All Chapters of ชีวิตหลังความตายของเซินมาน: Chapter 51 - Chapter 60

“เซียวตั๋ว นายบ้าหรือเปล่า? แค่ที่ดินบ่อน้ำเสียนั้น มันจะมีค่าถึงพันล้านได้ยังไง?”แม้จะใช้ที่ดินนั้นเพื่อฟอกเงินก็ยังไม่คุ้มค่าถึงพันล้านฟู่ฉือโจวทำท่าจะจับหน้าผากเซียวตั๋ว เซียวตั๋วปัดมือของเขาออก “คำสั่งของเมืองไห่เฉิงออกมาแล้ว”“คำสั่ง?”ฟู่ฉือโจวเกาหัวอะไรกันเนี่ย?!เสิ่นม่านพูดอย่างช้า ๆ “เพื่อปกป้องสิ่งแวดล้อมและเพิ่มพื้นที่สีเขียวในเมือง ที่ดินบ่อน้ำเสียทั้งหมดจะได้รับการจัดการโดยเมืองไห่เฉิง ซึ่งหมายความว่าที่ดินบ่อน้ำเสียจะกลายเป็นพื้นที่สีเขียวโดยไม่ต้องเสียเงินแม้แต่บาทเดียว”ฟู่ฉือโจวสงสัย “มีเรื่องดี ๆ แบบนี้ด้วยเหรอ?”เสิ่นม่านกล่าว “ไม่เพียงเท่านั้น ตามขนาดพื้นที่ฉันจะได้รับเงินสนับสนุนทางธุรกิจมูลค่าสองหมื่นล้าน”“เท่าไหร่นะ?”ฟู่ฉือโจวลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันทีเซียวตั๋วพูดอย่างเยือกเย็น “อีกอย่าง ที่ดินโดยรอบเป็นของนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ชื่อดัง สตีเฟน เนื่องจากพื้นที่สีเขียวใหม่ สตีเฟนเริ่มโครงการใหม่โดยวางแผนสร้างที่อยู่อาศัยระดับสูงและสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ”ฟู่ฉือโจวอุทาน “นี่มันสร้างตึกสูงจากพื้นดินเลยนี่นา?”“และเสิ่นม่านวางแผนที่จะสร้างย่านการค้าข

แม้คุณฉินจะมีสีหน้าที่ไม่ดี แต่เมื่ออาสองพูดเช่นนี้ คุณฉินก็มั่นใจว่าเสิ่นม่านคงปฏิเสธไม่ได้นี่คือที่ดินหกหมื่นตารางเมตร!เธอไม่ต้องการให้ที่ดินก้อนโตนี้ตกไปอยู่ในมือของเสิ่นม่านเสิ่นม่านทำท่าตกใจ “พื้นที่สีเขียว? ฉันไม่เห็นรู้เรื่องนี้เลย”“คุณหนูไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ ก็ย่อมไม่รู้เรื่อง อารองทำเพื่อเธอ การมีที่ดินขนาดใหญ่ขนาดนี้ในมือจะทำเงินได้มากแน่นอน”คุณฉินพูด ตาเป็นประกายคนมีสมองก็รู้ว่าเมื่อคำสั่งพื้นที่สีเขียวออกมา ที่ดินนั้นจะมีมูลค่าเพียงใดเสิ่นม่านถอนหายใจ “อารอง ทำไมไม่บอกเรื่องนี้ให้เร็วกว่านี้ล่ะ ตอนนี้มันสายไปแล้ว”“เธอหมายความว่ายังไง?”คุณฉินมีท่าทีเคร่งเครียดอารองก็พูดขึ้น “ม่านม่าน เธอคงไม่ได้...”“ที่ดินนั้น ฉันขายไปแล้วเมื่อสามชั่วโมงที่แล้ว”“อะไรนะ?!”คุณฉินพูดไม่ออก“จริงๆ แล้ว ฉันซื้อที่ดินนั้นเพราะงอนกับป๋อซือเหยียน หลังจากนั้นฉันรู้สึกว่าขาดทุน ที่ดินบ่อน้ำเสียนั้นฉันถือไว้ไม่ไหว พยายามขายแต่ไม่มีใครซื้อ วันนี้เซียวตั๋วมาขอซื้อ ฉันดีใจมาก กลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจจึงรีบเซ็นสัญญา ตอนนี้เงินอยู่ในมือฉันแล้ว ที่ดินก็เป็นของเขาแล้ว”เสิ่

“ดูสิ มีอะไรที่คุณชอบกินบ้าง”เซียวตั๋วส่งเมนูให้เสิ่นม่านเสิ่นม่านดูคร่าว ๆ “สั่งทั้งหมดที่ฟู่ฉือโจวบอกมา!”เซียวตั๋วยิ้มฟู่ฉือโจวพูดขึ้น “บอกแล้วว่าเซียวตั๋วเลือกไม่ผิด ทั้งหมดที่พูดไปเป็นสิ่งที่คุณหนูชอบ!”เสิ่นม่านสงสัยมองเซียวตั๋ว แต่เขาไม่อธิบายอะไร“ขอโทษนะคะคุณผู้ชาย ห้องครัวเพิ่งแจ้งมาว่าไม่มีเต้าหู้ปูแล้ว สามารถเปลี่ยนเป็นเมนูที่ราคาเท่ากันได้ คุณลองดู...”พนักงานบริการพูดอย่างระมัดระวัง กลัวว่าจะทำให้เซียวตั๋วไม่พอใจฟู่ฉือโจวขมวดคิ้ว “อะไรนะ? ฉันจองล่วงหน้าแล้ว ทำไมไม่มี?”เขามักจะเป็นคนจัดการงานแบบนี้ ไม่เคยมีข้อผิดพลาด นี่มันจะไม่เหมือนการตบหน้าเขาหรอกเหรอ?“ขอโทษจริง ๆ ค่ะ เต้าหู้ปูถูกจองไปก่อนแล้ว ห้องครัวทำผิดพลาด เราสามารถชดเชยด้วยอาหารสองจาน ได้โปรดให้อภัยด้วย”“นี่ไม่ใช่เรื่องชดเชย จองไปที่ไหน? ฉันจะไปคุยกับพวกเขา!”ฟู่ฉือโจวทำท่าจะลุกขึ้น เสิ่นม่านพูด “พอเถอะ ไม่จำเป็นต้องกินเต้าหู้ปู ฉันไม่ชอบอาหารทะเลอยู่แล้ว”เต้าหู้ปูนี้เป็นของที่ป๋อซือเหยียนชอบ เธอจึงชอบตามไปด้วยจริง ๆ แล้ว เธอไม่ชอบกลิ่นอาหารทะเล“เพราะรู้ว่าเธอไม่ชอบกลิ่นคาว เซียวตั๋วจึงตั้

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกลับมาห้องจัดเลี้ยง เพราะสีหน้าไม่ดี ทำให้คนรอบ ๆ สังเกตเห็นป๋อซือเหยียนเห็นสีหน้าไม่ดีของเธอ ถาม “ไม่สบายตรงไหน?”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดเบาๆ “ป๋อซือเหยียน ฉัน...ฉันเหมือนจะเห็นเสิ่นม่าน”“เสิ่นม่าน?”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพยักหน้า เธอพูดอย่างยากลำบาก “ไม่ใช่แค่เห็นเสิ่นม่าน ฉันยังเห็นผู้ชายสองคนที่งานประมูล คนหนึ่ง...ดูใกล้ชิดกับเสิ่นม่านมาก”เซียวตั๋ว?ชื่อนี้โผล่ในหัวของป๋อซือเหยียนทันทีป๋อซือเหยียนตาวาวขึ้น เขาลุกขึ้นและเดินออกจากห้องจัดเลี้ยงซูเฉี่ยนเฉี่ยนตามติด คนในห้องไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น“อยู่ตรงหน้า”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนนำทางป๋อซือเหยียนเปิดประตู เห็นเซียวตั๋วกับฟู่ฉือโจวกำลังดื่มกันฟู่ฉือโจวเห็นป๋อซือเหยียนเข้ามาก็ตกใจ “ป๋อซือเหยียน?”ไม่เห็นเสิ่นม่าน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนมีสีหน้าลำบาก แต่เร็ว ๆ นี้ก็เห็นจานชามที่สามบนโต๊ะ “ป๋อซือเหยียน จานชามยังอยู่ที่นี่”ป๋อซือเหยียนเห็นจานชามที่สาม ตาก็ยิ่งเย็นลง “เสิ่นม่านอยู่ไหน?”“เสิ่นม่าน?”ฟู่ฉือโจวสงสัย “ป๋อซือเหยียน ภรรยานายอยู่ที่ไหนแล้วจะมาถามเราทำไม?”“อย่ามาแกล้งโง่ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเห็นเสิ่นม่านอยู่ที่นี่ เธออยู่ไหน?”

‘แกร๊ก’เสิ่นม่านได้ยินเสียงเปิดประตู แสงไฟสลัวส่องเข้ามาในห้อง“เสิ่นม่าน”ป๋อซือเหยียนเสียงต่ำเสิ่นม่านแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินป๋อซือเหยียนย้ำเสียงดังขึ้น “เสิ่นม่าน!”เสิ่นม่านขมวดคิ้ว แต่ยังไม่ลืมตา “ดึกดื่น จะมาปลุกฉันทำไม?”“ลุกขึ้น!”ป๋อซือเหยียนเสียงเต็มไปด้วยความโกรธเสิ่นม่านก็โกรธเหมือนกัน ลุกขึ้น “ป๋อซือเหยียน คุณกินยาผิดตัวหรือไง?”ทันใดนั้น ป๋อซือเหยียนก็กระโจนเข้ามา เสิ่นม่านตกใจ แต่ทันใดนั้นเขาก็กดเธอลงบนเตียงแสงไฟสลัวที่ประตูส่องเข้าร่างป๋อซือเหยียน ทำให้บรรยากาศดูโรแมนติกเสิ่นม่านหายใจติดขัด แต่พยายามใจเย็น “คุณต้องการอะไร?”“คุณไปไหนมาคืนนี้?”“ฉันไปกินข้าวกับเพื่อน”“เพื่อนไหน?”เสิ่นม่านขมวดคิ้ว “ฉันไม่มีหน้าที่ต้องบอกนาย อย่าลืมว่า เราแค่ใช้ประโยชน์จากกันและกัน”“งั้นเหรอ?”ป๋อซือเหยียนหัวเราะอย่างเยือกเย็นเสิ่นม่านรู้สึกไม่ดี แต่ป๋อซือเหยียนก็เริ่มถอดชุดนอนของเธอ “คุณเป็นภรรยาของผมตามกฎหมาย คุณไม่ต้องทำหน้าที่ภรรยาหน่อยเหรอ?”“ป๋อซือเหยียน! คุณมันบ้าไปแล้ว!”ป๋อซือเหยียนแรงเยอะมาก เกือบจะฉีกเสื้อของเธอ เสิ่นม่านทนไม่ไหว จึงตบเขาไปหนึ่งที‘เ