อายุของคุณฉินก็ไม่ได้มากกว่าเธอมากนัก เธอดูมีเสน่ห์และมีเสน่ห์ หลังจากลุงสองเสิ่นหย่ากับภรรยาคนแรก เขาก็แต่งงานกับเมียน้อยคนนี้ พูดตามตรงในสายตาของคนตระกูลเสิ่น คุณฉินเป็นเมียน้อยที่ไม่สามารถออกหน้าออกตาได้แต่ลุงสองเสิ่นกลับชอบเธอมาก ดังนั้นคนในบ้านจึงไว้หน้าบ้างแต่เธอมักชอบต่อต้านเสิ่นม่านชาติก่อนนางยอมอ่อนข้อให้คุณฉินเพราะเห็นแก่หน้าลุงสองตระกูลเสิ่น แต่ไม่กี่ปีต่อมาเมื่อตระกูลเสิ่นไม่มีเงินแล้วเธอก็เตะลุงสองออกไป ขโมทรัพย์สินของลุงสองตระกูลเสิ่นไปในชีวิตนี้ เธอจะไม่ไว้หน้าผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว" คุณหนูใหญ่ แม้ว่าคําพูดของคุณหญิวรองจะไม่น่าฟัง แต่นี่เป็นงานเลี้ยงของตระกูลเสิ่นของพวกเรา พวกคุณเพิ่งแต่งงานกันได้หนึ่งเดือน เขาควรจะมาที่นี่" สาขาย่อยตระกูลเสิ่นที่อยู่ข้าง ๆ เอ่ยปาก "ใช่สิ โทรไปถามหน่อยไหม? พวกเรารออีกหน่อยก็ได้"คนรอบข้างพากันคล้อยตาม เสิ่นม่านจะไม่รู้ความคิดของคนเหล่านี้ได้อย่างไร?กิจการของตระกูลเสิ่นมีมากมาย คนเหล่านี้แค่ต้องการใช้โอกาสในงานเลี้ยงครอบครัวครั้งนี้เพื่อช่วงชิงความร่วมมือกับป๋อซือเหยียน"ถ้าคุณหนูรู้สึกลําบากใจจริงๆ ไม่งั้นฉันจะโทรไปถามแทนคุณ
"นั่นเป็นแค่พนักงานของบริษัทที่ช่วยเลือกของขวัญ ผมคิดว่าสิ่งที่ผู้หญิงเลือกอาจจะละเอียดกว่า"ป๋อซือเหยียนมองเสิ่นม่านด้วยสายตาลึกซึ้งถ้าไม่ใช่เพราะรู้ความคิดในใจของป๋อซือเหยียนตั้งแต่แรก บางทีเธออาจจะถูกสายตาแบบนี้หลอกไปจริงๆเมื่อคุณฉินเห็นป๋อซือเหยียนและเสิ่นม่านมีปฏิสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกัน ใบหน้าของนางก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเธอเคยได้ยินอย่างชัดเจนว่าป๋อซือเหยียนมีความสัมพันธ์ที่ดีกับนักศึกษาหญิงคนหนึ่ง! และป๋อซือเหยียนไม่ชอบเสิ่นม่าน ก็เป็นเรื่องที่ทุกคนรู้กันดี"ซือเหยียนไม่เพียงแต่อายุน้อยและมีความสามารถเท่านั้น แต่ยังรักและทะนุถม่านม่านของเราด้วย ม่านม่านแต่งกับคุณ ผมสบายใจมาก พี่ชายของผมอยู่บนท้องฟ้าก็สบายใจแน่นอน อีกอย่าง ครั้งนี้เป็นงานเลี้ยงครอบครัว ที่จริงไม่ต้องซื้อของขวัญมาก็ได้"ลุงรองเสิ่นจัดแจงให้ป๋อซือเหยียนเข้าที่นั่งอย่างดีอกดีใจเสิ่นม่านจับแขนของป๋อซือเหยียนและกระซิบว่า "ไม่คิดว่าฝีมือการแสดงของคุณก็ไม่เลวนะ""คุณก็เหมือนกัน"เสียงของป๋อซือเหยียนกลับมาเย็นชาอีกครั้งคุณฉินนั่งอยู่บนที่นั่งอย่างไรก็ไม่สบายนัก สายตามองไปยังป๋อซือเหยียนและเสิ่นม่านเป็นครั้งคร
ชาติก่อน ป๋อซือเหยียนแค่ประโยคเดียวก็สามารถช่วยเธอให้หลุดพ้นจากความยากลําบากได้ แต่เขาไม่ได้ทํา แค่ยืนมองอยู่ข้างๆ อย่างเย็นชาเมื่อคิดถึงตรงนี้ เสิ่นม่านก็ดึงมือข้างที่ป๋อซือเหยียนวางไว้บนหลังมือของเธอกลับมาโดยไม่รู้ตัวป๋อซือเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่โชคดีที่การกระทํานี้ไม่ได้รับความสนใจจากทุกคนที่นี่หลังจากงานเลี้ยงครอบครัวจบลง ป๋อซือเหยียนและเสิ่นม่านก็จับมือกันออกจากบ้านตระกูลเสิ่น เมื่อถึงข้างนอก เสิ่นม่านก็ดึงมือกลับมองฝ่ามือที่ว่างเปล่า จู่ๆ ป๋อซือเหยียนก็รู้สึกไม่สบายใจผ่านไปนาน เสิ่นนม่านจึงพูดว่า "คุณมาทําอะไรที่นี่?""ทั้งที่รู้ว่าตัวเองมาคนเดียวจะน้อยใจ ทําไมยังมาคนเดียวอีก?"เสิ่นม่านหยุดชั่วคราว "ฉันถามคุณแล้ว"ป๋อซือเหยียนเม้มปาก "วันนี้เป็นวันเกิดของเฉี่ยนเฉี่ยน ฉันต้องโชว์หน้าหน่อย""วันเกิดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนหรือ?" เสิ่นม่านตกใจ "แล้วทําไมคุณยังมาที่นี่อีก?"สำรับป๋อซือเหยียนซูเฉี่ยนเฉี่ยนสําคัญกว่าคนอื่นเสมอเมื่อได้ยินน้ำเสียงของเสิ่นม่าน ป๋อซือเหยียนก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว "งานเลี้ยงของตระกูลเสิ่นเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลป๋อและตระกูลเสิ่น
ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เธอเห็นเสิ่นม่านสวมกระโปรงยาวที่มีเสน่ห์และสวยงาม เธอก็ตระหนักถึงความแตกต่างระหว่างเธอกับเสิ่นม่านป๋อซือเหยียนมักจะดูแลเธอเหมือนสาวน้อย แต่ไม่ค่อยมองเธอเป็นผู้หญิงเธอจําเป็นต้องคว้าโอกาสนี้ในคืนนี้ เพื่อแสดงเจตนาต่อป๋อซือเหยียน เอี๊ยดอ๊าดประตูห้องถูกผลักออก หัวใจของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเต้นรัวราวกับกลองเมื่อหันกลับมา เธอเห็นป๋อซือเหยียนเข้าประตูมา ก็โผเข้ากอดป๋อซือเหยียนทันที "เฉี่ยนเฉี่ยน?""ฉันคิดว่าคุณจะไม่มาแล้ว"น้ำเสียงของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเบาลงมาก ดูน้อยเนื้อต่ำใจมากป๋อซือเหยียนผลักซูเฉี่ยนเฉี่ยนออกเบาๆ แล้วพูดว่า "วันนี้เป็นวันเกิดของคุณ ฉันรับปากคุณแล้วจะต้องไม่ผิดคําพูด"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้ยินป๋อซือเหยียนพูดแบบนี้ ใบหน้าก็แดงก่ำแต่ป๋อซือเหยียนกลับขมวดคิ้วเมื่อเห็นชุดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนและของตกแต่งภายในห้อง"ซือเหยียน ฉัน...""เฉี่ยนเฉี่ยน เสื้อนี้ไม่เหมาะสม"ยังไม่ทันที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะเอ่ยปาก ป๋อซือเหยียนก็ขัดจังหวะเธอเสียแล้วซูเฉี่ยนเฉี่ยนอึ้งไปป๋อซือเหยียนถือโอกาสเปิดไฟข้างๆ"ของขวัญวันเกิดที่เลือกให้คุณ คุณยังชอบไหม?""… ชอบมากค่ะ"ซูเฉี่
ไม่กี่วันหลังจากงานเลี้ยงของตระกูลเสิ่น เสิ่นม่านก็ได้รับจดหมายตอบรับจากมหาวิทยาลัยเอเสิ่นม่านเข้าเรียนในฐานะนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาของมหาวิทยาลัยเอ นี่เป็นข่าวใหญ่ในวงการใครๆ ก็รู้ว่ามหาวิทยาลัยเอเป็นมหาวิทยาลัยชั้นนําในแวดวงการเงิน แต่เสิ่นม่านเป็นเพียงผู้หญิงที่มีชื่อเสียงและไม่เคยติดต่อกับการเงินมาก่อน การดึงทั้งสองสิ่งนี้มารวมกันก็เป็นเรื่องที่ไร้สาระมาก"กริ๊งกริ๊ง—"ในตอนบ่ายเสิ่นม่านได้รับโทรศัพท์จากลุงสองของตระกูลเสิ่น น้ำเสียงของลุงในโทรศัพท์นั้นจริงจัง "ม่านม่าน เรื่องที่คุณเข้ามหาวิทยาลัยเอเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องโกหก?""จริงสิคะ"เดิมทีเสิ่นม่านก็ไม่ได้คิดจะปิดบังอะไร ในวงการนี้ก็ไม่สามารถซ่อนความลับอะไรได้เลยลุงเสิ่นถอนหายใจแล้วพูดว่า "คุณใช้เงินไปเท่าไหร่ในการเข้ามหาวิทยาลัยเอหรือว่าป๋อซือเหยียนช่วยคุณ?""ฉันแค่โชคดีนิดหน่อย สอบเข้าได้ ซือเหยียนไม่ได้ช่วยฉันคะ""นั่นก็คือใช้เงินเหรอ?" ลุงสองเกลียดเหล็กที่ไม่สามารถกลายเป็นเหล็กในโทรศัพท์ได้ "คุณใช้มรดกที่พี่ชายทิ้งไว้เพื่อประโยชน์ได้อย่างไร? เงินเหล่านั้นก็เพื่อเป็นทุนสํารองสําหรับอนาคตของคุณ คุณทําให้ผมโมโหแ
ถ้าไม่ใช่เพราะคุณฉินสงสัยว่าเสิ่นม่านกําลังใช้เส้นสายอยู่บวกกับเงินหมื่นล้านบาทที่หายไป เขาก็คงจะไม่โทรไปหรอกเมื่อลุงสองเสิ่นวางสายไป เสิ่นม่านก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชาคาดไม่ถึงว่าคุณฉินจะคิดถึงมรดกที่พ่อทิ้งไว้ให้ตนแต่เช้าขนาดนี้ เพิ่งจะมีข่าวลือเล็กน้อยก็เร่งให้ลุงสองเสิ่นตรวจสอบบัตรเอทีเอ็มของเธออย่างอดใจไม่ไหวดูเหมือนว่าจะมีการวางแผนไว้ล่วงหน้าแล้วเสิ่นม่านกดโทรศัพท์สายพิเศษของธนาคาร ปลายสายก็รับสายอย่างรวดเร็ว "สวัสดีครับคุณเสิ่น มีอะไรให้ผมรับใช้ไหมครับ""ฉันต้องการโอนทรัพย์สินไปยังหมายเลขบัตรอื่น""ได้ครับคุณเสิ่น เราจะมีเจ้าหน้าที่คอยให้บริการคุณครับ"เสิ่นม่านพูดอย่างเย็นชาว่า "ถ้ามีคนในครอบครัวสอบถามเกี่ยวกับทรัพย์สินธนาคารของฉัน โปรดมาถามความคิดเห็นของฉันก่อน""ได้ครับคุณเสิ่น"เสิ่นม่านวางสายไป เธอใช้เงินหมื่นล้านบาทเพื่อซื้อที่ดินผืนนั้น ทรัพย์สินในบัตรธนาคารมีไม่มากแล้ว เธอใช้หมายเลขบัตรนี้เก็บมรดกของพ่อไว้ตลอด มีเพียงลุงสองเสิ่นเท่านั้นที่รู้นึกไม่ถึงว่าเรื่องสําคัญเช่นนี้ลุงสองเสิ่นจะบอกกับคุณฉินด้วยคนนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆเมื่อถึงวันลงทะเบีย
ซื้อทั้งชุดทีเดียว มันจะไม่แพงได้ยังไง? นั่นไม่ใช่แค่บ้านในเขตโรงเรียนธรรมดา แต่มันอยู่ใกล้โรงเรียนของพวกชนชั้นสูง!คิดถึงเรื่องนี้ ฟู่ฉือโจวขับรถไปพลางจ้องเขม็งไปที่เซียวตั๋วในกระจกมองหลัง"นายพูดว่าอะไรนะ?”เสิ่นม่านได้ยินไม่ชัดเซียวตั๋วตอบว่า “เขาพูดว่า ยังดี ยังไม่ถือว่าแพงมากหรอก”ในขณะนั้น รถเลี้ยวอย่างกะทันหันและหยุดอย่างแรง เสิ่นม่านนั่งไม่ติดเบาะและอีกวินาทีต่อมาก็ล้มลงไปในอ้อมแขนกว้างที่แข็งแรงเสียงเย็นชาที่มั่นคงดังขึ้นที่เหนือหัวของเธอ “ฟู่ฉือโจว ขับรถให้ดีหน่อย”“รู้แล้ว!”จริงๆ เลย มีเมียแล้วลืมเพื่อน!รถจอดอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามกับหมู่บ้านหรูที่อยู่ตรงข้ามมหาวิทยาลัยเอ เซียวตั๋วมอบบัตรอิเล็กทรอนิกส์ให้เสิ่นม่าน "ข้อมูลของเธอถูกบันทึกเข้าไปแล้ว ต่อไปเข้าออกก็แค่แตะบัตร ที่นี่มีความเป็นส่วนตัวสูง คนที่อยู่ที่นี่ส่วนมากก็เป็นคนในวงการที่มีชื่อเสียง มันก็สะดวกให้เธอหาเพื่อนใหม่ด้วย"เสิ่นม่านมองดูหมู่บ้านนี้ ตอนที่เธอจะมาเรียนที่มหาวิทยาลัยเอ เธอก็คิดจะเช่าบ้านที่นี่ แต่ว่าบ้านที่นี่ไม่ใช่แค่แพง แต่มันต้องผ่านการประเมินด้วยว่ามีคุณสมบัติพอที่จะอยู่ที่นี่ได้ เซีย
บ่ายวันนั้น เสิ่นม่านไปมหาวิทยาลัยเพื่อรายงานตัว เธอใส่ชุดลำลองธรรมดา ๆ แต่กลับโดดเด่นจนกลายเป็นที่สนใจของทุกคนในมหาวิทยาลัย"เธอสวยจริงๆ นะ เป็นนักศึกษาใหม่หรือเปล่า?""เคยเห็นมาก่อนไหม? เธอเป็นนักศึกษาที่นี่หรือเปล่า?""เหมือนเคยเห็นตอนสอบเข้า น่าจะเป็นนักศึกษาใหม่นะ"รอบ ๆ ตัวมีแต่คนพูดคุยกันพร้อมแอบมองเสิ่นม่านอย่างสนใจข้าง ๆ มีรุ่นพี่ที่ดูดีคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเธอและถามว่า “น้องใหม่ เป็นนักเรียนใหม่ที่นี่ใช่ไหม?”เสิ่นม่านพยักหน้า “ก็ประมาณนั้นค่ะ”“หอพักของเราอยู่ไหนเหรอ? ให้พี่ไปส่งไหม?”“ไม่ต้องค่ะ ฉันไม่ได้พักที่หอ”“งั้นให้พี่พาไปที่รายงานตัวไหม? พี่เรียนปีสาม การรายงานตัวปีหนึ่งน่าจะอยู่ที่อาคารหนึ่ง”“ไม่ล่ะ ฉันต้องไปอาคารสอง”“อาคารสอง?”รุ่นพี่ทำหน้างงเสิ่นม่านพยักหน้าแล้วบอกว่า “ฉันต้องไปอาคารสอง”“แต่ว่าอาคารสอง...”ไม่ใช่ที่รายงานตัวของนักศึกษาปริญญาโทหรือ?รุ่นพี่มองดูเสิ่นม่านจากหัวจรดเท้าเสิ่นม่านดูเหมือนสาววัยยี่สิบต้น ๆ หน้าตายังเด็กมาก การเข้าปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยเอนั้นต้องเตรียมตัวกันหลายปี เขามองอย่างไรก็ไม่เห็นเสิ่นม่านเหมือนนักศึกษาปริญญาโ