เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 67
บทที่เกี่ยวข้อง
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 68
“ขอโทษด้วยครับ คนนอกจำเป็นต้องแสดงบัตรยืนยันตัวตนก่อน แล้วต้องให้เจ้าของอนุญาตด้วยตนเองถึงจะเข้าไปได้ครับ”ยามรักษาความปลอดภัยไม่คล้อยตามหลิวจิงจิงกล่าว “ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่ามาหาเพื่อนก็ต้องยืนยันตัวตนด้วย ฉันบอกแล้วไงว่าคนเมื่อกี้คือเพื่อนของฉัน เราอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน!”“ขอโทษด้วยครับ รบกวนคุณช่วยติดต่อหาเจ้าของให้ติดต่อทางเรา ทางเราถึงจะปล่อยให้คุณเข้าไปได้ครับ”ยามรักษาความปลอดภัยกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์นักคนที่พักอาศัยอยู่ที่นี่ล้วนแต่เป็นเศรษฐีร่ำรวยและมีอำนาจทั้งนั้น แม้แต่ยามรักษาความปลอดภัยก็ตาดีกว่ายามทั่วไปด้วยหลิวจิงจิงโมโห แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ สุดท้ายจึงทำได้เพียงถอยทัพอย่างช่วยไม่ได้ระหว่างทางกลับ ในที่สุดหวังถิงก็พูดความสงสัยของตนออกมา “ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันแน่? ฉันได้ยินมาว่าคนที่จะพักที่หมู่บ้านนั้นได้ล้วนแต่เป็นคนไม่ธรรมดาทั้งนั้น หล่อน…เป็นคนขายตัวจริงเหรอ?”“หวังถิง เธอพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? ถ้าหล่อนไม่ใช่คนขายตัว แล้วจะเป็นคุณหนูเศรษฐีหรือไง? อย่ามาตลกหน่อยเลย คุณหนูเศรษฐีจะแย่งแฟนชาวบ้านเหรอ?”หลิวจิงจิงเหยียดหยามหวังถิงได้ยินหลิวจิ
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 69
วันต่อมาขณะที่ไปมหาวิทยาลัย ซูเฉี่ยนเฉี่ยนสวมชุดกระโปรงสีขาวยืนอยู่หน้าห้องเรียนคล้ายกำลังรอใครบางคนอยู่หลังจากเกิดเรื่องเมื่อวานแล้ว เสิ่นม่านไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวกับซูเฉี่ยนเฉี่ยนอีก ดังนั้นจึงตั้งใจจะเดินเข้าห้องเรียนไปเหมือนไม่เห็นหล่อน“พี่เสิ่น!”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเรียกเสิ่นม่านเอาไว้เสิ่นม่านหยุดฝีเท้า แล้วมองซูเฉี่ยนเฉี่ยนด้วยสายตาเย็นชา “มีเรื่องอะไร?”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกัดริมฝีปาก เห็นได้ชัดว่ายากที่จะพูดออกมา“พี่เสิ่น เรื่องเมื่อวานต้องขอโทษด้วยจริงๆ นะคะ”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก้มหน้าก้มตา กล่าว “ฉันไม่คิดว่าจิงจิงจะพูดแบบนั้นกับพี่ พวกหล่อนเข้าใจพี่ผิดไป”“เธอก็ด้วยเหรอ?”เสิ่นม่านอมยิ้มมองซูเฉี่ยนเฉี่ยนราวกับมองซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้อย่างทะลุปรุโปร่งอย่างไรอย่างนั้นซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบส่ายหัว “ฉันเปล่านะ! พี่เสิ่น ฉันจะคิดแบบนั้นกับพี่ได้ยังไง? เมื่อวานฉันห้ามพวกหล่อนตลอด ก็เพื่อที่จะอธิบาย…”เสิ่นม่านมองซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่แสดงละครได้สมบทบาทพลันรู้สึกน่าขันขึ้นมาเธออยากจะรู้จริงๆ ว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะพูดอะไรออกมาได้อีกเมื่อเห็นว่าเสิ่นม่านไม่พูดไม่จาสักที ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจึงยื่นมือออกม
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 70
เมื่อเห็นถึงสายตาเชิงสงสัยของหวังถิงแล้ว สีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนพลันแข็งทื่อไปชั่วขณะ แต่ทว่าไม่นานก็ถูกแทนที่ด้วยสีหน้าน่าสงสาร “ถิงถิง ฉันจะโกหกเธอได้ยังไง ทำไมจู่ๆ เธอถึงถามฉันแบบนี้ล่ะ”หวังถิงเห็นว่าดวงตาของซูเฉี่ยนเฉี่ยนแดงก่ำจึงพูดได้แค่ว่า “ฉันแค่ถามไปงั้นน่ะ อย่าคิดมาก”เมื่อเห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะร้องไห้แล้ว หวังถิงจึงจับมือซูเฉี่ยนเฉี่ยน แล้วพูดอย่างสนิทสนมว่า “เราสามคนเป็นเพื่อนสนิทกัน เธอห้ามโกหกพวกเราเด็ดขาดล่ะ”“แน่นอนอยู่แล้ว ฉันไม่มีทางโกหกพวกเธอแน่นอน”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพยักหน้าอย่างเรียบร้อย“ไปกันเถอะ เข้าเรียนกัน”หวังถิงจูงมือซูเฉี่ยนเฉี่ยนให้เข้าเรียน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนมองหวังถิงที่อยู่ข้างหน้า ในใจเต็มไปด้วยความกังวลใจอย่างไรก็ตาม ก่อนเรียนจบต้องห้ามให้หวังถิงกับหลิวจิงจิงรู้ว่าเธอโกหกเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของเธอได้จบเห่แน่นอนชั้นบนบริเวณหน้าห้องเรียนของซูเฉี่ยนเฉี่ยนล้อมรอบไปด้วยผู้คน หลิวจิงจิงเองก็ชะเง้อมองไปทั่วสารทิศ แต่เพราะตัวเล็กจึงไม่สามารถเบียดเข้าไปได้“เกิดอะไรขึ้น?”หวังถิงเข้าไปถามหลิวจิงจิงเม้าท์มอย “ได้ข่าวว่าคณะกรรมการตรวจ
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 71
สองคนนี้สมองมีปัญหาหรือไงกัน?“ถ้าพวกเธอสองคนไม่ไป ฉันจะไปแล้วนะ!”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนอยากจะหนีไป แต่ใครจะรู้ว่าขาหนึ่งเพิ่งจะก้าวออกไป ก็ได้ยินเสียงนักเรียนคนหนึ่งที่อยู่หน้าห้องตะโกนขึ้น “ซูเฉี่ยนเฉี่ยน! คณะกรรมการตรวจสอบเรียกเธอ!”เมื่อได้ยินดังนั้น ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพลันตกใจวูบทันใดนั้นเอง คณะกรรมการตรวจสอบวินัยก็เดินออกมา แล้วชี้ไปยังแผ่นหลังของซูเฉี่ยนเฉี่ยน กล่าวว่า “เธอ หยุดก่อน”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนตัวแข็งทื่อพร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงระมัดระวังขณะหันกลับไป “หนู…หนูเองค่ะ”“เธออยู่หอ 317 หรือเปล่า?”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพยักหน้า ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายถามเรื่องนี้ทำไม“หลิวจิงจิงอยู่หอเดียวกับพวกเธอไหม?”“…ใช่ ใช่ค่ะ”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนมองไปยังหลิวจิงจิงที่อยู่ไม่ไกลโดยสัญชาตญาณหลิวจิงจิงตะลึงงัน คณะกรรมการเองก็มองไปที่เธอด้วย“เธอคือหลิวจิงจิงใช่ไหม?”หลิวจิงจิงพยักหน้าตัวแข็งคณะกรรมการตรวจสอบวินัยก้มมองจดหมายฟ้องร้องในมือ แล้วกล่าวว่า “มีคนฟ้องร้องว่าเธอปล่อยข่าวลือเท็จในมหาวิทยาลัย ทำลายภาพลักษณ์ของมหาวิทยาลัยเป็นอย่างมาก และละเมิดชื่อเสียงของนักศึกษาหญิงคนหนึ่งด้วย”กล่าวจบ คณะกรรมการตรวจส
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 72
“ถ้างั้นเป็นฝีมือใคร?”เสิ่นม่านขมวดคิ้วมุ่นถ้าบอกจะจัดการอีกฝ่าย ก็ควรจัดการซูเฉี่ยนเฉี่ยน แต่คนเบื้องหลังกลับจงใจโยนความผิดให้กับหลิวจิงจิง แต่สุดท้ายก็เหมือนไม่ไดทำอะไร เพราะหลิวจิงจิงก็แค่โดนตักเตือน ส่วนซูเฉี่ยนเฉี่ยนกลับไม่โดนอะไรเลยขณะเดียวกัน เสิ่นม่านก็เหลือบมองเห็นฟู่ฉือโจวที่คาบหมั่นโถวรูปดอกไม้พร้อมถือถาดอาหารเดินผ่านไปเสิ่นม่านยื่นมือออกไปดึงชายเสื้อของฟู่ฉือโจวไว้ “หยุด!”ฟู่ฉือโจวหัวกลับไปถามด้วยน้ำเสียงไม่ชัดเจน “ทำไม!”“ฝีมือนายเหรอ?”“ฝีมือฉันอะไร?”ฟู่ฉือโจวมึนงง“คณะกรรมการตรวจสอบวินัย”เสิ่นม่านเข้าประเด็นทันทีฟู่ฉือโจวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ฝีมือเซียวตั๋วหรือเปล่า?”“เซียวตั๋วจะยุ่งเรื่องนี้งั้นเหรอ?”เสิ่นม่านนึกถึงเหตุการณ์ใต้ตึกหมู่บ้านที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนทั้งสามคนไปหาวันนั้นไม่แน่อาจจะเป็นฝีมือของเซียวตั๋วจริงๆ ก็ได้แต่ทว่าขณะนี้ความสงสัยทั้งหมดทั้งมวลของเสิ่นม่านกลับถูกอีกคำถามหนึ่งแทนที “นายจนถึงขนาดต้องมีกินข้าวที่นี่แล้วเหรอ?”โรงอาหารทั่วไปของมหาวิทยาลัยเอดูอย่างไรก็ไม่เหมือนสถานที่ที่ฟู่ฉือโจวจะมาได้“ประหยัดได้ก็ประหยัด”ฟู่ฉือโจวตอ
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 73
เสิ่นม่านพยักหน้า ก่อนหน้านี้ตอนที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนคุกเข่าต่อเธอก็พูดแบบนั้น“หล่อนไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่?”ฟู่ฉือโจวถามด้วยความสงสัย“ฉันจะรู้ได้ไง?”“ถ้างั้นหล่อนมีแฟนอยู่แล้วยังจะรังควานป๋อซือเหยียนอีก ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดานะเนี่ย!”ฟู่ฉือโจวรู้สึกรังเกียจต่อพฤติกรรมของผู้หญิงแบบนี้มาก“คำพูดของหล่อนเป็นคำพูดที่พูดให้คนอื่นฟังอยู่แล้ว ยังไงฉันก็ไม่เชื่อหรอกว่าหล่อนจะคบผู้ชายคนอื่นนอกจากป๋อซือเหยียน”เสิ่นม่านวางตะเกียบลงพร้อมเก็บจานตรงหน้า “ฉันกินเสร็จแล้ว พวกนายตามสบายเลยนะ”กล่าวจบ เสิ่นม่านพลันลุกขึ้นกำลังจะเดินจากไปฮั่วหยุนเซียวเองก็เก็บจาน แล้วกล่าวว่า “ฉันก็เสร็จแล้วเหมือนกัน”ฟู่ฉือโจวยัดหมั่นโถวรูปดอกไม้เข้าปาก “รอฉันด้วยสิ!”พลบค่ำ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนมองดูผลคะแนนสุ่มสอบในห้องเรียนครั้งล่าสุดอยู่ที่หอพัก หัวใจพลันกระตุกไปทีหนึ่งผลคะแนนของเธอดีมาโดยตลอด แต่กลับลดลงฮวบในการสอบครั้งนี้เพื่อนร่วมหอพักที่เห็นผลคะแนนแล้วก็อดไม่ได้ตะลึงงัน “เฉี่ยนเฉี่ยน เธอ…ทำไมเธอตกไปอยู่อันดับเก้าได้ล่ะ แต่ก่อนเธอได้ที่หนึ่งตลอดไม่เคยตกอันดับขนาดนี้เลยนี่”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเก็บผลคะแนนอย่า
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 74
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกำลังจะอธิบาย ทว่าป๋อซือเหยียนกลับพูดขึ้น “คุณมีพรสวรรค์มากก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณจะละเลยการเรียนแบบนี้ได้”“ขอโทษค่ะ ฉัน…”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนแทบจะร้องไห้ออกมาแล้ว ทว่าครั้งนี้ป๋อซือเหยียนตั้งใจจะไม่ใจอ่อน“คุณน่าจะรู้กฎระเบียบของมหาวิทยาลัยเอดี ถ้าครั้งหน้าผลคะแนนของคุณยังตกเยอะขนาดนี้ แล้วยังต่ำกว่าท็อปสิบอีก คุณจะหลุดจากทุนการศึกษาทันที และคุณจะต้องรับผิดชอบค่าเทอมเองทั้งหมด”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรู้กฎนี้ดี แต่เธอไม่คิดว่าคำพูดนี้จะออกจากปากของป๋อซือเหยียนซูเฉี่ยนเฉี่ยนมองป๋อซือเหยียนอย่างอ้ำอึ้ง สติหลุดไปชั่วขณะป๋อซือเหยียนพูดชัดเจนมากจนไม่รู้จะชัดเจนอย่างไรแล้ว ถ้าหากผลคะแนนของเธอยังตกฮวบต่อไปอีก เช่นนั้นป๋อซือเหยียนจะไม่สนับสนุนเธออีก และจะไม่ช่วยให้เธอได้เรียนต่อที่มหาวิทยาลัยเออีกต่อไป ค่าใช้จ่ายทุกอย่าง เธอต้องเป็นคนรับผิดชอบเอง“ประธานป๋อ ฉันสำนึกผิดแล้วค่ะ ต่อไปจะไม่มีอีก”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบยอมจำนนค่าใช้จ่ายทุกอย่างที่เธอใช้สอยในมหาวิทยาลัยเอล้วนคิดบัญชีกับป๋อซือเหยียนทั้งนั้น แถมป๋อซือเหยียนยังให้ค่าขนมเธออีกเดือนละห้าหมื่นบาทด้วย! เพื่อที่เธอจะได้ตั้งใ
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 75
“ต้องสงสัยว่าเธอมีชู้ข้างนอกแน่ๆ! ผู้ชายแบบนี้ใจแคบ คบไม่ได้”เจียงฉินเช็ดปาก แล้วกล่าวว่า “เลิกกับเขาเลยดีกว่า แต่งงานกับคนใหม่เถอะ!”“จะแต่งกับใครล่ะ?”“ฉันว่าน้องชายฉันก็ไม่แย่นะ หรือว่าเธอสองคนจะลองคบกันดู?”เจียงฉินพูดจาตรงไปตรงมา ทำเอาเสิ่นม่านแทบจะสำลักชานมออกมา “ช่างเถอะ ไม่เหมาะหรอก”“ไม่เหมาะตรงไหน? น้องฉันไม่หล่อเหรอ? หล่อกว่าป๋อซือเหยียนตั้งเยอะ!”“ฉันไม่ได้บอกว่าไม่หล่อสักหน่อย”“หรือจะเป็นเรื่องเงินเรื่องอำนาจ ก็เทียบเท่าอยู่ดี!”“ไม่เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้”เสิ่นม่านส่ายศีรษะ “เรื่องความรู้สึกน่ะ ใช่ว่าจะมีก็มีได้”“จบละ ถ้างั้นน้องฉันคงไม่มีโอกาสแล้วล่ะ”เจียงฉินทำท่าเสียใจ แล้วถามว่า “ถ้างั้นเธอคิดยังไงกับน้องฉันล่ะ? ชอบ หรือว่าไม่ชอบ?”“ไม่ถึงกับชอบ แต่ก็ไม่เกลียด แถมยังรู้สึกว่าเขาไม่เลวด้วย”เจียงฉินพยักหน้าถ้างั้นก็ยังมีโอกาส!ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์ในกระเป๋าของเจียงฉินกะพริบไปทีหนึ่ง บนหน้าจอแสดงว่ากำลังสนทนากับ ‘น้องชาย’ อยู่เซียวตั๋วที่อยู่อีกฝั่งตัดสาย แล้วขมวดคิ้วมุ่นฟู่ฉือโจวกำลังนั่งสูดเส้นบะหมี่หอยหวานอยู่ข้างๆ ถามว่า “ทำหน้าแค้นฝังหุ่นขนาดน
บทล่าสุด
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 505
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 504
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 503
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 502
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 501
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 500
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 499
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 498
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 497
