บททั้งหมดของ สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก: บทที่ 11 - บทที่ 20

“งั้นตามพลอยมาเลยค่ะ”เมื่อตกลงกันจบทั้งสองจึงเดินกลับมาที่ห้องของแผ่นดินเมื่อชายหนุ่มเห็นพลอยไพลินพานายสนคนขับรถมาก็ทำหน้างงว่าเธอพานายสนมาที่นี่ทำไม“คุณพาลุงสนมาทำไม”“ลุงสนคะเดี๋ยวช่วยพาคุณพอลเข้าไปที่ห้องน้ำเลยนะคะ”“ครับ” แม้นจะเกรงใจแผ่นดินอยู่บ้างแต่นายสนก็ต้องรีบทำตามคำสั่งของพลอยไพลินอย่างรวดเร็วเพื่อภารกิจนี้จะได้จบๆไปเร็วๆ“นี่คุณจะทำอะไรผมไม่ไปไหนทั้งนั้นลุงสนไม่ต้องครับ..มีอะไรไปทำก็ไปทำเถอะ..ลุงสนที่ผมบอกไม่ได้ยินหรือไง” ดวงตาคมหันไปมองค้อนให้หญิงสาวที่กำลังยืนกอดอกยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างขุ่นเคืองทั้งสั่งสนเสียงแข็งให้อย่ามายุ่งกับเขาแต่มีหรือสนจะหยุดเมื่อสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้เป็นสิ่งที่ดีต่อตัวแผ่นดินเอง“ลุงสนถอดเสื้อผ้าอาบน้ำให้เค้าเลยค่ะ”“นี่คุณผมไม่อาบปล่อยผมลุงสนนี่ลุงสนเชื่อเธอมากกว่าผมเหรอครับ” ชายหนุ่มเริ่มมีท่าทีหงุดหงิดที่นายสนไม่ยอมฟังเขาแต่กลับฟังคำสั่งของพลอยไพลินแทน“ผมต้องทำตามคำสั่งคุณพลอยครับเพราะคุณหญิงสั่งมาครับผมยังไม่อยากโดนคุณหญิงไล่ออกตอนนี้ครับ” นายสนอ้างว่าต้องทำตามคำสั่งของพลอยไพลินเราะคุณหญิงดวงแขสั่งมาตามที่พลอยไพลินได้นัดคำพูดกันเอาไว

“..แอ้..” เจ้าก้อนกลมที่มาอยู่ในอ้อมอกของแผ่นดินได้ก็ซบลงบนบ่าของเขาด้วยท่าทีออดอ้อนส่งเสียงอ้อแอ้อารมณ์ดีสร้างรอยยิ้มให้กับทุกคนที่มองและให้กับเสือยิ้มยากที่กำลังอุ้มอยู่ด้วย“สงสัยจะชอบลุงพอลใช่ไหมคะ...หนูชอบลุงพอลใช่ไหม” ดวงแขอดที่จะเอ่ยหยอกเจ้าก้อนกลมเสียงเล็กเสียงน้อยด้วยความเอ็นดูไม่ได้พลางคิดว่าถ้าเป็นลูกของลูกชายเธอจริงๆก็คงจะดีเพราะคงจะสร้างสีสันในชีวิตให้แผ่นดินไม่น้อย“เอ่อแล้วพ่อของเจ้าก้อนนี่อยู่ไหนล่ะครับคุณแม่” แผ่นดินแสร้งถามถึงพ่อของของแพรชมพูเพราะไม่เห็นจะมีผู้ชายอยู่ตรงนี้สักคนด้วยอบากจะเห็นหน้าสามีของพลอยไพลินนักว่าจะดีกว่าเขาสักแค่ไหน“คือ..” ดวงแขได้ยินคำถามจากลูกชายก็หน้าเสียทันทีพลางหันไปมองหน้าของลูกแก้วซึ่งตอนนี้ก็มีสีหน้าที่เจื่อนลงเช่นกัน“เอ่อ......คือ......พ่อของยัยหนูเป็นใครลูกแก้วก็ไม่เคยเห็นเหมือนกันค่ะ” ที่ลูกแก้วยอมเล่าเรื่องที่ดูจะส่วนตัวให้กับแผ่นดินฟังก็เห็นว่ามันคงไม่เสียหายอะไรเพราะในเมื่อชายตรงหน้าเป็นลูกของคุณหญิงดวงแขก็เท่ากับว่าเป็นพี่ชายของเธอเหมือนกันเพราะฉะนั้นคงไม่มีอะไรต้องปิดบัง“...” คำตอบของลูกแก้วทำเอาแผ่นดินทำสีหน้าแปลกใจอยู่

เมื่อจัดทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้วสาวเจ้าก็ยกมือถือกดโทรหาเพื่อนเธอทันทีRrrrrrrrrr“ว่าไงวันนี้นึกยังไงโทรหาฉันได้ล่ะยัยแก้ว” จอมขวัญคุณหนูไฮโซสาวเป็นเพื่อนสมัยเรียนกับลูกแก้วเธอทั้งดีใจและแปลกใจพอๆกันที่จู่ๆเพื่อนเธอก็มาโทรหา“ขวัญวันนี้แกว่างไหมตอนนี้ฉันคอนโดXXXX”“นี่แกอยู่กรุงเทพแล้วเหรอแล้วแกไปร่ำรวยมาจากไหนถึงได้อยู่คอนโดแพงขนาดนั้นอะหรือมีเสี่ยเลี้ยง”“แกจะบ้าหรือไงยัยขวัญฉันเลี้ยงตัวเองได้ไม่จำเป็นต้องมีใครมาเลี้ยง”“ตกลงแกจะมาไหมขวัญ”“ไปสิอีกสิบนาทีเจอกันฉันอยู่แถวนี้พอดี” หลังจากที่ลูกแก้ววางสายจากจอมขวัญเธอก็เตรียมตัวอาบน้ำอาบท่ารอเพื่อนสาวมาหาที่คอนโดและทั้งสองกะว่าจะออกไปเดินเล่นหาอะไรทานกันตอนเย็นด้วยจอมขวัญเป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาลัยที่กรุงเทพจอมขวัญเป็นลูกสาวเศรษฐีระดับไฮโซคนหนึ่งเลยก็ว่าได้แต่จอมขวัญไม่เคยรังเกียจที่จะคบกับเธอเลยสักนิดอีกทั้งพ่อแม่ของจอมขวัญก็รักลูกแก้วเหมือนลูกสาวอีกหนึ่งคนเลยด้วยซ้ำท่านทั้งสองชอบที่ลูกแก้วเป็นคนขยันเรียนดีและไม่อายใครที่จะบอกว่าตัวเองเป็นเด็กกำพร้า ตอนที่เรียนมหาลัยลูกแก้วจะไปมาหาสู่กับที่บ้านจอมขวัญตลอดเพื่อที่จะติวหนังสือให

ดวงแขตัดสินใจให้ครอบครัวของน้องสาวเธอดูแลกิจการที่เมืองนอกแทนทั้งหมดเพราะตอนนี้หลานชายเธอก็โตและสามารถบริหารงานได้แล้วแถมยังทำงานเก่งมากอีกด้วยเธอจึงไม่จำเป็นต้องห่วงอะไรมากมายขอเกษียณตัวเองอยู่กับบ้านและใจเธอเองก็อยากอยู่ดูลูกชายของเธอจนหายดีถึงลูกชายของเธอจะโตเพียงใดเธอก็ยังเห็นเขาเป็นเด็กในสายตาเธออยู่ดียิ่งตอนนี้เขายิ่งเอาแต่ใจเปลี่ยนเป็นคนละคนกับเมื่อก่อนเธอก็ยิ่งห่วง“แม่ครับ”“ว่าไงตาพอลวันนี้นึกยังไงตื่นแต่เช้าเนี่ยพ่อตัวดี”ชายหนุ่มที่วันนี้ตื่นเช้าผิดปกติเพราะเขานอนไม่ค่อยหลับหลังจากที่ได้รับเมลจากเพื่อนของเขาเมื่อคืนเมื่อได้รับรู้เรื่องราวก็เอาแต่นอนคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาและคิดตำหนิตัวเองที่เห็นแก่ตัวนึกถึงแต่ความรู้สึกตัวเองมัวจมปลักอยู่กับเรื่องที่เสียใจจนไม่มีสติทิ้งการทิ้งงานดื่มแต่เหล้าไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างและคนรอบข้างที่เป็นห่วงเขาคิดว่าต่อไปนี่เขาจะเป็นคนใหม่เพื่อที่จะได้เป็นพ่อที่ดีเป็นแบบอย่างให้กับลูกได้ความรักที่พ่อมีต่อลูกมันเป็นความรู้สึกแบบนี้นี่เองเขาได้เข้าใจลึกซึ้งก็เมื่อได้คลุกคลีอยู่กับยัยหนูนี่แหละแม้จะไม่ได้มีใครยืนยันว่าเป็นลูกของเขาแต่เข

“ชั้นนี้เป็นชั้นที่พี่กับคุณพรีมทำงานอยู่แค่สองคนแต่ส่วนมากคุณพรีมก็จะเข้าๆออกๆไม่ค่อยได้อยู่บริษัทเท่าไรน่ะจะเพราะคุณพรีมต้องดูแลหลายที่”“ค่ะ”ติ๊งงงงงงงทั้งสองสาวหันไปมองเสียงลิฟท์ที่พึ่งดังขึ้นมาเมื่อลิฟท์เปิดออกมาก็มีชายหนุ่มใส่สูทสีเทาผิวแทนหน้าคมเหมือนลูกครึ่งกำลังก้าวเท้ายาวๆออกมาจากลิฟท์“สวัสดีค่ะคุณพรีม..วันนี้มาแต่เช้าเลยนะคะ”“สวัสดีครับพี่สา..วันนี้ผมต้องไปทานข้าวกับที่บ้านตอนเย็นน่ะครับเลยต้องรีบดูงานที่ค้างไว้ให้เสร็จ”“นี่ฉัตรนลินค่ะที่คุณหญิงให้มาเป็นเลขาให้คุณพรีมน่ะค่ะ”“สวัสดีค่ะหนูชื่อฉัตรนลินค่ะเรียกลูกแก้วก็ได้ค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายตรงหน้าแต่คนตรงหน้าดันทำเป็นไม่เห็นเดินผ่านเธอไปเข้าห้องทำงานเสียอย่างนั้นทำเอาหญิงสาวต้องหันไปมองหน้าสาวิตรีอย่างแปลกใจ“เอ่อ...ช่วงนี้คุณพรีมน่าจะเครียดๆน่ะลูกแก้วไม่ต้องคิดมากน้ะจ้ะ” สาวิตรีที่ชินกับอาการของชายหนุ่มคิดว่าอีกหน่อยหญิงสาวก็คงจะชินเช่นกันเพราะเมื่อเจ้านายหนุ่มเครียดๆอาการก็จะเป็นเช่นนี้“เอ่อ...พี่สาคะคุณพรีมเค้ายังปกติดีอยู่ใช่ไหมคะ...แฮร่ๆๆๆๆๆ”“เข้าใจแซวนะเราน่ะ” สาวิตรีที่อดขำที่หญิง