All Chapters of Carrying the Billionaire's Heir: Chapter 1 - Chapter 10

Napabalikwas ako ng bangon nang may narinig akong nabasag na bagay sa labas ng kwarto ko. Hindi ko mapigilang kabahan nang narinig ko ang pagsigaw ni Daddy. "Huwag muna ngayon, Felicia! Kalilibing lang ni Sarah!" sigaw ni Daddy. Simula nang tumira ako rito ay palagi ko silang naririnig na nag-aaway ni Tita Felicia. Hindi ko rin nakakasundo ang tatlo kong kapatid kasi anak daw ako sa labas. Halos araw-araw nila akong pinagsasabihan ng kung anu-ano. Wala rin akong balak patulan sila kasi totoo naman. Anak ako sa labas ni Daddy. Bunga ako ng pagkakamali. At ako ang dahilan kaya muntik ng maghiwalay si Daddy at ang asawa niyang si Tita Felicia. Humiga ako sa kama habang niyayakap ang larawan ni Mommy. Hindi pa rin ako makapaniwalang wala na siya. Ang bilis-bilis ng oras. Kanina lang namin siya inilibing at ngayon ay nasa bahay na ako ni Daddy. Kinupkop niya ako kasi wala na akong ibang matutuloyan. Nangungupahan lang kasi kami ni Mommy at si Daddy naman ay may sarili ng pamilya. N

Pinulot ko agad ang mga gamit ko sa sahig nang nagising ako. Kailangan ko ng umalis bago magising ang lalaking nakasama ko kagabi. Babalik pa ako sa traveller's inn upang kunin ang mga gamit ko roon. Nandoon lahat ng mga dokumentong kakailanganin ko sa pag-apply ng trabaho. Chineck ko muna ang lahat ng mga gamit ko bago ako nag-check out. Nakahinga ako ng maluwag kasi umabot pa ako. Kapag nahuli ako ng dating kahit isang oras lang, magbabayad na naman ako uli. Baka maubos ang ipon ko. Kailangan kong magtipid simula ngayong araw kasi wala pa akong trabaho. I-susumite ko pa ang mga requirements na 'to sa kompanyang ina-apply-an ko. Pagkatapos kong i-sumite ang mga requirements, inubos ko ang natitirang oras ko sa paghahanap ng matutuloyan. Bukas ay magsisimula na akong magtrabaho bilang isang janitress sa Jacobs Corporation. Hindi kasi ako nakapagtapos ng pag-aaral kasi kapos sa pera. Kahit bed space o maliit na kwarto ay ayos lang sa akin. Ang importante ay hindi ako matutulog sa da

Kinaladkad ako ni Tita Felicia palabas ng dorm ko. Ibabalik niya raw ako sa mansiyon at sisiguradohin nilang hindi na ako makakatakas. Kapag nagising si Edward, ikakasal kami agad. Kapag namatay naman ay ipapadampot nila ako sa mga pulis. "Ayokong sumama sa inyo!" sigaw ko. Pinagtitinginan na kami ng ibang kasama kong nakatira sa dorm. "Ang tigas-tigas talaga ng ulo mo! Puro na lang problema ang ibinibigay mo sa amin!" bulyaw ni Tita Felicia at hinila ang braso ko. Agad niyang ni-lock ang pintuan ng kotse nang nakapasok na ako sa loob. Sinubokan ko itong buksan, pero ayaw talaga. Para akong kinidnap sa sitwasyon ko. Hinila ni Tita Felicia ang buhok ko pagpapasok sa loob ng mansiyon. Para akong makakalbo sa lakas ng pagkahila niya. Nakita ko ang mga kapatid kong nakaupo sa couch. Tumayo si Ate Feli at naglakad papalapit sa akin at tinulongan ang Mommy niya na kaladkarin ako paakyat ng hagdanan. "Hinding-hindi ka lalabas hangga't hindi nagigising si Edward, Sabrina! Ipapakulong ka

Five years later... "Congratulations, Mommy!" nakangiting bati sa akin ng anak ko habang hawak ang diploma ko. Nandito kami ngayon sa isang fastfood restaurant upang ipagdiwang ang graduation ko. Katatapos lang ng graduation namin at hindi ko aakalain na makakapagtapos ako ng pag-aaral. May mga panahon na sukong-suko na ako, pero nawawala ito agad sa tuwing nakikita ko si Evara. Sa kanya ako humuhugot ng lakas kaya ko nakaya lahat ng mga problema ko. "Congrats, Future Architect Turner!" bati sa akin ni William at ibinigay sa akin ang chocolate cake. "Thank you, Wil. Kung hindi mo ako tinulongan baka namulubi na kami ng anak ko ngayon," tugon ko. Sa pagiging freelance artist at digital artist ko, naitaguyod ko ang aking pag-aaral at ang buhay ng anak ko rito sa Canada. Hindi naging madali sa akin ang lahat lalo na't may mga panahong mahina ang bentahan at wala akong mga clients. Hindi ako tumigil sa pagdarasal na sana kayanin ko ang lahat-lahat. Si William ang naging kaagapay ko

Pinagmasdan ko si William na nakaupo sa sa labas ng condo habang sinusunog ang mga larawan nila ni Maris. Hindi pa rin siya humihinto sa pag-iyak. Ramdam ko ang sakit na nararamdaman niya ngayon. Pati mga gamit na ibinigay ni Maris sa kaniya, sinunog niya rin. Huminga ako ng malalim at humakbang papalapit sa kaniya. Hinawakan ko ang balikat niya at inabot ang panyo. "Tama na 'yan. Pumasok ka na sa loob. Baka nilalamok ka na rito," sabi ko at tiningnan ang mga larawan nilang unti-unting nasusunog. "Para ka namang hindi lalaki. Makakahanap ka pa ng mas better kay Maris. Habulin ka naman ng mga babae. Makakalimutan mo rin siya." "Sampung taon. Sinayang niya ang pinagsamahan namin. Nang dahil lang nasa malayo ako ay nagawa niyang mangaliwa," sabi ni Knight at pinunasan ang mukha niya. "Kasalanan ko 'to. Kung hindi ako pumayag na pumunta sa ibang bansa hindi siya maghahanap ng iba." "Wala kang kasalanan, Wil. Mas mabuti na 'yung nalaman mo ng maaga ang pagtataksil niya. Huwag ka ng umi