บทที่ 25

กู้เชินที่มองไปที่ซูโม่ กลับพบว่าเธอทำราวกับว่าไม่ได้ยินเสียอย่างนั้น และเธอเพียงแค่หลับตาลง

เขาค่อย ๆ ตระหนักรู้ว่า ดูเหมือนว่าเขาจะให้ความสำคัญกับปฏิกิริยาของซูโม่มากเกินไป

เป็นเพราะความเชื่อมโยงระหว่างเขาและเธอที่ไม่สามารถอธิบายได้ มันทำให้เขากลัวว่าซูโม่จะมีอิทธิพลต่อตัวเขาเอง

บ้าไปแล้วจริง ๆ

“คฤหาสน์จิ้นเจียงยังว่าง เธอพักที่นั่นก็ได้”

“แต่ว่า…”

กู้เชินมองซูหลีผ่านกระจกมองหลัง

ซูหลีค่อย ๆ ปิดปากเงียบ

ตอนแรกซูโม่แค่แกล้งหลับ แต่เมื่อเวลาผ่านไป ก็กลายเป็นหลับไปจริง ๆ

เมื่อตื่นขึ้นมาอีกที ก็ถึงที่จอดรถเทียนหย่าการ์เด้นแล้ว

บนตัวเธอยังคงถูกคลุมด้วยเสื้อคลุมของกู้เชิน

กู้เชินวางมือข้างหนึ่งไว้บนหน้าต่างรถ และกำลังพ่นควันออกไป

ใบหน้าของเขาที่สว่างครึ่งมืดครึ่ง ทำให้รู้สึกว่ามีเสน่ห์อย่างมาก

ซูโม่ขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจ

ทั้งรถเต็มไปด้วยกลิ่นควันบุหรี่

เธอค่อย ๆ ขยับตัว กู้เชินรีบหันมามองในทันที “เธอนี่นอนเก่งจริง ๆ”

ซูโม่ชะงัก “แล้วทำไมไม่ปลุกฉันล่ะ?”

เธอปลดเข็มขัดนิรภัยออก พลันเปิดประตู แล้วเอามือปัดมวลอากาศไปมาอย่างไม่พอใจ

กู้เชินมองบุหรี่ที่อยู่ในมือแล้วสบถเสียง “จิ