All Chapters of ชีวิตหลังความตายของเซินมาน: Chapter 31 - Chapter 40

บ่ายวันนั้น เสิ่นม่านไปมหาวิทยาลัยเพื่อรายงานตัว เธอใส่ชุดลำลองธรรมดา ๆ แต่กลับโดดเด่นจนกลายเป็นที่สนใจของทุกคนในมหาวิทยาลัย"เธอสวยจริงๆ นะ เป็นนักศึกษาใหม่หรือเปล่า?""เคยเห็นมาก่อนไหม? เธอเป็นนักศึกษาที่นี่หรือเปล่า?""เหมือนเคยเห็นตอนสอบเข้า น่าจะเป็นนักศึกษาใหม่นะ"รอบ ๆ ตัวมีแต่คนพูดคุยกันพร้อมแอบมองเสิ่นม่านอย่างสนใจข้าง ๆ มีรุ่นพี่ที่ดูดีคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเธอและถามว่า “น้องใหม่ เป็นนักเรียนใหม่ที่นี่ใช่ไหม?”เสิ่นม่านพยักหน้า “ก็ประมาณนั้นค่ะ”“หอพักของเราอยู่ไหนเหรอ? ให้พี่ไปส่งไหม?”“ไม่ต้องค่ะ ฉันไม่ได้พักที่หอ”“งั้นให้พี่พาไปที่รายงานตัวไหม? พี่เรียนปีสาม การรายงานตัวปีหนึ่งน่าจะอยู่ที่อาคารหนึ่ง”“ไม่ล่ะ ฉันต้องไปอาคารสอง”“อาคารสอง?”รุ่นพี่ทำหน้างงเสิ่นม่านพยักหน้าแล้วบอกว่า “ฉันต้องไปอาคารสอง”“แต่ว่าอาคารสอง...”ไม่ใช่ที่รายงานตัวของนักศึกษาปริญญาโทหรือ?รุ่นพี่มองดูเสิ่นม่านจากหัวจรดเท้าเสิ่นม่านดูเหมือนสาววัยยี่สิบต้น ๆ หน้าตายังเด็กมาก การเข้าปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยเอนั้นต้องเตรียมตัวกันหลายปี เขามองอย่างไรก็ไม่เห็นเสิ่นม่านเหมือนนักศึกษาปริญญาโ

แต่ตอนนี้...เป็นเพราะเสิ่นม่านหรือเปล่า?ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจำได้ว่า ป๋อซือเหยียนเคยเกลียดเสิ่นม่านมาก“ไม่ ฉันจะไม่ยอมให้เธอแย่งป๋อซือเหยียนไปเด็ดขาด...”เสิ่นม่านมาถึงห้องเรียนตั้งแต่เช้า นักศึกษาปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยเอมีไม่มากนัก และคณะการเงินในแต่ละปีก็มีเพียงแค่ห้องเดียวคนในห้องนี้ส่วนใหญ่มีแต่คนรวยหรือไม่ก็ฉลาดเกินมนุษย์เสิ่นม่านนั่งที่แถวหลังสุด เพิ่งเริ่มเรียน เธอไม่อยากเป็นที่สนใจมากนัก ถ้าคุณนายป๋อรู้ว่าเธอมาเรียนที่มหาวิทยาลัยเอ คุณนายป๋อคงจะมาก่อเรื่องวุ่นวายที่นี่แน่'ปัง——'ทันใดนั้น ประตูห้องก็ถูกเตะเปิดออกนักศึกษาชายที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างหน้าหลายคนขมวดคิ้ว เตรียมจะโวยวาย แต่พอเห็นคนที่เข้ามาก็เงียบไปเสิ่นม่านเงยหน้าขึ้นตามสายตาของทุกคนไปที่ประตูเห็นฮั่วหยุนเซียวใส่ชุดกีฬาแบบสบาย ๆ ยืนอยู่ที่นั่น ดูเหมือนว่าเขาจะผ่อนคลายและไม่ใส่ใจอะไรเสิ่นม่านขมวดคิ้วฮั่วหยุนเซียวมาทำอะไรที่นี่?เสิ่นม่านจำได้ชัดเจนว่าในวันที่สอบ ฮั่วหยุนเซียวส่งกระดาษเปล่าหัวหน้าฝ่ายการศึกษาที่ประตูพูดกับฮั่วหยุนเซียวอย่างสุภาพมาก “คุณชายฮั่ว เชิญนั่งข้างหน้าก็ได้ครับ วิวข้างหน

“ไม่ต้องห่วง ฉันรู้ดี ขอบคุณนะ”เสิ่นม่านสะพายกระเป๋าขึ้นแล้วเดินออกจากห้องเรียนที่ฟู่ฉือโจวพูดมาก็ถูก เธอตั้งใจจะเข้าใกล้ฮั่วหยุนเซียวจริง ๆถึงแม้ทุกคนจะรู้ว่าฮั่วหยุนเหลียนเป็นคนที่แข็งกร้าว แต่ก็ไม่รู้ว่าน้องชายของเขาเป็นคนยากที่จะรับมือยิ่งกว่า ถ้าเธอสามารถสร้างมิตรภาพกับฮั่วหยุนเซียวได้ตั้งแต่เนิ่น ๆ อนาคตของเธอก็จะราบรื่นมากขึ้นแต่ลักษณะนิสัยของฮั่วหยุนเซียวนั้นไม่เหมือนใคร หากอ้อนวอนประจบประแจงจะยิ่งถูกเกลียดแท้จริงแล้วฮั่วหยุนเซียวกับป๋อซือเหยียนมีนิสัยคล้ายกัน ชาติก่อนเธอพยายามประจบป๋อซือเหยียน แต่สุดท้ายกลับถูกเขารังเกียจจนถึงขนาดที่เขาไม่ยอมมองเธอแม้แต่นิดเดียวก่อนเธอจะตายแต่ถ้าเธอไม่สนใจเขา เขาก็จะคอยตามเธอไม่หยุดเสิ่นม่านเลยเลี่ยงไม่เข้าไปทางประตูหน้าของตึกสองเพื่อไม่ให้พบกับฮั่วหยุนเซียวท้องฟ้าเริ่มมืด เสิ่นม่านตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกมึนหัว เธอลุกขึ้นมาดูก็พบว่าข้างนอกฝนตกหนักเธอร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก ๆ พอฝนตกก็จะมีอาการไข้ขึ้นเธอกำลังจะไปซื้อยามากิน แต่เหลือบไปเห็นที่ตู้ข้างเตียงมีโน้ตสีขาวเขียนไว้ว่ามียาอยู่ในลิ้นชักเสิ่นม่านเปิดลิ้นชักและพบว่ามียา

เมื่อเห็นสายตาของป๋อซือเหยียน เสิ่นม่านก็รู้ว่าต่อให้เธอจะดื้อดึงแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าเธอยังดื้อดึงต่อไป ป๋อซือเหยียนอาจจะบังคับพาเธอกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยก็ได้เสิ่นม่านสูดหายใจเข้าลึก ๆ ผู้ชายที่แท้จริงต้องรู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา วางแผนแก้แค้นต้องไม่รีบร้อน ยอมก้มหัวได้ตอนนี้ก็ยอมไปก่อนเถอะ“ฉันเข้าใจแล้ว” เสิ่นม่านกล่าว “ฉันจะกลับบ้านอย่างน้อยสัปดาห์ละสองครั้ง แบบนี้พอไหม?”“สามครั้ง”“คุณ!”เสิ่นม่านเตรียมจะโกรธ แต่เมื่อเห็นสายตาของป๋อซือเหยียน เธอก็ต้องระงับอารมณ์ไว้การเรียนในระดับบัณฑิตศึกษาที่มหาวิทยาลัยเอไม่ได้เคร่งเครียดขนาดนั้น กลับบ้านสัปดาห์ละสามครั้งไม่ใช่เรื่องยากอะไร ป๋อซือเหยียนต้องถามไถ่อาจารย์ใหญ่แล้วถึงได้เสนอเงื่อนไขนี้เสิ่นม่านปรับตัวให้ดีขึ้นและยิ้มอย่างขมขื่นให้ป๋อซือเหยียน “สามครั้งก็สามครั้ง ประธานป๋อมีเงื่อนไขอื่นอีกไหม?”“ทุกครั้งที่ผมโทรฯหา คุณต้องกลับบ้าน ผมจะให้เสี่ยวหลี่ไปรับคุณ”เสิ่นม่านสูดหายใจลึกอีกครั้งและยิ้มต่อไป “ไม่มีปัญหา แล้วมีอะไรอีกไหม?”“ตอนนี้ยังไม่มี”ตอนนี้ยังไม่มี แปลว่าต่อไปอาจจะมีอีกเสิ่นม่านรู้สึกว่าการที่เธอมาเรียน

เหอน่าจับมือเสิ่นม่านขึ้นรถและขับไปที่ไนท์คลับใกล้เคียงเหอน่าจับมือเสิ่นม่านลงจากรถ มีคนจองห้องส่วนตัวไว้แล้วแตกต่างจากความวุ่นวายนอกห้อง ห้องส่วนตัวเงียบกว่าเล็กน้อยเมื่อเปิดประตู เสิ่นม่านเห็นฮั่วหยุนเซียวนั่งอยู่บนโซฟาฮั่วหยุนเซียวในชุดพังค์และสายตาเย็นชา หน้าตาของเขาเดิมทีก็ดูดุดันอยู่แล้ว และตอนนี้ยิ่งดูดุร้ายมากขึ้นเมื่อเสิ่นม่านเห็นรถคันนั้นตามหลังเหอน่า เธอก็รู้ว่าฮั่วหยุนเซียวอยากเจอเธอแน่นอน เหอน่าก็ออกไปทันทีในห้องมีแค่เสิ่นม่านกับฮั่วหยุนเซียวสองคน“คุณชายฮั่ว ไม่ต้องนัดเจอฉันในที่แบบนี้หรอกมั้ง?”เสิ่นม่านหันหลังจะไป แต่ประตูห้องถูกปิดแล้วเสิ่นม่านไม่กลัว เพราะในฐานะภรรยาของป๋อซือเหยียน ฮั่วหยุนเซียวไม่กล้าทำอะไรเธอ นั่นเป็นเหตุผลที่เธอกล้ามาคนเดียว“ที่นี่ปลอดภัย ไม่มีใครสังเกตเห็น”“คุณฮั่ว นัดเจอภรรยาใหม่ของป๋อซือเหยียนตอนดึก ข่าวนี้ถ้าหลุดออกไปจะเป็นเรื่องอื้อฉาวสำหรับทั้งสองตระกูล”เสิ่นม่านยักไหล่อย่างไม่แยแส “ยังไงฉันก็ชื่อเสียอยู่แล้ว ชื่อเสียงแย่ลงอีกหน่อยก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าพี่ชายของคุณรู้เรื่องนี้ เขาจะไม่ถลกหนังคุณเหรอ?”เสิ่นม่านรู้ดีว่าฮั่