บทที่ 49

เมื่อป๋อซือเหยียนเตรียมจะดึงเสื้อของเธอ เสิ่นม่านรีบหยิบเครื่องช็อตไฟฟ้าที่ซ่อนไว้

ทันใดนั้น ป๋อซือเหยียนก็ล้มลงกับพื้น

เสิ่นม่านขมวดคิ้ว

ถ้าไม่แก้ไข อาจจะเกิดปัญหาได้

เสิ่นม่านลากป๋อซือเหยียนไปที่ห้องน้ำ เธอเตรียมน้ำเย็นในอ่าง เมื่อแน่ใจว่าอุณหภูมินี้จะไม่ทำให้ตาย เธอจึงเริ่มถอดเสื้อของป๋อซือเหยียน

แต่ตอนนั้นเอง ป๋อซือเหยียนลืมตาขึ้น

การถอดเสื้อหยุดชะงัก

โธ่ นี่มันช็อตไม่แรงพอ!

“ฟังฉันนะ ฉันอยากช่วยคุณ ฉันไม่ได้มีเจตนาอื่น”

เสิ่นม่านยกมือสูง

ฤทธิ์ยายังเพิ่มขึ้น ป๋อซือเหยียนกลับได้สติเล็กน้อยเพราะการช็อต

“ออกไป!”

เสียงของป๋อซือเหยียนแหบแห้งจนสุด

เสิ่นม่านรีบออกจากห้องน้ำ และปิดประตูไว้

ไม่นาน เสียงน้ำก็ได้ยินจากในห้องน้ำ

เสิ่นม่านใช้โอกาสนี้กลับขึ้นไปบนห้อง เมื่อเข้าไปในห้องพัก เธอก็ได้กลิ่นหอมหวานแปลกๆ

กลิ่นนี้ปนอยู่ในน้ำหอมที่ป๋อซือเหยียนใช้อยู่

เสิ่นม่านรู้ว่าป๋อซือเหยียนนอนไม่ค่อยหลับจึงใช้น้ำหอมก่อนนอน

ดูเหมือนคุณนายป๋อจะใส่ยาในน้ำหอม

ไม่แปลกที่เธอไม่เป็นไร

คิดได้แบบนี้ เสิ่นม่านรีบปิดน้ำหอมที่เป็นพิษนี้

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ป๋อซือเหยียนก็ออกมาจากห้องน้ำ

เห็นสีห