All Chapters of อุ้มรักละลายใจ: Chapter 31 - Chapter 40

“งั้นลูกก็ต้องไปตามหาเปาเองแล้วหละแม่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเปาจะไปที่ไหน”มลฤดีดูออกว่าลูกชายของเธอในตอนนี้รู้สึกกับปรารีอย่างไรแต่ในเมื่อลูกชายของเธอยังปากแข็งไม่ยอมบอกความจริงและความรู้สึกของตัวเองมาเธอก็จะให้เขาหาปรารีเองต่อไปโยไม่ขอยื่นมือเข้าไปช่วยด้วย“ครับ..คงต้องเป็นอย่างนั้น...แล้วคุณแม่จะมาอยู่ที่นี่กี่วันครับ”เรื่องตามหาเขาตามหาปรารีอยู่แล้วไม่นานนี้เขาก็คิดว่ายังไงก็ต้องเจอหญิงสาวแน่นอนเขาเชื่อในมือคนของเขา“แม่ก็ว่าจะค้างที่ไร่ณคุณสักสองคืนก็จะกลับแล้ว”“ทำไมต้องค้างที่ไร่ณคุณไม่ค้างที่บ้านผมล่ะครับ”ตฤณภพไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ของเขาต้องค้างที่ไร่ของณคุณบ้านของเขาที่นี่ก็ออกจะใหญ่โต“ก็..เอ่อ...ที่นั่นมันบรรยากาศดีกว่านี่นาแล้วอีกอย่างแม่ก็อยากจะเยี่ยมปู่ของณคุณเค้าด้วย”มลฤดีเกือบลืมตัวไปแต่ด้วยความหัวไวเธอจึงรีบหาข้ออ้างมาบอกลุกของเธอได้ทันการและก็ดูสมเหตุสมผลมากด้วย“อ๋อ..ครับ..คุณแม่อยู่ทานข้าวเช้ากับผมก่อนสิครับ”“โอเคจะ..แล้วนี่งานที่เรามาดูไปถึงไหนแล้วล่ะ”“ก็โอเคดีครับไม่ได้มีปัญหาอะไร”“ดีแล้วล่ะ”มลฤดีแสร้งพูดถึงเรื่องอื่นไปเรื่อยเปื่อยโดยยังคงคอยสังเกตอาการลูกของเธ

“เปาอยู่ที่นี่หรือเปล่า”ตฤณภพไม่ได้ตอบอะไรอีกฝ่ายในใจของเขาอยากจะรู้อย่างเดียวว่าปรารีอยู่ที่ไหน“ไม่นะคะคุณเปาไม่ได้กลับมาที่นี่นานแล้วค่ะ”แม่บ้านตอบชายหนุ่มด้วยสีหน้าสงสัยว่าเขาจะมาตามหาเจ้านายเธอที่นี่ทำไมในเมื่อปรารีเจานายเธอไม่ได้มาที่นี่นานแล้วเธอเองมาทำความสะอาดที่นี่เข้ายันเย็นแทบทุกวันก็ยังไม่เห็นจะมีใครมา“อย่ามาหลอกฉันเสียให้ยากเลย”ตฤณภพเริ่มโมโหเพราะคิดว่าแม่บ้านคนนี้คงจะโดนสั่งมาว่าไม่ให้บอกใครว่าหญิงสาวอยู่ที่รี่เป็นแน่“จริงๆค่ะฉันก็มาทำความสะอาดที่นี่ทุกวันก็ไม่มีใครมานะคะ”แม่บ้านยืนยันด้วยความบริสุทธิ์ใจว่าเธอไม่เห็นปรารีจริงๆเธอจะโกหกไปเพื่ออะไรเพราะเธอก็ไม่ได้รู้จักเขา“เฮ้อ....อยู่ไหนกันนะ...จริงสิคุณชัย”ตฤณภพเห็นสีหน้าของแม่บ้านคนนี้ยืนยันว่าไม่เห็นปรารีจริงๆเขาก็ต้องกลับมาฉุกคิดว่าหรือปรารีจะไม่ได้อยู่ที่บ้านหลังนี้แต่เป็นที่อื่น“คุณชัยผมมาหาเปาที่บ้านไม่เห็นเธออยู่คุณพอจะรู้ไหมว่าเธอจะไปพักที่ไหนได้บ้าง....อืม....โอเค”ชายหนุ่มยกหูต่อสายหาธวัชชัยทันทีว่าหาที่ๆปรารีจะไปนอกจากบ้านว่าเป็นที่ไหนได้อีกคำตอบที่เขาได้รับมาคือไม่รู้และอาจจะเป็นโรงแรมตามสถานที่ท่อง

ปังง“ไม่ฟัง..ไม่อยากฟังด้วย”ปรารีเดินไปเปิดประตูเพื่อเข้าห้องของเธอเพื่อหนีหน้าคนที่พูดไม่รู้เรื่องอยู่ตอนนี้พร้อมปิดประตูใส่หน้าเขาอย่างไม่เกรงใจ“มีเหตุผลหน่อยสิเปา”ตฤณภพยืนพูดอยู่หน้าห้องของหญิงสาวเขาอยากให้ปรารียอมนรับฟังเหตุผลของเขาไม่ใช่ใช้อารมณ์เหมือนที่เป็นอยู่ในตอนนี้“ทีพี่ต้นล่ะคะมีเหตุผลตรงไหนว่าเปาสารพัดทั้งที่เปาไม่ได้ทำ...แถมยัง..หึ้ยยย”//อีตาบ้าเอ้ยยังจะตามมาเจออีก//ปรารีนึกโมโหกับคำพูดของเขาที่ให้เธอใช้เหตุผลทีเขาไม่นึกจะใช้เหตุผลคุยกันก่อนที่จะทำร้ายเธอเลยสักนิดเดียวปังๆ“เปา...ฉันขอโทษ...ที่ฉันทำไปทั้งหมดเพราะฉันไม่อยากให้เธอไปยุ่งกับผู้ชายคนไหนนะเธอต้องมีฉันคนเดียว”ตฤณภพเคาะประตูหญิงสาวให้เธอเปิดมันออกพร้อมอธิบายถึงสิ่งที่เขาต้องขาดสติในคืนวันนั้น“หมายความว่าไง”ปรารีมีสีหน้าสงสัยว่าที่เขาพูดมันหมายความว่ายังไงกันแน่ตกลงเขาคิดกับเธอยังไง“ฉันรักเธอนะเปา..ฉันไม่รู้ว่ารักตั้งแต่เมื่อไรแต่เธอคือคนเดียวที่ทำให้ฉันยิ้มได้ง่ายขึ้นและรู้สึกมีความสุขสบายใจเมื่อได้อยู่ใกล้เธอนะ”ตฤณภพเผยความในใจของเขาออกมาทั้งหมดเวลานี้เขาไม่อยากเสียเธอไปจริงๆ“พี่ต้น”//นี่เค้าพูดจ

2วันต่อมาเชียงใหม่“เฮ้อ..อีตาบ้าไหนบอกจะรีบกลับมาไง”ปรารีนั่งบ่นอู้อี้ถึงใครบางคนอยู่ที่หน้าบ้านเพราเขาสัญญากับเธอว่าจะรีบกลับมาแต่ก็ผ่านมาตั้งสามสี่วันแล้วเขาก็ยังไม่มีวี่แววจะกลับมาแถมยังไม่ติดต่อมาด้วยซ้ำ“บ่นถึงใครอยู่เหรอ”ตฤณภพกลับมาหาหญิงสาวตั้งแต่ช่วงเช้าตรู่เขาแอบย่องขึ้นมาหาหญิงสาวในขณะที่เธอนั้นกำลังนั่งบ่นอู่อี้อยู่เขารู้ได้ทันทีว่าคนๆนั้นที่เธอบ่นถึงต้องเป็นเขาแน่เพราะเขาเองก็ขาดการติดต่อกับเธอไปเลยเหมือนกันตั้งแต่กลับไป“พี่ต้นน..เอ่อ..เปล่าซะหน่อย”ปรารีหันมาตามเสียงของชายหนุ่มนัยตาของเธอเปล่งประกายความดีใจออกมาเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองกำลังเสียอาการก็รีบทำหน้าบึ้งใส่เขาทันที“ที่พี่มาช้าเพราะว่าอยากให้งานมันเรียบร้อยจนแน่ใจร้อยเปอร์เซ็นก่อนถึงกลับมาจะได้ไม่ต้องกลับไปกลับมาอีก”ตฤณภพต้องรีบอธิบายท้าวความให้หญิงสาวได้ฟังว่าทำไมถึงได้กลับมาที่นี่ช้า“บอกทำไมคะไม่ได้ถามซะหน่อย...เอ..แล้วเดี๋ยวนี้แทนตัวองว่าพี่แล้วเหรอคะ”ปรารีแอบทำหน้าตาไม่อยากรู้กับคำบอกของเขาและแอบประชดไม่ได้ว่าสรรพนามที่เขาใช้แทนตัวเองเปลี่ยนไปแล้วหรืออย่างไร“พี่ก็อยากบอกให้คนที่กำลังรอได้รู้ว่าพี่มาช้าเ

“ไม่หาสาวๆให้ลูกชายสักคนล่ะคะ”มลฤดีแนะนำให้นาราหาสาวๆให้ลูกชายของเธอสักคนเผื่ออาจจะถูกใจแล้วตกลงปลงใจกันในเร็ววันก็ได้“กลัวจะเป็นแบบเดิมน่ะค่ะ..เอาเป็นว่าแล้วแต่เค้าจะดีกว่า”นาราเข็ดแล้วกับการเลือกผู้หญิงให้ลุกกลัวจะเจออย่างเพนนีอีกเธอเลยไม่ค่อยไว้ใจใครและอยากให้ลูกชายของเธอเป็นคนเลือกเองมากกว่าลูกเธอรักใครเธอเองก็พร้อมที่จะรักด้วยเหมือนกัน“ใครจะไปเป็นเหมือนคุณล่ะ”ตระการยืนข้างภรรยาของเขาฟังสิ่งที่ภรรยาของเขาโน้มน้าวคนอื่นมานานก็อดที่จะพูดไม่ได้“แหม่..คุณนี่ก็นะ”มลฤดีแอบมองค้อนสามีของเธอเล็กน้อยแต่ก็ไม่อยากว่าอะไรมากเพราะวันนี้เป็นวันมงคล“5555”นารารู้ว่าที่ตระการพูดหมายความว่าอย่างไรเธอนับว่ามลฤดีเลือกจับคู่ถูกแต่เธอเคยจับคู่ผิดมาแล้วมันก็ไม่อยากให้ผิดพลาดอีกชั่วโมงต่อมาตอนนี้เป็นพิธีสวมแหวนเมื่อเจ้าบ่าวเจ้าสาวทำพิธีนี้เสร็จก็ถึงเวลาที่จะกล่าวอะไรกับคนในงาน“ต้องขอบคุณแขกคนสนิททุกคนที่มาร่วมงานแต่งของผมกับเปาในวันนี้นะครับ..ผมขอสัญญาต่อหน้าทุกคนว่าผมจะเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีจะรักและให้เกียรติภรรยาของผมตลอดไปครับ”ถึงเวลาที่บ่าวสาวจะพูดความในใจและขอบคุณแขกที่เข้ามาในงานแล้ว