Share
บทที่ 14
Related chapter
ฉีกสัญญารัก จดสัญญาใจ บทที่ 15
ซูโม่รู้สึกหนักใจอยู่ลึก ๆ แต่การได้ยินเสียงของลั่วอี้ก็ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น เสียงของเธอดูค่อนข้างอิดโรย “ฉันไม่เป็นไร เขาทั้งคู่รักกันจะอยู่ด้วยกันก็เป็นเรื่องปกติมากไม่ใช่เหรอ?”“แต่…”แต่ซูโม่ชอบกู้เชินนี่ ลั่วอี้รู้สึกปวดใจไม่น้อย “ยังไงก็แล้วแต่เถอะ เขาแต่งงานกับเธอแล้วนะ เขาก็ไม่ควรมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับซูหลีแบบนั้นสิ แล้วยังมีข่าวออกมาแบบนี้อีก!”ก็ใช่น่ะสิข่าวไม่ควรรายงานเกินจริงแบบนี้ทำไมกู้เชินถึงได้ประมาทขนาดนี้?ซูโม่ส่ายหน้าไปมา เพื่อสลัดสิ่งที่อยู่ในหัว เธอมีอีกเรื่องให้ต้องกังวลมากกว่า “เธอช่วยฉันคิดหน่อยสิ เมื่อตอนเช้ารุ่นพี่เอาของมาให้ ทำไมหยางรั่วหนิงถึงรู้ได้ล่ะ? เขาคงไม่ได้ไปเยี่ยมแม่ฉันที่โรงพยาบาลหรอกใช่ไหม?”ลั่วอี้สาดคำด่าใส่หยางรั่วหนิงในโทรศัพท์อยู่สักพัก จากนั้นจึงพูดว่า “ต้องมีคนส่งข่าวแน่!”“เธอบอกว่าโรงพยาบาลนั้นเป็นของตระกูลกู้ไม่ใช่เหรอ? ไม่แน่ว่าหยางรั่วหนิงอาจจะกำลังสอดส่องอยู่ก็ได้”สอดส่อง?เป็นนางพยาบาล หรือว่าคุณหมอกัน?ถึงแม้ซูโม่จะยังหาคำตอบไม่ได้แต่ว่าเธอก็ตัดสินใจแล้ว “ลั่วอี้ เธอมีประสบการณ์เรื่องการเช่าบ้านไหม พอจะร
ฉีกสัญญารัก จดสัญญาใจ บทที่ 16
ป้าจ้าวมองเธออย่างดูเหยียดดูแคลน “วันนี้เป็นเทศกาลไหว้พระจันทร์นะคะคุณ ทุกคนก็ยุ่งกันหมด ไม่มีใครมีเวลาว่างมาช่วยคุณหรอกค่ะ”“นายหญิงบอกว่า ปีนี้อยากได้แปดร้อยชิ้นค่ะ คุณรีบทำเถอะนะคะ ป้าเกรงว่าหากคุณทำไม่เสร็จ นายหญิงจะลงโทษเอานะคะ”เธอโยนผ้ากันเปื้อนให้ซูโม่ แล้วรีบจากไปอย่างรวดเร็ว ซูโม่มองผ้ากันเปื้อนในมือ สีหน้าดูไม่ได้เอาเสียเลย ถึงแม้ว่าเธอและกู้เชินพึ่งจะแต่งงานกันได้ไม่นาน แต่ป้าจ้าวก็เป็นผู้อาวุโสในบ้าน เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร กล้าแกล้งเธอถึงขนาดนี้ หยางรั่วหนิงต้องอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้แน่ จากสภาพร่างกายของเธอแล้ว หากต้องทำขนมไหว้พระจันทร์ถึงแปดร้อยชิ้น กลัวว่าลูกในท้องได้ไหลออกมาก่อนแน่ ทำอย่างไรดี?เธอลูบเอวที่ปวดร้าว และจมอยู่กับความคิดสักพักใหญ่ ——ระหว่างที่กำลังจะกลับไปขึ้นรถ กู้เชินเองรู้สึกปวดที่เอวเหมือนกัน เขารู้สึกอิ่มตัวกับความรู้สึกเหล่านี้เต็มกลืนจนเขาอารมณ์เสีย ความคิดเดียวที่อยู่ในใจเขาตอนนี้คือซูโม่เอาชีวิตรอดในแต่ละเดือนได้อย่างไรกัน ซูหลีเดินเข้ามา กกกอดแขนของกู้เชินเอาไว้ “พี่เฉิน ไหน ๆ เราก็มีความสัมพันธ์กันแบบนี้แ
ฉีกสัญญารัก จดสัญญาใจ บทที่ 17
เมื่อเห็นกู้เชิน ป้าจ้าวถึงขั้นต้องปิดปากในทันที หยางรั่วหนิงสีหน้าต่างจากเดิม เธอปรายตามองซูหลีเพียงครู่ แล้วพูดขึ้นมาว่า “แม่คิดว่าวันไหว้พระจันทร์ลูกจะกลับบ้านไม่ได้เสียอีก”เธอไม่ได้สนใจซูหลีที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เลยด้วยซ้ำ แถมทำเป็นไม่รู้จัก ซูหลียิ้มและเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน “คุณป้าคะ หนูเป็นเพื่อนของกู้เชินนะคะ แล้วก็เป็นพี่สาวของซูโม่ด้วย ชื่อซูหลีค่ะ”หยางรั่วหนิงสีหน้าเคร่งขรึมในทันที เธอหันไปพูดกับซูโม่อย่างจริงจังว่า “นี่เธอไม่รู้รึไงว่าวันนี้เป็นวันรวมญาติ พาคนนอกมาทำไม?”รอยยิ้มบนหน้าของซูหลีแข็งทื่อ ซูโม่ทำอะไรไม่ถูก เธอทำได้เพียงมองไปทางกู้เชิน เธอคุ้นเคยกับการลงโทษของหยางรั่วหนิงเช่นนี้แล้ว กู้เชินหน้าชานิด ๆ “ผมพามาเอง”หยางรั่วหนิงพูดไม่ออก เธอจ้องมองไปที่เขาด้วยสายตาตำหนิ ก่อนที่น้ำเสียงของเธอจะอ่อนลง “ซูโม่นี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยใช่ไหม ลูกก้ด้วยเหรอ? ไม่กลัวว่าย่าของลูกจะโกรธเลยหรืออย่างไร”กู้เชินตอบเสียงเรียบ “ย่าไม่โกรธหรอกครับ”เมื่อพูดจบ เขาก็พาซูหลีเดินไปด้านในทันที “กู้เชิน……”ซูโม่อ้าปากพูดได้เพียงนิด และเสียงของเธอก็ลดลงทันทีหยางรั่วหนิงโกรธเป
ฉีกสัญญารัก จดสัญญาใจ บทที่ 18
ภายในห้องครัว กลิ่นหอมของเครื่องเทศอันเผ็ดร้อนโชยมาตามลม ซูโม่อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย เมื่อเข้ามามองใกล้ ๆ ถึงได้รู้ว่ากลิ่นนั่นมาจากขวดผักดองที่พ่อครัวหวังกำลังเปิดอยู่นั่นเอง “ผักกาดนี่ดองได้ดีเลย”ซูโม่กล่าวชม เมื่อพ่อครัวหวังเห็นเธอ ก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงร่าเริงว่า “วันนี้มีปลาดอร์ลี่ส่งมาตั้งสองตัวครับ ผมกำลังคิดว่าจะทำปลาต้มผักกาดดอง คุณผู้หญิงคิดว่าดีไหมครับ?”ซูโม่รีบพยักหน้า “ใส่พริกน้อยหน่อยนะคะ”ถึงแม้ว่าผู้อาวุโสทุกคนในตระกูลจะมารวมตัวกันที่นี่ และไม่ได้บ่ายเบี่ยงอาหารรสจัด แต่เพราะคุณหญิงก็มีอายุมากขึ้นทุกวัน ต้องใส่ใจเรื่องสุขภาพ ดังนั้นรสชาติอาหารก็ควรไม่จัดมาก เนื่องจากในครัวมีกลิ่นอาหารฉุนตลบอบอวล ซูโม่จึงชงน้ำมะนาวแก้วหนึ่งแล้วรีบออกมา จากนั้นก็ขึ้นไปชั้นบน ……ชั้นบน กู้เชินไม่ได้พาซูหลีไปพบคุณย่า แต่กลับพาเธอมาพักผ่อนที่ห้อง และเขาออกไปพบคุณย่าเพียงลำพัง เมื่อคุณย่ากู้รู้ว่าเขาพาซูหลีกลับบ้านมาด้วย เขาก็โดนด่าจนหูเกือบดับ “นี่คือคำตอบที่แกให้ย่าใช่ไหม? สิ่งที่หลานเรียนรู้มาตลอดหลายปีไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลยใช่ไหม?”กู้เชินเม้มริมฝีปากแน่น เขาพูดออ
ฉีกสัญญารัก จดสัญญาใจ บทที่ 19
“คุณย่า ผมไม่ได้รักเธอ การบังคับให้เธออยู่ในตระกูลกู้ต่อไปก็มีแต่จะทำให้เธอทุกข์มากขึ้นนะครับ”ถึงแม้ว่าจะพอเดา ๆ ความคิดของกู้เชินได้ แต่ด้วยน้ำเสียงที่เขาพูดออกมานั้น หัวใจของซูโม่ก็แตกอย่างเป็นเสี่ยง ๆ ยังดีที่ ซูหลีถูกลุงเฉินกันไว้ข้างนอก เธอจึงไม่ได้รู้สึกอึดอัดไปมากกว่านี้ คุณย่ากู้ฟาดไม้เท้าไปที่กู้เชินซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซูโม่ผลักบานประตูเพื่อเปิดออก เธอตะโกนเสียงเอื่อย “คุณย่าคะ”เมื่อคุณย่ากู้เห็นเธอ จึงได้หยุดการกระทำนั้นลง “โม่โม่ หนูมาได้ยังไง?”ในขณะที่พูด คุณย่ากู้เก็บไม้เท้าในมือ จะเดินไปหาซูโม่ ซูโม่เอื้อมมือไปช่วยพยุงคุณหญิง และนั่งลงข้าง ๆ โดยที่เธอไม่ได้สนใจกู้เชินแม้แต่น้อย “คุณย่าคะ คุณย่ายังต้องทานยาอยู่ จะโมโหขนาดนี้ไม่ได้นะคะ“ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ”คุณย่ากู้แสดงสีหน้าไม่เป็นหวังดั่งใจ “แต่มันก็ต้องไม่ใช่เพราะเรื่องนี้สิ!”เธอพูด ในขณะที่ก็ทนไม่ไหวจนต้องใช้ไม้เท้าฟาดไปที่กู้เชินอีกครั้ง ซูโม่รีบเข้าไปขวาง “หนูรู้นะคะว่าคุณย่ากำลังโกรธเรื่องอะไรอยู่ แต่คุณย่าก็ดุว่าและลงโทษเขาไปแล้วนะคะ คุณย่าละทิ้งความโกรธในใจเถอะค่ะ แล้วให้ลุงเฉินพาไปทานยาดีกว่านะคะ”
ฉีกสัญญารัก จดสัญญาใจ บทที่ 20
คุณย่ากู้ปรายตามองเขา “ฝันไปเถอะ!”“คำทำนายนักบวชนั้นศักดิ์สิทธิ์ โม่โม่เป็นผู้มีบุญคุณของเชินเอ๋อร์ เพียงแค่มีเธออยู่เท่านั้น เชินเอ๋อร์ถึงจะปลอดภัย”“ต่อให้ไม่ใช่เพราะเหตุนี้ ฉันก็จะไม่อนุญาตให้ยายซูหลีคนนั้นเข้ามาในตระกูลกู้!”“แล้วคุณท่านยังจะ…?”คุณย่ากู้ถอนหายใจ “จับตาดูให้ดี ถ้าเลยเถิดไปจนถึงขึ้นหย่าจริง ๆ แล้วนายค่อยมาบอกฉัน”ซูโม่คิดว่าคุณย่ากู้เห็นด้วยกับการหย่า เธอจึงรู้สึกโล่งใจคุณย่ากู้ดีต่อเธอมาก เรื่องการหย่า เธอไม่ได้อยากจะทำให้ท่านเสียใจเมื่อเธอกลับไปที่ห้อง ประจวบเหมาะที่กู้เชินเองก็กำลังถอดเสื้อผ้าอยู่ผิวสีแทนยิ่งขับให้กล้ามเนื้อของเขาดูแข็งแรงมากขึ้น รอยดำที่เกิดจากไม้ค้ำยิ่งทำให้เขายิ่งมีเสน่ห์มากขึ้นเมื่อมองลงไป…กู้เชินปรายตามองเธอ “ช่วยฉันทายาหน่อย”ซูโม่ไม่กล้ามอง เธอกดเสียงต่ำ “ให้ซูหลีมาช่วยเถอะค่ะ”เขาพาซูหลีกลับมาแล้วยังจะให้เธอทายาให้อีกอย่างนั้นหรือ?จู่ ๆ กู้เชินก็รู้สึกอึดอัดมากเมื่อเขาพาซูหลีกลับมา คนในบ้านดูเหมือนจะมีปฏิกิริยากับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก มีเพียงภรรยาแค่ในนามคนนี้ที่ดูนิ่งเฉยมากที่สุดยกเว้นในตอนแรกที่พูดถึงเรื่องการหย่
ฉีกสัญญารัก จดสัญญาใจ บทที่ 21
ซูโม่เริ่มรู้สึกเจ็บปวดท่วมท้นในใจเขาเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเธอเพื่อให้หน้าแก่ซูหลีการแต่งงานที่ผ่านมาสามปีนี้มันช่างเป็นเรื่องที่น่าขำเสียจริงคุณย่ากู้มองไปที่กู้เชินด้วยสายตาที่ไม่เห็นด้วย เธอกำลังจะเปิดปากพูด แต่กลับเห็นซูโม่ยิ้มออกมาเบา ๆ “ซูหลีเป็นแขก เป็นเรื่องที่ฉันควรทำอยู่แล้ว”เธอรับกาน้ำชามาจากมือของคนรับใช้ รินให้คุณย่ากู้เป็นแก้วแรก แล้ววนไปรอบโต๊ะ เมื่อรินให้กับทุกคนแล้วเธอจึงเดินไปที่ข้าง ๆ ซูหลีซูหลียิ้มให้เธอ สายตาเต็มไปด้วยความภูมิใจ “รบกวนเธอด้วยนะ”เธอยื่นมือไปรับ แต่แกล้งทำเป็นโดนชาลวก ทำให้น้ำชากระเด็นไปทางซูโม่อุบายเช่นนี้ซูโม่เคยเห็นมาตั้งแต่เด็กหลายครั้งแล้ว เธอจะไม่ระวังได้อย่างไร?เธอก็เลยรีบชักมือกลับมาน้ำชาที่ร้อนผ่าวหกใส่กระโปรงสีชมพูของซูหลี ทำให้เปียกโชกไปหมด ซ้ำยังมีไอร้อนออกมาผ่าว ๆ “กรี๊ด…“ซูหลีรีบสะบัดกระโปรงในทันที เธอมองไปที่ซูโม่อย่างไม่อยากจะเชื่อใครจะรู้ ซูโม่มีสีหน้ารู้สึกผิด “ฉันเห็นว่าพี่ถือไว้ดีแล้วก็เลยปล่อยมือ ไม่คิดว่ามันจะลวกพี่แบบนี้ ขอโทษจริง ๆ นะคะพี่”ซูหลี “เห็น ๆ อยู่ว่าเธอตั้งใจ!”เธอหันไปมองกู้เชินด้วยความน้อ
ฉีกสัญญารัก จดสัญญาใจ บทที่ 22
กู้เหยียนหรานไม่ชอบผักกาดดองอีกทั้งวันนี้เธอยังต้องไปเจอเพื่อน ๆ ถ้าทั้งตัวมีแต่กลิ่นเหม็นจะทำอย่างไรเล่า?ป้าจ้าวที่อยู่ข้าง ๆ ลำบากใจเล็กน้อย “คุณผู้หญิงสั่งให้ทำค่ะ นี่…”กู้เหยียนหรานพูดเยาะเย้ย “คุณผู้หญิงอะไรกันล่ะ! เอากลับไป ๆ”ประโยคนี้ทำให้สีหน้าคุณย่ากู้ค่อย ๆ เปลี่ยนไปหยางรั่วหนิงรีบพูดขึ้น “ผักกาดดองมันไม่ดีต่อสุขภาพ ซูโม่คงไม่รู้หรอก พวกเธอก็ไม่รู้ใช่ไหม? คราวหน้าคราวหลังไม่ต้องเอามาเสิร์ฟอีก”เธอมองด้กู้เหยียนหรานด้วยความรำคาญ “มัวแต่บ่นอยู่นั่นแหละ ยังไม่นั่งลงอีก”ซูโม่ที่ยังอยู่ในห้องครัว เห็นคนใช้นำปลาต้มผักกาดดองกลับลงมา ก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยป้าจ้าวบ่นอุบ “ทำไมคุณผู้หญิงต้องยืนกรานจะให้ทำปลาต้มนี่ด้วย ป้าเลยต้องทนโดนคุณหนูใหญ่ดุว่าเลยเนี่ย”ซูโม่ …เมนูอาหารในงานคืนนี้หยางรั่วหนิงเป็นคนสั่งไม่ใช่หรือ?เธอเพียงแค่แสดงความคิดเห็นตอนที่เห็นผักกาดดองเท่านั้นเองนะ ไหนเลยกลายเป็นเธอยืนกรานที่จะทำไปได้เล่า?แต่งานเลี้ยงก่อนหน้านี้ยังคงดำเนินต่อไป เธอไม่อยากสร้างปัญหาไปมากกว่านี้ จึงแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินป้าจ้าวหน้ามุ่ยใส่เธอ แล้วเดินออกไป พ่อครัวหวังถอดหมว
Latest chapter
