Lahat ng Kabanata ng The Doctor's Dilemma: Kabanata 31 - Kabanata 40

In-off ni Sandy ang telepono niya para hindi na ito muling makatawag. Sigurado siyang may susunod pa iyon, baka modus at bigla na lang manakot. Mahirap na at baka maniwala siya sa sasabihin nito. Magaling pa naman ang mga taong nanlalamang ng kapwa kaya maraming nauuto. Pumasok na lang muli si Sandy sa kanilang bahay at diretso sa kanyang kwarto. Magulo ang table niya maging ang kama dahil nagkalat ang mga papel na nabasa na niya. Umupo siy at kinuha ang isang papel na nakapatong sa mga papel na naka-ayos. Kahit anong basa niya sa medical records na nandoon at gustong-gusto niyang ang gawin ay medication hindi talaga puwede. Wala ng saysay na uminom ng gamot kung pang-opera na ang solusyon. Hindi nga pala natanong ni Sandy kung may iniinom pa bang gamot si Dwight. Nagsalubong ang kilay niya at tumingin-tingin sa paligid. Naalala niya yung calling card na binigay ni Dwight, ang kaso hindi niya alam kung saan niya nilagay. Tumayo siya at tiningnan ang bawat sulok ng kama, cabinet, at

Bumaba si Sandy sa kotse at tumingala sa bahay ni Agustin Legaspi. Halos ilang taon na rin ang nakakalipas ng huli niyang pagtapak rito sa lupain na kinatitirikan ng bahay ng tinatawag niyang Lolo White. Lumapit siya sa harap ng bahay at nag-doorbell. Hindi naman siya naghintay ng matagal dahil bumukas iyon at pinapasok na siya ng katulong na kilalang-kilala siya kahit ilang taon na ang nakakalipas. Halos ilang beses rin siyang nagpabalik-balik dito dahil siya ang naging personal na doctor ni Lolo White noon. Kabisado rin ni Sandy kung saang kwarto natutulog si Agustin Legaspi, kaya walang pahintulot na agad siyang pumasok sa loob, pero napahinto siya sa lalaking nakatayo malapit sa higaan ni Agustin. Lumingon ang lalaki kay Sandy at bahagyang napakunot ang noo. "I-Ikaw ba si...Doctor Rivera?" Tumingin si Sandy sa nakahigang matanda sa kama, bago sinagot ang tanong nito, "Yes, ako nga." "Bakit hindi ka tumawag bago ka pumasok rito?" Napataas ang dalawang kilay ni Sandy sa tanon

Ngumiti si Sandy at tumango. "Yes, lolo. Narito pa rin ako bukas." Ngumiti ang matanda at namungay ang mga mata, kaya nahiga na ito at umayos ng puwesto hanggang sa maging malalim na ang pagtulog. Bago umalis ng kwarto ay chineck ulit ni Sandy ang blood pressure nito na bahagyang bumaba na dahil sa nainom na gamot. "Dadalhin na kita sa magiging kwarto mo. Sumunod ka sa akin," saad ni Angelo na naunang umalis ng kwarto ni Agustin. Isang sulyap muna ang ginawa ni Sandy sa natutulog na si Agustin bago siya sumunod kay Angelo. Hanggang sa huminto sila sa isang kwarto kung saan iyon din ang ginamit niyang kwarto nang manatili siya dito ilang taon na ang nakakaraan. "May magagamit ka naman diyan, meron ding banyo, meron—" "Alam ko." Napakunot ang noo ni Angelo. "Anong alam mo?" "Lahat ng sasabihin mo ay alam mo na. Nagtira ako dito ng isang buwan kaya alam ko." "Talaga?" "Oo." "Kaya pala parang mas apo ka pa ng lolo ko, kaysa sa akin." "Malamang dahil nakasama niya ako. Ikaw ngay

"Pumunta ka pala," nasabi na lang ni Sandy. "Yes. Kasama ko ang pamilya ko kagabi. Nagtaka lang ako kung bakit wala ka sa party kagabi ng kapatid mo. May sakit ka ba?" Umiling si Sandy kahit hindi naman nakikita ni Dwight. "Wala." "Are you sure?" "Oo. Bakit? Hinahanap mo ba ako kagabi?" Napakagat sa labi si Dwight sa sinabi ni Sandy. Anong dapat niyang isagot do'n? Muling nagsalita si Sandy," Pasensya na talaga kung wala ako kagabi o hindi mo ako nakita. Umalis kasi talaga ako ng bahay dahil may tumawag sa telepono ko, at kailangan kong puntahan ang pasyente." "Meron kang pasyente rito?" "Wala. Mga dating pasyente ko iyon na ako ang gustong maging doctor hanggang ngayon. Delikado na rin lasi ang kalagayan ng matanda kagabi kaya pumunta na ako kahit may kaganapan dito sa bahay." "Ganon ba." "May gusto ka bang sabihin o itanong, kaya mo ako hinahanap? Puwede mo ng itanong ngayon habang hindi ko ulit inuumpisahan basahin ang medical records mo." "Wala naman, pero delikado ang

"Bigyan mo ko ako ng pangalan at baka maalala ko siya. Kung makapag-akusa ka parang alam mo ang lahat sa akin." "Bakit hindi ba? Akala ko ba alam mo ang lahat dahil nag-aral ka sa Manila? May ganong gawain ang ibang babae kaya isa ka rin sa kanila!" Umupo si Sandy at tumignin kay Amara. "Kahit wala akong makain hindi ko gagawin ang binibintang mo sa akin. At isa pa, huwag kang masyadong mataas para sa mga taong kagaya ng sinasabi mo, suwerte ka pa nga dahil may pera ang magulang mo, sila kumakapit sa patalim kahit maging iba ang tingin kanila ng tao. Hindi ko rin sasabihin kung bakit ako umalis ng gabi na 'yon, para malagutan ka ng ugat kakaisip o 'di kaya tanong mo sa ating ina dahil alam niya kung saan ako nagpunta." Nagulat si Amara sa sinabi ni Sandy. "Alam ng mommy kung saan ka nagpunta?" "Kakasabi ko lang. Hindi ka naman siguro bingi." "Panalo ka ngayon, pero gaganti ako sayo!" Dinig na dinig ang tunog ng bawat pagtkapk ng tsinelas na pambahay ni Amara habang paalis ito n