Lahat ng Kabanata ng Carrying the Billionaire's Heir: Kabanata 51 - Kabanata 60

Sabrina’s POV Habang binabaybay ng sasakyan ang daan pauwi, hindi ko maialis ang mga sinabi ni Ryan sa isip ko. “I don’t know you.” Ang mga salitang iyon ay parang paulit-ulit na tinutunog sa utak ko, bawat pag-ulit ay mas masakit kaysa sa nauna. Paano niya ako makakalimutan? Paano siya nagiging Roscoe Mendoza, isang estranghero, samantalang siya ang Ryan na pinangarap kong bumalik sa buhay ko nang maraming taon? Ang bawat detalye ng mukha niya, ang boses niya, ang kilos niya—siya iyon. Pero bakit parang ako lang ang nakakaalala? Nang huminto ang sasakyan sa harap ng bahay, parang biglang bumagsak ang bigat ng mundo sa mga balikat ko. Hindi ko na hinintay si Irene na buksan ang pinto. Gusto ko na lang makarating sa loob, sa lugar kung saan kahit papaano ay may konting tahimik. Pagbukas ko ng pintuan, agad akong sinalubong ng pamilyar na boses. “Sabrina!” Napatingin ako at nakita ko si William, nakatayo sa gitna ng sala, may dalang bote ng wine at isang bouquet ng mga putin

Sabrina’s POV Ang init ng kape ay bumalot sa aking mga kamay habang hawak ko ang tasa. Umuusok pa ito, ngunit hindi ko maipaliwanag kung bakit parang mas malamig ang paligid. Nasa harapan ko si Ryan—o si Roscoe, gaya ng pagtawag niya sa sarili niya ngayon—at tila hindi siya interesado sa kape sa harap niya. Ang mga mata niya, matalim at nagmamasid, ay nakatutok sa akin, parang may sinisiyasat. Hindi ko magawang tumingin nang diretso sa kanya. Ang bawat sulyap ko sa kanyang mukha ay nagpapabalik ng mga alaala—ang mga tawanan namin, ang mga yakap, ang mga pangakong akala ko ay walang hanggan. Ngunit ngayon, ang lalaking kaharap ko ay parang estranghero. “Ang tahimik mo,” biglang sabi niya, basag sa katahimikan na bumalot sa pagitan namin. Napatingin ako sa kanya, pilit na ngumiti. “Pasensya na. Marami lang akong iniisip.” Bahagya siyang tumango, ngunit hindi niya inalis ang tingin niya sa akin. “I noticed that last night, too. Parang… may bumabagabag sa ‘yo. Are you sure you’re

Sabrina’s POV Pagtingin ko sa orasan, 5:30 PM na. Napalunok ako, ang kaba sa dibdib ko ay lalong lumalakas habang papalapit ang itinakdang oras ng pagkikita namin ni Roscoe. Tumayo ako mula sa desk at dumiretso sa banyo ng opisina. Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin. Halatang pagod ang mukha ko, ang mga mata ko ay may bahid pa rin ng lungkot mula sa nangyari kanina. Pinahid ko ang kaunting eyeliner na kumalat sa ilalim ng mata ko. “Sabrina Jacobs,” sabi ko sa repleksyon ko, pilit na pinapakalma ang sarili. “You are the CEO of this company. You’ve handled worse situations. You can do this.” Ngunit sa likod ng malakas kong panlabas na anyo, hindi ko maitago ang takot at kaba. Hindi lang ito isang ordinaryong meet up namin ni Roscoe. Muli akong huminga nang malalim at inayos ang buhok ko. Pinili kong panatilihing simple ang hitsura ko—isang itim na blazer at blusa, na may pares ng pearl earrings. Ayoko namang magmukhang masyadong pinaghandaan ang pagkikita naming ito, pero gust

Sabrina’s POVPagpasok ko ng bahay, sumalubong sa akin ang tahimik na paligid. Napatingin ako sa relo—alas diyes na pala ng gabi. Nakaramdam ako ng matinding pagod mula sa mahabang araw sa trabaho, pero alam kong kailangan kong manatiling matatag. Dumiretso ako sa kwarto ni Evara, dahan-dahang binuksan ang pinto. Nakita ko siyang mahimbing na natutulog, yakap-yakap ang paborito niyang stuffed toy. Lumapit ako at hinaplos ang kanyang buhok, habang bumubulong sa sarili, “Lahat ng ginagawa ko, para sa’yo.” Nang makalabas ako ng kwarto niya, nagulat ako nang makita si Irene na naghihintay sa living room. Suot pa rin niya ang corporate attire niya, pero halatang pagod na rin siya. Hindi normal na nandito siya ng ganitong oras. “Irene? Anong ginagawa mo rito?” tanong ko, bahagyang nababahala. Tumayo siya at lumapit sa akin, halatang may iniisip na mabigat. “Ma’am, pasensya na kung pumunta pa ako rito. Alam kong pagod ka na, pero kailangan mo itong malaman.” Napakunot-noo ako, pero

Sabrina’s POVPagdating ko sa labas ng building ng Jacobs Group, agad kong napansin ang kakaibang kasiglahan ng paligid. Maraming tao ang nakatambay sa harap ng entrance, ngunit hindi sila ang karaniwang empleyado o bisita na pumapasok sa opisina. Karamihan sa kanila ay may hawak na kamera, mikropono, at notepad. Mga reporters. Napakunot ang noo ko, agad na nakaramdam ng kaba sa loob ng dibdib ko. Wala akong press conference na naka-schedule ngayong araw, kaya’t imposibleng tungkol ito sa kumpanya. Alam ko na kaagad kung ano ang dahilan. Bago pa ako makapasok, sumugod ang ilan sa kanila patungo sa akin. Tila mga buwitre silang sabik makakuha ng impormasyon. “Ms. Jacobs, anong masasabi niyo tungkol sa kumakalat na balita tungkol kina Roscoe Mendoza at Shaira Generoso?” tanong ng isang babaeng reporter, halos isaksak ang mikropono sa mukha ko. “Ms. Jacobs, totoo bang si Roscoe Mendoza ay si Ryan Jacobs?” sabat naman ng isa pang lalaki, ang boses niya halos sumigaw. Napahigp