บททั้งหมดของ อุ้มรักละลายใจ: บทที่ 11 - บทที่ 20

“แล้วทำไมไม่บอกฉันจะได้ให้คุณชัยจัดการให้”ตฤณภพหันมามองหญิงสาวด้วยสายตาระอา“ไม่เป็นไรค่ะ”ของแค่นี้เธอแค่ไปซื้อแปปเดียวไม่เห็นต้องรอสั่งใครเลย“รีบหน่อยก็แล้วกัน”ตฤณภพจอดรถพลางทำท่าปัดมือให้เธอลงไปจัดการธุระของเธอให้เสร็จอย่างรวดเร็ว“ค่ะ”ปรารีรีบลงรถอย่างรวดเร็วเธอวิ่งไปยืนอยู่ที่เกาะกลางถนนตอนนี้รถเริ่มเยอะแดดก็เริ่มที่จะเปรี้ยงแล้วเธอก็เลยมองอะไรไม่ค่อยจะชัดเท่าไร“......”//เฮ้ออ...ทำไมรถเยอะจังนะ...จังหวะนี้แหละ//ปรารีมองดูจังหวะรถว่างจนมั่นใจแล้วว่าเธอนั้นจะข้ามไปได้เอี๊ยด...“อร้ายยย”ปรารีวิ่งลงมาได้กลางทางเธอก็ได้ยินเสียงรถเบรกล้อตายจึงทำให้เธอตกใจหยุดชะงักกลางถนนทำให้รถชนเธอเข้าอย่างจังปังงงงงงงง“เปา.....”ตฤณภพได้ยินเสียงรถเบรกก็รีบหันไปดูภาพตรงหน้าทำเขาต้องีบลงมาจากรถอย่างรวดเร็วเพราะหญิงสาวโดนรถชนไปเสียแล้ว“โอ้ยย..เจ็บ”//ตายยังวะเนี่ยเรา//ปรารีที่กลิ้งสองสามตลบเธอรู้สึกทั้งเจ็บทั้งชานอนฟุบลงอยู่กับพื้นสายตาตอนนี้มองอะไรไม่เห็นเพราะแดดมันส่องมาที่ตาของเธอพยายามดึงสติตัวเองกลับมาว่าเธอยังรู้สึกอะไรอยู่หรือไม่“เปา...เปา...ได้ยินฉันไหม”//อย่าเป็นอะไรนะยัยตัวแสบ//

เพนท์เฮ้าส์17.00 น.“ดูแลตัวเองได้แน่นะ”ตฤณภพอุ้มหญิงสาวมาส่งที่ในห้องนอนของเธอพร้อมทั้งนั่งอยู่ข้างเตียงมองเธอด้วยสายตาจริงจังพร้อมถามเธอให้ชัวร์ว่าหญิงสาวนั้นจะดูแลตัวเองได้อย่างที่พุดจริงหรือเปล่า“ค่ะ..สบายๆ..แฮร่ๆ”ปรารีชูสองแขนของเธอขึ้นมาและชูสองนิ้วให้เขาได้แน่ใจและเห็นว่าเธอนั้นดูแลตัวเองได้ไม่ต้องห่วงไม้ค้ำยันที่หมอให้มาเธอก็ใช้เป็น“........”//ไม่ค่อยจะไว้ใจเท่าไรเลย//ตฤณภพยังสองจิตสองใจว่าจะเชื่อเธอดีหรือไม่เรื่องที่เธอดูแลตัวเองได้หากว่าเขาจะปล่อยให้เธออยู่คนเดียวตอนที่เขาไปทำงานกลัวจะมีปัญหาหนักกว่าเดิมตามหลังมาน่ะสิ“ไม่เชื่อเหรอคะ..เดี๋ยวเปาเดินให้ดูก็ได้”ปรารีเห็นชายหนุ่มทำหน้าไม่มั่นใจกับตัวเธอเลยสักนิดจึงทำท่าจะลุกเดินให้เขาดูว่าเธอสามารถใช้ไม้ค้ำยันได้เป็นอย่างดี“ไม่ต้อง...พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปที่ทำงานด้วย”ตฤณภพตัดสินใจได้แล้วแบบที่เขาทำงานได้สะดวกแล้วก็ไม่ต้องกังวลเรื่องเธอด้วยคือพาเธอไปอยู่ที่ทำงานของเขาด้วยเพราะในห้องทำงานของเขามันมีห้องพักเล็กๆแยกเอาไว้อยู่แล้วพอได้ให้หญิงสาวนอนพักที่นั่นรอเขาทำงานได้โดยที่ไม่ได้ทรมานอะไรเธอมากมายนัก“คะ??”//จะหิ้วเราไปเ

สองชั่วโมงผ่านไปการประชุมวันนี้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีตฤณภพเองก็โล่งใจเมื่อการประชุมใหญ่ครั้งนี้เสร็จสิ้นไปได้เสียทีหลังจากนี้ก็คงต้องรอดูผลงานของคนที่เขาสั่งงานไปว่าประสิทธิภาพมันจะออกมาดีแค่ไหน“เฮ้อ!!..”ตฤณภพเดินถอนหายใจอย่างโล่งอกเดินเข้ามาในห้องของเจาตอนนี้เขาอยากจะงีบพักสมองสักพักจึงเดินเข้ามาในห้องนอนที่หญิงสาวอยู่“.....”//ขอแบ่งพื้นที่นิดนึงก็เล้วกันนะ//ตฤณภพเดินเข้ามาในห้องเห็นปรารีหลับอยู่เขาจึงไม่ได้ส่งเสียงอะไรเพียงแค่ค่อยๆขึ้นไปนั่งที่ของเตียงนุ่มข้างๆเธอพร้อมเอนหลังพิงหลับตาลงพักเท่านั้นและหวังว่าเธอคงจะไม่ว่าอะไรหากตื่นมาเห็นเขานอนพักอยู่แบบนี้“อื้มม..คุณย่าขา..”“เอ..อื้มม”ตฤณภพตกใจสะดุ้งเฮือกเมื่อเขาหลับไปได้พักใหญ่เพราะจู่ๆหญิงสาวก็ดึงเขาลงไปนอนกอดเสียอย่างนั้นสายตาของเขาประจันที่ใบหน้ากลมรูปไข่ของเธออย่างใกล้ชิดตาที่ปิดสนิทขิงเธอทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าเธอนอนละเมอใจของเขาเริ่มสั่นเล็กน้อยเมื่อได้มองหน้าของเธอใกล้ๆขนตาที่งอนรับกับดวงตากลมโตริมฝีปากอวบอิ่มที่กำลังขยับมุบมิบอยู่ทำให้เขาต้องหลบสายตาไปมองตรงอื่นเพราะกลัวว่าจะทำอะไรเกินเลยเธอลงไป“เฮ้ออ..”ชายหนุ่มค่อยๆจั

“คะ??..ไปเชียงราย??”//ไม่เห็นรู้เรื่องเลย//ปรารีทำหน้างงกับเรื่องที่แม่ของเธอพูดเมื่อครู่เล็กน้อย“อ้าว..พี่เค้ายังไม่ได้บอกหนูอีกเหรอ”มลฤดีคิดว่าตฤณภพจะบอกกับปรารีแล้วเสียอีกดูหน้าแล้วเธอก็คิดว่าปรารียังไม่รู้ชัวร์“หึ..ไม่นี่คะคุณแม่”ปรารีส่ายหัวหงึกหงักเธอไม่เคยรู้เรื่องที่จะไปเชียงรายเลยสักนิด“ก็พี่เค้าจะไปดูงานที่เชียงรายด้วยตัวเองที่โรงงานทอผ้าของคุณพ่อแล้วจะพาหนูไปด้วย”“ไม่เห็นพี่ต้นจะบอกอะไรเปาเลยนี่คะ...แต่ก็ดีนะคะเปาจะได้ไปเที่ยวด้วย”เรื่องบอกไม่บอกตอนนี้ไม่สำคัญแล้วแต่เธอดีใจที่จะได้ไปเที่ยวมากกว่าดีแต่นั่งอุดอู้อยู่แต่ในห้องนี้“เรื่องนี้ก็ต้องคุยกับพี่เค้าเองแล้วล่ะ...เดี๋ยวแม่ต้องกลับก่อนนะวันนี้ต้องไปธุระหลายที่น่ะจะ”มลฤดีรู้ว่าปรารีคงจะดีใจที่ได้ไปเที่ยวก็ขอให้ลูกชายของเธอว่างพาเธอเที่ยวบ้างก็แล้วกัน“ค่ะคุณแม่..รักคุณแม่นะคะ”ปรารีรู้ว่าแม่ของเธอจะกลับก็รีบเข้าไปสวมกอดให้หายคิดถึงทั้งยังชอบทิ้งลูกอ้อนเหมือนเดิมเป็นปกติ“แม่ก็รักหนูจะ”เชียงราย17.00 น.ณคุณมาอยู่ที่เชียงรายหลายวันแล้วเขาเรียนรู้งานได้ค่อนข้างเร็วโดยมีผู้ช่วยคนเก่าของคุณปู่ของเขาคอยสอนแถมเขาเอง

“ถ้าฉันว่างก็อาจจะพาไป”ตฤณภพมองหน้าหญิงสาวพร้อมบอกกับเธอว่าถ้าหากเขาว่างก็จะพาเธอไปเองแต่ที่เขาคิดเอาไว้มันมีวันว่างอยู่แล้วเพียงแค่ไม่อยากบอกเธอตรงๆเท่านั้นเอง“จริงนะคะ..พี่ต้นนี่น่ารักที่สุดในโลกเลย”//ทำไมช่วงนี้เค้าดูใจดีกับฉันจังเลย//ปรารีถือโอกาสหยิกแก้มของเขาเล่นเบาๆสองข้างในขณะทีเธอดีใจและลืมตัวเล่นกับเขาไป“ปล่อย..หน้าฉันได้แล้ว”//กล้าเล่นแบบนี้แล้วเหรอ//ตฤณภพคิดว่าเขาอาจจะดูใจดีกับเธอเกินไปหรือเปล่าเธอจึงเล่นกับเขาแบบไม่เกรงใจในเมื่อเขาแก่กว่าเธอตั้งหลายปีและเธอก็เป็นคนแรกที่กล้าทำกับเขาแบบนี้“อะ..เอ่อ..ค่ะ”ปรารีรีบปล่อยมือจากแก้มของเขาทันทีเมื่อรู้ตัวว่าเธอเองก็ลืมตัวไปจริงๆ“.....”//ยัยนี่สระผมบ้างหรือเปล่าเนี่ย//“เป็นอะไรคะพี่ต้น..”ปรารีเห็นชายหนุ่มสูดกลิ่นแถวๆหัวเธอและทำหน้าแปลกๆ//ดมอะไรของเค้า//“นี่หัวเธอได้สระบ้างหรือเปล่า”“เอ่อ...ม..ไม่ค่ะ”//หูย..รู้ได้ไง//“ห้ะ...”//สกปรกชะมัดเลยย//“ก็มันสระลำบากนี่คะ??”ปรารีบอกอีกฝ่ายหน้ามุ่ยแค่เธอเช็ดตัวอาบน้ำก็ลำบากแย่แล้วต้องนั่งบนเก้าอี้เรื่องสระผมเธอเลยขอเอาไว้ก่อน“เฮ้อ...เดี๋ยวฉันสระให้..นี่ไม่เน่าก็บุญแล้วนะ