ทุกคำที่ซูหยางพูดขึ้น มักตามมาด้วยการตบตีบนเรือนร่างของซูโม่ ซูโม่คว้ากระเป๋ามาบังเอาไว้ ถึงทำให้ไม่ได้รับบาดเจ็บ เรื่องที่เธอโกรธเคือง ไม่ได้มากมายอะไรนัก แต่กำลังแปลกใจมากกว่าที่ซูหยางกล้าลงไม้ลงมือ ช่วงตั้งครรภ์แรก ๆ เธออ่อนแอเป็นทุนเดิมอยู่แล้วจึงทำได้หลีกเลี่ยงอย่าตระหนกคนตระกูลซูดูเหมือนจะกลัวกันหมดในจังหวะนี้ ไม่มีใครกล้าขยับ ซูจุนเหว่ยที่กำลังจะออกปากห้าม กลับถูกหลิวชูหย่าพูดดัก “ซูหยางจะแรงเยอะขนาดไหนกันเชียว? ตียายเด็กนี่บ้างก็ดี จะได้เชื่อฟัง” ซูจุนเหว่ยสีหน้าเคร่งขรึมและเลือกที่จะนั่งลง ตัวเธอที่ผิดหวังในตัวพ่อมาตั้งนานแล้วกลับไม่คิดเลยว่า หัวใจดวงนี้ของเธอยังต้องรู้สึกเจ็บปวดยิ่งเข้าไปอีก เมื่อเห็นว่าซูหยางกำลังเข้ามา ซูโม่รู้ในทันทีว่ามีแค่ตัวเธอเองเท่านั้นที่จะปกป้องตนเองได้เธอถีบเก้าอี้ออกไปแล้วหยิบมีดปอกผลไม้ข้างกายขึ้นมา ชี้ปลายมีดไปทางซูหยาง “ถ้าเข้ามาอีกก้าวเดียว ฉันเอานายตายแน่”ซูหยางที่โดนขวางด้วยเก้าอี้ ทำให้เขาเกือบล้มเขาเอามือปาดไปที่มุมปาก “เธอกล้ารึไง?”ซูโม่กำมีดในมือแน่น ใบหน้าซีดเซียว แววตาของเธอเต็มไปด้วยความเยือกเย็น “ถ้าอยากลองก็เ
Read More