บททั้งหมดของ ชีวิตหลังความตายของเซินมาน: บทที่ 21 - บทที่ 30

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนอึ้งไปทําไมเสิ่นม่านถึงอยู่ที่นี่?หลังจากนั้นไม่นาน เสียงเคลื่อนไหวที่หน้าประตูก็ทําให้อาจารย์คุมสอบที่อยู่ข้างในตกใจ อาจารย์คุมสอบพูดอย่างโกรธเคืองว่า "พวกคุณเป็นนักเรียนจากคณะไหน? ที่นี่คือสนามสอบรู้ไหม? อยู่ห่างจากสนามสอบ!"นักเรียนที่อยู่รอบๆ พากันวิ่งหนีออกไป มีเพียงหลิวจิงจิงที่ยังดึงซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ไป พูดกับอาจารย์คุมสอบว่า "อาจารย์คะ พวกเราเป็นนักศึกษาปีที่สาม พวกเราก็ต้องเตรียมตัวสอบเข้าปริญญาโท ดังนั้นอยากได้ข้อสอบของปีนี้กลับไปศึกษาหน่อย"อาจารย์ผู้คุมสอบเห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยน สีหน้าก็ผ่อนคลายลงบ้างถึงอย่างไรซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เป็นนักเรียนที่ได้รับการสนับสนุนจากป๋อซือเหยียน อาจารย์คุมสอบกลับให้กระดาษข้อสอบแก่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนอย่างง่ายดายเมื่อซูเฉี่ยนเฉี่ยนเห็นข้อสอบบนกระดาษข้อสอบก็มีสีหน้าลําบากใจเล็กน้อย"น่าเสียดายจริงๆ ไม่ได้เห็นฮั่วหยุนเซียว"หลิวจิงจิงก้มหน้าลงอย่างผิดหวัง ตอนนี้หางตาของเธอมองไปที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยน เห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนขมวดคิ้วอยู่ตลอด ก็อดถามอย่างสงสัยไม่ได้ว่า "เกิดอะไรขึ้น?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนส่ายหัว "ข้อสอบของปีนี้ยากมาก ให้ฉันทําก็ไม่สามารถ

เสิ่นม่านเหลือบมองโทรศัพท์ของป๋อซือเหยียนป๋อซือเหยียนไม่ได้รับสายทันที แต่วางสายไปคุณนายป๋อพูดอย่างเย็นชาว่า "ถ้าพวกคุณไม่สามารถให้หญิงชราอย่างฉันอุ้มหลานได้เร็วๆ ก็อย่าโทษฉันที่ใช้วิธีพิเศษเลย"ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูดอะไรคุณนายป๋ออยากมีหลานสักคนก็ไม่ใช่เรื่องวันสองวันแล้วรอจนคุณนายป๋อจากไปแล้ว เสิ่นม่านจึงเอ่ยปากว่า "คุณโทรหาคนที่โรงเรียนแล้วหรือ?""อืม"ป๋อซือเหยียนตอบอย่างตรงไปตรงมาเสิ่นม่านกล่าวว่า "คุณบอกสํานักงานโรงเรียนว่าอย่าใช้ประตูหลังให้ฉันใช่ไหมท""ทำไม? ตอนนี้คุณอยากจะขอร้องฉันเหรอ? อยากให้ฉันช้วยคุณเข้ามหาวิทยาลัยเอเหรอ?"ป๋อซือเหยียนหัวเราะหยัน มองเสิ่นม่านด้วยความดูถูก "ฉันจะบอกให้นะ ถึงฉันจะช้วยคุณเข้ามหาวิทยาลัยเอ คุณก็ไม่สามารถเรียนจบได้""ฉันแค่หวังว่าคุณจะไม่ก้าวก่าย ถ้าฉันได้เข้ามหาวิทยาลัยเอจริง ๆ แล้วคุณกลับให้อาจารย์ใหญ่ขีดฆ่าฉันออกจากรายชื่อ ก็อย่าหาว่าฉันไม่ไว้หน้าคุณ"นํ้าเสียงของเสิ่นม่านก็ไม่ดีเช่นกัน ป๋อซือเหยียนหรี่ตาเล็กน้อยผู้หญิงคนนี้ยิ่งกล้ามากขึ้นเมื่ออยู่กับเขา 'กริ๊งกริ๊ง—'โทรศัพท์ของป๋อซือเหยียนดังขึ้นอีกครั้งป๋อซือเหยียนรั

อายุของคุณฉินก็ไม่ได้มากกว่าเธอมากนัก เธอดูมีเสน่ห์และมีเสน่ห์ หลังจากลุงสองเสิ่นหย่ากับภรรยาคนแรก เขาก็แต่งงานกับเมียน้อยคนนี้ พูดตามตรงในสายตาของคนตระกูลเสิ่น คุณฉินเป็นเมียน้อยที่ไม่สามารถออกหน้าออกตาได้แต่ลุงสองเสิ่นกลับชอบเธอมาก ดังนั้นคนในบ้านจึงไว้หน้าบ้างแต่เธอมักชอบต่อต้านเสิ่นม่านชาติก่อนนางยอมอ่อนข้อให้คุณฉินเพราะเห็นแก่หน้าลุงสองตระกูลเสิ่น แต่ไม่กี่ปีต่อมาเมื่อตระกูลเสิ่นไม่มีเงินแล้วเธอก็เตะลุงสองออกไป ขโมทรัพย์สินของลุงสองตระกูลเสิ่นไปในชีวิตนี้ เธอจะไม่ไว้หน้าผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว" คุณหนูใหญ่ แม้ว่าคําพูดของคุณหญิวรองจะไม่น่าฟัง แต่นี่เป็นงานเลี้ยงของตระกูลเสิ่นของพวกเรา พวกคุณเพิ่งแต่งงานกันได้หนึ่งเดือน เขาควรจะมาที่นี่" สาขาย่อยตระกูลเสิ่นที่อยู่ข้าง ๆ เอ่ยปาก "ใช่สิ โทรไปถามหน่อยไหม? พวกเรารออีกหน่อยก็ได้"คนรอบข้างพากันคล้อยตาม เสิ่นม่านจะไม่รู้ความคิดของคนเหล่านี้ได้อย่างไร?กิจการของตระกูลเสิ่นมีมากมาย คนเหล่านี้แค่ต้องการใช้โอกาสในงานเลี้ยงครอบครัวครั้งนี้เพื่อช่วงชิงความร่วมมือกับป๋อซือเหยียน"ถ้าคุณหนูรู้สึกลําบากใจจริงๆ ไม่งั้นฉันจะโทรไปถามแทนคุณ

ชาติก่อน ป๋อซือเหยียนแค่ประโยคเดียวก็สามารถช่วยเธอให้หลุดพ้นจากความยากลําบากได้ แต่เขาไม่ได้ทํา แค่ยืนมองอยู่ข้างๆ อย่างเย็นชาเมื่อคิดถึงตรงนี้ เสิ่นม่านก็ดึงมือข้างที่ป๋อซือเหยียนวางไว้บนหลังมือของเธอกลับมาโดยไม่รู้ตัวป๋อซือเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่โชคดีที่การกระทํานี้ไม่ได้รับความสนใจจากทุกคนที่นี่หลังจากงานเลี้ยงครอบครัวจบลง ป๋อซือเหยียนและเสิ่นม่านก็จับมือกันออกจากบ้านตระกูลเสิ่น เมื่อถึงข้างนอก เสิ่นม่านก็ดึงมือกลับมองฝ่ามือที่ว่างเปล่า จู่ๆ ป๋อซือเหยียนก็รู้สึกไม่สบายใจผ่านไปนาน เสิ่นนม่านจึงพูดว่า "คุณมาทําอะไรที่นี่?""ทั้งที่รู้ว่าตัวเองมาคนเดียวจะน้อยใจ ทําไมยังมาคนเดียวอีก?"เสิ่นม่านหยุดชั่วคราว "ฉันถามคุณแล้ว"ป๋อซือเหยียนเม้มปาก "วันนี้เป็นวันเกิดของเฉี่ยนเฉี่ยน ฉันต้องโชว์หน้าหน่อย""วันเกิดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนหรือ?" เสิ่นม่านตกใจ "แล้วทําไมคุณยังมาที่นี่อีก?"สำรับป๋อซือเหยียนซูเฉี่ยนเฉี่ยนสําคัญกว่าคนอื่นเสมอเมื่อได้ยินน้ำเสียงของเสิ่นม่าน ป๋อซือเหยียนก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว "งานเลี้ยงของตระกูลเสิ่นเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลป๋อและตระกูลเสิ่น

ไม่กี่วันหลังจากงานเลี้ยงของตระกูลเสิ่น เสิ่นม่านก็ได้รับจดหมายตอบรับจากมหาวิทยาลัยเอเสิ่นม่านเข้าเรียนในฐานะนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาของมหาวิทยาลัยเอ นี่เป็นข่าวใหญ่ในวงการใครๆ ก็รู้ว่ามหาวิทยาลัยเอเป็นมหาวิทยาลัยชั้นนําในแวดวงการเงิน แต่เสิ่นม่านเป็นเพียงผู้หญิงที่มีชื่อเสียงและไม่เคยติดต่อกับการเงินมาก่อน การดึงทั้งสองสิ่งนี้มารวมกันก็เป็นเรื่องที่ไร้สาระมาก"กริ๊งกริ๊ง—"ในตอนบ่ายเสิ่นม่านได้รับโทรศัพท์จากลุงสองของตระกูลเสิ่น น้ำเสียงของลุงในโทรศัพท์นั้นจริงจัง "ม่านม่าน เรื่องที่คุณเข้ามหาวิทยาลัยเอเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องโกหก?""จริงสิคะ"เดิมทีเสิ่นม่านก็ไม่ได้คิดจะปิดบังอะไร ในวงการนี้ก็ไม่สามารถซ่อนความลับอะไรได้เลยลุงเสิ่นถอนหายใจแล้วพูดว่า "คุณใช้เงินไปเท่าไหร่ในการเข้ามหาวิทยาลัยเอหรือว่าป๋อซือเหยียนช่วยคุณ?""ฉันแค่โชคดีนิดหน่อย สอบเข้าได้ ซือเหยียนไม่ได้ช่วยฉันคะ""นั่นก็คือใช้เงินเหรอ?" ลุงสองเกลียดเหล็กที่ไม่สามารถกลายเป็นเหล็กในโทรศัพท์ได้ "คุณใช้มรดกที่พี่ชายทิ้งไว้เพื่อประโยชน์ได้อย่างไร? เงินเหล่านั้นก็เพื่อเป็นทุนสํารองสําหรับอนาคตของคุณ คุณทําให้ผมโมโหแ