Pinulot ko agad ang mga gamit ko sa sahig nang nagising ako. Kailangan ko ng umalis bago magising ang lalaking nakasama ko kagabi. Babalik pa ako sa traveller's inn upang kunin ang mga gamit ko roon. Nandoon lahat ng mga dokumentong kakailanganin ko sa pag-apply ng trabaho.
Chineck ko muna ang lahat ng mga gamit ko bago ako nag-check out. Nakahinga ako ng maluwag kasi umabot pa ako. Kapag nahuli ako ng dating kahit isang oras lang, magbabayad na naman ako uli. Baka maubos ang ipon ko. Kailangan kong magtipid simula ngayong araw kasi wala pa akong trabaho. I-susumite ko pa ang mga requirements na 'to sa kompanyang ina-apply-an ko. Pagkatapos kong i-sumite ang mga requirements, inubos ko ang natitirang oras ko sa paghahanap ng matutuloyan. Bukas ay magsisimula na akong magtrabaho bilang isang janitress sa Jacobs Corporation. Hindi kasi ako nakapagtapos ng pag-aaral kasi kapos sa pera. Kahit bed space o maliit na kwarto ay ayos lang sa akin. Ang importante ay hindi ako matutulog sa daan ngayong araw. Hindi na ako babalik sa pamilya ni Daddy. Makakaya ko naman sigurong buhayin ang sarili ko kahit wala sila. Pipilitin kong maging independent kaysa manatili sa bahay na 'yon at pipiliting pakasalan ang kaibigan ni Daddy. Over my dead body. Hinding-hindi ako papatol sa matandang binata. Wala akong pakialam kung marami siyang pera. Hindi niya naman 'yon madadala sa langit kapag nawala siya sa mundo. "Pinakaayaw ko sa lahat ay 'yung matagal magbayad ng upa at bills sa kuryente at tubig. Maraming naghahanap ng matutuloyan sa panahon ngayon at tumataas na rin ang bills. Baka kagaya ka rin sa mga dati kong renters na nagagalit kapag sinisingil ko na sila," saad ng may-ari ng dorm na nakita ko at ibinigay niya sa akin ang kontrata. Pinirmahan ko agad ito pagkatapos kong basahin ang mga nilalaman nito. "Bawal magpapasok ng bisita o lalaki sa loob kasi for ladies only lang ang dorm na 'to," bilin niya nang ibalik ko sa kanyang ang kontrata. Agad kong ipinasok sa loob ng kwarto ang mga gamit ko. Pagkatapos kong ayosin ang nga gamit ko ay lumabas muna ako para bumili ng mga gamit sa kusina at iba pang kailangan ko. Pagkakasyahin ko na lang ang pera ko. Hindi pa ako nakakasimula sa trabaho at wala pa akong sahod na hihintayin. "Bawal ang tamad rito. Huwag din kayong gumamit ng gadgets sa oras ng trabaho baka makita kayo ng boss natin," paalala ni Ma'am Viola pagkatapos ng weekly meeting. "Isaulo niyo rin kung saang floor o opisina lang dapat kayo maglilinis. At huwag niyo rin kalimutan na may rotation tayo sa assigned area every week. Next week, doon ka sa opisina ni Sir Ryan maglilinis, Sabrina." "Yes, Ma'am Viola," tugon ko. "Magsimula na kayo sa trabaho niyo. May aasikasohin muna ako," paalam ni Ma'am Viola bago kami tinalikuran. Ngayong linggo, naka-assigned ako sa ground floor at second floor. Marami kami rito. Kadalasan mga bagong hired rin kagaya ko, pero may mga pamilya na sila. Hindi nga sila makapaniwala na bente dos anyos pa ako tapos ganitong trabaho ang pinili ko. Bakit daw hindi ako mag-apply ng call center o sa mga malls. Sa totoo lang, noong nag-apply ako ng call center hindi ako natanggap sa unang interview kasi nabubulol ako sa tuwing nagsasalita ng Ingles. Hindi ako bihasa kaya isa 'yon sa mga dahilan kaya hindi ako nakapasa. Kaya mas pinili ko ang ganitong trabaho kasi malaki ang sahod sa kompanyang 'to. Hindi kagaya ng ibang mga kompanyang pinagtatrabahoan ko dati na kulang na kulang ang sahod ko. Napahawak ako sa table nang bigla na naman akong nakaramdam ng pagkahilo habang abala sa paglilinis ng opisina ng boss namin. Muntik ko pang mahulog ang flower vase na nasa ibabaw ng table. Napatakip ako ng bibig ko kasi naduduwal ako. Ilang araw na akong nagkakaganito. Nasapo ko ang noo ko nang sumagi sa isipan ko ang nangyari noong isang buwan. Agad na bumilis ang pagtibok ng puso ko sa takot, na baka buntis ako. Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin pagkatapos kong linisan ang banyo. Hindi ako pwedeng mabuntis. Kasisimula ko pa lang sa trabaho. Paano ko bubuhayin ang batang 'to? Kinabukasan, nagpaalam ako kay Ma'am Viola na liliban muna ako sa trabaho kasi magpapa-check up ako. Hindi na kasi ako mapakali. Hindi rin ako nakatulog ng maayos sa kaiisip na baka buntis nga ako. "You're pregnant, Miss Turner," saad ng doktor. Pakiramdam ko, para akong binuhosan ng malamig na tubig sa sinabi ng doktor sa akin. Umupo ako sa labas ng opisina ni Dr. Moreal habang paulit-ulit na binabasa ang papel. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko sa batang 'to. Nagbunga ang maling desisyon ko. Kung hindi ako tumakas sa engagement namin ni Edward, mabubuntis kaya ako ng ganito kaaga? Pinunasan ko ang namumuong luha sa aking mga mata at itinago ang resulta ng pagbubuntis ko. Kailangan kong mag-ingat sa trabaho ko at kung saan man ako magpunta kasi sensitibo pala ang pagbubuntis lalo na't first baby. Napabuga na lang ako ng hangin habang iniisip kung paano ko sadabihin kay Daddy na buntis ako at hindi ko kilala ang ama ng batang nasa sinapupunan ko. "Sabrina?" I heard Edward's voice somewhere. Napa-angat ako ng tingin at hinanap ang boses niya. Nanlaki ang mga mata ko nang nakita ko siyang naglalakad papalapit sa akin. Agad akong tumayo at tumakbo papalayo, ngunit hinabol ako ng mga tauhan niya. "Bitawan niyo ako!" sigaw ko habang nagpupumiglas. "Pinapahirapan mo pa kami sa paghahanap!" hinihingal na sambit ni Edward at hinawakan ng mahigpit ang braso ko. "Hinding-hindi ako sasama sa inyo! Bitawan niyo ako! Hindi kita papakasalan! Ang tanda-tanda mo na!" Napasigaw ako nang bigla akong sampalin ni Edward. "Sumama ka sa akin kung ayaw mong masaktan uli!" galit na sigaw ni Edward at kinaladkad ako paalis. "Parang awa mo na, Edward. Ayoko. Ayokong pakasalan ka. Ibang babae na lang, please..." pagmamakaawa ko. Hindi ko na rin mapigilan ang pagbagsak ng mga luha ko. Parang biglang namanhid ang pisngi ko sa lakas ng pagkasampal niya sa akin. "Sabrina, hindi mo matatakasan ang responsibilidad mo. Papakasalan mo ako sa ayaw at sa gusto mo kasi bayad na ako kay Antonio!" sigaw ni Edward. Mas lalong bumuhos ang luha ko. Ibinenta ako ni Daddy sa matandang 'to para lang maisalba ang kompanya niya. Ni hindi niya nga ako kayang angkinin bilang anak noon. Pero nang namatay si Mommy, bigla siyang lumapit sa akin at kinupkop ako. Ang tanga-tanga ko kasi naniwala ako agad sa mga ipinangako ni Daddy na bibigyan niya ako ng magandang kinabukasan. Ito ba ang kinabukasan na ibibigay niya? Ang hayaang ipakasal sa kaibigan niyang matandang binata? "Huwag kang magmatigas, Sabrina! Tatawagan ko si Antonio at sasabihin kong nakita na kita. Iuuwi kita sa bahay ko para hindi ka na makatakas pa!" Para ng mababali ang braso ko sa higpit ng paghawak ni Edward rito. "Parang awa mo na, Ed -" Naputol ang sasabihin ko nang bigla niyang bitawan ang braso ko at napasubsob siya sa sahig. "Huwag mong hahawakan ang ina ng anak ko kung ayaw mong ilibing kita ng buhay!" sigaw ng lalaking sumipa kay Edward. Bigla akong nanigas sa kinatatayoan ko nang nakita ang lalaking nakasama ko nang tumakas ako sa engagement namin ni Edward. Hindi ako maaaring magkamali. Napakurap-kurap ako ng ilang beses at napatitig ng ilang segundo sa kanya. Nagtama ang mga mata namin. Para siyang sasabog sa galit. Pero paano niya nalamang buntis ako at siya ang ama ng bata? Nanlaki ang mga mata ko nang bigla siyang sugorin ng tatlong tauhan ni Edward. Umatras ako ng kaunti habang pinagmamasdan siyang binubugbog ang tatlong lalaki. Nakita kong bumangon si Edward at sinugod niya ang lalaki. Agad naman siyang napansin ng lalaki tumilapon siya uli sa sahig. Namilog ang mga mata ko nang paulanan ng suntok ng lalaki si Edward. Halos hindi ko na makilala ang mukha ni Edward kasi napuno ito ng dugo. Tumayo ang lalaki at tumingin sa akin. Hindi ko pa rin maalis ang paningin ko kay Edward na nakahiga sa sahig. "Edward!" sambit ko nang napansing nahihirapan siya sa paghinga at nilapitan. Nilingon ko ang lalaki. Nakatitig lang siya sa akin at parang walang balak tumulong. "Anong ginawa mo sa kanya? Papatayin mo ba siya!" sigaw ko. May lumapit sa aming mga nurses at binuhat nila si Edward. Pinagpapawisan ako sa sobrang pag-aalala na baka mapano ang kaibigan ni Daddy. Nang lingon ko uli ang lalaki, nakatayo pa rin siya at tinatamad na tumingin kay Edwards nang isakay ito ng mga nurses sa stretcher. "Sabrina Turner, one of the janitress in my company," saad ng lalaki at ngumisi. Parang nalaglag ang panga ko sa sinabi niya. Pinagmasdan ko siya ng ilang segundo. Kailanman ay hindi po nakilala ang may-ari ng kompanyang pinagtatrabahoan ko. "I'm Ryan Jacobs, the CEO of Jacobs Corporation. And you're carrying my child," saad niya at bumaba ang paningin niya sa tiyan ko.Napahawak ako sa pisngi ko nang sampalin ako ni Daddy ng malakas. Namamanhid na ang pisngi ko kasi apat na silang sumampal sa akin. Si Edward, Ate Feli, Tita Felicia, at si Daddy. "Look what you have done, Sabrina!" sigaw ni Daddy at sinampal ang kabilang pisngi ko. "Anong ginawa mo kay Edward? Nag-aagaw buhay siya! Si Edward na lang ang pag-asa nating maisalba ang kompanya, pero anong ginawa mo? Pinabugbog mo pa siya!" "Dad, hindi ko siya pinabugbog -" "Ang lakas ng loob mong sumagot kay Daddy, Sabrina!" putol ni Ate Feli sa sasabihin ko. "Ipapakulong kita kapag may nangyaring masama kay Edward!" galit na singhal ni Daddy. Nag-angat ako ng tingin sa kanya kasabay no'n ang pagbagsak ng mga luha ko. "Dad, wala akong kasalanan. Hindi ko nga kilala ang lalaking gumawa nito kay Edward. Huwag niyo po akong ipakulong..." "Kung sinunod mo lang sana ang sinabi ko hindi aabot sa ganito ang problema natin, Sabrina!" Dinuro-duro ako ni Daddy. "Anong gagawin mo ngayong nanganganib ang buhay
Kinaladkad ako ni Tita Felicia palabas ng dorm ko. Ibabalik niya raw ako sa mansiyon at sisiguradohin nilang hindi na ako makakatakas. Kapag nagising si Edward, ikakasal kami agad. Kapag namatay naman ay ipapadampot nila ako sa mga pulis. "Ayokong sumama sa inyo!" sigaw ko. Pinagtitinginan na kami ng ibang kasama kong nakatira sa dorm. "Ang tigas-tigas talaga ng ulo mo! Puro na lang problema ang ibinibigay mo sa amin!" bulyaw ni Tita Felicia at hinila ang braso ko. Agad niyang ni-lock ang pintuan ng kotse nang nakapasok na ako sa loob. Sinubokan ko itong buksan, pero ayaw talaga. Para akong kinidnap sa sitwasyon ko. Hinila ni Tita Felicia ang buhok ko pagpapasok sa loob ng mansiyon. Para akong makakalbo sa lakas ng pagkahila niya. Nakita ko ang mga kapatid kong nakaupo sa couch. Tumayo si Ate Feli at naglakad papalapit sa akin at tinulongan ang Mommy niya na kaladkarin ako paakyat ng hagdanan. "Hinding-hindi ka lalabas hangga't hindi nagigising si Edward, Sabrina! Ipapakulong ka
"Ayos ka lang ba?" nag-aalalang tanong ni William nang nakita niya akong nagsusuka na naman. Huminga ako ng malalim. Wala akong balak sabihin sa kaniya na buntis ako. Nahihiya na rin kasi ako kay William. Tinutulongan niya akong makatakas sa pamilya ko. Hindi ko nga kayang buhayin ang sarili ko rito kung wala siya tapos ngayong buntis ako, dagdag gastosin na naman. "Ilang araw ka ng ganiyan. Ayos ka lang ba talaga, Sabrina?" Hinawakan niya ang noo ko. "Buntis ako, William. At nahihiya na ako sa 'yo kasi dumagdag lang ako sa mga gastosin mo," pag-amin ko. His jaw dropped. "But how? Wala ka namang boyfriend, Sab." Tinawanan niya pa ako. "Magpahinga ka na lang. Kung anu-ano na ang iniisip mo. Imposibleng magdadalang tao ka tapos wala kang boyfriend." "Buntis nga ako. Hindi ako nagbibiro, William. At ayokong pasanin mo ang lahat ng problema ko. Maghahanap ako ng trabaho rito. Kailangan kong makapag-ipon para may pera ako gagamitin." Bakas sa mukha ni William, na hindi pa rin siya ku
Five years later... "Congratulations, Mommy!" nakangiting bati sa akin ng anak ko habang hawak ang diploma ko. Nandito kami ngayon sa isang fastfood restaurant upang ipagdiwang ang graduation ko. Katatapos lang ng graduation namin at hindi ko aakalain na makakapagtapos ako ng pag-aaral. May mga panahon na sukong-suko na ako, pero nawawala ito agad sa tuwing nakikita ko si Evara. Sa kanya ako humuhugot ng lakas kaya ko nakaya lahat ng mga problema ko. "Congrats, Future Architect Turner!" bati sa akin ni William at ibinigay sa akin ang chocolate cake. "Thank you, Wil. Kung hindi mo ako tinulongan baka namulubi na kami ng anak ko ngayon," tugon ko. Sa pagiging freelance artist at digital artist ko, naitaguyod ko ang aking pag-aaral at ang buhay ng anak ko rito sa Canada. Hindi naging madali sa akin ang lahat lalo na't may mga panahong mahina ang bentahan at wala akong mga clients. Hindi ako tumigil sa pagdarasal na sana kayanin ko ang lahat-lahat. Si William ang naging kaagapay ko
Sa condo ni William kami didiretso kung saan nakatira ang girlfriend niya. Gusto niya itong sorpresahin. Hindi niya kasi sinabing uuwi siya ngayon. Habang nasa biyahe kami, hindi ako mapakali. Hindi ko alam kung bakit muli akong nakaramdam ng ganito: takot at kaba. Limang taon na ang nakaraan, pero hindi ko pa rin nakalimutan ang taong 'yon. Hindi ako pwedeng magkamali. Si Ryan Jacobs ang nakita ko. Naputol ang pag-iisip ko nang biglang yumakap ng mahigpit sa akin si Evara. Hinaplus-haplos ko ang buhok niya nang napansing tulog ito. Baka nananaginip na naman siya. "We're here," masayang sabi ni William nang huminto ang taxi na sinasakyan namin sa harap ng malaking condo. "Pagmamay-ari mo 'to?" Namamanghamg tanong ko habang nasa malaking building ang paningin ko. "Oo. One of my investment," sagot niya habang tinutulongan ang taxi driver na ibaba ang aming mga gamit. "You'll live her. Marami namang vacant rooms sa loob." Tumangu-tango na lang ako at hinila ang maleta namin ni Evar
Pinagmasdan ko si William na nakaupo sa sa labas ng condo habang sinusunog ang mga larawan nila ni Maris. Hindi pa rin siya humihinto sa pag-iyak. Ramdam ko ang sakit na nararamdaman niya ngayon. Pati mga gamit na ibinigay ni Maris sa kaniya, sinunog niya rin. Huminga ako ng malalim at humakbang papalapit sa kaniya. Hinawakan ko ang balikat niya at inabot ang panyo. "Tama na 'yan. Pumasok ka na sa loob. Baka nilalamok ka na rito," sabi ko at tiningnan ang mga larawan nilang unti-unting nasusunog. "Para ka namang hindi lalaki. Makakahanap ka pa ng mas better kay Maris. Habulin ka naman ng mga babae. Makakalimutan mo rin siya." "Sampung taon. Sinayang niya ang pinagsamahan namin. Nang dahil lang nasa malayo ako ay nagawa niyang mangaliwa," sabi ni Knight at pinunasan ang mukha niya. "Kasalanan ko 'to. Kung hindi ako pumayag na pumunta sa ibang bansa hindi siya maghahanap ng iba." "Wala kang kasalanan, Wil. Mas mabuti na 'yung nalaman mo ng maaga ang pagtataksil niya. Huwag ka ng umi
"Mommy, where are we you going?" tanong ni Evara pagkatapos ko siyang bihisan. "We'll meet my family," sagot ko at sinimulang suklayin ang mahaba niyang buhok. "Really? I'm excited!" Pilit akong ngumiti habang pinagmamasdan si Evara, na nagtatalon sa excitement na nararamdaman niya. Hindi ko mapigilang kabahan kung ano ang magiging reaksiyon nila kapag nakita nila si Evara. Napabuntong-hininga ako nang naalala ang sinabi ni Ate Feli kagabi, na huwag akong pupunta sa bahay nila kasi pupunta rin ang fiancee niya. Wala akong pakialam kung sino man ang lalaking pumatol sa kaniya. Ngayon pa lang, naawa na ako sa makakatuloyan niya kasi alam kong pera lang ang habol niya rito. "Where are you going?" tanong ni William na kagigising lang habang nakahawak ang isang kamay sa ulo niya. "Ang sakit-sakit ng ulo ko." "Pupuntahan ko si Daddy, Wil. Ipapakilala ko rin si Evara sa kaniya," sagot ko. "Gusto ko kayong sabayan, pero masama kasi ang pakiramdam ko. Hiramin mo na lang ang kotse ko." "
"She's one of my employees before," sagot ni Ryan. Napamura ako nang biglang nasugatan ang kamay ko sa basag na mga basong pinupulot ko. Nanlaki ang mga mata ko nang napansin ang pagluhod ni Ryan at hinawakan niya ang kamay ko. "May sugat ka," saad niya. Binawi ko ang kamay ko sa kaniya. "Ayos lang ako," sabi ko at mabilis na tumayo. Napansin ko ang malalim na pagtitig ng pamilya ko sa akin. "Magtitimpla na lang po ako ng bagong juice," wika ko bago sila iniwan. Napapikit ako sa sakit habang hinuhugasan ng tubig ang sugat ko sa hintuturo. Naghanap ako ng gamot sa cabinet, ngunit wala akong nakita. "Mommy, are you okay?" tanong ni Evara nang nakita niya akong tinatalian ang sugat ko ng telang pinunit ko sa damit ko. "Yes, Eva," tipid kong sagot. Napahinto ako sa ginagawa ko nang napagtantong baka makita siya ni Ryan. Binuhat ko ang anak ko at naghanap ng pwedeng mapagtataguan niya, ngunit huli na dahil nakita kong naglalakad si Ryan papasok sa kusina. Nanigas ako sa kinatatayuan
Limang taon na ang nakalipas, pero ang bawat araw ay parang panibagong pahina ng isang magandang kwento. Kasama ko si Ryan at ang aming mga anak, si Shawn na limang taong gulang na, at si Evara na ganap nang dalaga sa edad na labing-siyam. Sa bawat sandali na magkasama kami, ramdam ko ang biyaya ng bagong simula na ipinagkaloob sa amin ng buhay.Nasa hardin kami ng aming bahay ngayon. Isang malawak na lugar na puno ng mga bulaklak, malalaking puno, at isang swing na siyang paboritong lugar ni Shawn. Nakaupo ako sa isang bench, pinapanood silang mag-ama habang naglalaro ng bola. Si Ryan, na parang hindi tumatanda, ay patuloy na tumatawa habang tinutulungan si Shawn na mag-shoot. Si Evara naman, na hawak ang kanyang sketchpad, ay tahimik na gumuguhit sa lilim ng puno ng mangga.“Mom, tingnan mo!” sigaw ni Shawn habang tumakbo siya papunta sa akin, hawak ang bola na mas malaki pa sa ulo niya. “Nakakailang shoot na ako, mas magaling na ako kay Daddy!”Napatawa ako at niyakap siya. “Talaga
Sabrina’s POVLast Chapter Nasa ospital kami ngayon, at habang pinagmamasdan ko ang maliit na anghel sa aking mga bisig, nararamdaman ko ang isang napakagandang uri ng kaligayahan. Ang puso ko ay puno ng pagmamahal na hindi ko kayang ilarawan sa mga salita. Andito si Ryan, hawak ang aking kamay, at tinitingnan ang aming anak, at wala nang hihigit pa sa saya ko ngayon.Hindi ko akalain na ganito magiging ka saya ang mga sandali namin bilang magulang. Na kami ni Ryan ay magkasama sa bawat hakbang ng aming buhay, hindi na kami maghihiwalay pa. Minsan, naiisip ko kung paano nangyari ang lahat—mula sa aming magulong simula hanggang sa pagkakaroon namin ng anak. Ang mga pag-subok na dumaan sa buhay namin, bawat luha, bawat tawa—lahat iyon ay nagbigay sa amin ng lakas at pagpapahalaga sa isa’t isa.“Ikaw na ba ‘yan, little one?” wika ni Ryan habang pinagmamasdan ang baby namin na mahimbing na natutulog sa aking mga bisig. “Ang saya ko na may anak tayong ganito. Ang guwapo. Mana sa akin.”Hi
Sabrina’s POVIlang buwan na ang lumipas, at ramdam ko ang bigat ng mga sandali habang palapit ng palapit ang araw ng aking panganganak. Hindi ko alam kung anong klaseng kaba ang nararamdaman ko—kasabay ng tuwa at excitement na lumalaki na ang pamilya namin ni Ryan. Hindi ko alam kung ano ang aasahan, ngunit ang sigurado lang ako, nagmamahalan kami at nagsisilbing lakas namin ang isa't isa.Ngunit sa mga gabing ito, hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba. Ang bawat araw ay tila lumilipas nang mabilis, at sa bawat araw na lumilipas, mas nararamdaman ko ang pangangailangan na maging handa kami sa lahat ng aspeto ng aming buhay bilang magulang.Nasa opisina kami ni Ryan ngayon, nag-uusap ng mga detalye tungkol sa kumpanya at ang mga susunod na hakbang na gagawin namin. Ngunit sa bawat tanong niya sa akin tungkol sa trabaho, may panandaliang distansya sa aming usapan. Alam ko na pareho kami ng iniisip—ang susunod na hakbang sa aming pamilya.Ngunit naroon si Ryan, tumitingin sa akin ng may
Sabrina’s POVTahimik ang buong safe house ng mga oras na iyon, ngunit alam ko na ang araw na ito ang magtatapos sa isang bagong simula para sa amin ni Ryan. Habang kami ay magkasama sa maliit na kwarto, naghahanda sa mga susunod na hakbang, ramdam ko na ang mga alalahanin na kinikimkim ni Ryan."Ryan, ano na ang nangyari sa kaso?" tanong ko, ang mata ko nagmamasid sa kanya habang hawak niya ang mga dokumento.Tumingin siya sa akin, ang mga mata niya puno ng determinasyon at kaseryosohan. "Sabrina, malapit nang matapos ang lahat ng ito. Ang mga ebidensiya laban kay William ay malakas at sa mga susunod na araw, magbibigay na kami ng pahayag. Pero hindi pa tapos, kailangan natin maging alerto."Hinawakan ko ang kanyang kamay at pinisil ito. "Anumang mangyari, hindi tayo magpapatalo. Alam ko, magkakasama tayo sa laban na ito."Ang bawat salita ko ay may kasamang pag-asa at lakas na kahit ilang beses pang magkasunod-sunod ang mga pagsubok, kakayanin namin, basta’t magkasama kami.Habang p
Sabrina’s POVTahimik ang paligid ng mansion, pero ramdam ko ang bigat ng tensyon. Dalawang araw na mula nang dumating ang kakaibang package na iyon, at simula noon ay hindi na ako mapakali. Kahit doble ang seguridad sa paligid ng bahay, hindi ko maiwasang kabahan, lalo na kapag iniisip ko si William—at kung ano pa ang kaya niyang gawin.Si Ryan naman, kahit harap-harapang ipinapakita niyang kalmado siya, alam kong malalim ang iniisip niya. Ilang beses ko siyang nahuli na tahimik na nakatingin sa kawalan, ang panga niya naninigas habang hawak ang telepono, na para bang may hinihintay na tawag o mensahe.Nasa study siya ngayon, kausap ang mga tauhan niya tungkol sa mga susunod na hakbang. Ako naman, nasa sala at nakahiga sa sofa, iniisip ang baby namin. Pilit kong inaalis ang takot sa isip ko. Para sa baby namin, kailangan kong maging matatag.Biglang tumunog ang telepono ko. Pagkakita ko ng pangalan sa screen, mabilis ko itong sinagot.“Hello, Brandon?” tanong ko, ang kaba sa dibdib k
Sabrina’s POVTahimik ang gabi. Habang nakahiga kami ni Ryan sa kama, magkatabi at magkahawak-kamay, ramdam ko ang init ng pagmamahal niya. Sa pagitan ng mga paghinga namin, ang huni ng kuliglig sa labas ay parang musika sa tainga ko. Idinantay niya ang kamay niya sa tiyan ko, para bang naroon ang lahat ng mundo niya.“Love,” sabi niya, pabulong, habang iniikot-ikot ang hinlalaki niya sa tiyan ko, “naiisip ko, paano kaya kung kambal ang baby natin?”Napangiti ako. “Baka mas lalo kang hindi makatulog sa sobrang excitement,” sagot ko, kahit bigla akong kinabahan sa ideya.Tumawa siya, ang boses niya mababa at puno ng saya. “Seryoso, Sabrina. Hindi ko alam kung kakayanin ko. Isang baby pa lang ang iniisip ko, parang sasabog na ang puso ko sa tuwa. Paano pa kung dalawa?”“Then doble ang saya, love,” sagot ko, idinantay ang ulo ko sa dibdib niya.Tahimik kaming dalawa, hinahayaan ang sandaling iyon na magpatuloy, pero biglang tumunog ang telepono niya sa side table. Napakunot ang noo ko da
Sabrina’s POVAng tunog ng makina ng kotse ay banayad habang patungo kami sa ospital. Si Ryan ang nagda-drive, pero ramdam ko ang tensyon sa bawat paghawak niya sa manibela. Ilang beses na siyang sumulyap sa akin, nag-aalala kahit wala namang dapat ikabahala.“Love, relax ka lang,” sabi ko, pinipilit na huwag matawa sa hitsura niya. “Hindi ito warzone.”“Paano ako mare-relax kung ang lahat ng mahalaga sa buhay ko ay nasa iisang katawan?” sagot niya, seryosong-seryoso habang panandaliang ibinaba ang tingin sa tiyan ko.Napailing ako habang napangiti. “Ryan, routine check-up lang ito. Okay lang kami ni baby, promise.”“Hindi sapat ang ‘okay’ para sa akin, Sabrina. Gusto kong marinig mula sa doktor na perfect kayong dalawa.”Ngumiti lang ako at hinayaan siyang mag-alala. Sa totoo lang, ang pagiging protective niya ang pinakagusto ko. Iba ang saya ng pakiramdam na para akong prinsesang binabantayan ng hari.Sa OspitalPagdating namin sa ospital, agad kaming sinalubong ng nurse at ng dokto
Sabrina’s POVAng sinag ng araw ay banayad na sumisilip mula sa bintana, dumadampi sa mga kurtina at sa mukha ni Ryan na nakahiga sa tabi ko. Mahimbing ang tulog niya, parang isang batang walang iniisip na problema. Hindi ko mapigilan ang mapangiti habang pinagmamasdan siya. Hindi ko inakala na darating ang araw na makakaramdam ako ng ganitong klaseng kapayapaan—kasama ang lalaking mahal na mahal ko, at ang bagong buhay na binuo namin.Marahan kong inilapat ang kamay ko sa tiyan ko. Hindi pa halatang buntis ako, pero ramdam ko na ang bagong simula sa bawat araw. Parang bawat galaw ko ngayon ay may kasamang kakaibang saya, at ang dahilan ay nasa tabi ko.Bigla niyang hinuli ang kamay ko gamit ang sarili niyang kamay, kahit nakapikit pa rin siya. “Kanina ka pa gising,” bulong niya, habang inaangat ang mga mata upang tumingin sa akin.Napangiti ako. “Paano mo nalaman?”“Ang lakas ng pagmamahal mo, love. Nararamdaman ko kahit tulog ako,” sabi niya, sabay hatak sa akin papalapit. Hinalikan
Sabrina’s POVHindi ko alam kung ilang minuto akong nakaupo sa gilid ng kama, hawak-hawak ang pregnancy test na nanginginig ang mga kamay. Dalawang malinaw na guhit. Dalawang guhit na kayang baguhin ang lahat.“Positibo…” bulong ko sa sarili ko, halos hindi makapaniwala. “Buntis ako…”Tumulo ang luha ko, pero hindi ko mawari kung ito ba ay dahil sa tuwa, kaba, o halo na ng lahat ng emosyon.Napatingin ako sa pinto ng kwarto, iniisip kung paano ko sasabihin kay Ryan. Alam kong magugulat siya, pero sa parehong paraan, alam kong magiging masaya rin siya. Napahawak ako sa tiyan ko, isang maliit na buhay ang nagkakaroon ng pag-asa sa loob ko.Bumaba ako ng hagdan, hinahanap si Ryan na kanina pa nagbasa ng mga dokumento sa study room. Hindi ko alam kung paano sisimulan ang usapan. Paano ko ba ipapaliwanag ang nararamdaman ko ngayon?Pagpasok ko sa study room, tumambad sa akin si Ryan, nakaupo sa swivel chair at seryosong nakatitig sa laptop niya. Pero nang maramdaman niya ang presensya ko,