All Chapters of The Doctor's Dilemma: Chapter 11 - Chapter 20

Hinawakan ni Dwight ang gulong ng wheelchair nito at pinagulong iyon para mapalapit kay Sandy. Nagsalubong naman ang kilay ng dalaga dahil mas malapit na ang binata sa kanya. "Nagmamadali ka ata? Kagabi mo lang sinabi ang tungkol sa pagtulong mo, kaya wala pa sa kamay ko ang dokumento na hinahanap mo."Napaiwas ng tingin si Sandy. Nagmamadali nga ba siya o sadyang tinatawag na siya ng tungkulin niya para makatulong at maresolba agad ang problema ni Dwight? "Hindi naman, pero dahil mahirap ang case mo ay kailangan kong pag-aralan ng mabuti ang lahat bago kita irekomenda sa ibang doctor." Tumingin si Dwight kay Sandy habang magkasalubong ang kilay nito. "Irekomenda sa ibangdoctor. Tama ba ang narinig ko?" Napabuntong-hininga si Sandy. "Oo tama ang narinig mo. Tutulungan lang kita tungkol sa medical records mo, pag napag-aralan ko na at nakuha ang tamang gawin ay saka kita irerekomenda sa ibang doctor, kung ang naiisip mo ay kung sakali na operahan ka ay ako ang doctor mo. Pasensya

"May pera ka man ngayon, nakatapak ka pa rin sa lupa. Pare-parehas lang tayo kahit mayaman pa ang isang tao— sandali hindi nga pala tayo parehas, dahil masama ang ugali mo kaysa sa sinasabi mong mahihirap." "Talaga bang iyan ang magiging pag-uusap natin ha! Ano, mas pinapaboran mo ang mga taong iyon kaysa sa sarili mong kadugo!" Tumaas ang dalawang kilay ni Sandy. "Mas pipiliin ko na sila, kaysa sayo." Lumakad si Sandy, pero hinagip siya ng kamay ng kanyang ina at handa sanang sampalin muli sa pangalawang pagkakataon, pero hindi natuloy dahil pumasok sa bahay si Amando. "Dolores!!" may himig na galit ang boses ni Amando. Tinulak ni Dolores si Sandy ng mahina. "Ano na naman bang pinag-aawayan niyo at pagbubuhatan mo na naman ng kamay ang anak mo?!" "Ito..." Dinuro ni Dolores ang noo ni Sandy. "Masyadong matabil ang dila nitong panganay mo. Nakakakulo ng dugo sa bawat salitang lumalabas sa bibig niya!" Hinawi ni Sandy ang daliri ni Dolores ng malakas, kaya gulat itong napating

Sa kabilang banda, maliit na napangiti si Dwight habang nasa tenga niya pa ang telepono. Binaba niya iyon at tinitigan ang screen. Sinubukan lang naman ni Dwight tawagan ang numero ni Sandy, pero hindi niya magagawa iyon kung hindi nalaglag sa kanyang ina ang papel na binigay ni Sandy. Mas mainam na meron din siyang numero ng telepono ni Sandy, para na rin sa mga pag-uusapan nila tungkol sa monitoring ng mga paa niya. Tumingin si Dwight sa orasan. Hindi siya makatulog kaya umabot na siya sa ganong oras, ala-una. Uminom naman siya ng gamot, pero hindi pa rin siya dalawin ng antok. Tumingin muli siya sa screen ng telepono niya, pero bahagyang nagulat siya ng biglaang umilaw iyon. Ang numero ni Sandy ang nasa screen dahil naka-save na iyon sa kanya. Sinagot niya iyon, pero hindi siya nagsalita. "Maaari ko bang malaman kung sino ka? Baka may kailangan ka sa akin at kilala kita" tanong ni Sandy sa kabilang linya. Kailangan na bang magpakilala ni Dwight, parang may ibig sabihin naman k

Nagsalubong ang kilay ni Dwight at hindi makapaniwalang tumingin kay Dylan. Nalilito siya sa sinasabi ng kanyang kapatid. "Saan mo nakukuha ang impormasyon na ganyan?" "Tapatin mo na lang ako. Totoo ba iyon o hindi?!" Nag-igting ang panga ni Dwight. Pinagalutok din nito ang mga daliri. Doon napaatras ng konti si Dylan. Kahit pa hindi nakakalakad ang kuya niya, alam niya kung kailan ito naiinis o nagagalit sa isang sitwasyon. "Bakit ba pino-problema mo pa kung ano ang background ng magiging asawa ko? Hindi ako papayag kung hindi maganda ang background ni Sandy!" "Dahil nagmamalasakit lang ako, Kuya Dwight. Baka sa babaeng sasaktan ka lang sa huli mapunta, kaya mas maigi na alam natin kung saan siya nagmula o ano ang pinaggagawa niya sa buhay niya noong nasa probinsiya pa siya!" Napapikit si Dwight. "Labas ka sa usapin na iyon, Dylan. Kung sino ang sinabing ipakakasalan s akin ay iyon ang pakakasalan ko kahit ano pa siya." "Bakit, pagod ka na ba sa wheelchair na 'yan para maghana

"Oo na sige na! Bitawan mo lang 'yang hawak mo!" Unti-unting binaba ni Sandy ang hawak nitong kutsilyo. Nang biglang dumating si Amara. "M-Mommy..." "Huwag ka munang lalapit sa kapatid mo, Amara!!" sigaw ni Dolores. Lito namang tumingin si Amara kay Sandy na may ilang hakbang lang ang layo nila sa isa't-isa, maging si Sander ay hindi rin pala unalis, nanatili lang itong nasa isang gilid sa labas ng kusina. Ang kutsilyo na hawak ni Sandy ay hindi nakita ni Amara kaya naguguluhan ito sa sinabi ng kanyang ina. "Ano nangyayari rito, mommy?" "P-Pumasok ka na ulit ng kwarto mo. Mamaya ka na lumabas!" "Bakit nga?!" "Baka dahil dito kaya ka pinapapasok ni ina sa kwarto mo." Tinaas ni Sandy ang hawak niyang kutsilyo at tumingin kay Amara. Biglang layo si Amara sa ilang hakbang na pagitan nila ni Sandy. Napalunok ito ng ilang beses habang nakatitig sa talim ng kutsilyo. "B-Bakit... hawak mo 'yan?!" utal na saad ni Amara. "Bakit nga ba hinahawakan ang isang kutsilyo, Amara?"