Share
บทที่ 22
Related chapter
ฉีกสัญญารัก จดสัญญาใจ บทที่ 23
เมื่อซูโม่ทานปลาต้มผักกาดดองเสร็จแล้ว ความหิวที่มีมาทั้งวันก็ถูกเติมเต็มเธอเองก็ไม่กล้าทานเยอะ อย่างไรผักกาดดองก็เป็นของดอง ทานเยอะไปก็คงไม่ดีต่อเด็กในท้องหลังจากที่ตั้งครรภ์ เธอตรวจสอบข้อควรระวังด้านอาหารและเครื่องดื่มโดยเฉพาะ สิ่งที่ไม่ควรกินระหว่างการตั้งครรภ์ เธอก็จดจำเอาไว้ทั้งหมดตั้งแต่นั้นมา เธอก็ไม่อยากผักกาดดองอีกเลย แต่จะทานผลไม้รสเปรี้ยวแทนแน่นอนว่า การทานบ้างเป็นครั้งคราว ก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไรใจของเธอรู้ดีว่าอะไรเหมาะสมไม่เหมาะสมเธอคิดว่าการมาหลบอยู่ตรงนี้ จะไม่ก่อปัญหาวุ่นวายอะไรเมื่อทานข้าวเสร็จ เมื่อถึงเวลาที่ทุกคนจะต้องหยิบขนมไหว้พระจันทร์ สถานการณ์ก็เริ่มวุ่นวายขึ้นอีกครั้งอาหารมื้อนี้ทำให้คุณย่ากู้รู้สึกไม่มีความสุข เธอคร้านที่จะรับมือกับการทดสอบตัวเองของซูหลีต่อคนในตระกูลกู้ ดังนั้นเธอจึงออกจากโต๊ะไปพักผ่อนก่อนและปล่อยให้หยางรั่วหนิงต้องรับมือกับเรื่องประสาท ๆ ไปคนเดียวเธอเก็บความโกรธเอาไว้ในใจ แต่เมื่อเห็นว่าไม่มีขนมไหว้พระจันทร์ที่ทำเอง อารมณ์ของเธอก็ปะทุขึ้นทันทีตัวคนเป็นพี่สาวมาที่นี่เพื่อทำให้ต้นตระกูลกู้กลายเป็นเรื่องที่ถูกหัวเราะเยาะสำห
ฉีกสัญญารัก จดสัญญาใจ บทที่ 24
คุณย่ากู้เดินถือไม้เท้าเข้ามา ใบหน้าเต็มไปด้วยความเยือกเย็น“สะใภ้ใหญ่ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่พอใจหลานสะใภ้ที่ฉันเลือกมากเลยนะ”หยางรั่วหนิงรู้สึกผิดนิดหน่อย “เปล่านะคะ คุณแม่ หนูก็แค่สอนเรื่องหลักการเป็นลูกสะใภ้ให้เธอนิดหน่อยเองค่ะ”“นี่มันความคิดแบบศักดินาประเภทไหนกัน อยากให้ฉันสอนเธอเรื่องหลักการเป็นสะใภ้ให้ด้วยไหมล่ะ?”เมื่อก่อนเธอก็ไม่ชอบสะใภ้คนนี้ แต่เธอก็ไม่เคยใช้สถานะของตนในฐานะผู้อาวุโสมารังแกหยางรั่วหนิงเลย ไม่รู้ว่าหยางรั่วหนิงไปเรียนรู้สิ่งเหล่านี้มาจากไหน หยางรั่วหนิงรีบพูดขึ้น “คุณแม่คะ… คุณแม่คงไม่อยากให้พวกเด็ก ๆ เยาะเย้ยหนูใช่ไหมคะ?”เธอกระแอมแล้วมองไปที่ซูโม่ “ไม่เป็นไร ย่าคงทำให้หนูตกใจแล้ว ดูสิว่าหนูดูกังวลแค่ไหน”ซูโม่จ้องไปที่โทรศัพท์ของเธอหยางรั่วหนิงได้แต่ก่นด่าอยู่ในใจแล้วกดโทรออกอีกครั้งซูโม่โล่งใจ “ขอบคุณค่ะคุณย่า”คุณย่ากู้มองไปที่รอยแดงบนใบหน้าของเธอ เธอเองก็รู้สึกเป็นทุกข์อย่างยิ่ง จึงดึงเธอขึ้นมานั่งแล้วสั่งลุงเฉินว่า “ไปเอายานวดของฉันมาให้หน่อย” ซูโม่ที่เหนื่อยทั้งกายและใจ อยากจะหาที่เงียบ ๆ ที่ไม่มีใครเพื่ออยู่คนเดียวสักพัก จึงพูดขึ้น “ไม่เป็
ฉีกสัญญารัก จดสัญญาใจ บทที่ 25
กู้เชินที่มองไปที่ซูโม่ กลับพบว่าเธอทำราวกับว่าไม่ได้ยินเสียอย่างนั้น และเธอเพียงแค่หลับตาลงเขาค่อย ๆ ตระหนักรู้ว่า ดูเหมือนว่าเขาจะให้ความสำคัญกับปฏิกิริยาของซูโม่มากเกินไปเป็นเพราะความเชื่อมโยงระหว่างเขาและเธอที่ไม่สามารถอธิบายได้ มันทำให้เขากลัวว่าซูโม่จะมีอิทธิพลต่อตัวเขาเองบ้าไปแล้วจริง ๆ“คฤหาสน์จิ้นเจียงยังว่าง เธอพักที่นั่นก็ได้”“แต่ว่า…”กู้เชินมองซูหลีผ่านกระจกมองหลังซูหลีค่อย ๆ ปิดปากเงียบตอนแรกซูโม่แค่แกล้งหลับ แต่เมื่อเวลาผ่านไป ก็กลายเป็นหลับไปจริง ๆเมื่อตื่นขึ้นมาอีกที ก็ถึงที่จอดรถเทียนหย่าการ์เด้นแล้วบนตัวเธอยังคงถูกคลุมด้วยเสื้อคลุมของกู้เชินกู้เชินวางมือข้างหนึ่งไว้บนหน้าต่างรถ และกำลังพ่นควันออกไปใบหน้าของเขาที่สว่างครึ่งมืดครึ่ง ทำให้รู้สึกว่ามีเสน่ห์อย่างมากซูโม่ขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจทั้งรถเต็มไปด้วยกลิ่นควันบุหรี่เธอค่อย ๆ ขยับตัว กู้เชินรีบหันมามองในทันที “เธอนี่นอนเก่งจริง ๆ”ซูโม่ชะงัก “แล้วทำไมไม่ปลุกฉันล่ะ?”เธอปลดเข็มขัดนิรภัยออก พลันเปิดประตู แล้วเอามือปัดมวลอากาศไปมาอย่างไม่พอใจกู้เชินมองบุหรี่ที่อยู่ในมือแล้วสบถเสียง “จิ
ฉีกสัญญารัก จดสัญญาใจ บทที่ 26
วันรุ่งขึ้น เมื่อซูโม่ตื่นขึ้นมา ก็ต่อสายตรงหาซูจุนเหว่ยเมื่อวานเธอมัวแต่โกรธ ก็เลยลืมเรื่องตระกูลซูไปเลย“เรื่องที่ฉันขอไปครั้งที่แล้ว พ่อคิดได้แล้วหรือยัง?”ซูจุนเว่ยที่อยู่ปลายสายเงียบไป เขานิ่งไปสักพัก ถึงพูดออกมา “โม่โม่ แกกลับมาที่บ้านก่อนแล้วเราค่อยมาคุยกันต่อหน้า”“ฉันไม่กล้าไปหรอกค่ะ ครั้งที่แล้วฉันยังโชคดีที่ไม่ถูกตีจนตาย ครั้งนี้ฉันไม่มั่นใจเลยจริง ๆ”ซูจุนเว่ยเงียบไปอีกครั้ง “งั้นแกพูดมา แกจะให้ฉันทำยังไง?”“มาหาฉันกับแม่”ผ่านไปสักพัก ซูจุนเว่ยที่อยู่ปลายสายก็ตอบกลับมา “ก็ได้”เธอออกมาจากห้อง กู้เชินก็บังเอิญออกมาเหมือนกันกู้เชินกลับมาเยือกเย็นและเคร่งขรึมเหมือนอย่างเคย แล้วพูดน้ำเสียงสงบว่า “ตอนเที่ยง ทนายจะเอาข้อตกลงการหย่ามาให้”“เรื่องของแม่เธอก็เป็นอย่างที่คุณย่าสัญญาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว เธอไม่ต้องกังวล ส่วนเรื่องอะพาร์ตเมนต์ยังไงก็ยกให้เธอเหมือนเดิม”ซูโม่ก้มหน้างุด “เขียนตามที่ฉันพูดก็พอ”“ซูโม่!”น้ำเสียงของกู้เชินมีการเตือนซูโม่มองไปที่เขา “ฉันไม่ต้องการให้ใครใช้เรื่องนี้มาข่มขู่ฉันหลังจากที่หย่ากันไปแล้ว”“ถ้าเธอไม่ไปยุ่งกับพวกเขาก่อน แล้วใครจะมาขู
ฉีกสัญญารัก จดสัญญาใจ บทที่ 27
หลิวชูหย่าแผดเสียงแหลมขึ้นมา “ฝันไปเถอะ !”“ซูแฟชั่นเป็นสมบัติหลังแต่งงานของพ่อเธอ ถ้าจำเป็นต้องแบ่งหุ้นฉันก็จะเป็นคนแบ่งให้ ไม่เกี่ยวอะไรกับแม่ของเธอเลย”ซูจุนเหว่ยเงียบไปซูโม่รู้ดี พ่อผู้ให้กำเนิดของเธอก็เป็นแบบนี้มาตลอด ยอมให้หลิวชูหย่าพูดสิ่งที่ไม่น่าฟังออกมาหากยังยอมปล่อยให้หลิวชูหย่าอยู่ตรงนี้ ก็ไม่มีประโยชน์อะไร “ที่นี่เป็นห้องพักผู้ป่วย ไม่ใช่ที่ที่คุณจะมาโวยวายอะไรได้ เชิญคุณออกไปด้วย”มีหรือที่หลิวชูหย่าจะยอมซูโม่ให้พยาบาล “เชิญ” เธอออกไปในขณะที่หลิวชูหย่าถูกเชิญออกไป ทว่าไม่มีใครทันเห็นสายตาของโจวพ่านที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังเมื่อห้องพักคนไข้เงียบลง ซูจุนเหว่ยถึงจะเปิดปากพูดอย่างช้า ๆ “โม่โม่ พ่อรู้ว่ามันไม่ง่ายเลยที่แกต้องดูแลแม่ของแกตลอดหลายปีที่ผ่านมา และการที่แกให้ความสำคัญกับเรื่องเงิน ก็ไม่ใช่ความผิดของแกหรอก”“แต่แกก็ต้องรู้ว่าที่แกพูดมา มันไม่เป็นไปตามข้อกฎหมาย”“แล้วมันก็ไม่มีผู้หญิงที่ไหนที่แต่งงานออกนอกบ้านไปแล้ว จะมาขอเงินครอบครัวตั้งสองพันล้านหรอกนะ”บางทีอาจเป็นอาการคลื่นไส้ขณะตั้งครรภ์ ซูโม่รู้สึกคลื่นไส้มาก เธอต้องอดทนระงับความรู้อยากอาเจีย
ฉีกสัญญารัก จดสัญญาใจ บทที่ 28
ซูจุนเว่ยทำได้แค่จำใจเซ็นสัญญา“ถ้าพ่อเป็นผู้ชายที่มีความสามารถพอ ไม่ต้องพูดถึงครึ่งหนึ่งเลย ฉันจะให้พ่อทั้งหมดอย่างไม่ลังเลเลย”ซูโม่เก็บเอกสารรับรองแล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “อย่าทำเลย ฉันว่ามันน่ารังเกียจ”แน่นอนว่า ส่วนที่แม่ของเธอมีสิทธิ์ได้รับนั้นต่างออกไป……หลิวชูหย่ากำลังคุยกับนางพยาบาล ในที่สุดเมื่อเห็นประตูเปิดออก เธอก็รีบเดินขึ้นไป “เหล่าซู คุณอย่าฟังที่เธอพูดเลย ก็เป็นแค่เด็กผู้หญิง…”“กลับบ้าน!”ซูจุนเหว่ยกดเสียงต่ำคำราม แล้วเดินออกไปพร้อมกับย่างก้าวใหญ่หลิวชูหย่าทำได้แค่มองไปที่ซูโม่ และรีบเดินออกไปบนรองเท้าส้นสูงของเธอ“เหล่าซู รอฉันด้วยสิ”เมื่อถึงที่รถ ซูจุนเหว่ยยังคงไม่หายโกรธเคืองเขาต่อสายออกไป “ตั้งแต่เดือนนี้ไปเรื่องค่ารักษาพยาบาลของโจวพ่าน ไม่ต้องจ่ายให้แล้ว”“แต่ว่า ฝ่ายการเงินเข้ามาตรวจสอบบัญชีแล้วนะครับ”“ถ้าอย่างนั้นก็เอาไปบริจาคซะสิ ที่ไหนก็ได้!”เขาวางสายอย่างอารมณ์เสียหลิวชูหย่ารีบถาม “คุณให้เงินเธอจริง ๆ เหรอ ให้ไปเท่าไหร่?”ซูจุนเหว่ยมีสีหน้าเคร่งขรึมและไม่พูดอะไรหลิวชูหย่ากำลังจะลงจากรถไปคุยกับซูโม่“ถ้าเธอไม่อยากให้ซูหลีแต่
ฉีกสัญญารัก จดสัญญาใจ บทที่ 29
ตอนเที่ยง ซูโม่และจิ่งเจ๋อขับรถไปรับลั่วอี้เพื่อไปที่รีเวอร์แอนด์คลาวด์ นี่คือร้านอาหารระดับไฮเอนด์ที่ลั่วอี้อยากไปมานานแล้ว แต่ราคาก็ชวนให้ท้อใจจริง ๆ ซูโม่ได้เงินจากตระกูลมาสองพันล้าน แล้วยังได้รับข่าวดีจากจิ่งเจ๋ออีก เธอก็รู้สึกดีมาก จึงทำตามใจต้องการเสียหน่อย พวกเขาทั้งสามคนมาช้าไปหน่อย ไม่มีห้องส่วนตัวเหลือเลย ทำได้แค่นั่งในห้องโถงใหญ่เท่านั้น ลั่วอี้ตื่นเต้นมาก “โม่โม่ เธอถูกลอตเตอรี่หรือไงเนี่ย?” ซูโม่ยิ้มออกมาแต่ก็เหมือนไม่ได้ยิ้มเลย จิ่งเจ๋อรินชาให้พวกเธอ หยิบกล่องของขวัญออกมาสองกล่องแล้วส่งให้สองสาว “กลับมาจากต่างประเทศแล้ว ก็เลยเอาของขวัญมาให้พวกเธอด้วย” เป็นกระเป๋าแบรนด์เนมสองใบ ลั่วอี้พูดอย่างตื่นเต้น “โอ้โห รุ่นพี่ รุ่นพี่นี่เป็นคนดีจริง ๆ เลยนะคะ” “สีเหลืองนี่สวยมากเลย โม่โม่ แล้วของเธอเป็นสีอะไรหรือ?” ซูโม่คิดที่จะปฏิเสธ แต่เมื่อเห็นลั่วอี้ชอบ เธอคิดว่า แค่กระเป๋าทั้งสองใบคงไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับจิ่งเจ๋อ เธอจึงยอมรับมา เมื่อเปิดดู มันเป็นสีขาว “โอ้! สีขาวก็สวยเหมือนกันนะ ขอบคุณนะคะรุ่นพี่!” “พวกเธอชอบก็ดีแล้ว” ซูโม่ขอบคุณ เก็บกระเป๋าออกไปแล้ว
ฉีกสัญญารัก จดสัญญาใจ บทที่ 30
ซูโม่มองเขา “อีกประมาณครึ่งเดือน ก็จะเป็นวันเกิดของปู่ฉันแล้ว คุณปู่ของฉันชอบภาพวาดของเธอมาก เธอช่วยวาดรูปให้ฉันเป็นของขวัญให้คุณปู่หน่อยได้รึเปล่า?”ซูโม่โบกมือไปมาที่คุณปู่จิ่งบอกว่าชอบนั้นเป็นเพียงมารยาทเท่านั้น แล้วจะจริงจังได้อย่างไรจิ่งเจ๋อพูดด้วยรอยยิ้ม “เธออย่ามาไม่เชื่อกันสิ เขาชอบจริง ๆ นะ ถ้าไม่ใช่เพราะ(คืนวันฝนพรำ)ถูกขายไปแล้ว เขาคงจะซื้อภาพนั้นไปนานแล้วซูโม่ยังคงปฏิเสธ “นั้นไม่เหมือนกันสักหน่อย ถ้าจะให้ภาพวาดจริง ๆ ก็ควรจะเป็นผลงานของศิลปินที่มีชื่อเสียงสิ”จู่ ๆ ลั่วอี้ขัดจังหวะขึ้นมา “ฉันรู้! ในเมื่อคุณปู่จิ่งชอบวาดภาพ เขาคงจะเคยเห็นผลงานของศิลปินชื่อดังมาทุกประเภทแล้วน่ะสิ”“แต่ศิลปินยุคใหม่อย่างคุณโม่โม่เนี่ย ทั้งใหม่ น่าสนใจ และสร้างสรรค์มากกว่ายังไงเล่า”จิ่งเจ๋อพยักหน้า “ถูกที่สุดเลย”ซูโม่รู้สึกขบขันเธอไม่หลงไปกับคำเยินยอของพวกเขาหรอก เธอยังปฏิเสธออกไปอย่างขันแข็ง “ภาพวาดต้องขึ้นอยู่กับสภาพจิตใจ แค่ช่วงเวลาสั้น ๆ ฉันวาดไม่ได้หรอก”“แต่ถ้ารุ่นพี่อยากซื้อภาพวาด ฉันก็ไปดูเป็นเพื่อนได้นะ”ภายใต้การฝึกฝนจากโจวพ่าน เธอก็ถือว่ามีความรู้อยู่บ้าง จิ่งเจ๋อ
Latest chapter
