“ไม่ต้องห่วง ฉันรู้ดี ขอบคุณนะ”เสิ่นม่านสะพายกระเป๋าขึ้นแล้วเดินออกจากห้องเรียนที่ฟู่ฉือโจวพูดมาก็ถูก เธอตั้งใจจะเข้าใกล้ฮั่วหยุนเซียวจริง ๆถึงแม้ทุกคนจะรู้ว่าฮั่วหยุนเหลียนเป็นคนที่แข็งกร้าว แต่ก็ไม่รู้ว่าน้องชายของเขาเป็นคนยากที่จะรับมือยิ่งกว่า ถ้าเธอสามารถสร้างมิตรภาพกับฮั่วหยุนเซียวได้ตั้งแต่เนิ่น ๆ อนาคตของเธอก็จะราบรื่นมากขึ้นแต่ลักษณะนิสัยของฮั่วหยุนเซียวนั้นไม่เหมือนใคร หากอ้อนวอนประจบประแจงจะยิ่งถูกเกลียดแท้จริงแล้วฮั่วหยุนเซียวกับป๋อซือเหยียนมีนิสัยคล้ายกัน ชาติก่อนเธอพยายามประจบป๋อซือเหยียน แต่สุดท้ายกลับถูกเขารังเกียจจนถึงขนาดที่เขาไม่ยอมมองเธอแม้แต่นิดเดียวก่อนเธอจะตายแต่ถ้าเธอไม่สนใจเขา เขาก็จะคอยตามเธอไม่หยุดเสิ่นม่านเลยเลี่ยงไม่เข้าไปทางประตูหน้าของตึกสองเพื่อไม่ให้พบกับฮั่วหยุนเซียวท้องฟ้าเริ่มมืด เสิ่นม่านตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกมึนหัว เธอลุกขึ้นมาดูก็พบว่าข้างนอกฝนตกหนักเธอร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก ๆ พอฝนตกก็จะมีอาการไข้ขึ้นเธอกำลังจะไปซื้อยามากิน แต่เหลือบไปเห็นที่ตู้ข้างเตียงมีโน้ตสีขาวเขียนไว้ว่ามียาอยู่ในลิ้นชักเสิ่นม่านเปิดลิ้นชักและพบว่ามียา
ฮั่วหยุนเซียวขมวดคิ้ว เมื่อหันกลับไปมองก็เห็นป๋อซือเหยียนยืนกางร่มอยู่นอกจากพี่ชายของเขาแล้ว ไม่มีใครในเมืองไห่เฉิงที่มีบารมีแบบนี้“ป๋อซือเหยียน?”ฮั่วหยุนเซียวหัวร่อ “ทำไมฉันต้องวาง?”“เพราะฉันเป็นสามีของเธอ”สายตาของป๋อซือเหยียนแฝงไปด้วยความอันตรายเมื่อได้ยินคำว่าสามี ฮั่วหยุนเซียวก็ชะงักไปป๋อซือเหยียนโยนร่มทิ้ง รับเสิ่นม่านจากอ้อมแขนของฮั่วหยุนเซียว เลขาหลี่ก็ยกกางร่มตามหลังป๋อซือเหยียนมีเพียงฮั่วหยุนเซียวที่ยังยืนงงอยู่ที่เดิมเสิ่นม่าน...เป็นภรรยาของป๋อซือเหยียน?ที่โรงพยาบาล เสิ่นม่านค่อย ๆ ฟื้นขึ้นมา ข้างนอกยังคงมีฝนตกเธอจำได้ว่าเธอถูกฮั่วหยุนเซียวขวางที่หน้าอาคารสอง แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น?เสิ่นม่านพยายามลุกขึ้นนั่ง เห็นป๋อซือเหยียนนั่งพิงข้างเตียงหลับอยู่“คุณเสิ่น คุณตื่นแล้วเหรอครับ?”เลขาหลี่ถือกระเป๋าเอกสารเข้ามาป๋อซือเหยียนลืมตาขึ้น เห็นเสิ่นม่านฟื้นตัวในเตียงเสิ่นม่านเห็นใบหน้าของป๋อซือเหยียนที่ดูเหนื่อยล้า แล้วถามว่า “คุณพาฉันมาที่โรงพยาบาลเหรอ?”ป๋อซือเหยียนไม่ตอบเลขาหลี่ส่งคอมพิวเตอร์จากกระเป๋าเอกสารให้ป๋อซือเหยียนแล้วบอกว่า “คุณผู้หญิง
เมื่อเห็นสายตาของป๋อซือเหยียน เสิ่นม่านก็รู้ว่าต่อให้เธอจะดื้อดึงแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าเธอยังดื้อดึงต่อไป ป๋อซือเหยียนอาจจะบังคับพาเธอกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยก็ได้เสิ่นม่านสูดหายใจเข้าลึก ๆ ผู้ชายที่แท้จริงต้องรู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา วางแผนแก้แค้นต้องไม่รีบร้อน ยอมก้มหัวได้ตอนนี้ก็ยอมไปก่อนเถอะ“ฉันเข้าใจแล้ว” เสิ่นม่านกล่าว “ฉันจะกลับบ้านอย่างน้อยสัปดาห์ละสองครั้ง แบบนี้พอไหม?”“สามครั้ง”“คุณ!”เสิ่นม่านเตรียมจะโกรธ แต่เมื่อเห็นสายตาของป๋อซือเหยียน เธอก็ต้องระงับอารมณ์ไว้การเรียนในระดับบัณฑิตศึกษาที่มหาวิทยาลัยเอไม่ได้เคร่งเครียดขนาดนั้น กลับบ้านสัปดาห์ละสามครั้งไม่ใช่เรื่องยากอะไร ป๋อซือเหยียนต้องถามไถ่อาจารย์ใหญ่แล้วถึงได้เสนอเงื่อนไขนี้เสิ่นม่านปรับตัวให้ดีขึ้นและยิ้มอย่างขมขื่นให้ป๋อซือเหยียน “สามครั้งก็สามครั้ง ประธานป๋อมีเงื่อนไขอื่นอีกไหม?”“ทุกครั้งที่ผมโทรฯหา คุณต้องกลับบ้าน ผมจะให้เสี่ยวหลี่ไปรับคุณ”เสิ่นม่านสูดหายใจลึกอีกครั้งและยิ้มต่อไป “ไม่มีปัญหา แล้วมีอะไรอีกไหม?”“ตอนนี้ยังไม่มี”ตอนนี้ยังไม่มี แปลว่าต่อไปอาจจะมีอีกเสิ่นม่านรู้สึกว่าการที่เธอมาเรียน
ห้องเรียนนี้ เธอฝันอยากจะเข้าแต่เสิ่นม่านได้มันมาอย่างง่ายดายคิดแบบนี้ มือของซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ไม่อาจควบคุมได้ เธอเปิดประตูห้องเรียนทันทีการกระทำนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคนในห้อง ฟู่ฉือโจวหันมามองและคิดว่าคนที่ยืนอยู่ตรงประตูดูคุ้นเคย แต่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจำฟู่ฉือโจวได้ว่าเป็นคนที่ช่วยเสิ่นม่านในงานประมูลครั้งนั้น“นี่เธอ เธอเป็นนักเรียนห้องไหน?”ฟู่ฉือโจวถามด้วยความสงสัยเสิ่นม่านก็สังเกตเห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่ประตูซูเฉี่ยนเฉี่ยนตกใจจากการกระทำของเธอเอง เธอรีบพูด “ขอโทษค่ะ ฉันเข้าผิดห้อง”พูดจบ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ปิดประตูห้องเรียนในขณะที่ประตูปิด ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงโชคดีที่อาจารย์ที่ยืนอยู่หน้าชั้นเรียนจำเธอไม่ได้แต่เธอรู้ว่า นั่นคือประธานบริษัทฟู่!ทั้งที่เจอกันแล้วแต่ฟู่ฉือโจวกลับจำเธอไม่ได้เลยในสายตาของคนรวยเหล่านี้ เธอเป็นแค่คนที่ไม่สำคัญเลยหรือ?ในขณะที่คนในห้องกำลังหัวเราะกับเรื่องตลกที่ฟู่ฉือโจวเล่า แต่สำหรับซูเฉี่ยนเฉี่ยน มันกลายเป็นเสียงหัวเราะเยาะเธอทันใดนั้น ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็วิ่งออกไปด้วยความอับอายในห้องเรียน เสิ่นม่านไม่คิดว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะเดิ
เหอน่าจับมือเสิ่นม่านขึ้นรถและขับไปที่ไนท์คลับใกล้เคียงเหอน่าจับมือเสิ่นม่านลงจากรถ มีคนจองห้องส่วนตัวไว้แล้วแตกต่างจากความวุ่นวายนอกห้อง ห้องส่วนตัวเงียบกว่าเล็กน้อยเมื่อเปิดประตู เสิ่นม่านเห็นฮั่วหยุนเซียวนั่งอยู่บนโซฟาฮั่วหยุนเซียวในชุดพังค์และสายตาเย็นชา หน้าตาของเขาเดิมทีก็ดูดุดันอยู่แล้ว และตอนนี้ยิ่งดูดุร้ายมากขึ้นเมื่อเสิ่นม่านเห็นรถคันนั้นตามหลังเหอน่า เธอก็รู้ว่าฮั่วหยุนเซียวอยากเจอเธอแน่นอน เหอน่าก็ออกไปทันทีในห้องมีแค่เสิ่นม่านกับฮั่วหยุนเซียวสองคน“คุณชายฮั่ว ไม่ต้องนัดเจอฉันในที่แบบนี้หรอกมั้ง?”เสิ่นม่านหันหลังจะไป แต่ประตูห้องถูกปิดแล้วเสิ่นม่านไม่กลัว เพราะในฐานะภรรยาของป๋อซือเหยียน ฮั่วหยุนเซียวไม่กล้าทำอะไรเธอ นั่นเป็นเหตุผลที่เธอกล้ามาคนเดียว“ที่นี่ปลอดภัย ไม่มีใครสังเกตเห็น”“คุณฮั่ว นัดเจอภรรยาใหม่ของป๋อซือเหยียนตอนดึก ข่าวนี้ถ้าหลุดออกไปจะเป็นเรื่องอื้อฉาวสำหรับทั้งสองตระกูล”เสิ่นม่านยักไหล่อย่างไม่แยแส “ยังไงฉันก็ชื่อเสียอยู่แล้ว ชื่อเสียงแย่ลงอีกหน่อยก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าพี่ชายของคุณรู้เรื่องนี้ เขาจะไม่ถลกหนังคุณเหรอ?”เสิ่นม่านรู้ดีว่าฮั่
เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเสิ่นม่านค่อย ๆ จางหายไป ฮั่วหยุนเซียวกลับรู้สึกพึงพอใจอย่างมากแต่วินาทีต่อมา เสิ่นม่านก็ยิ้มอีกครั้งแล้วพูดว่า “ไม่นึกว่า คุณชายรองของตระกูลฮั่วจะเด็กขนาดนี้”ฮั่วหยุนเซียวขมวดคิ้ว “เธอว่าอะไรนะ?” “ถ้าคุณกล้าทำอะไรฉันจริง แล้วจะต้องนัดพบฉันอย่างลับ ๆ แบบนี้ทำไม ?”เสิ่นม่านค่อย ๆ ผลักฮั่วหยุนเซียวออก แล้วเดินไปรอบ ๆ ห้องอย่างสบายใจ“ที่นี่ไม่มีกล้องวงจรปิด ข้างนอกก็วุ่นวาย ไม่มีใครสนใจห้องเล็ก ๆ นี้ คุณกลัวเรื่องนัดพบฉันจะรู้ถึงป๋อซือเหยียนหรือฮั่วหยุนเหลียน แล้วคุณจะกล้าทำอะไรฉันที่นี่เหรอ?”เสิ่นม่านนั่งลงบนโซฟา หยิบแอปเปิ้ลขึ้นมากินอย่างไม่สนใจอะไรเธอเองก็เคยผ่านสถานที่แบบนี้มาแล้ว ระดับความลับของห้องแบบนี้อยู่ในระดับ S ซึ่งโดยปกติแล้วจะเป็นสถานที่ที่บุคคลสำคัญมาทำธุรกิจ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องข่าวจะหลุดรอดไปได้ แม้แต่แมลงวันตัวเดียวก็ไม่มีทางออกไปได้เสิ่นม่านมองฮั่วหยุนเซียว “คุณฮั่ว เก็บความคิดที่จะคุกคามแบบเด็ก ๆ ของคุณไปเถอะ มันไม่ทำให้ฉันกลัวหรอก”เทียบกับการถูกซุนไห่ลักพาตัวครั้งก่อน นี่มันเล็กน้อยมากฮั่วหยุนเซียวหน้าตาเคร่งขรึมขึ้น เมื่อ
เห็นได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องคู่นี้ไม่ธรรมดา แค่คนภายนอกไม่รู้เท่านั้นไม่รู้ว่าเพราะเสิ่นม่านทายถูกหรือไม่ ฮั่วหยุนเซียวเบือนหน้าหนีและพูดว่า “อย่าคิดว่าเธอรู้จักฉันดี”“ฉันไม่รู้จัก ฉันแค่พูดไปเรื่อย”เสิ่นม่านลุกขึ้นและพูดว่า “โอเค คุณฮั่ว ฉันอยู่ที่นี่นานพอแล้ว จะกลับได้หรือยัง?”“ยืนอยู่ตรงนั้น”ฮั่วหยุนเซียวขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่คิดจะปล่อยเสิ่นม่านไปง่าย ๆเสิ่นม่านพูดว่า “คุณขู่ก็แล้ว แก้แค้นก็แล้ว ยังต้องการอะไรอีก?”ขู่? แก้แค้น?เขาคิดอย่างนั้น แต่เสิ่นม่านอยู่ที่นี่ตั้งนานโดยไม่ได้รับความเสียหายอะไรเลยตรงข้ามกับเขาที่รู้สึกอึดอัดมากฮั่วหยุนเซียวรู้สึกหงุดหงิด เขาไม่เคยล้มเหลวกับผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้มาก่อน“เธอรู้ไหมว่าป๋อซือเหยียนมีผู้หญิงคนอื่นในไห่เฉิง?”“รู้สิ”ไม่ใช่ใครอื่น ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเห็นท่าทางไม่สนใจของเสิ่นม่าน ฮั่วหยุนเซียวสงสัย “เธอไม่แคร์เหรอ?”“การแต่งงานทางธุรกิจ มีอะไรต้องแคร์?”เสิ่นม่านยักไหล่อย่างไม่แยแส “คุณฮั่ว คุณถามเรื่องนี้เพื่อต้องการยุแยงความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับป๋อซือเหยียนหรือ?”ฮั่วหยุนเซียวหัวเราะหึหึ “ฉันแค่อ
“ผมให้ฟู่ฉือโจวไปตรวจสอบ ID นี้แล้ว เชื่อว่าเร็ว ๆ นี้จะได้ผล”เสียงของเซียวตั๋วนิ่งและดูมั่นคง ทำให้เสิ่นม่านรู้สึกสบายใจขึ้น “คุณพอจะเดาได้ไหมว่าใครเป็นคนทำ?”เสิ่นม่านขยับนิ้วกดขมับ ภาพคนมากมายผุดขึ้นในหัวของเธอ แต่ไม่มีใครที่ใช่“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ไม่ใช่ฮั่วหยุนเซียวแน่ ๆ”เซียวตั๋วหัวเราะเบา ๆ “ที่แท้คนที่นัดพบคุณ ก็คือฮั่วหยุนเซียวนี่เอง”“เวลานี้แล้ว คุณยังจะล้อเล่นอีก”เซียวตั๋วพูด “ถ้าเป็นฮั่วหยุนเซียว เรื่องก็จัดการได้ง่าย”เสิ่นม่านเงียบไปใช่ ข่าวนี้บอกแค่ว่าเธอไปไนท์คลับกับผู้ชาย แต่ไม่ได้บอกว่าผู้ชายคนนั้นคือใครนั่นหมายความว่าฝ่ายนั้นไม่อยากเปิดเผยข้อมูลของผู้ชายคนนั้น หรือไม่ก็ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร แค่เดาจากเสื้อคลุมของเธอว่าเธอไปนัดพบกับผู้ชายแต่ความเป็นไปได้หลังสูงกว่าไม่มีใครกล้าเปิดเผยข้อมูลว่าฝ่ายนั้นคือฮั่วหยุนเซียวแล้วกล้าทำแบบนี้เสิ่นม่านถาม “ตระกูลฮั่วจะเข้ามายุ่งไหม?”“เท่าที่ผมรู้จักฮั่วหยุนเหลียน เขาจะต้องเข้ามายุ่งแน่”น้องชายของตัวเองไปยุ่งกับผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ข่าวนี้ฮั่วหยุนเหลียนจะต้องเข้ามาจัดการแน่นอนเสิ่นม่านพูด “หมา