บททั้งหมดของ ชีวิตหลังความตายของเซินมาน: บทที่ 1 - บทที่ 10

ป๋อซือเหยียนมองไปตามสายตาของเลขาหลี่สีแดงนั้นช่างโดดเด่นมากท่ามกลางฝูงชนเสิ่นม่านที่ใส่ชุดเดรสยาวสีไวน์แดง ทุกการเคลื่อนไหวและรอยยิ้มของเธอนั้นสามารถกระชากใจของผู้คนได้ ช่างภาพของสื่อต่างๆต่างก็มุ่งความสนใจไปที่การถ่ายรูปของเสิ่นม่าน ชั่วพริบตานั้น เธอเหมือนกับซุปเปอร์สตาร์ที่กำลังเดินอยู่บนพรมแดงเสิ่นม่านงั้นเหรอ?ป๋อซือเหยียนตกตะลึงอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่เขาจะจำได้ว่าเป็นเสิ่นม่านในอดีต เสิ่นม่านชอบแต่งหน้าเบาๆ ใส่กระโปรงที่สง่างาม นี่เป็นครั้งแรกที่ป๋อซือเหยียนเห็นเสิ่นม่านแต่งตัวแบบนี้สีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ค่อยดีนัก เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเสิ่นม่านเมื่อเทียบกับความงามอันน่าเย้ายวนของเสิ่นม่านแล้ว ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ดูจืดชืดไปเลยอย่างเห็นได้ชัด เหมือนกับนักศึกษาที่ไม่บรรลุนิติภาวะ “พี่เสิ่น.... สวยจังเลย”น้ำเสียงของซูเฉี่ยนเฉี่ยนมีความอิจฉาเล็กน้อยปนอยู่เมื่อเสิ่นม่านเห็นป๋อซือเหยียนกับซูเฉี่ยนเฉี่ยน เธอก็เดินตรงมาที่พวกเขาสองคนซูเฉี่ยนเฉี่ยนคิดว่าเสิ่นม่านที่ไม่รู่เรื่องอะไรคงจะรู้สึกกระอักกระอ่วนที่เห็นเธอควงแขนป๋อซือเหยียน แต่เธอกลับคิดไม่ถึงว่าเสิ่นม่าน

ภายในห้องนี้เงียบไปชั่วขณะ หลังจากนั้นไม่นาน เซียวตั๋วก็พูดด้วยรอยยิ้มที่ดูฝืนๆ “คุณผู้หญิงป๋อ อย่ากล่าวหาคนดีๆสิครับ”“ใช่ พวกเราเป็นนักธุรกิจจริงๆ!”ฟู่ฉือโจวพูดกับเสิ่นม่านอย่างจริงจัง“จะใช่นักธุรกิจจริงหรือไม่ก็ตาม ฉันไม่สนใจ แต่ฉันคิดว่าป๋อซือเหยียนน่าจะสนใจพอสมควร”เสิ่นม่านพูดอย่างใจเย็น "ฉัน เป็นเพียงคุณหนูผู้ร่ำรวยที่ไม่รู้อะไร แต่ป๋อซือเหยียนไม่ใช่ ถ้าฉันบอกป๋อซือเหยียนในสิ่งที่ฉันเพิ่งพูดไป ฉันไม่รู้ว่าเขาจะสนใจหรือไม่”“คุณนี่ช่างเป็นผู้หญิงที่เจ้าเล่ห์นักนะ!”ฟู่ฉือโจวไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้เสิ่นม่านมองเซียวตั๋วอย่างจริงจัง “ฉันไม่เบี้ยวหรอก ถ้าคุณให้ฉันยืมเงินสี่หมื่นล้าน ฉันจะคืนให้คุณพร้อมดอกเบี้ยหลังจากนี้สามปี”ฟู่ฉือโจวเบิกตากว้าง “ล้อเล่นอะไรอยู่ สี่หมื่นล้าน คุณรู้ไหมในสามปีข้างหน้าดอกเบี้ยจะเป็นเท่าไร? ถ้าคุณไม่สามารถคืนเงินได้ เราจะขาดทุนไปสี่หมื่นล้าน คุณคือภรรยาขิงป๋อซือเหยียน ถึงตอนนั้นใครจะกล้าทำอะไรคุณหละ?”“ฉันรู้ว่าดอกเบี้ยเท่าไหร่ ฉันสามารถเซ็นสัญญากับพวกคุณได้ ถ้าฉันไม่สามารถจ่ายคืนได้ ฉันจะยกบ้านและหุ้นของตระกูลเสิ่นให้กับพวกคุณ ฉันจะทำงานอ

เสียงของซูเฉี่ยนเฉี่ยนดังมากจนบริเวณโดยรอบเงียบไปชั่วขณะเมื่อซูเฉี่ยนเฉี่ยนตั้งสติได้ สายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่เธอแล้วรวมทั้งป๋อซือเหยียนกับเสิ่นม่านด้วยสายตาของทุกคนในตอนนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูเหมือนผู้หญิงที่พูดจาป่าเถื่อนและไร้การศึกษาคนสวนสูงวัยหลังค่อมที่อยู่ตรงหน้าเธอก้มตัวลงไปเก็บดอกกุหลาบบนพื้นทีละดอก พร้อมกับกล่าวคำขอโทษออกมาจากปากอย่างต่อเนื่องเมื่อซูเฉี่ยนเฉี่ยนสังเกตได้ถึงสายตาของคนรอบๆข้าง สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที เธอรีบเปลี่ยนท่าทีและพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ฉันรีบไปหน่อย คุณตาไม่เป็นไรนะคะ?”ฉากนี้เสิ่นม่านเฝ้าดูอยู่ในที่ที่ไม่ไกลออกไปแม้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะแสดงออกว่าขอโทษ แต่มันก็สายเกินไป เมื่อเธอทำเช่นนี้ มีแต่จะทำให้คนอื่นคิดว่าเธอเสแสร้งในขณะนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็สังเกตเห็นเสิ่นม่านที่ยืนอยู่ข้างๆป๋อซือเหยียน“เธอมาที่นี่ได้ไง?”ป๋อซือเหยียนขมวดคิ้วเสิ่นม่านดูกริยาท่าทางของป๋อซือเหยียนเหมือนคนที่ไม่รู้เลยว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะมางานนี้หรือว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะมาเอง?เสิ่นม่านเงียบไป ฉากนี้ไม่เหมือนกับในชาติก่อน เสิ่น

หลังจากนั้นไม่นาน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้าที่ไม่ดีนัก ในเวลานี้ เธอได้เปลี่ยนชุดเป็นสีขาวเรียบร้อยแล้วป๋อซือเหยียนถาม “เป็นอะไรไปเหรอ?”“เมื่อกี้ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ ตอนออกมาเหมือนว่าจะเห็นพี่เสิ่น”“เสิ่นม่านเหรอ?”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพยักหน้าซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดต่อว่า “ฉันเห็นพี่สาวเสิ่นกับผู้ชายที่เจอกันครั้งที่แล้วอยู่ด้วยกัน ดูพวกเขาสองคนสนิทกันมาก....”หลังจากพูดจบ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็สังเกตท่าทางของป๋อซือเหยียน เธอพูดอย่างรวดเร็วว่า “แต่บางทีฉันอาจจะมองผิดไปก็ได้ พี่สาวเสิ่นจะไปรู้จักคนอย่างเซียวตั๋วได้ยังไงกัน... ฉันได้ยินมาว่าเซียวตั๋วนั่นเป็นคนที่ไม่สนอะไรทั้งนั้น”“ยัยเสิ่นม่านนี่...”น้ำเสียงของป๋อซือเหยียนเปลี่ยนเป็นเย็นชาครั้งก่อนป๋อซือเหยียนก็ดูออกแล้วว่าเซียวตั๋วสนใจเสิ่นม่านหรือว่าผู้หญิงคนนี้ไม่รู้วิธีหลีกเลี่ยงอันตรายงั้นเหรอ? ขนาดเสือผู้หญิงอย่างเซียวตั๋วก็จะไปเข้าใกล้หัวใจของป๋อซือเหยียนรู้สึกเหมือนมีอะไรมาอุดอยู่จนอธิบายไม่ถูกในตอนนี้ เสิ่นมานออกมาจากห้องน้ำ และเห็นว่าป๋อซือเหยียนมีสีหน้าที่ไม่พอใจ เขากำลังจ้องมองเธอด้วยสายตาที่

ฟู่ฉือโจวขับรถไปยังอาคารที่ยังสร้างไม่เสร็จซึ่งอยู่ไม่ไกลออกไป“ให้ตายเถอะ ไอ้ซุนไห่นี่มันคิดได้ไง ส่งคนมาในสถานที่น่ากลัวแบบนี้?”ฟู่ฉือโจวมองไปรอบๆ ที่นี่มืดทึบ ไม่ได้ยินเสียงอย่างอื่นนอกจากเสียงพูดของเขาซุนไห่ถูกเซียวตั๋วลากลงจากรถ หมุนตลบกึ่งกลิ้งสองสามรอบก่อนจะลุกขึ้นได้ฟู่ฉือโจวเดินไปถีบทีหนึ่ง “บอกมา! เธออยู่ที่ไหน?”“เธอ เจ้าพวกนั้นเป็นคนซ่อนเธอไว้ เดิมทีพวกเรากะจะแค่สั่งสอนนัง....สั่งสอนคุณหนูเสิ่น คิดว่า คิดว่าหลังจากได้เงินแล้ว พวกเราก็จะระเบิดตึกนี้ทิ้ง ไม่ใช่แค่ฆ่าป๋อซือเหยียนได้ แถมยังได้เงินก้อนใหญ่อีก และยกให้เป็นผลงานคุณชายเซียว แต่คิดไม่ถึงจริงๆว่าคุณหนูเสิ่นกับคุณชายเซียวจะเป็นคนรู้จัก...”“ระเบิดเรอะ? แกบอกว่าจะระเบิดที่นี่เรอะ? “ ดวงตาฟู่ฉือโจวเบิกกว้าง “ระเบิดเวลาเรอะ?”ซุนไห่พยักหน้าอย่างหวาดกลัว ทั้งร่างกายสั่นอย่างรุนแรงราวกับตะแกรงดวงตาทั้งสองของเซียวตั๋วแสดงออกถึงความเยือกเย็น เมื่อซุนไห่เห็นก็รู้สึกหวาดกลัวจนต้องกลืนน้ำลาย“ฟู่ฉือโจว มัดมันเอาไว้ หากเกิดการระเบิดขึ้น มันจะเป็นคนแรกที่ต้องตาย”ซุนไห่รีบคุกเข่าร้องขอ แต่สุดท้ายก็ถูกฟู่ฉือโจวจับมัด