Lahat ng Kabanata ng The Doctor's Dilemma: Kabanata 21 - Kabanata 30

Kinabukasan.... Malapit na ang tanghalian, pero si Sandy ay nakaupo sa upuan habang ang mga papel ay nasa table. Hindi mapuknat ang tingin niya sa mga papel na iyon habang ang mga kilay ay magkasalubong. Dalawang page pa lang naman ang nakikita niya, pero sa dalawang page na iyon ay parang kay gulo na ng records. Hindi mapirmi sa isang dahilan. Napansin rin niya na iba-iba ang doctor ni Dwight sa ibang papel kaya mas lalong nagugulo ang utak niya, kaya siguro hindi naagapan agad dahil sa pa-iba-ibang doctor. Napasabunot siya sa buhok niya, daig pa ang buhay sa gulo Binaba ni Sandy ang hawak niyang papel. Kailangan niya ng ballpen at isang notebook para doon ayusin ang mga ito, at hindi siya maligaw. Ayaw niyang humiram o himingi sa kahit sino sa pamilya niya, dahil meron siyang sariling pamahiin. Dapat lahat ng gagamitin niya tungkol sa trabaho ay bago o siya ang bumili, dahil laking probinsya may sarili na rin siyang pamahiin. Tumayo si Sandy at nag-inat. Simula alas-siete ng

Mabilis na napatingin si Sandy sa kanyang ama. Hindi niya napansin na naghihintay pala ito sa labas ng bahay. "Pasensya na ho kung ginabi ako." "Wala naman sigurong masamang nangyari kaya ka ginabi?" Maliit lang na ngumiti si Sandy at umiling, pero si Amando ay napakunot ang noo nang may mapansin sa isang kamay ni Sandy. "Anong meron sa kamay mo na 'yan at may balot na tela, at isa pa, bakit may bahid ng dugo 'yan?" Litong napatingin si Sandy sa kamay niya, meron nga itong bahid ng konting dugo. Inalala niya kung may sugat ba ang lalaki kanina, at meron nga, pero maliit lang iyon at hindi malalim. Napahid lang sa tela sa kamay niya. "Sagutin mo ako, Sandy. Sigurado ako na may sugat 'yang kamay mo na 'yan kaya nakabalot. Ang tanong saan mo nakuha 'yan?" "Wala lang ito ama." "Anong wala?" Tinitigian ni Amando si Sandy. "Kagagawan ba iyan ng iyong ina?" Hindi qgad nakasagot si Sandy kaya tumalikod si Amando at galit na pumasok ksa loob ng bahay. Nagmamadali namang sumuno

Pagkalipas ng mga araw ay hindi nga nalaman ni Dwight na naaksidente si Dylan maging ang natamo nito sa aksidente. Ngayon ay malaya ng nakalakakad ulit si Dylan sa labas at muling nakakapunta sa kung saan-saan. Samantala, si Amara ay nasa kanyang eskwelahan. Break time nila kaya naglumpon ang mga kaibigan niya sa garden sa eskwelahan. "Ano? Bongga ba ang birthday party mo?" tanong ni Lisa, ang pinakamalapit sa lahat ng kaibigan ni Amara. "Syempre kailangan bongga 'yon." "Sira, bakit wlaa ka pang invitaion kung bongga? Dapat nagsisimula ka na ngang bigyan ang gusto mong pumunta dahil, hello, ilang weeks na lang birthday mo na." Napaisip si Amara. Oo nga pala halos ilang linggo na lang, kailangan na niyang sabihin sa kanyang ina na gusto niya ang magarbong birthday party. "Huwag kayong mainip. Bibigyan ko kayo ng invitation pag okay na. Formal ang gusto ko, kaya pabonggahan ng gown." "Aba, mala-cinderella pala ang gusto. Bet ko 'yan dahil may gown ako sa bahay na hindi ko pa nag

Habang papunta sila Sandy sa kwarto para magpalit ulit ay tinanong niya si Dwight, "Ikaw ba ang nakaisip ng theme ng pre-wedding photoshoot? Fan ka ba ng fantasy?" Hindi naman nakita ni Sandy kung ano ang naging reaksyon ni Dwight dahil nasa likod siya habang tinutulak ang wheelchair ni Dwight kahit hirap siyang maglakad sa suot niyang gown. "Mas preferred ko ang simple lang. Black and white, at walang masyadong design sa photoshoot." "Kung ganon, sino ang nakaisip ng theme na fantasy?" "Si mama. Gusto niya ay makulay at masaya ang paligid para mag-reflect sa litrato." Napatango naman si Sandy. Akala niya ay si Dwight ang nakaisip. Sa personality nito hindi maiisip ni Dwight na ganung theme ang gawin sa photoshoot. "Saka biglaan kung magdesisyon ang iyong ina, Dwight. Hindi ko alam na may ganito pala bago ang kasal." "Actually nagulat rin ako kanina dahil wala rin akong alam. Akala ko ay diretso na sa paghahanda sa kasal, hindi pala. Ang aking ina kasi ay maraming alam sa gani

Habang pauwi si Dwight, si Dylan naman ay kakauwi lang galing sa bar kasama ang mga kaibigan nito. Kahit gumamit pa ng susi ng bahay si Dylan ay gising pa rin si Celeste ng oras na 'yon kaya naka-abang na ito sa likod ng pinto. Alam ni Celeste kung sino ang dumating dahil sumilip siya sa bintana. Pagbukas ng pinto ni Dylan na muntik pang sumubsob ay natigilan siya nang makita ang kanyang ina sa kanyang harapan. "Ma." "Anong oras na, Dylan," sa mahinahon pang tanong ni Celeste. Tumingin naman sa orasan si Dylan. "Mag-aalas-dose na." "Tama, maghahating-gabi na pero ngayon ka lang umuwi. Hindi ka talaga nadala sa nangyari sayo noong nakaraang linggo! Wala ka talagang balak pumirmi sa ng bahay?! Ngumiti pa si Dylan at lumapit kay Celeste na agad namang umiwas. "Nagkasiyahan lang kami ng mga kaibigan ko kya ngayon lang ako umuwi." "Really? Ilang beses kayo dapat magsaya ha, Dylan? Iyan ang araw-araw mong palusot. Baka gusto mong tumulong sa kumpanya." "Kaya niyo na 'yon ni Kuya D