แชร์

บทที่ 46

“ประธานป๋อคะ พี่เสิ่น คุณพูดได้ดีมาก ฉันได้เรียนรู้หลายอย่างเลย”

เสิ่นม่านได้ยินซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดแบบนี้ก็ไม่รู้จะยิ้มหรือไม่ยิ้มดี

เธอเพิ่งแสดงความรักกับป๋อซือเหยียน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดแบบนี้เหมือนกับว่าพวกเขาแค่แสดงบทบาทในงาน

แต่เธอก็พูดถูก

เธอกับป๋อซือเหยียนไม่มีความสัมพันธ์จริง ๆ

“ที่นี่คนเยอะ คุณกลับไปที่มหาวิทยาลัยเถอะ”

ป๋อซือเหยียนพูดอย่างเย็นชา ทำให้เสิ่นม่านแปลกใจ

แต่ก่อนป๋อซือเหยียนไม่เคยพูดแบบนี้กับซูเฉี่ยนเฉี่ยน

วันนี้เป็นอะไรไป? กินยาผิดขนาดเหรอ?

ไม่นาน เสิ่นม่านก็คิดได้ น่าจะเป็นเพราะคำถามของนักข่าวเมื่อกี้ทำให้ป๋อซือเหยียนระวังตัว

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรู้สึกเสียใจในสายตา

ตั้งแต่วันเกิดของเธอ ป๋อซือเหยียนก็เย็นชากับเธอ ไม่ว่าจะโทรหาเขาก็ไม่ได้ผล

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพยักหน้ารับ “ค่ะ ฉันจะกลับทันที”

เห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนเสียใจ ป๋อซือเหยียนรู้สึกเสียใจ

เขาพูดแรงไปหรือเปล่า?

เห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนเดินจากไป เสิ่นม่านพูด “จิตใจของผู้หญิงนั้นบอบบางมาก ถ้าคุณอยากปลอบก็ไปปลอบเถอะ”

“คุณให้ผมไปปลอบหล่อนงั้นเหรอ?”

ป๋อซือเหยียนขมวดคิ้ว และเสียงก็มีความสงสัย

“ยังไงเธอก็เป็นนักศึกษาที่คุณสนั
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status