เห็นได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องคู่นี้ไม่ธรรมดา แค่คนภายนอกไม่รู้เท่านั้นไม่รู้ว่าเพราะเสิ่นม่านทายถูกหรือไม่ ฮั่วหยุนเซียวเบือนหน้าหนีและพูดว่า “อย่าคิดว่าเธอรู้จักฉันดี”“ฉันไม่รู้จัก ฉันแค่พูดไปเรื่อย”เสิ่นม่านลุกขึ้นและพูดว่า “โอเค คุณฮั่ว ฉันอยู่ที่นี่นานพอแล้ว จะกลับได้หรือยัง?”“ยืนอยู่ตรงนั้น”ฮั่วหยุนเซียวขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่คิดจะปล่อยเสิ่นม่านไปง่าย ๆเสิ่นม่านพูดว่า “คุณขู่ก็แล้ว แก้แค้นก็แล้ว ยังต้องการอะไรอีก?”ขู่? แก้แค้น?เขาคิดอย่างนั้น แต่เสิ่นม่านอยู่ที่นี่ตั้งนานโดยไม่ได้รับความเสียหายอะไรเลยตรงข้ามกับเขาที่รู้สึกอึดอัดมากฮั่วหยุนเซียวรู้สึกหงุดหงิด เขาไม่เคยล้มเหลวกับผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้มาก่อน“เธอรู้ไหมว่าป๋อซือเหยียนมีผู้หญิงคนอื่นในไห่เฉิง?”“รู้สิ”ไม่ใช่ใครอื่น ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเห็นท่าทางไม่สนใจของเสิ่นม่าน ฮั่วหยุนเซียวสงสัย “เธอไม่แคร์เหรอ?”“การแต่งงานทางธุรกิจ มีอะไรต้องแคร์?”เสิ่นม่านยักไหล่อย่างไม่แยแส “คุณฮั่ว คุณถามเรื่องนี้เพื่อต้องการยุแยงความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับป๋อซือเหยียนหรือ?”ฮั่วหยุนเซียวหัวเราะหึหึ “ฉันแค่อ
“ผมให้ฟู่ฉือโจวไปตรวจสอบ ID นี้แล้ว เชื่อว่าเร็ว ๆ นี้จะได้ผล”เสียงของเซียวตั๋วนิ่งและดูมั่นคง ทำให้เสิ่นม่านรู้สึกสบายใจขึ้น “คุณพอจะเดาได้ไหมว่าใครเป็นคนทำ?”เสิ่นม่านขยับนิ้วกดขมับ ภาพคนมากมายผุดขึ้นในหัวของเธอ แต่ไม่มีใครที่ใช่“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ไม่ใช่ฮั่วหยุนเซียวแน่ ๆ”เซียวตั๋วหัวเราะเบา ๆ “ที่แท้คนที่นัดพบคุณ ก็คือฮั่วหยุนเซียวนี่เอง”“เวลานี้แล้ว คุณยังจะล้อเล่นอีก”เซียวตั๋วพูด “ถ้าเป็นฮั่วหยุนเซียว เรื่องก็จัดการได้ง่าย”เสิ่นม่านเงียบไปใช่ ข่าวนี้บอกแค่ว่าเธอไปไนท์คลับกับผู้ชาย แต่ไม่ได้บอกว่าผู้ชายคนนั้นคือใครนั่นหมายความว่าฝ่ายนั้นไม่อยากเปิดเผยข้อมูลของผู้ชายคนนั้น หรือไม่ก็ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร แค่เดาจากเสื้อคลุมของเธอว่าเธอไปนัดพบกับผู้ชายแต่ความเป็นไปได้หลังสูงกว่าไม่มีใครกล้าเปิดเผยข้อมูลว่าฝ่ายนั้นคือฮั่วหยุนเซียวแล้วกล้าทำแบบนี้เสิ่นม่านถาม “ตระกูลฮั่วจะเข้ามายุ่งไหม?”“เท่าที่ผมรู้จักฮั่วหยุนเหลียน เขาจะต้องเข้ามายุ่งแน่”น้องชายของตัวเองไปยุ่งกับผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ข่าวนี้ฮั่วหยุนเหลียนจะต้องเข้ามาจัดการแน่นอนเสิ่นม่านพูด “หมา
ป๋อซือเหยียนที่ผ่านประสบการณ์มากมายแบบนี้ จะไม่รู้หรือว่าข่าวลือครั้งนี้ไม่มีผลอะไรเลย?ไม่งั้นเขาคงไม่โทรหาเธอตั้งแต่เช้าแล้วเงียบไปเสิ่นม่านพูดว่า “เอาเถอะ ผิดที่ฉันก่อขึ้นก่อน คุณพูดถูกทุกอย่าง”“ไปออกงานกับผมก็พอ”“ง่ายขนาดนั้นเลย?”เสิ่นม่านสงสัยป๋อซือเหยียนจะยอมปล่อยโอกาสใช้ประโยชน์จากเธอไปง่าย ๆ เหรอ?ป๋อซือเหยียนวางหนังสือพิมพ์ลง “การแสดงเป็นคู่รักที่รักกันมันไม่ง่ายอย่างที่คิด”ดูจากสีหน้าของป๋อซือเหยียน เสิ่นม่านก็เข้าใจความคิดของเขาใช่แล้ว การทำอะไรใกล้ชิดกับคนที่ไม่ชอบ มันน่ารังเกียจดังนั้นในชาติก่อน ป๋อซือเหยียนจึงไม่เคยอยากออกงานกับเธอการแสดงเป็นคู่รักที่รักกัน สำหรับป๋อซือเหยียน มันไม่ง่ายเลย“ฉันจะให้ความร่วมมืออย่างไม่มีเงื่อนไข”เสิ่นม่านพูดจบก็รู้สึกเสียใจป๋อซือเหยียนให้แม่บ้านหลิวเตรียมชุดที่สุภาพเรียบร้อย ชุดสีขาวบริสุทธิ์นั้นทำให้เธอนึกถึงซูเฉี่ยนเฉี่ยนในชาติก่อน ชุดนี้ควรจะเป็นของซูเฉี่ยนเฉี่ยนป๋อซือเหยียนสั่งทำเฉพาะสำหรับซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่กลับจากการเรียนต่อต่างประเทศตอนนี้ชุดนี้กลับมาอยู่บนตัวเธอ“ฉันไม่ชอบ”“ทนเอา”ป๋อซือเหยียนพูดอย่
ป๋อซือเหยียนกดเสียงต่ำ เหมือนเตือนเสิ่นม่านเบา ๆ“ฉันไม่ได้ตื่นเต้น”เสิ่นม่านเผชิญหน้ากล้องหลายตัวด้วยท่าทีผ่อนคลายป๋อซือเหยียนจำได้ว่าเสิ่นม่านไม่ค่อยออกงานแบบนี้ แต่เขาไม่รู้ว่าในชาติก่อน เสิ่นม่านพยายามมากแค่ไหนเพื่อให้ได้ใกล้ชิดเขาแต่จนถึงชีวิตก่อนที่เธอตาย ป๋อซือเหยียนก็ไม่เคยรู้ว่าเธอทำอะไรเพื่อเขาบ้างไม่นาน ผู้จัดการผลิตภัณฑ์ก็อธิบายโครงการเกือบเสร็จแล้ว ป๋อซือเหยียนจับมือเสิ่นม่านเดินขึ้นเวทีนักข่าวด้านล่างรีบหยิบกล้องขึ้นมา ข่าวของทั้งสองคนเป็นที่สนใจในช่วงนี้ หลายสำนักข่าวต้องการแย่งข่าวหน้าแรก“โครงการใหม่ของตระกูลป๋อแบ่งเป็นสองส่วน A และ B พื้นที่ A มีที่อยู่อาศัยขนาดใหญ่ ส่วน B มีขนาดเล็ก มีห้างสรรพสินค้า โรงเรียนประถมและมัธยม รวมถึงสถานีรถไฟฟ้าและรถประจำทาง สวนสาธารณะในโครงการออกแบบโดยนักออกแบบสวนชั้นนำ และการจัดวางภายในบ้านเน้นการสร้างบรรยากาศอบอุ่นเพื่อให้ผู้อยู่อาศัยรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน”เมื่อถึงจุดนี้ ป๋อซือเหยียนบีบมือเสิ่นม่านแน่นขึ้นเสิ่นม่านยิ้มหวานอย่างเหมาะสมภาพนี้ทำให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่นั่งอยู่หลังสุดรู้สึกเจ็บปวดไม่นานก็ถึงช่วงนักข่าวถามคำถาม
“ประธานป๋อคะ พี่เสิ่น คุณพูดได้ดีมาก ฉันได้เรียนรู้หลายอย่างเลย”เสิ่นม่านได้ยินซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดแบบนี้ก็ไม่รู้จะยิ้มหรือไม่ยิ้มดีเธอเพิ่งแสดงความรักกับป๋อซือเหยียน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดแบบนี้เหมือนกับว่าพวกเขาแค่แสดงบทบาทในงานแต่เธอก็พูดถูกเธอกับป๋อซือเหยียนไม่มีความสัมพันธ์จริง ๆ“ที่นี่คนเยอะ คุณกลับไปที่มหาวิทยาลัยเถอะ”ป๋อซือเหยียนพูดอย่างเย็นชา ทำให้เสิ่นม่านแปลกใจแต่ก่อนป๋อซือเหยียนไม่เคยพูดแบบนี้กับซูเฉี่ยนเฉี่ยนวันนี้เป็นอะไรไป? กินยาผิดขนาดเหรอ?ไม่นาน เสิ่นม่านก็คิดได้ น่าจะเป็นเพราะคำถามของนักข่าวเมื่อกี้ทำให้ป๋อซือเหยียนระวังตัวซูเฉี่ยนเฉี่ยนรู้สึกเสียใจในสายตาตั้งแต่วันเกิดของเธอ ป๋อซือเหยียนก็เย็นชากับเธอ ไม่ว่าจะโทรหาเขาก็ไม่ได้ผลซูเฉี่ยนเฉี่ยนพยักหน้ารับ “ค่ะ ฉันจะกลับทันที”เห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนเสียใจ ป๋อซือเหยียนรู้สึกเสียใจเขาพูดแรงไปหรือเปล่า?เห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนเดินจากไป เสิ่นม่านพูด “จิตใจของผู้หญิงนั้นบอบบางมาก ถ้าคุณอยากปลอบก็ไปปลอบเถอะ”“คุณให้ผมไปปลอบหล่อนงั้นเหรอ?”ป๋อซือเหยียนขมวดคิ้ว และเสียงก็มีความสงสัย“ยังไงเธอก็เป็นนักศึกษาที่คุณสนั
“ทีวี 4K 98 นิ้วของฉัน!”ฟู่ฉือโจวมองดูทีวีที่แตกแล้วร้องไห้ออกมา เขาหันไปพูดกับเซียวตั๋วด้วยความโกรธ “แกไอ้สารเลว! ทีวีของฉันอยู่กับฉันมานาน แกทำลายมันเพราะอารมณ์ไม่ดี! แกมัน…”“จะชดใช้ให้”เซียวตั๋วพูดขึ้นฟู่ฉือโจวหยุดร้องไห้ทันทีและเปลี่ยนคำพูด “แกนี่มัน รวย จนน่ากลัว!”เซียวตั๋วไม่มีอารมณ์มาพูดเล่นกับฟู่ฉือโจว ฟู่ฉือโจวพูดว่า “เสิ่นม่านอยู่ในทีวีกับสามีของเธอก็รักกันดี นายไม่พอใจอะไร? ฉันแนะนำว่านายควรเลิกสนใจเสิ่นม่าน นี่เป็นคำแนะนำจากเพื่อน”“นั่นเป็นแค่การแสดง”“เธอพยายามเข้าใกล้ฮั่วหยุนเซียวที่โรงเรียน นั่นก็แค่การแสดงเหรอ?”“ฉันเดาออกแล้ว”เซียวตั๋วพูดอย่างเย็นชาเขารู้ว่าเมื่อมีทรัพยากรดี ๆ อย่างฮั่วหยุนเซียวอยู่ตรงหน้า เสิ่นม่านต้องทำอะไรบางอย่างในเวลาไม่นาน ฮั่วหยุนเซียวและเสิ่นม่านก็รู้จักกัน คราวนี้ตระกูลฮั่วช่วยเสิ่นม่านในทางลับ ไม่ใช่เพราะชื่อเสียงของตระกูลฮั่วเท่านั้นถ้าเป็นการปฏิเสธและโจมตีเสิ่นม่าน ตระกูลฮั่วยินดีทำเพราะเสิ่นม่านเป็นภรรยาของป๋อซือเหยียนแต่ตระกูลฮั่วไม่ได้ทำเช่นนั้น ส่วนใหญ่เป็นเพราะฮั่วหยุนเซียวช่วยเหลือ“นายเดาได้ตั้งนานแล้ว นายก
ป๋อซือเหยียนไม่เคยระวังตัวกับคุณนายป๋อที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็กแต่เสิ่นม่านรู้วิธีการของคุณนายป๋อในชาติก่อน เรื่องที่เธอและป๋อซือเหยียนทำสำเร็จนั้นก็เป็นเพราะคุณนายป๋อตอนนั้น คุณนายป๋อใส่ยาในไวน์แดง โดยไม่บอกเธอล่วงหน้าดังนั้นเธอถึงไม่ดื่มไวน์ในคืนนี้“หรือว่าฉันจะคิดมากไป?”หลังจากค้นหาแล้วไม่พบอะไร เสิ่นม่านรู้สึกสงสัยกลางดึก เสิ่นม่านนอนไม่หลับในห้องนอน เธอได้ยินเสียงอะไรบางอย่างข้างล่างตั้งแต่ป๋อซือเหยียนกลับมา เขาจัดห้องในห้องพักแขก ทั้งสองคนยังคงแยกห้องนอนเสิ่นม่านเปิดประตูห้อง เห็นไฟในครัวเปิดอยู่เธอเดินลงบันไดไป เห็นป๋อซือเหยียนใส่ชุดคลุมอาบน้ำหลวมๆ ดื่มน้ำเย็นจากตู้เย็น“ป๋อซือเหยียน?”เสิ่นม่านเรียกเบา ๆแสงไฟในห้องสลัวๆ เธอเห็นป๋อซือเหยียนชะงัก“คุณออกมาทำไม?” เสียงของป๋อซือเหยียนแหบแห้ง “ขึ้นไป!”เสิ่นม่านรู้สึกถึงความผิดปกติ เธอเห็นแก้มของป๋อซือเหยียนแดง ซึ่งไม่ใช่แดงปกติความรู้สึกไม่ดีแทรกเข้ามาในใจป๋อซือเหยียนถูกวางยา!“คุณ… คุณเป็นอะไรไหม?”เสิ่นม่านยืนอยู่บนบันไดชั้นสองนี่เป็นระยะที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับเธอ“ไม่มีอะไร” เสียงของป๋อซือเหยียน
เมื่อป๋อซือเหยียนเตรียมจะดึงเสื้อของเธอ เสิ่นม่านรีบหยิบเครื่องช็อตไฟฟ้าที่ซ่อนไว้ทันใดนั้น ป๋อซือเหยียนก็ล้มลงกับพื้นเสิ่นม่านขมวดคิ้วถ้าไม่แก้ไข อาจจะเกิดปัญหาได้เสิ่นม่านลากป๋อซือเหยียนไปที่ห้องน้ำ เธอเตรียมน้ำเย็นในอ่าง เมื่อแน่ใจว่าอุณหภูมินี้จะไม่ทำให้ตาย เธอจึงเริ่มถอดเสื้อของป๋อซือเหยียนแต่ตอนนั้นเอง ป๋อซือเหยียนลืมตาขึ้นการถอดเสื้อหยุดชะงักโธ่ นี่มันช็อตไม่แรงพอ!“ฟังฉันนะ ฉันอยากช่วยคุณ ฉันไม่ได้มีเจตนาอื่น”เสิ่นม่านยกมือสูงฤทธิ์ยายังเพิ่มขึ้น ป๋อซือเหยียนกลับได้สติเล็กน้อยเพราะการช็อต“ออกไป!”เสียงของป๋อซือเหยียนแหบแห้งจนสุดเสิ่นม่านรีบออกจากห้องน้ำ และปิดประตูไว้ไม่นาน เสียงน้ำก็ได้ยินจากในห้องน้ำเสิ่นม่านใช้โอกาสนี้กลับขึ้นไปบนห้อง เมื่อเข้าไปในห้องพัก เธอก็ได้กลิ่นหอมหวานแปลกๆกลิ่นนี้ปนอยู่ในน้ำหอมที่ป๋อซือเหยียนใช้อยู่เสิ่นม่านรู้ว่าป๋อซือเหยียนนอนไม่ค่อยหลับจึงใช้น้ำหอมก่อนนอนดูเหมือนคุณนายป๋อจะใส่ยาในน้ำหอมไม่แปลกที่เธอไม่เป็นไรคิดได้แบบนี้ เสิ่นม่านรีบปิดน้ำหอมที่เป็นพิษนี้หนึ่งชั่วโมงต่อมา ป๋อซือเหยียนก็ออกมาจากห้องน้ำเห็นสีห
เสิ่นม่านไม่ได้ระลึกถึงอุบัติเหตุรถยนต์ในหลายปีก่อนมานานแล้ว อุบัติเหตุที่ทำให้เธอต้องสูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่อายุยังน้อย ในตอนนั้นเธอยังเด็ก ต่อให้โตขึ้นมาแล้ว เธอก็ยังคิดว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุธรรมดา แต่ตอนนี้ฮั่วหยุนเหลียนนั่งอยู่ตรงหน้าเธอและบอกว่าเรื่องทั้งหมดนี้อาจจะไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นแผนการที่ไตร่ตรองมาอย่างดี!"พ่อแม่ของเซียวตั๋วตายในอุบัติเหตุรถยนต์ซึ่งเป็นเพียงภาพลวงตา ในตอนนั้นป้าเซียวที่ตั้งครรภ์อยู่รอดชีวิต เพื่อไม่ให้คนเหล่านั้นค้นพบ และเพื่อให้ป้าเซียวคลอดลูกได้อย่างสบายใจ คุณปู่เซียวได้ส่งป้าเซียวไปต่างประเทศ ไม่นานนัก เซียวตั๋วก็เกิดขึ้น"ตามข่าวลือ แม่ของเซียวตั๋วถูกกล่าวหาว่าเป็นภรรยาลับที่เซียวเป่ยเจิงเลี้ยงดูอยู่นอกบ้าน ซึ่งโกรธแค้นตระกูลเซียวมาโดยตลอด และปลูกฝังความคิดที่ต้องการแก้แค้นตระกูลเซียวให้แก่เซียวตั๋ว ซึ่งแท้จริงแล้วไม่ใช่คนบ้าแต่อย่างใด ครั้งหนึ่งบนเรือสำราญ เซียวตั๋วก็เคยยอมรับว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเพียงข่าวลือจากภายนอกแม่ของเซียวตั๋วไม่ใช่ภรรยาลับ แต่เป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของเซียวเป่ยเจิง เป็นคุณหญิงเซียวตัวจริง"คุณยังไม่ได้บอกฉันเลยว่า ใ
เบื้องหน้าคือวิลล่าที่ดูธรรมดา แต่ทำเลที่ตั้งของที่นี่ถือว่าดีที่สุด วิลล่าในย่านนี้มีราคาขั้นต่ำขั้นสูงกว่าล้านล้านบาท คนที่สามารถอาศัยอยู่แถวนี้ได้ต้องเป็นคนร่ำรวยหรือจะต้องรวยหรือมีเกียรติแต่ว่า ที่นี่ดูเหมือนไม่ใช่ที่ที่มีคนอาศัยอยู่เป็นประจำ"ไม่นึกเลยว่าคุณฮั่วจะมีบ้านที่งดงามแบบนี้ที่นี่""นี่ไม่ใช่ของผม"น้ำเสียงของฮั่วหยุนเหลียนเรียบเฉย เสิ่นม่านยังไม่ทันได้ตอบสนองอะไร ฮั่วหยุนเหลียนก็หยิบกุญแจออกมา เขาไอเบา ๆ สองครั้ง หน้าตาดูไม่ค่อยสู้ดีเท่าไร จากนั้นเขาก็เปิดประตูวิลล่าเสิ่นม่านก้าวขึ้นไปข้างหน้าแล้วพูดว่า: "ที่นี่ไม่ใช่บ้านของคุณ แล้วทำไมคุณถึงมีกุญแจล่ะ?""เพื่อนให้ผมมา"คนที่ฮั่วหยุนเหลียนเรียกว่าเพื่อนในเมืองไห่เฉิงนี้ไม่มีมากนัก เสิ่นม่านจึงนึกถึงเซียวตั๋วเป็นคนแรกฮั่วหยุนเหลียนเปิดประตูแล้วเสิ่นม่านก็เดินตามฮั่วหยุนเหลียนเข้าไป แม้วิลล่าจะดูเรียบง่ายจากด้านนอก แต่การตกแต่งภายในก็พิถีพิถันมาก แม้ในยุคนี้ก็ยังถือเป็นสิ่งที่ล้ำเลิศหลังจากฮั่วหยุนเหลียนเปิดไฟ เสิ่นม่านก็มองไปรอบ ๆ เหมือนที่นี่มีคนมาทำความสะอาดอยู่เสมอ ฮั่วหยุนเหลียนไม่ได้มาที่นี่เป็นครั้งแรก
"คุณเคยคิดเรื่องนี้อาจจะเหลือหลักฐานไหม? คุณยังสัญญากับฉันว่า จะไม่ทำเรื่องอันตรายอีกแล้ว"วันนี้เซียวตั๋วพาคนมาทั้งหมดเป็นพวกลุกฮือที่เคยติดตามเขาตลอด ซึ่งเสิ่นม่านก็ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ในชาติก่อน เสิ่นม่านรู้ว่า เซียวตั๋วมาเเมืองไห่เฉิง แท้จริงแล้วก็คือมีเป้าหมายอื่น เป้าหมายหลักของเขาคือป๋อซือเหยียน แม้ว่าตอนนี้เธอยังไม่รู้ว่าเซียวตั๋วมีจุดมุ่งหมายอะไรแต่สิ่งที่แน่นอนก็คือ เซียวตั๋วต้องการจะเป็นใหญ่ในเมืองไห่เฉิง และอุปสรรคคนแรกก็คือป๋อซือเหยียนแต่เธอไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องราวมากมายขนาดนี้ในชาตินี้ เส้นทางอนาคตได้ถูกปรับเปลี่ยนไป แต่เป้าหมายของเซียวตั๋วกลับไม่เปลี่ยนเลย และยังมีกลุ่มอันตรายเช่นนี้ซ่อนอยู่ด้วยหากมีสักคนที่ถูกจับได้ เซียวตั๋วอาจจะพังพินาศได้เสิ่นม่านไม่กล้าคิดถึงเรื่องในอนาคต เธอมองไปที่เซียวตั๋วตรงหน้า รอให้เซียวตั๋วอธิบายเซียวตั๋วนิ่งเงียบ เสิ่นม่านจึงถามตรงๆ "คุณมีเรื่องอื่นที่ต้องทำในเมืองไห่เฉิง ใช่ไหม?""...ใช่""ก่อนที่คุณมาเมืองนี้แต่อยู่ต่างประเทศก็ตั้งตัวเป็นใหญ่ได้แล้ว ทำไมถึงต้องมาเมืองไห่เฉิงด้วย หยุนเฟยหานไม่ใช่มาเมืองหลินเฉิงแล้วกำลังรุ่
เสิ่นม่านมองป๋อซือเหยียนที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงแล้วพูดเรียบๆ ว่า: "ไม่ล่ะ รอให้เขาหายดีแล้วฉันค่อยมาอีกทีก็แล้วกัน"เสิ่นม่านเดินออกจากห้องพักคนไข้โดยไม่ลังเลเลย ในตอนนั้นเอง ป๋อซือเหยียนที่นอนอยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นเลขาหลี่เห็นป๋อซือเหยียนลืมตาก็ตกตะลึง"คุณป๋อ? คุณ...""ช่วยพยุงผมลุกหน่อย"เสียงของป๋อซือเหยียนแหบแห้งเลขาหลี่รีบเข้าไปช่วยพยุงป๋อซือเหยียนให้ลุกขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า: "คุณป๋อครับ นี่คุณ... ใช้กลอุบายเรียกร้องความสนใจหรือครับ?"ป๋อซือเหยียนไม่พูดอะไรตอนนั้น เขาสังเกตเห็นความผิดปกติตั้งแต่แรกแล้ว ระบบรักษาความปลอดภัยส่งสัญญาณเตือนตั้งนานแล้ว เขารู้ว่าคนที่บุกเข้ามาในบ้านตระกูลป๋อในเวลานี้มีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้น และมีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้นที่มีความสามารถทำเช่นนี้ได้และเมื่อกลุ่มโจรบุกเข้ามา ด้วยรูปร่างของเขาสามารถหลบดาบนั้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่เขากลับไม่ทำเช่นนั้น แต่เลือกที่จะรับดาบนั้นเต็มๆเขาแค่อยากรู้ว่า เสิ่นม่านจะเสียใจหรือกังวลเพราะเขาหรือไม่ป๋อซือเหยียนแสดงสีหน้าอ่อนล้าด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ แล้วพูดว่า: "คุณหลี่ ในใจของเธอ คงยังมีผมอยู่บ้างมั้ง"
"กล่องปฐมพยาบาลมาแล้วค่ะ!"แม่บ้านวางกล่องปฐมพยาบาลลงตรงหน้าเสิ่นม่าน ขณะเดียวกัน เจียงฉินและฟู่ฉือโจวก็มาถึงพอดี เมื่อเห็นความยุ่งเหยิงเต็มพื้น เจียงฉินชะงักไป ทั้งสองคนต่างรู้ชัดว่า 'โจร' ที่ว่านั้นคือใครเจียงฉินขมวดคิ้วและพูดว่า: "นั่งรถฉันไปเถอะ ไม่รู้ว่ารถพยาบาลจะมาถึงเมื่อไหร่""ตกลง"เสิ่นม่านสั่งให้ยามช่วยกันยกป๋อซือเหยียนไปที่รถของเจียงฉินที่อยู่หน้าประตูในโรงพยาบาล แพทย์รีบทำการช่วยชีวิตป๋อซือเหยียนทันที เจียงฉินนั่งอยู่กับเสิ่นม่านบนเก้าอี้ในทางเดิน และพูดว่า: "ไม่ต้องกังวลนะ เมื่อกี้หมอบอกว่าไม่ใช่จุดอันตราย""แต่ถ้าเสียเลือดมากเกินไป ก็อาจเสียชีวิตได้"เสิ่นม่านนวดขมับและถามว่า: "แล้วฟู่ฉือโจวล่ะ?""เขา... เขามีธุระต้องกลับไปก่อน""ไปหาเซียวตั๋วใช่ไหม?"เสิ่นม่านและเจียงฉินต่างรู้ว่าโจรที่บุกเข้าบ้านตระกูลป๋อวันนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเซียวตั๋วครั้งนี้เซียวตั๋วทำอะไรลงไปอย่างบุ่มบ่ามเกินไป เห็นได้ชัดว่าเป็นการตัดสินใจกะทันหัน แม้ว่าการแทงครั้งนี้จะไม่ถึงกับเอาชีวิตป๋อซือเหยียน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าในระหว่างนั้นจะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นหรือไม่"ใครเป็นญาติผู้ป่ว
"ไม่มีเหตุผล ทำไมบ้านตระกูลป๋อจะถูกโจรบุกได้"เสิ่นม่านรู้ดีถึงระบบรักษาความปลอดภัยของบ้านตระกูลป๋อ นอกจากยามรักษาความปลอดภัย 20 คนแล้ว ยังมีแม่บ้านและบอดี้การ์ดอีกหลายคน ภายในบ้านตระกูลป๋อมีศาลบรรพชนของตระกูล ดังนั้นประตูหน้าและหลังจึงใช้ประตูเทคโนโลยีทั้งหมด คนทั่วไปยากที่จะเข้าไปในบ้านตระกูลป๋อได้ แล้วโจรที่ไหนจะมีฝีมือขนาดนี้ สามารถบุกเข้าประตูหลังของบ้านตระกูลป๋อได้อย่างกะทันหัน"ตำรวจคงจะมาถึงเร็วๆ นี้ พวกเราไม่ควรอยู่ที่นี่เพื่อสร้างความวุ่นวาย ม่านม่าน รีบไปกันเถอะ"เจียงฉินดึงแขนของเสิ่นม่านด้วยความกลัว แต่เสิ่นม่านขมวดคิ้วพูดว่า: “อย่าแจ้งตำรวจ ฉันจะเข้าไปข้างใน""คุณหนูเสิ่น คุณบ้าไปแล้วหรือ!"ฟู่ฉือโจวมองเสิ่นม่านที่อยู่ตรงหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ เสิ่นม่านมองประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ หากเธอเดาไม่ผิด โจรที่อยู่ในบ้านตระกูลป๋อตอนนี้ น่าจะเป็นคนที่เธอคิดถึงเสิ่นม่านวิ่งไปที่ประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ ขณะนี้บ้านตระกูลป๋ออยู่ในสภาพยับเยิน และในความมืด เสิ่นม่านก็ถูกจับแขนทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว: “หัวหน้า จับผู้หญิงได้คนหนึ่ง!"เสียงของโจรดึงดูดความสนใจของชายคนหนึ่งในความ
เสิ่นม่านวางสายโทรศัพท์มู่หยุนหานเดินเข้ามาถามว่า :“เกิดอะไรขึ้น?”“คุณและกู้ไป๋รู้จักคนในวงการบันเทิงบางคน ฉันมีธุระต้องไปก่อน”“แต่วันนี้มันเป็นงานสำคัญ คุณจะไปได้เหรอ?”เสิ่นม่านมองไปที่ป๋อซือเหยียนที่ยังคุยอยู่กับกู้ไป๋แล้วพูดว่า :“ฉันจะไปแบบเงียบๆ”พูดจบ เสิ่นม่านก็รีบดื่มไวน์จนหมดแล้วส่งแก้วเปล่าให้มู่หยุนหาน ก่อนจะยกกระโปรงแล้ววิ่งหนีไปในทันที เมื่อไม่มีใครสังเกตมู่หยุนหานพยายามเรียกเสิ่นม่าน แต่เสิ่นม่านวิ่งได้เร็วมาก จนในไม่ช้าเธอก็ออกมาจากประตูบ้านป๋อได้แล้วหลังจากนั้นสิบห้านาที รถสปอร์ตขับมาอย่างรวดเร็ว เสิ่นม่านมายืนที่หน้าบ้านป๋อ เจียงฉินก็ก้าวลงจากรถอย่างรวดเร็ว: “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงกลับมาคืนดีกันอย่างเฉียบพลัน?”“ใช่ค่ะ เสิ่นม่าน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า? หรือว่าป๋อซือเหยียนข่มขู่คุณ? อย่ากลัวนะ มีเซียวตั๋วอยู่ เขาไม่กล้าทำอะไรคุณหรอก ” ฟู่ฉือโจวพูดสนับสนุนจากข้างๆเสิ่นม่านพูดว่า: “มันไม่ใช่การข่มขู่ แต่เราทำข้อตกลงกัน”“ข้อตกลงอะไร?”“ฉันกับป๋อซือเหยียนได้เซ็นสัญญากันแล้ว เอกสารหย่าก็เซ็นเรียบร้อย เพียงแค่แกล้งทำเป็นคู่รักที่รักกับโลกภายนอกเพื่อช่วยฟื้นฟูภ
ประธานซ่งและซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบออกจากตระกูลป๋อ ขณะที่ป๋อซือเหยียนก็ลงมาจากชั้นสอง เลขาหลี่ก็เดินเข้ามาใกล้ป๋อซือเหยียนและพูดว่า: “ประธานป๋อ ไม่เห็นแม้แต่เงาของเมิ่งจงเซิง”ป๋อซือเหยียนมองไปรอบๆ เขาเคยคิดว่านี่จะเป็นโอกาสดีในการดูตัวตนที่แท้จริงของเมิ่งจงเซิง แต่ไม่คาดคิดว่าเมิ่งจงเซิงจะยังคงไม่ให้เกียรติเลย“แม้ว่าเมิ่งจงเซิงจะไม่มา แต่กู้ไป๋ก็มา”ทันทีที่เลขาหลี่กล่าวเสร็จ กู้ไป๋ก็เดินเข้ามาทางนี้: “ประธานป๋อ ยินดีที่ได้เจอกัน”“ยินดีที่ได้เจอกัน แต่ทำไมประธานเมิ่งไม่มา?”“ประธานเมิ่งไม่มา แต่การที่ผมมาที่นี่ก็เหมือนกัน”คำพูดของกู้ไป๋มีนัยยะ ซึ่งดึงความสนใจของป๋อซือเหยียนก่อนหน้านี้กู้ไป๋เป็นเพียงนักแสดงชั้นนำของบริษัท M กรุ๊ป ในสายตาของกลุ่มนักลงทุนใหญ่ๆ เขาเป็นเพียงแค่คนทำงานในบริษัท M แต่เขากลับพูดอย่างชัดเจนว่าตนอยู่ในระดับสูงสุดของบริษัท M กรุ๊ป“คุณกู้ หมายความว่าอะไรครับ?”กู้ไป๋ยิ้มเล็กน้อย สายตาของเขามีความลึกลับบางอย่างตลอดเวลาที่ผ่านมา ธุรกิจของบริษัท M กรุ๊ป คือเมิ่งจงเซิง ไม่เคยปรากฏตัวเลย มักจะปรากฏตัวแค่ในการเต้นรำที่สวมหน้ากากครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นเข
เธอเข้าข่ายไม่ชอบที่คนอื่นพูดถึงเรื่องที่เธอเคยเป็นมือที่สาม เลขาหลี่ก็พูดอย่างอ้อมๆ แต่ความหมายก็ชัดเจนในช่วงเวลานี้ ตระกูลป๋อไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงที่เพิ่งสูญเสียลูกไปได้ จึงต้องรักษาชื่อเสียงไว้ด้วยการอยู่คู่กับภรรยาเดิม สร้างภาพลักษณ์ว่าครอบครัวมีความรักกัน เพื่อให้เศรษฐกิจของตระกูลป๋อกลับมาฟื้นตัวเมื่อประธานซ่งได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็เอ่ยห้ามซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่กำลังจะพูด: “เหนี่ยนสือ อย่าทำตัวไม่รู้เรื่องนะ”“พ่อ…”“ผมเข้าใจความกังวลของประธานป๋อ และเข้าใจว่าท่านทำไปเพื่ออนาคตของตระกูลป๋อ ถ้าประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นหย่ากันแล้ว จะใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะแต่งงานกับลูกสาวของผม?”ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูดอะไร เลขาหลี่ก็ตามมาอธิบายว่า: “หกเดือนครับ สัญญาระหว่างประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นจะสิ้นสุดในหกเดือน ดังนั้นต้องให้คุณซ่งรออีกหกเดือน”“ ไม่ ตำแหน่งคุณหญิงป๋อควรเป็นของฉัน!”“เธอหุบปากซะ!”ประธานซ่งตัดบทพูดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนด้วยความโกรธเมื่อเห็นประธานซ่งโกรธ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก กลับถอยไปอยู่ข้างๆประธานซ่งลุกขึ้นพูดว่า: “ดี หกเดือนก็หกเดือน ผมหวังว่าประธานป๋อจะไม่ทำให้ผ