All Chapters of The Billionaire's Secret Obsession : Chapter 21 - Chapter 30

Serenity's Point of ViewTambak na naman ako ng trabaho. Mula kaninang umaga, halos walang patid ang paglipat-lipat ng mga dokumento sa harap ko. Si Ricky Dave, tulad ng nakasanayan, ay walang kapatawaran sa pagbibigay ng mga tasks. Wala pa nga akong oras na mag-stretch o kahit lumingon man lang sa oras."Makakahabol pa ba ako sa lunch break?" bulong ko sa sarili ko, habang patuloy ang pagtipa ko sa keyboard. Halos lahat ng tao sa opisina ay nag-lunch break na, pero naririnig ko pa rin ang tunog ng bawat keystroke ko sa buong kwarto.Walang pasabi, biglang may bumagsak na paper bag sa mga papel na hawak ko. Napatigil ako at napalingon nang bahagya. Inis na inis na akong nagtaas ng ulo, handa nang sumigaw sa kung sino mang mapang-asar na may gawa niyon. "Ano ba nang-aasar ka-...ba?" galit na tanong ko, pero natigilan din ako agad.Si Ricky Dave pala. Walang emosyon sa mukha niya, parang normal lang ang lahat. "You can take your lunch break there! Enjoy," malamig niyang sabi, sabay laka

Nang pumasok ako sa opisina ni Ricky, hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba. Parang ang bigat ng bawat hakbang ko, lalo na’t alam kong may mga bagay akong gustong sabihin na hindi ko tiyak kung paano tatanggapin. Nakasarado ang pinto, kaya’t bahagya kong kinatok ito bago pumasok. Nang marinig ko ang pag-anyaya ni Ricky, dahan-dahan akong pumasok. “S-sir…” nauutal kong panimula habang pilit kong iniipon ang lakas ng loob ko. “Sir... Salamat po pala sa pag-aalaga kay Miguel kahapon. Pasensya na po kung naabala po kayo at napagod.” Sa totoo lang, iniisip ko pa lang kung paano niya sasagutin ang pasasalamat ko, nahihiya na ako. Hindi naman kasi biro ang pag-aalaga sa anak ko, lalo pa’t alam kong abala rin siya sa trabaho at sa buhay niya. Pero sa halip na magbigay ng detalyadong sagot, isang simpleng “Alright” lang ang sinabi ni Ricky. Naguluhan ako. Parang may parte sa akin na naghintay ng mas mahaba at mas personal na sagot mula sa kanya. Pero marahil, iyon na ang paraan niya ng pa

**Serenity's Point of View**Habang nakaupo kami ni Vivian, hindi ko maiwasang kumunot ang noo ko sa narinig. “Ang sweet noh? Nalaman niya kasing birthday ko ngayon kaya ililibre niya daw ako,” sabi ni Vivian, may konting kilig sa boses niya.Medyo nagulat ako. "Ow! Happy birthday! Sorry, sobrang daming trabaho, nakalimutan kong birthday mo pala," sabi ko sa kanya, sabay hinging paumanhin. Hindi na ako nagkunwari pa na naalala ko; mas okay na ang maging tapat sa kaibigan kaysa magkunwari.Naputol ang usapan namin ni Vivian nang biglang magtanong si Ricky Dave, "Sinasabi mo bang masama akong boss?" Tiningnan ko siya, at gustong-gusto ko sanang barahin siya at sabihing, "Bakit? Hindi ba?" Pero naisip ko na huwag na lang, lalo na't special day ito ng kaibigan ko."Nakapag-restday at beauty rest naman na ako kahapon kaya libre na lang niya ngayon. Wag na kayong magtitigan dyan! Sa akin na muna ang atensyon niyong dalawa," hatak ni Vivian sa akin paupo sa tabi niya.Sumunod ako kahit alam

Serenity's Point of View Pagkauwi ni Vivian, agad kong napansin ang saya sa kanyang mukha. Nagmamadali siyang pumunta sa ref, binuksan ito, at kumuha ng malamig na tubig. Parang nauuhaw na nauuhaw siya, at hindi ko maiwasang mapangiti habang pinagmamasdan ko siya.“Grabe ang init sa labas,” sabi niya habang umiinom, at bigla siyang napatingin sa paligid. “Kamusta kayo dito? Si Dave?”“Umuwi na siya,” sagot ko, medyo nagtataka sa tanong niya. Hindi ko alam kung bakit, pero may kung anong kakaiba sa tono ng boses niya. "Kamusta? Nag-enjoy ka naman ba sa gala mo?" tanong ko, sinusubukan kong basahin ang kanyang ekspresyon.Isang malalim na hinga ang kanyang binitiwan bago siya sumagot, "Dinate lang ako ng dati kong ka-date sa sinehan." Tumawa siya, tila may kinikimkim na kwento. "Gusto pa nga dumaan kami sa Sogo kaso sabi ko may red tide ako. Hahahahaha!"Natawa rin ako sa kanyang kwento. “Oh? Mabuti naniwala?” tanong ko, kahit na sa loob ko ay alam ko na medyo maloko itong si Vivian. S

Serenity's Point of View Dalawang linggo na ang lumipas mula noong huli naming pag-uusap ni Ricky Dave. Sinunod naman niya ang gusto kong limitasyon, ngunit ramdam kong may nagbago sa pagitan namin. Sa oras ng trabaho, tila naging mas mahigpit siya sa akin. Bawat araw ay tila sinusukat niya ang kakayahan ko, tinatambakan ako ng mga gawain na tila sinasadya niyang gawin upang subukin ako. Pagdating naman sa gabi, ang dating pagiging malapit namin ay tila nawawala. Kung dati'y puno ng init at pagnanasa ang bawat sandaling magkasama kami, ngayon ay parang may pader na naghihiwalay sa amin. Ni hindi niya ako hinahawakan o binibigyan ng kahit anong pahiwatig ng nais niyang yakapin ako.Ngayong gabi, nakahiga kami sa kama, parehong tahimik. Ramdam ko ang malamig na simoy ng hangin mula sa aircon na hindi man lang nagagawa ang lamig na nararamdaman ko mula sa kanya. Nakatingin lang ako sa kisame, naglalaro sa isip ang mga bagay na nagbago. Minsan, hindi ko maiwasang isipin kung tama ba an