ในชาติที่แล้วหลังจากแต่งงานกับป๋อซือเหยียน เธอเชื่อคำของคุณย่า พยายามทำอาหารเพื่อเอาใจเขา แต่สุดท้ายป๋อซือเหยียนไม่เคยชิมอาหารของเธอสรุปแล้ว เพราะป๋อซือเหยียนรักซูเฉี่ยนเฉี่ยนมากกว่าอาหารเช้าเสร็จ ป๋อซือเหยียนเห็นไม่มีส่วนของเขา ขมวดคิ้ว “ของผมล่ะ?”“อยากกินทำเองสิ”เสิ่นม่านไม่ไว้หน้าเขาเลยสักนิดป๋อซือเหยียนโกรธ “เสิ่นม่าน!”เสิ่นม่านไม่สนใจ กินขนมปังเองเธอไม่ต้องพยายามเอาใจป๋อซือเหยียนอีกแล้ว“ฉันกินเสร็จแล้ว”เสิ่นม่านกินเสร็จเก็บจานไปครัว แล้วหยิบกระเป๋าเตรียมออกไปป๋อซือเหยียนถาม “จะไปไหน?”“มีเรียนตอนเช้า”“ลาหยุดซะ”“ป๋อซือเหยียน คุณบ้าไปแล้วหรือไง?”เสิ่นม่านทนไม่ไหวตั้งแต่เช้านี้ ป๋อซือเหยียนดูแปลก ๆให้เลขาหลี่หยุดงาน ให้เธอทำอาหารเช้า ตอนนี้จะให้ขอลางานหลังจากนั้น ป๋อซือเหยียนพูดช้า ๆ “เรื่องที่ดินนั้นคือยังไง”สุดท้ายก็มาถามเรื่องนี้เสิ่นม่านคิดว่าเขาจะไม่ถามซะแล้วไม่แปลกที่เขาแปลก ๆ ในวันนี้ เพราะผลประโยชน์เสิ่นม่านพูด “ฉันขายที่ดินนั้นไปแล้ว”“ขายให้ใคร?”“เป็นอิสระของฉัน ไม่จำเป็นต้องบอกคุณ”“เสิ่นม่าน!”ป๋อซือเหยียนเสียงเย็น “คุณรู้ไหมว
รอบนี้เสิ่นม่านไม่มีข้อแก้ตัว จึงทำได้เพียงทำตามในสิ่งที่ป๋อซือเหยียนพูด“ก็ได้ เดินก็เดิน”ยังไงก็ไม่ได้ใช้เงินของเธออยู่แล้ว จะชอปยังไงก็ได้!เสิ่นม่านไม่ทันสังเกตเห็นมุมปากของป๋อซือเหยียนที่ยกขึ้นน้อยๆ อย่างไม่รู้ตัวเมื่อมาถึงห้างสรรพสินค้า เสิ่นม่านมองการจัดวางรอบๆ ไม่นานเธอก็จะสร้างย่านการค้าขนาดใหญ่ขึ้นมา ดังนั้นการสำรวจและทำการบ้านถือว่าจำเป็นมากทันใดนั้น เสิ่นม่านรู้สึกว่ามือของตนถูกจับไปครู่หนึ่ง เธอจึงหันศีรษะกลับไปโดยสัญชาตญาณ แล้วมองป๋อซือเหยียนที่เพิ่งซื้อชานมกลับมาข้างๆ ด้วยสายตาจับผิด แล้วถามว่า “คุณทำอะไรน่ะ?”“จับมือ ถ่ายรูป”กล่าวจบ ป๋อซือเหยียนก็ส่งสายตาชี้ไปยังบุคคลถือกล้องคล้ายปาปารัซซี่ที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลคนหนึ่งถึงแม้เสิ่นม่านจะรู้สึกยุ่งยาก แต่ก็ยอมทำตามหลังจากนั้น ป๋อซือเหยียนก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดกล้องถ่ายรูปเสิ่นม่านกล่าว “คุณจะทำอะไรอีกเนี่ย?”“เซลฟี่”“…”เสิ่นม่านปั้นหน้านิ่งต่อหน้ากล้อง ป๋อซือเหยียนเห็นดังนั้นจึงถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า “ยิ้มไม่เป็นหรือไง?”เสิ่นม่านอยากยิ้ม แต่หลังจากเห็นป๋อซือเหยียนที่อยู่ในกล้องแล้วกลับยิ้มอย่างไ
ถ้าไม่ยินดีที่จะออกมากับเธอขนาดนี้ ครั้งหน้าแค่ไม่ต้องออกมาก็พอนี่?เสิ่นม่านเก็บความในใจเอาไว้ ป๋อซือเหยียนเองก็ไม่ได้สนใจเธอเพียงแค่จู่ๆ ก็เร่งความเร็ว “กลับไปถึงบ้านแล้วช่วยโอนค่าใช้จ่ายทั้งหมดในวันนี้ให้ผมด้วย”เมื่อได้ยินดังนั้น เสิ่นม่านก็ไม่พอใจในทันที“คุณบอกให้ฉันออกมาแล้วยังจะให้ฉันจ่ายเองอีก?”“เป็นแค่การแสดง”“เป็นผู้ชายใช้เงินกับภรรยาของตัวเองหน่อยจะเป็นไรไป!”“คุณพูดเองว่าเป็นสามีภรรยาตามสัญญา”เสิ่นม่านหมดคำจะพูดตอนแรกเธอคิดจะเอาเปรียบป๋อซือเหยียนสักหน่อย แต่ตอนนี้สงสัยเธอคิดมากไปเองป๋อซือเหยียนนักธุรกิจคนนี้จะยอมปล่อยให้ตัวเองเสียเปรียบได้ยังไง?“ขี้งก!”เสิ่นม่านสูดหายใจเข้าลึกๆช่างเถอะ ไม่โกรธหรอก เพราะยังไงเธอก็ไม่อยากติดค้างเขาอยู่แล้ว คืนก็คืนวะ เธอไม่ขาดแคลนเงินสักหน่อยเมื่อกลับถึงตระกูลป๋อ ข้อความที่เสิ่นม่านออกข่าวถูกส่งมาติดๆ กัน ในนั้นยังมีภาพประกอบระหว่างเธอกับป๋อซือเหยียนกำลังเดินเที่ยวเล่นกันด้วย#คู่รักคุณป๋อจับมือหวานแหววเดินเที่ยวด้วยกัน##ท่านประธานเศรษฐีเอ็นดูภรรยา นิยายรักในชีวิตจริง#แฮชแท็กจำพวกนี้ออกมามากมายหนึ่งในนั้นมี #ท่าน
วันต่อมา มีคนล้อมรอบบริเวณบอร์ดประกาศของมหาวิทยาลัยมากมายเสิ่นม่านเพิ่งเดินเข้าไปในมหาวิทยาลัยเอก็สัมผัสได้ถึงสายตาคนรอบๆ ที่มองมานั้นผิดปกติบริเวณไม่ไกลออกไป มีเสียงไม่พอใจของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น “ออกไป! ดูทำพระแสงอะไร?”หลังจากนั้น ผู้ชายคนนั้นก็ฉีกใบประกาศบนบอร์ดประกาศออกเสิ่นม่านขมวดคิ้วเบาๆ เธอเห็นว่าคนที่ถูกล้อมคือฮั่วหยุนเซียว ฮั่วหยุนเซียวบีบกระดาษในมือแน่น สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธหลังจากที่คนรอบๆ เห็นเสิ่นม่านมาถึง ต่างก็หลบหลีกกันพลัน แล้วค่อยๆ ถอยห่าง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปยังเสิ่นม่านและฮั่วหยุนเซียวทั้งสองคนเสิ่นม่านหัวเราะเยาะ “ไม่เจอกันหลายวัน คุณชายฮั่วดูเหมือนจะอารมณ์ร้ายขึ้นนะ”“ยังจะหัวเราะอีก? ดูนี่ เธอยังหัวเราะออกมาได้อีก?”ฮั่วหยุนเซียวโยนกระดาษในมือให้กับเสิ่นม่านเสิ่นม่านคลี่กระดาษออกด้วยความสงสัยบนกระดาษเป็นภาพผู้หญิงหุ่นแซ่บ ใส่บราคนหนึ่ง ส่วนใบหน้านั่นกลับเป็นหน้าของเสิ่นม่านนอกจากนี้ ด้านข้างยังมีข้อความอ่อนไหวจำพวก ‘สาวออกเดต’ ‘สาวกลางคืน’ แล้วก็ ‘เข้าประตูหลัง’ และข้อความบาดตาอื่นๆ เขียนติดอยู่มากมายเสิ่นม่านเพียงแค่ดูไปแวบหนึ่ง แล้ว
ผู้ชายในห้องเรียนต่างก็ชอบซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่หน้าตาดีกว่าอยู่แล้ว เมื่อเห็นเทพธิดาร้องไห้ต่างก็พูดแทนซูเฉี่ยนเฉี่ยนทำเช่นนี้ทำให้อาจารย์กลายเป็นคนก้าวร้าวไร้มนุษยธรรมไปเลยสีหน้าของอาจารย์ดูย่ำแย่กว่าเดิมซูเฉี่ยนเฉี่ยนเริ่มกระวนกระวายหลังจากใช้วิธีนี้แล้ว อาจารย์ไม่ได้ใจอ่อนเหมือนอย่างก่อน แต่กลับเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เรียนน่ะไม่ตั้งใจ แต่คบเพื่อนฝูงดีเชียวนะ ซูเฉี่ยนเฉี่ยน คุณเก่งมากนะ”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบส่ายหน้า “อาจารย์คะ หนู…”ทันใดนั้น เสียงออดเลิกเรียกดังขึ้น อาจารย์เก็บข้าวของแล้วเดินออกไปทันทีเมื่อเห็นว่าอาจารย์อารมณ์เสียเพราะซูเฉี่ยนเฉี่ยน หลิวจิงจิงที่อยู่ข้างๆ จึงเข้าไปจับแขนของซูเฉี่ยนเฉี่ยน แล้วกล่าวว่า “เธอไม่ต้องไปสนใจหรอก หล่อนก็แค่อิจฉาเธอเท่านั้นแหละ! ดูก็รู้ว่าเข้าสู่วัยทองแล้ว!”“ว่าแต่ เธอได้ข่าวหรือยัง? เช้าวันนี้มีรูปวาบหวิวของผู้หญิงติดอยู่บนบอร์ดประกาศด้วยแหละ แถมยังมีข้อความเขียนไว้ว่าเป็นผู้หญิงออกเดตเอย สาวกลางคืนเอย แล้วยังบอกว่าผู้หญิงคนนั้นเข้าประตูหลังด้วยนะ! พวกเธอเดาซิว่าผู้หญิงนั่นคือใคร?”หวังถิงทำหน้ามีลับลมคมในหลิวจิงจิงถามด้วยความ
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนสะกิดแขนของหลิวจิงจิงด้วยความกังวลใจ “พอแล้ว หยุดพูดได้แล้ว”หลิวจิงจิงไม่สนใจแต่เสิ่นม่านไม่ทันสังเกตถึงซูเฉี่ยนเฉี่ยนเลยสักนิด เธอเพียงแค่เห็นที่ว่างข้างหลังจึงจะเข้าไปจองที่ตรงนั้นไว้เท่านั้นจนกระทั่งเสิ่นม่านเดินมาตรงหน้าของทั้งสามคน เสิ่นม่านถึงจะสังเกตเห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่กำลังก้มหน้าทานอาหารอยู่หลิวจิงจิงลุกขึ้นพรวดอย่างฉับพลัน แล้วสกัดกั้นทางเดินของเสิ่นม่านไว้“ไม่ทราบว่าเรารู้จักกันเหรอคะ?”เสิ่นม่านเอ่ยยิ้มแย้มด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทว่าสายตากลับไม่มีรอยยิ้มเลยสักนิด“ฉันไม่มีทางรู้จักผู้หญิงขายตัวคนหนึ่งอยู่แล้ว แต่ว่าทุกคนน่าจะรู้จักมั้ง”หลิวจิงจิงตั้งใจพูดเสียงดังขึ้น เพื่อให้คนรอบๆ ได้ยินเรื่องบนบอร์ดประกาศเมื่อเช้านี้แพร่กระจายไปทั่ว คิดว่าคนครึ่งมหาวิทยาลัยคงรู้หมดแล้วเสิ่นม่านไม่ได้โกรธอะไร อยากจะรู้ว่าหลิวจิงจิงต้องการจะพูดอะไรกันแน่หลิวจิงจิงกล่าว “ฉันว่านะ คนที่ใช้หน้าตาเข้าประตูหลังอย่างเธอควรจะไสหัวออกจากมหาวิทยาลัยเอซะ! นี่ไม่ใช่สถานที่ที่เธอจะมาเหยียบได้! อย่ามาทำให้มหาวิทยาลัยเสื่อมเสียชื่อเสียงเลย!”“นั่นน่ะสิ ถ้าเรื่องนี้ดังไปถึ
ฮั่วหยุนเซียวกวาดมองหลิวจิงจิงแวบหนึ่ง โดยไม่ปิดบังความรังเกียจและความไม่พอใจในสายตาเลยแม้แต่น้อยซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่เห็นว่าสถานการณ์ไม่ปกติรีบลุกขึ้น แล้วยืนขวางหน้าหลิวจิงจิง กล่าวว่า “คุณชายฮั่ว ทุกอย่างเป็นเรื่องเข้าใจผิดทั้งหมด จิงจิงไม่ได้มีเจตนาทำแบบนั้น!”“เธอมีสิทธิ์พูดตั้งแต่เมื่อไหร่?”ฮั่วหยุนเซียวไม่ไว้หน้าซูเฉี่ยนเฉี่ยนเลยสักนิดสีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนขรึมลงเล็กน้อยความรักที่ฮั่วหยุนเซียวมีต่อเสิ่นม่านตกอยู่ในสายตาของฝูงชน ในสายตาของหลิวจิงจิงอดไม่ได้ที่จะอิจฉาริษยาขึ้นมา“แก แกใช้วิธีอะไรยั่วคุณชายฮั่ว ห๊ะ? คุณชายฮั่ว! คุณรู้ไหมว่าผู้หญิงคนนี้เป็นมือที่สามของคนอื่น! แถมยังแย่งแฟนชาวบ้านด้วย หล่อนมันผู้หญิงขายตัว!”หลิวจิงจิงพูดเสียงดังมาก ทำให้สายตาของฮั่วหยุนเซียวยิ่งเย็นชามากขึ้นหลิวจิงจิงถูกมองด้วยสายตาเช่นนั้นจนตัวหนาวสั่น ฮั่วหยุนเซียวเอ่ยเสียงเรียบนิ่งว่า “ผมไม่เคยตบผู้หญิงมาก่อน แต่ถ้าคุณพูดอีกคำล่ะก็ ผมไม่ปล่อยไว้แน่”เมื่อเห็นท่าทีหวาดกลัวของหลิวจิงจิง เสิ่นม่านจึงเอ่ยขึ้นอย่างใจเย็นว่า “ก่อนที่จะออกหน้าแทนคนอื่น ก็ช่วยเข้าใจสถานการณ์ที่แท้จริงด้วย ไม่ใ
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้ยินดังนั้น ก็รีบอธิบายแก้ต่าง “หล่อนอาจจะจงใจทำให้สับสนก็ได้ ใครจะรู้ว่าหล่อนคิดอะไรอยู่กันแน่ ช่างมันเถอะ ไม่ต้องไปคิดเรื่องนี้แล้ว กินข้าวกันเถอะ”เมื่อได้ยินคำพูดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนแล้ว หลิวจิงจิงถึงได้ระงับความสงสัยในใจไว้ทว่าหวังถิงที่อยู่ข้างๆ กลับจับผิดได้ เธอไม่ได้โง่เขลาเหมือนหลิวจิงจิงที่เชื่อคำพูดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนทั้งหมดจากพฤติกรรมของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเมื่อครู่นี้ หวังถิงก็สังเกตเห็นถึงความผิดปกติแล้ว“คืนนี้เราแอบตามผู้หญิงนั่นตามเดิมกันเถอะ”หวังถิงเอ่ยขึ้นอย่างเรียบนิ่ง“ใช่! แอบตามหล่อน ฉันจะต้องถ่ายหลักฐานธาตุแท้ของหล่อนมาให้ได้ ให้ฮั่วหยุนเซียวรู้ว่านังผู้หญิงนั่นไม่ใช่คนดีอะไร!”สีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูไม่ดีกว่าเดิมเธอคิดว่าหลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นแล้ว หวังถิงกับหลิวจิงจิงจะล้มเลิกความตั้งใจซะอีกแต่ไม่คิดเลยว่าหวังถิงจะพูดถึงเรื่องแอบติดตามเสิ่นม่านอีก!“เฉี่ยนเฉี่ยน เธอจะไปกับเราด้วยใช่ไหม?”หวังถิงมองซูเฉี่ยนเฉี่ยนอย่างลองใจซูเฉี่ยนเฉี่ยนเหยียดยิ้มอย่างฝืนๆ แล้วกล่าวว่า “แน่นอนสิ ฉันรับปากพวกเธอแล้ว ยังไงก็ต้องไปกับพวกเธออยู่แล้ว”เมื่อ