บทที่ 65

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนสะกิดแขนของหลิวจิงจิงด้วยความกังวลใจ “พอแล้ว หยุดพูดได้แล้ว”

หลิวจิงจิงไม่สนใจ

แต่เสิ่นม่านไม่ทันสังเกตถึงซูเฉี่ยนเฉี่ยนเลยสักนิด เธอเพียงแค่เห็นที่ว่างข้างหลังจึงจะเข้าไปจองที่ตรงนั้นไว้เท่านั้น

จนกระทั่งเสิ่นม่านเดินมาตรงหน้าของทั้งสามคน เสิ่นม่านถึงจะสังเกตเห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่กำลังก้มหน้าทานอาหารอยู่

หลิวจิงจิงลุกขึ้นพรวดอย่างฉับพลัน แล้วสกัดกั้นทางเดินของเสิ่นม่านไว้

“ไม่ทราบว่าเรารู้จักกันเหรอคะ?”

เสิ่นม่านเอ่ยยิ้มแย้มด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทว่าสายตากลับไม่มีรอยยิ้มเลยสักนิด

“ฉันไม่มีทางรู้จักผู้หญิงขายตัวคนหนึ่งอยู่แล้ว แต่ว่าทุกคนน่าจะรู้จักมั้ง”

หลิวจิงจิงตั้งใจพูดเสียงดังขึ้น เพื่อให้คนรอบๆ ได้ยิน

เรื่องบนบอร์ดประกาศเมื่อเช้านี้แพร่กระจายไปทั่ว คิดว่าคนครึ่งมหาวิทยาลัยคงรู้หมดแล้ว

เสิ่นม่านไม่ได้โกรธอะไร อยากจะรู้ว่าหลิวจิงจิงต้องการจะพูดอะไรกันแน่

หลิวจิงจิงกล่าว “ฉันว่านะ คนที่ใช้หน้าตาเข้าประตูหลังอย่างเธอควรจะไสหัวออกจากมหาวิทยาลัยเอซะ! นี่ไม่ใช่สถานที่ที่เธอจะมาเหยียบได้! อย่ามาทำให้มหาวิทยาลัยเสื่อมเสียชื่อเสียงเลย!”

“นั่นน่ะสิ ถ้าเรื่องนี้ดังไปถึ