม่ต้องตกเป็นเหยื่ออีกต่อไป..."

(ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าหนักแน่นดังใกล้เข้ามา เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเห็น คุณอากิโตะ บรรณาธิการข่าว เดินตรงเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด)

คุณอากิโตะ บรรณาธิการข่าว: "มิเอโกะ!"

(เสียงเรียกดังจนเพื่อนนักข่าวใกล้เคียงหันมามอง อายูมิ ที่นั่งอยู่โต๊ะถัดไปขมวดคิ้วเล็กน้อย เรย์โกะ ชะงักมือจากการพิมพ์ ส่วน ฮิโรชิ ที่เพิ่งกลับจากการประชุมวางแฟ้มลงบนโต๊ะแล้วหันมาสนใจ)

(อากิโตะกอดอก ยืนพิงโต๊ะของเธอด้วยท่าทางจริงจัง ดวงตาเฉียบคมจับจ้องมาที่เธอ)

คุณอากิโตะ: "ผมได้ยินว่าคุณกำลังจะไปโกดังร้างเพื่อสืบเรื่องแก๊งยามาโตะ ใช่ไหม?"

(มิเอโกะนิ่งไปชั่วครู่  เธอเงยหน้ามองเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น)

มิเอโกะ: "ใช่ค่ะ ฉันต้องการหลักฐานที่แน่นหนากว่านี้เพื่อเปิดโปงพวกมัน"

(อากิโตะถอนหายใจหนัก ยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบคางพลางส่ายหน้า)

อากิโตะ: "นี่มันเสี่ยงเกินไป! แก๊งนั้นไม่ธรรมดา พวกมันอันตราย เธอไม่รู้เหรอว่าพวกนั้นเคยทำอะไรกับนักข่าวคนก่อน?"

(มิเอโกะนิ่งฟัง แต่ไม่ตอบ เธอยังไม่ละสายตาไปจากเขา จนกระทั่ง อายูมิ ลุกขึ้นเดินตรงมาหา)

อายูมิ: "มิเอโกะ เธอแน่ใจเหรอว่าจะไปคนเดียว? ฉันรู้ว่าเธอเก่ง... แต่ครั้งนี้มันไม่คุ้มหรอกนะ"

(เรย์โกะ วางมือบนคีย์บอร์ด หันมาพูดเสียงเรียบแต่แฝงความกังวล)

เรย์โกะ: "ฉันเห็นด้วยกับอายูมิ เธอควรแจ้งตำรวจดีกว่าทำอะไรบ้าบิ่นแบบนี้"

(ฮิโรชิเดินเข้ามาสมทบ เขายืนกอดอก ดวงตาจริงจัง)

ฮิโรชิ: "เธอเป็นเพื่อนของพวกเรา เราไม่อยากให้เธอเป็นอะไรไป เธอเคยคิดถึงตัวเองบ้างไหม?"

(มิเอโกะสบตาเพื่อนทั้งสามทีละคน เธอยิ้มบางๆ ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น)

มิเอโกะ: "ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วง... แต่ฉันไม่อาจนิ่งดูดายได้ ถ้าเราไม่ทำอะไรเลย แล้วใครจะทำล่ะ?"

(อากิโตะวางมือลงบนโต๊ะ เสียงกระแทกเบาๆ ทำให้ทุกคนเงียบลง)

อากิโตะ: "ในฐานะบรรณาธิการ ผมสั่งให้เธอยกเลิกแผนนี้!"

(มิเอโกะเม้มปากเล็กน้อย ก่อนเงยหน้าขึ้น สบตาเขาด้วยสายตาแน่วแน่)

มิเอโกะ: "ฉันเคารพคำสั่งของคุณค่ะ แต่ในฐานะนักข่าว ฉันมีหน้าที่หาความจริงและนำเสนอความยุติธรรม ถ้าเรื่องนี้ผิดพลาด ฉันจะรับผิดชอบเอง"

(อากิโตะถอนหายใจหนักอีกครั้ง เขามองเธออยู่นาน ก่อนจะยอมถอยกลับไปนั่งที่โต๊ะของเขา แต่ยังคงเฝ้าจับตามองเธอ)

(ฮิโรชิ ก้าวเข้ามาใกล้ เขาวางมือบนบ่าของมิเอโกะ พูดเสียงอ่อนลง)

ฮิโรชิ: "งั้นสัญญากับเราว่าเธอจะระวังตัว และติดต่อเราทุกชั่วโมง โอเคไหม?"

(อายูมิพยักหน้าเสริมทันที)

อายูมิ: "ใช่! แล้วถ้ามีอะไรผิดปกติ เธอต้องรีบออกมาทันที"

(มิเอโกะยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้น คว้ากระเป๋ากล้องและแฟ้มข้อมูลที่จัดเตรียมไว้ เธอพยักหน้าให้เพื่อนๆ)

มิเอโกะ: "ขอบคุณนะทุกคน ฉันจะระวังตัว"

(เรย์โกะถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะพูดเสียงแผ่ว)

เรย์โกะ: "งั้นฉันขอให้โชคดี อย่าทำอะไรเสี่ยงเกินไปล่ะ"

(มิเอโกะไม่ตอบอะไร เธอยิ้มให้เพื่อนทั้งสามคน ก่อนเดินออกจากสำนักงาน ทิ้งให้ทุกคนมองตามด้วยความเป็นห่วง)

(อากิโตะมองเธอจนลับตา ก่อนจะพึมพำเบาๆ กับตัวเอง)

อากิโตะ: "คุณดื้อเกินไปจริงๆ..."