บทที่ 48

ป๋อซือเหยียนไม่เคยระวังตัวกับคุณนายป๋อที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็ก

แต่เสิ่นม่านรู้วิธีการของคุณนายป๋อ

ในชาติก่อน เรื่องที่เธอและป๋อซือเหยียนทำสำเร็จนั้นก็เป็นเพราะคุณนายป๋อ

ตอนนั้น คุณนายป๋อใส่ยาในไวน์แดง โดยไม่บอกเธอล่วงหน้า

ดังนั้นเธอถึงไม่ดื่มไวน์ในคืนนี้

“หรือว่าฉันจะคิดมากไป?”

หลังจากค้นหาแล้วไม่พบอะไร เสิ่นม่านรู้สึกสงสัย

กลางดึก เสิ่นม่านนอนไม่หลับในห้องนอน เธอได้ยินเสียงอะไรบางอย่างข้างล่าง

ตั้งแต่ป๋อซือเหยียนกลับมา เขาจัดห้องในห้องพักแขก ทั้งสองคนยังคงแยกห้องนอน

เสิ่นม่านเปิดประตูห้อง เห็นไฟในครัวเปิดอยู่

เธอเดินลงบันไดไป เห็นป๋อซือเหยียนใส่ชุดคลุมอาบน้ำหลวมๆ ดื่มน้ำเย็นจากตู้เย็น

“ป๋อซือเหยียน?”

เสิ่นม่านเรียกเบา ๆ

แสงไฟในห้องสลัวๆ เธอเห็นป๋อซือเหยียนชะงัก

“คุณออกมาทำไม?” เสียงของป๋อซือเหยียนแหบแห้ง “ขึ้นไป!”

เสิ่นม่านรู้สึกถึงความผิดปกติ เธอเห็นแก้มของป๋อซือเหยียนแดง ซึ่งไม่ใช่แดงปกติ

ความรู้สึกไม่ดีแทรกเข้ามาในใจ

ป๋อซือเหยียนถูกวางยา!

“คุณ… คุณเป็นอะไรไหม?”

เสิ่นม่านยืนอยู่บนบันไดชั้นสอง

นี่เป็นระยะที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับเธอ

“ไม่มีอะไร” เสียงของป๋อซือเหยียน