บทที่ 38

เมื่อเห็นสายตาของป๋อซือเหยียน เสิ่นม่านก็รู้ว่าต่อให้เธอจะดื้อดึงแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์

ถ้าเธอยังดื้อดึงต่อไป ป๋อซือเหยียนอาจจะบังคับพาเธอกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยก็ได้

เสิ่นม่านสูดหายใจเข้าลึก ๆ

ผู้ชายที่แท้จริงต้องรู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา วางแผนแก้แค้นต้องไม่รีบร้อน ยอมก้มหัวได้ตอนนี้ก็ยอมไปก่อนเถอะ

“ฉันเข้าใจแล้ว” เสิ่นม่านกล่าว “ฉันจะกลับบ้านอย่างน้อยสัปดาห์ละสองครั้ง แบบนี้พอไหม?”

“สามครั้ง”

“คุณ!”

เสิ่นม่านเตรียมจะโกรธ แต่เมื่อเห็นสายตาของป๋อซือเหยียน เธอก็ต้องระงับอารมณ์ไว้

การเรียนในระดับบัณฑิตศึกษาที่มหาวิทยาลัยเอไม่ได้เคร่งเครียดขนาดนั้น กลับบ้านสัปดาห์ละสามครั้งไม่ใช่เรื่องยากอะไร ป๋อซือเหยียนต้องถามไถ่อาจารย์ใหญ่แล้วถึงได้เสนอเงื่อนไขนี้

เสิ่นม่านปรับตัวให้ดีขึ้นและยิ้มอย่างขมขื่นให้ป๋อซือเหยียน “สามครั้งก็สามครั้ง ประธานป๋อมีเงื่อนไขอื่นอีกไหม?”

“ทุกครั้งที่ผมโทรฯหา คุณต้องกลับบ้าน ผมจะให้เสี่ยวหลี่ไปรับคุณ”

เสิ่นม่านสูดหายใจลึกอีกครั้งและยิ้มต่อไป “ไม่มีปัญหา แล้วมีอะไรอีกไหม?”

“ตอนนี้ยังไม่มี”

ตอนนี้ยังไม่มี แปลว่าต่อไปอาจจะมีอีก

เสิ่นม่านรู้สึกว่าการที่เธอมาเรียน