บทที่ 36

“ไม่ต้องห่วง ฉันรู้ดี ขอบคุณนะ”

เสิ่นม่านสะพายกระเป๋าขึ้นแล้วเดินออกจากห้องเรียน

ที่ฟู่ฉือโจวพูดมาก็ถูก เธอตั้งใจจะเข้าใกล้ฮั่วหยุนเซียวจริง ๆ

ถึงแม้ทุกคนจะรู้ว่าฮั่วหยุนเหลียนเป็นคนที่แข็งกร้าว แต่ก็ไม่รู้ว่าน้องชายของเขาเป็นคนยากที่จะรับมือยิ่งกว่า ถ้าเธอสามารถสร้างมิตรภาพกับฮั่วหยุนเซียวได้ตั้งแต่เนิ่น ๆ อนาคตของเธอก็จะราบรื่นมากขึ้น

แต่ลักษณะนิสัยของฮั่วหยุนเซียวนั้นไม่เหมือนใคร หากอ้อนวอนประจบประแจงจะยิ่งถูกเกลียด

แท้จริงแล้วฮั่วหยุนเซียวกับป๋อซือเหยียนมีนิสัยคล้ายกัน ชาติก่อนเธอพยายามประจบป๋อซือเหยียน แต่สุดท้ายกลับถูกเขารังเกียจจนถึงขนาดที่เขาไม่ยอมมองเธอแม้แต่นิดเดียวก่อนเธอจะตาย

แต่ถ้าเธอไม่สนใจเขา เขาก็จะคอยตามเธอไม่หยุด

เสิ่นม่านเลยเลี่ยงไม่เข้าไปทางประตูหน้าของตึกสองเพื่อไม่ให้พบกับฮั่วหยุนเซียว

ท้องฟ้าเริ่มมืด เสิ่นม่านตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกมึนหัว เธอลุกขึ้นมาดูก็พบว่าข้างนอกฝนตกหนัก

เธอร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก ๆ พอฝนตกก็จะมีอาการไข้ขึ้น

เธอกำลังจะไปซื้อยามากิน แต่เหลือบไปเห็นที่ตู้ข้างเตียงมีโน้ตสีขาวเขียนไว้ว่ามียาอยู่ในลิ้นชัก

เสิ่นม่านเปิดลิ้นชักและพบว่ามียา