All Chapters of สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก: Chapter 31 - Chapter 40

ทั้งหมดเดินเข้าไปนั่งคุยกันในบ้านหลังจากพลอยไพลินทำความรู้จักกับพีรพัตรและคุณหญิงพิไลเรียบร้อยแล้วก็ขอตัวต้มข้าวมาป้อนให้ยัยหนูในครัวจอมขวัญและลูกแก้วจึงอาสาเข้าไปทำอาหารในครัวด้วยกันโดยปล่อยให้แผ่นดินดูลูกและก็นั่งคุยอยู่กับพีรพัตรตามประสาหนุ่มๆคุยกันซึ่งตอนนี้ยัยหนูก็ไม่ได้กวนอะไรผู้เป็นพ่อมากนักมัวแต่นอนกลิ้งกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับตุ๊กตาที่ผู้เป็นน้าซื้อให้อย่างไม่มีเบื่อ“คุณพี่คะหนูพลอยกับหนูแก้วนี่น่ารักทั้งคู่เลยนะคะ” พิไลที่ออกมานั่งจิบชาที่สวนข้างบ้านกับคุณหญิงดวงแขก็นั่งคุยสารทุกข์สุขดิบกันเรื่อยเปื่อยจนมาถึงเรื่องคนในครอบครัว“แน่ล่ะพี่ดีใจมากเลยนะที่ได้หนูพลอยมาเป็นลูกสะใภ้ตาพอลถึงเมื่อก่อนจะเจ้าชู้คบผู้หญิงไม่เลือกหน้าแต่ก็ยังดีที่เลือกเมียได้ถูกคน” ดวงแขพูดพร้อมทำหน้าภูมิใจที่ลูกชายถึงจะเคยเกเรแต่ก็ยังดีที่เลือกคนเข้ามาในครอบครัวได้ถูกคน“น้องเห็นคุณพี่มีหลานน้องก็อยากจะมีบ้างแล้วล่ะค่ะยัยหนูชมพูก็น่ารักซะเหลือเกิน....คนแก่อยู่บ้านมันก็เหงาแต่ติดตรงที่ว่าตาพรีมก็สนแต่งานไม่เห็นคบใครจริงจังสักที” พิไลเมื่อเห็นครอบครัวของพี่สาวเธอกลับมาเป็นครอบครัวที่ดูอบอุ่นดังเดิมก็อ

“เอ่อ…พี่วิน” จอมขวัญเห็นชายหนุ่มตรงหน้าก็จำได้ทันทีว่าเป็นพี่ชายที่เธอเฝ้าคิดถึงเขาอยู่ตลอดถึงแม้เวลามันจะผ่านไปหลายปีแล้วก็ตามดวงตาอ่อนโยนคู่นี้เธอยังจำมันได้ดีเมื่อจอมขวัญหันไปเห็นชายหนุ่มตรงหน้าก็จำได้ทันทีว่าเป็นพี่ชายที่เธอเฝ้าคิดถึงเขาอยู่ตลอดถึงแม้เวลามันจะผ่านไปหลายปีแล้วก็ตามดวงตาคู่นั้นเธอยังจำมันได้ดี“พี่วิน..นี่ขวัญเองจำขวัญได้ไหม..โอ้ยย..” จอมขวัญที่ดีใจจนลืมเจ็บหญิงสาวรีบดันตัวเองลุกขึ้นเพื่อที่จะเข้าไปหาชายหนุ่มแต่ก็ยังไม่ทันยืนได้สุดตัวก็ต้องล้มลงไปอีกยังดีที่ชายหนุ่มช่วยรับไว้ทันตอนนี้หน้าของทั้งสองใกล้กันจนจอมขวัญอยู่ดีๆก็ถึงกับหน้าแดงหายใจผิดจังหวะดื้อๆเอาซะงั้นก็พี่วินของเธอไม่ใช่เด็กชายธาวินแบบเมื่อก่อนตอนที่ยังเป็นเด็กๆกันอยู่นี่ตอนนี้คนตรงหน้าเธอทั้งหล่อทั้งล่ำแล้วก็ยังดูดีมากๆอีกด้วย“เจ็บตรงไหนบอกพี่มาซิ”“ขวัญเจ็บที่ข้อเท้าค่ะพี่วิน”“แล้วนี่มากับใครทำไมถึงมาเดินอยู่ตรงนี้คนเดียวไม่รู้เหรอว่ามันอันตราย”“ว้ายย..” ธาวินอุ้มหญิงสาวขึ้นโดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัวเพราะดูจากแผลที่ข้อเท้าแล้วเธอคงเดินเองไม่ไหวแน่ๆ“พี่วินจะอุ้มขวัญก็บอกกันก่อนสิคะตกใจหมดเลย” ธ

“แล้วขวัญไม่ทานด้วยกันเหรอ”“ทานสิคะ” ทั้งสองทาข้าวต้มกันไปคุยกันไปตอนนี้ดูคนจะอารมณ์ดีที่สุดก็น่าจะเป็นจอมขวัญเพราะยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้าไม่ยอมหุบทำเอาชายหนุ่มรู้สึกเกร็งขึ้นบ้างบางครั้งที่หันไปสบตากับเธอ...ถึงตอนเด็กๆจะสนิทกันเล่นด้วยกันได้ทุกอย่างแบบไม่คิดอะไรแต่ใช่ว่าโตมาแล้วเขาจะไม่หวั่นไหวกับคนตรงหน้านี้หรอกนะก็ดูน้องสาวจอมแก่นของเขาตอนนั้นสิโตขึ้นมาไม่คิดว่าจะสวยน่ารักขนาดนี้นี่นา“เอ่อ..วันนี้ขวัญขออยู่ที่นี่ทั้งวันเลยนะคะ”“ไม่ได้หรอกขวัญ...คือวันนี้พี่มีนัดกับเพื่อนน่ะ” ธาวินคิดไว้แล้วว่าเธอต้องมาแบบนี้ตอนเด็กๆเป็นยังไงโตมาก็เป็นแบบนั้นเลยเขาให้เธออยู่ที่นี่ไม่ไดเพราะวันนี้เขามีนัดกับวิเวียนชายหนุ่มจะให้วิเวียนเห็นหญิงสาวอยู่ที่นี่ไม่ได้.. วิเวียนเป็นผู้หญิงที่นิสัยค่อนข้างเอาแต่ใจถ้าเธอเห็นจอมขวัญอยู่ที่นี่เธอต้องไม่พอใจแน่ๆอาจจะทำร้ายจอมขวัญด้วยซ้ำเขาไม่อยากให้จอมขวัญได้รับอันตรายไม่อย่างนั้นถ้าป็นแบบที่เขาคิดจริงเขาต้องทนไม่ได้ที่จอมขวัญโดนทำร้ายแล้วแผนของเขาที่วางเอาไว้คงไม่ราบรื่นแน่“เดี๋ยวพี่ขับรถไปส่งที่บ้านนะจะได้ไม่ต้องเดินให้เมื่อย”“งั้นขวัญอยู่ด้วยได

ในห้องนอนของทั้งคู่ตอนนี้มีเสียงครางปนความสุขของทั้งคู่ดังออกมาเบาๆไม่นานภารกิจทำน้องให้ยัยหนูชมพูก็เสร็จสิ้นและผ่านไปด้วยดีชายหนุ่มโอบกอดคนเป็นภรรยาที่นอนหมดแรงเพราะพึ่งผ่านศึกรักที่หนักหน่วงของเขาอยู่ข้างๆมากอดไว้แล้วหลับไปพร้อมกับเธอเช้าวันต่อมาคอนโด XXXX ลูกแก้วและพีรพัตรกลับจากไร่บดินทร์เดชากันตั้งแต่เช้าตรู่ทั้งสองกลับกันมาแค่สองคนโดยคุณหญิงพิไลบอกว่าจะขออยู่ที่นี่กับจอมขวัญสักพักโดยพีรพัตรเองก็เห็นดีเห็นงามด้วยเลยไม่ได้ว่าอะไร เมื่อทั้งสองกลับมาถึงคอนโดต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันพักผ่อนทันทีเพราะพรุ่งนี้ทั้งพีรพัตรและลูกแก้วต้องเดินทางไปดูงานต่างประเทศกันแต่เช้าRrrrrrrrrrrr ลูกแก้วที่วันนี้เพลียจากการนั่งเครื่องกลับมาเมื่อวานและบวกกับการนอนดึกเพราะมัวจัดกระเป๋าเดินทางอยู่ทำให้หญิงสาวนอนตื่นสายเป็นพิเศษเธอตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้นึกขึ้นได้ทันทีว่าวันนี้เธอต้องเดินทางแต่เช้า“ค่า....คุณพรีม”“คุณอีก10นาทีเจอกันข้างล่างนะผมเรียกรถมารับแล้ว”“โอเคค่ะ” ลูกแก้วตอบตกลงคนที่โทรตามโดยที่ยังไม่ได้เตรียมอะไรหลังจากวางสายได้เธอก็เตรียมตัวอาบน้ำทันทีอย่าเรียก

“เอาน่าร้านนี้แหละคุณเดี๋ยวผมนั่งรอ....ช่วยแต่งตัวให้เธอได้เลยนะครับ” พีรพัตรขี้เกียจยืนเถียงกับเธอเลยถือโอกาสเรียกเด็กในร้านมาพาเธอไปลองชุดแต่งตัวก่อนที่เธอจะยืนเถียงกับเขานานไปกว่านี้หลังจากส่งหญิงสาวให้ไปแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเขาเองก็ให้ช่างเลือกชุดเปลี่ยนใส่ไปงานคืนนี้ใช้เวลาไม่นานมากเขาก็แต่งตัวเสร็จ คนตัวโตก็นั่งรอหญิงสาวประมาณสองชั่วโมงได้และแล้วเธอก็เดินออกมาวินาทีที่หญิงสาวปรากฏตัวตรงหน้าทำเอาชายหนุ่มถึงกับละสายตาไม่ได้ชุดที่เธอใส่เป็นชุดราตรีเกาะอกสีขาวเหลือบมุขยาวพอดีตัวกระโปรงแหวกข้างสูงบวกกับหน้าผมที่ดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคน รองเท้ากระเป๋าที่มาเป็นเซ็ตเข้ากับชุดซึ่งพอมันอยู่บนตัวเธอแล้วมันยิ่งหน้ามองละด้วยหุ่นทรวดทรงของเธอที่เหมาะกับชุดนี้อย่างมากทำให้เธอดูสวยสะดุดตาจนเขาแทบละสายตาไม่ได้“คุณพรีมคะ....คุณพรีมมมม...”“เอ่อ....เสร็จแล้วเหรองั้นเราไปกันเลยงานจะเริ่มแล้ว”“ค่ะ” พีรพัตรหลุดจากภวังค์จากเสียงเรียกของหญิงสาวเขารีบยื่นบัตรเครดิตให้กับพนักงานเมื่อจัดการเสร็จแล้วเขาก็ไปที่งานทันที ไม่นานมากทั้งสองก็มาถึงงานในเวลาที่งานใกล้จะเริ่ม“คุณพรีมคะรอแก้วด้วยค่ะ”ลูก