All Chapters of ฉีกสัญญารัก จดสัญญาใจ: Chapter 11 - Chapter 20

“ฉันถามมาแล้วนะ ที่ต้องไปดูงานครั้งนี้ก็เพื่อคุยเรื่องแบรนด์แอมบาสเดอร์ของโปรเจกต์(อวิ๋นโจว)”“ความจริงแล้วครั้งนี้ประธานกู้ไม่จำเป็นต้องไปก็ได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ เขาถึงได้เปลี่ยนใจ”“และเพราะว่าทางซูหลีเองก็ต้องวาดภาพตัวละครให้ทางแบรนด์แอมบาสเดอร์ด้วย ก็เลยไปด้วยกันน่ะ”“แต่ว่าถ้าถามฉันนะ ฉันว่าหล่อนแค่หาโอกาสเข้าใกล้กู้เชินมากกว่า!”ทันทีที่เลิกงานแล้วลั่วอี้ก็มาหาซูโม่โดยเฉพาะ ซูโม่ที่ฟังเพื่อนพูดไปเรื่อย ใจของเธอกลับสงบนิ่ง“ก็เขาสองคนเป็นคู่รักกัน แปลกหรือที่พวกเขาจะอยากอยู่ใกล้กัน?”ลั่วอี้มองบนอย่างหมดคำพูด “ฉันว่าเขาไม่เหมาะกัน”“ถึงกู้เชินจะเป็นคนเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง แต่เขาก็เป็นคนมีความสามารถที่ยอดเยี่ยมเลยทีเดียว กลับกันซูหลีนั้นถือว่ายังต้องพัฒนาอีกมาก”ว่ากันว่า มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ชี้เป็นชี้ตายพนักงานใหม่ที่พึ่งได้รับตำแหน่งได้เลย เมื่อซูหลีมาถึงบริษัท เธอตีกลับภาพต้นฉบับของตัวละครตั้งสี่ห้าตัวไปให้วาดใหม่อีกครั้ง “พวกคุณดูเอาเองแล้วกันว่าที่วาด ๆ ไปน่ะมันคืออะไร?”“ตัวละครบทบาทที่สำคัญแบบนี้ ถ้าเป็นในต่างประเทศ พวกเราต้องวาดกันตั้งหลายรอบ”“ที่ฉันทำแบ

บะหมี่เนื้อผักกาดดองอุ่น ๆ ชามหนึ่งวางอยู่ด้านหน้าของซูโม่ ซูโม่มีความสุขเป็นพิเศษ “ฉัน… ฉันก็แค่ชอบรสชาติของบะหมี่สุด ๆ เลย”จิ่งเจ๋อทำท่าเชิญชวน “บะหมี่ร้านนี้เด็ดจริง ฉันเองก็คิดถึงอยู่บ่อย ๆ กินสิ”ซูโม่ที่หิวเอามาก ๆ เธอยิ้มให้เขา และเริ่มลงมือทานในทันที ในขณะที่กำลังทานอยู่นั้น เถ้าแก่ถือหัวไชเท้าดองมาให้แล้วพูดว่า “ลองชิมนี่สิ อันนี้ก็อร่อยไม่แพ้แบบผักกาดดองเลย”ซูโม่รีบวางตะเกียบลง “คุณปู่ฉิน”ดูเหมือนว่าคนคนนี้จะมีความสัมพันธ์อันดีกับจิ่งเจ๋อ ซูโม่ก็เลยเรียกเขาว่าคุณปู่เช่นกัน คุณปู่ฉินโบกมือ แสดงท่าทีให้เธอทานต่อได้ “ถ้าไม่ใช่เพราะจิ่งเจ๋อพาเธอมาด้วย ฉันคงไม่รู้ว่า เจ้าเด็กคนนี้มีแฟนสวยขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”ซูโม่แทบสำลัก เธอรีบดื่มน้ำในทันที จิ่งเจ๋อรีบอธิบายในทันทีว่า “คุณปู่ฉินอย่าพูดไปเรื่อยสิครับ พวกเราเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นกันเอง”“แค่เพื่อนร่วมชั้นงั้นรึ?”เขาทั้งคู่พยักหน้ารับ คุณปู่ฉินไม่ได้ถามต่อ เขาเพียงแค่บอกกับซูโม่ว่า “ถ้าครั้งหน้าอยากกินอีก ก็มาได้เลยนะ ไม่ว่าจะเป็นตอนไหน ปู่ก็จะทำให้เธอเอง”ซูโม่รู้สึกอบอุ่นในใจ “ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะคุณปู่ฉิ

ซูโม่รู้สึกหนักใจอยู่ลึก ๆ แต่การได้ยินเสียงของลั่วอี้ก็ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น เสียงของเธอดูค่อนข้างอิดโรย “ฉันไม่เป็นไร เขาทั้งคู่รักกันจะอยู่ด้วยกันก็เป็นเรื่องปกติมากไม่ใช่เหรอ?”“แต่…”แต่ซูโม่ชอบกู้เชินนี่ ลั่วอี้รู้สึกปวดใจไม่น้อย “ยังไงก็แล้วแต่เถอะ เขาแต่งงานกับเธอแล้วนะ เขาก็ไม่ควรมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับซูหลีแบบนั้นสิ แล้วยังมีข่าวออกมาแบบนี้อีก!”ก็ใช่น่ะสิข่าวไม่ควรรายงานเกินจริงแบบนี้ทำไมกู้เชินถึงได้ประมาทขนาดนี้?ซูโม่ส่ายหน้าไปมา เพื่อสลัดสิ่งที่อยู่ในหัว เธอมีอีกเรื่องให้ต้องกังวลมากกว่า “เธอช่วยฉันคิดหน่อยสิ เมื่อตอนเช้ารุ่นพี่เอาของมาให้ ทำไมหยางรั่วหนิงถึงรู้ได้ล่ะ? เขาคงไม่ได้ไปเยี่ยมแม่ฉันที่โรงพยาบาลหรอกใช่ไหม?”ลั่วอี้สาดคำด่าใส่หยางรั่วหนิงในโทรศัพท์อยู่สักพัก จากนั้นจึงพูดว่า “ต้องมีคนส่งข่าวแน่!”“เธอบอกว่าโรงพยาบาลนั้นเป็นของตระกูลกู้ไม่ใช่เหรอ? ไม่แน่ว่าหยางรั่วหนิงอาจจะกำลังสอดส่องอยู่ก็ได้”สอดส่อง?เป็นนางพยาบาล หรือว่าคุณหมอกัน?ถึงแม้ซูโม่จะยังหาคำตอบไม่ได้แต่ว่าเธอก็ตัดสินใจแล้ว “ลั่วอี้ เธอมีประสบการณ์เรื่องการเช่าบ้านไหม พอจะร

เมื่อเห็นกู้เชิน ป้าจ้าวถึงขั้นต้องปิดปากในทันที หยางรั่วหนิงสีหน้าต่างจากเดิม เธอปรายตามองซูหลีเพียงครู่ แล้วพูดขึ้นมาว่า “แม่คิดว่าวันไหว้พระจันทร์ลูกจะกลับบ้านไม่ได้เสียอีก”เธอไม่ได้สนใจซูหลีที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เลยด้วยซ้ำ แถมทำเป็นไม่รู้จัก ซูหลียิ้มและเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน “คุณป้าคะ หนูเป็นเพื่อนของกู้เชินนะคะ แล้วก็เป็นพี่สาวของซูโม่ด้วย ชื่อซูหลีค่ะ”หยางรั่วหนิงสีหน้าเคร่งขรึมในทันที เธอหันไปพูดกับซูโม่อย่างจริงจังว่า “นี่เธอไม่รู้รึไงว่าวันนี้เป็นวันรวมญาติ พาคนนอกมาทำไม?”รอยยิ้มบนหน้าของซูหลีแข็งทื่อ ซูโม่ทำอะไรไม่ถูก เธอทำได้เพียงมองไปทางกู้เชิน เธอคุ้นเคยกับการลงโทษของหยางรั่วหนิงเช่นนี้แล้ว กู้เชินหน้าชานิด ๆ “ผมพามาเอง”หยางรั่วหนิงพูดไม่ออก เธอจ้องมองไปที่เขาด้วยสายตาตำหนิ ก่อนที่น้ำเสียงของเธอจะอ่อนลง “ซูโม่นี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยใช่ไหม ลูกก้ด้วยเหรอ? ไม่กลัวว่าย่าของลูกจะโกรธเลยหรืออย่างไร”กู้เชินตอบเสียงเรียบ “ย่าไม่โกรธหรอกครับ”เมื่อพูดจบ เขาก็พาซูหลีเดินไปด้านในทันที “กู้เชิน……”ซูโม่อ้าปากพูดได้เพียงนิด และเสียงของเธอก็ลดลงทันทีหยางรั่วหนิงโกรธเป

“คุณย่า ผมไม่ได้รักเธอ การบังคับให้เธออยู่ในตระกูลกู้ต่อไปก็มีแต่จะทำให้เธอทุกข์มากขึ้นนะครับ”ถึงแม้ว่าจะพอเดา ๆ ความคิดของกู้เชินได้ แต่ด้วยน้ำเสียงที่เขาพูดออกมานั้น หัวใจของซูโม่ก็แตกอย่างเป็นเสี่ยง ๆ ยังดีที่ ซูหลีถูกลุงเฉินกันไว้ข้างนอก เธอจึงไม่ได้รู้สึกอึดอัดไปมากกว่านี้ คุณย่ากู้ฟาดไม้เท้าไปที่กู้เชินซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซูโม่ผลักบานประตูเพื่อเปิดออก เธอตะโกนเสียงเอื่อย “คุณย่าคะ”เมื่อคุณย่ากู้เห็นเธอ จึงได้หยุดการกระทำนั้นลง “โม่โม่ หนูมาได้ยังไง?”ในขณะที่พูด คุณย่ากู้เก็บไม้เท้าในมือ จะเดินไปหาซูโม่ ซูโม่เอื้อมมือไปช่วยพยุงคุณหญิง และนั่งลงข้าง ๆ โดยที่เธอไม่ได้สนใจกู้เชินแม้แต่น้อย “คุณย่าคะ คุณย่ายังต้องทานยาอยู่ จะโมโหขนาดนี้ไม่ได้นะคะ“ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ”คุณย่ากู้แสดงสีหน้าไม่เป็นหวังดั่งใจ “แต่มันก็ต้องไม่ใช่เพราะเรื่องนี้สิ!”เธอพูด ในขณะที่ก็ทนไม่ไหวจนต้องใช้ไม้เท้าฟาดไปที่กู้เชินอีกครั้ง ซูโม่รีบเข้าไปขวาง “หนูรู้นะคะว่าคุณย่ากำลังโกรธเรื่องอะไรอยู่ แต่คุณย่าก็ดุว่าและลงโทษเขาไปแล้วนะคะ คุณย่าละทิ้งความโกรธในใจเถอะค่ะ แล้วให้ลุงเฉินพาไปทานยาดีกว่านะคะ”