ซื้อทั้งชุดทีเดียว มันจะไม่แพงได้ยังไง? นั่นไม่ใช่แค่บ้านในเขตโรงเรียนธรรมดา แต่มันอยู่ใกล้โรงเรียนของพวกชนชั้นสูง!คิดถึงเรื่องนี้ ฟู่ฉือโจวขับรถไปพลางจ้องเขม็งไปที่เซียวตั๋วในกระจกมองหลัง"นายพูดว่าอะไรนะ?”เสิ่นม่านได้ยินไม่ชัดเซียวตั๋วตอบว่า “เขาพูดว่า ยังดี ยังไม่ถือว่าแพงมากหรอก”ในขณะนั้น รถเลี้ยวอย่างกะทันหันและหยุดอย่างแรง เสิ่นม่านนั่งไม่ติดเบาะและอีกวินาทีต่อมาก็ล้มลงไปในอ้อมแขนกว้างที่แข็งแรงเสียงเย็นชาที่มั่นคงดังขึ้นที่เหนือหัวของเธอ “ฟู่ฉือโจว ขับรถให้ดีหน่อย”“รู้แล้ว!”จริงๆ เลย มีเมียแล้วลืมเพื่อน!รถจอดอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามกับหมู่บ้านหรูที่อยู่ตรงข้ามมหาวิทยาลัยเอ เซียวตั๋วมอบบัตรอิเล็กทรอนิกส์ให้เสิ่นม่าน "ข้อมูลของเธอถูกบันทึกเข้าไปแล้ว ต่อไปเข้าออกก็แค่แตะบัตร ที่นี่มีความเป็นส่วนตัวสูง คนที่อยู่ที่นี่ส่วนมากก็เป็นคนในวงการที่มีชื่อเสียง มันก็สะดวกให้เธอหาเพื่อนใหม่ด้วย"เสิ่นม่านมองดูหมู่บ้านนี้ ตอนที่เธอจะมาเรียนที่มหาวิทยาลัยเอ เธอก็คิดจะเช่าบ้านที่นี่ แต่ว่าบ้านที่นี่ไม่ใช่แค่แพง แต่มันต้องผ่านการประเมินด้วยว่ามีคุณสมบัติพอที่จะอยู่ที่นี่ได้ เซีย
บ่ายวันนั้น เสิ่นม่านไปมหาวิทยาลัยเพื่อรายงานตัว เธอใส่ชุดลำลองธรรมดา ๆ แต่กลับโดดเด่นจนกลายเป็นที่สนใจของทุกคนในมหาวิทยาลัย"เธอสวยจริงๆ นะ เป็นนักศึกษาใหม่หรือเปล่า?""เคยเห็นมาก่อนไหม? เธอเป็นนักศึกษาที่นี่หรือเปล่า?""เหมือนเคยเห็นตอนสอบเข้า น่าจะเป็นนักศึกษาใหม่นะ"รอบ ๆ ตัวมีแต่คนพูดคุยกันพร้อมแอบมองเสิ่นม่านอย่างสนใจข้าง ๆ มีรุ่นพี่ที่ดูดีคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเธอและถามว่า “น้องใหม่ เป็นนักเรียนใหม่ที่นี่ใช่ไหม?”เสิ่นม่านพยักหน้า “ก็ประมาณนั้นค่ะ”“หอพักของเราอยู่ไหนเหรอ? ให้พี่ไปส่งไหม?”“ไม่ต้องค่ะ ฉันไม่ได้พักที่หอ”“งั้นให้พี่พาไปที่รายงานตัวไหม? พี่เรียนปีสาม การรายงานตัวปีหนึ่งน่าจะอยู่ที่อาคารหนึ่ง”“ไม่ล่ะ ฉันต้องไปอาคารสอง”“อาคารสอง?”รุ่นพี่ทำหน้างงเสิ่นม่านพยักหน้าแล้วบอกว่า “ฉันต้องไปอาคารสอง”“แต่ว่าอาคารสอง...”ไม่ใช่ที่รายงานตัวของนักศึกษาปริญญาโทหรือ?รุ่นพี่มองดูเสิ่นม่านจากหัวจรดเท้าเสิ่นม่านดูเหมือนสาววัยยี่สิบต้น ๆ หน้าตายังเด็กมาก การเข้าปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยเอนั้นต้องเตรียมตัวกันหลายปี เขามองอย่างไรก็ไม่เห็นเสิ่นม่านเหมือนนักศึกษาปริญญาโ
สวยขนาดนี้จะไปที่ไหนก็ได้ ทำไมต้องมาเรียนการเงินที่มหาวิทยาลัยเอด้วย?หวังถิงพูดกับซูเฉี่ยนเฉี่ยน “ดูสิ ฉันว่าเธอคงตั้งใจมาขโมยแฟนของเธอนะเฉี่ยนเฉี่ยน”ใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนซีดลง เธอไม่ได้ฟังที่ทั้งสองคนพูดเลยสักคำเสิ่นม่านมาแล้ว ความจริงที่เธอโกหกไว้จะถูกเปิดโปงง่าย ๆ ไหมนะ?“เฉี่ยนเฉี่ยน? เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?”หลิวจิงจิงยื่นมือมาโบกหน้าซูเฉี่ยนเฉี่ยนซูเฉี่ยนเฉี่ยนสะดุ้งและพูดว่า “ฉันไม่เป็นไร แค่รู้สึกไม่สบาย คาบเรียนตอนบ่ายฉันไม่ปเรียนนะ”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนนอนอยู่บนเตียง คิดถึงแต่เรื่องที่เสิ่นม่านสอบเข้ามหาวิทยาลัยเอได้อย่างไรหรือว่าเสิ่นม่านไม่ได้พึ่งป๋อซือเหยียน แต่ยัดเงินใต้โต๊ะ?คิดถึงตรงนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกำผ้าห่มแน่นเธอตั้งใจเรียนและใช้เวลาหลายปีเพื่อเข้ามหาวิทยาลัยเอ แต่คนรวยอย่างเสิ่นม่านเกิดมาก็มีทุกอย่าง เพียงแค่ใช้เงินก็สามารถทำความฝันของเธอให้เป็นจริงได้อะไรกัน?เธอไม่ยอม!หลังจากเพื่อน ๆ ออกจากห้องไปหมดแล้ว ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็โทรหาป๋อซือเหยียนต่างจากครั้งก่อน ๆ ครั้งนี้เธอรอนานกว่าปกติกว่าจะรับสายเมื่อก่อนป๋อซือเหยียนไม่ว่าจะยุ่งแค่ไหนก็จะรับสายเธอทัน
แต่ตอนนี้...เป็นเพราะเสิ่นม่านหรือเปล่า?ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจำได้ว่า ป๋อซือเหยียนเคยเกลียดเสิ่นม่านมาก“ไม่ ฉันจะไม่ยอมให้เธอแย่งป๋อซือเหยียนไปเด็ดขาด...”เสิ่นม่านมาถึงห้องเรียนตั้งแต่เช้า นักศึกษาปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยเอมีไม่มากนัก และคณะการเงินในแต่ละปีก็มีเพียงแค่ห้องเดียวคนในห้องนี้ส่วนใหญ่มีแต่คนรวยหรือไม่ก็ฉลาดเกินมนุษย์เสิ่นม่านนั่งที่แถวหลังสุด เพิ่งเริ่มเรียน เธอไม่อยากเป็นที่สนใจมากนัก ถ้าคุณนายป๋อรู้ว่าเธอมาเรียนที่มหาวิทยาลัยเอ คุณนายป๋อคงจะมาก่อเรื่องวุ่นวายที่นี่แน่'ปัง——'ทันใดนั้น ประตูห้องก็ถูกเตะเปิดออกนักศึกษาชายที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างหน้าหลายคนขมวดคิ้ว เตรียมจะโวยวาย แต่พอเห็นคนที่เข้ามาก็เงียบไปเสิ่นม่านเงยหน้าขึ้นตามสายตาของทุกคนไปที่ประตูเห็นฮั่วหยุนเซียวใส่ชุดกีฬาแบบสบาย ๆ ยืนอยู่ที่นั่น ดูเหมือนว่าเขาจะผ่อนคลายและไม่ใส่ใจอะไรเสิ่นม่านขมวดคิ้วฮั่วหยุนเซียวมาทำอะไรที่นี่?เสิ่นม่านจำได้ชัดเจนว่าในวันที่สอบ ฮั่วหยุนเซียวส่งกระดาษเปล่าหัวหน้าฝ่ายการศึกษาที่ประตูพูดกับฮั่วหยุนเซียวอย่างสุภาพมาก “คุณชายฮั่ว เชิญนั่งข้างหน้าก็ได้ครับ วิวข้างหน
เมื่อเห็นฮั่วหยุนเซียวที่ทำท่าทางลึกลับ เสิ่นม่านตอบอย่างเย็นชา “ไม่อยากรู้”คำตอบนี้ทำให้ฮั่วหยุนเซียวแปลกใจ“เธอไม่อยากรู้?”“ไม่สนใจ”ไม่ว่าใครจะเป็นคนสอน เธอก็แค่ต้องเป็นนักเรียนที่ดีและเรียนจบไปอย่างราบรื่นก็พอแล้ว“แล้วเธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”“คุณชายฮั่ว ก็เมื่อกี้หัวหน้าฝ่ายการศึกษาเพิ่งบอก”“แล้วเธอยังกล้าใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับฉัน?”เสิ่นม่านหันไปมองฮั่วหยุนเซียวอย่างจริงจัง “ขอโทษนะ ตอนนี้กำลังเรียนอยู่”สายตาของฮั่วหยุนเซียวเต็มไปด้วยความสงสัย เขากำลังจะเข้าใกล้เสิ่นม่านเพื่อคุยต่อ แต่ฟู่ฉือโจวบนเวทีก็ขยับแว่นตาแล้วชี้ไปที่ฮั่วหยุนเซียวที่นั่งหลังสุด “นักเรียนคนนั้น อย่าจีบเพื่อนนักเรียนในระหว่างเรียน!”ล้อเล่นหรือไง พี่ชายของตัวเองชอบผู้หญิงคนนี้ ก็ต้องปกป้องให้ดีสิ!ฮั่วหยุนเซียวขมวดคิ้วไม่พอใจ แต่เมื่อมองไปที่ฟู่ฉือโจว กลับไม่โกรธแต่อย่างใดทุกคนเข้าใจโดยไม่ต้องพูดอะไร มหาวิทยาลัยเอก็ไม่ใช่เสือกระดาษ พวกเขารู้ว่าคนกลุ่มนี้ยากที่จะคุมได้ด้วยอาจารย์ทั่วไป จึงจ้างฟู่ฉือโจวที่มีภูมิหลังที่แข็งแกร่งมาแทนต้องรู้ว่าฟู่ฉือโจวมีเซียวตั๋วอยู่เบื้องหลังเซียวตั๋วดูเห
“ไม่ต้องห่วง ฉันรู้ดี ขอบคุณนะ”เสิ่นม่านสะพายกระเป๋าขึ้นแล้วเดินออกจากห้องเรียนที่ฟู่ฉือโจวพูดมาก็ถูก เธอตั้งใจจะเข้าใกล้ฮั่วหยุนเซียวจริง ๆถึงแม้ทุกคนจะรู้ว่าฮั่วหยุนเหลียนเป็นคนที่แข็งกร้าว แต่ก็ไม่รู้ว่าน้องชายของเขาเป็นคนยากที่จะรับมือยิ่งกว่า ถ้าเธอสามารถสร้างมิตรภาพกับฮั่วหยุนเซียวได้ตั้งแต่เนิ่น ๆ อนาคตของเธอก็จะราบรื่นมากขึ้นแต่ลักษณะนิสัยของฮั่วหยุนเซียวนั้นไม่เหมือนใคร หากอ้อนวอนประจบประแจงจะยิ่งถูกเกลียดแท้จริงแล้วฮั่วหยุนเซียวกับป๋อซือเหยียนมีนิสัยคล้ายกัน ชาติก่อนเธอพยายามประจบป๋อซือเหยียน แต่สุดท้ายกลับถูกเขารังเกียจจนถึงขนาดที่เขาไม่ยอมมองเธอแม้แต่นิดเดียวก่อนเธอจะตายแต่ถ้าเธอไม่สนใจเขา เขาก็จะคอยตามเธอไม่หยุดเสิ่นม่านเลยเลี่ยงไม่เข้าไปทางประตูหน้าของตึกสองเพื่อไม่ให้พบกับฮั่วหยุนเซียวท้องฟ้าเริ่มมืด เสิ่นม่านตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกมึนหัว เธอลุกขึ้นมาดูก็พบว่าข้างนอกฝนตกหนักเธอร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก ๆ พอฝนตกก็จะมีอาการไข้ขึ้นเธอกำลังจะไปซื้อยามากิน แต่เหลือบไปเห็นที่ตู้ข้างเตียงมีโน้ตสีขาวเขียนไว้ว่ามียาอยู่ในลิ้นชักเสิ่นม่านเปิดลิ้นชักและพบว่ามียา
ฮั่วหยุนเซียวขมวดคิ้ว เมื่อหันกลับไปมองก็เห็นป๋อซือเหยียนยืนกางร่มอยู่นอกจากพี่ชายของเขาแล้ว ไม่มีใครในเมืองไห่เฉิงที่มีบารมีแบบนี้“ป๋อซือเหยียน?”ฮั่วหยุนเซียวหัวร่อ “ทำไมฉันต้องวาง?”“เพราะฉันเป็นสามีของเธอ”สายตาของป๋อซือเหยียนแฝงไปด้วยความอันตรายเมื่อได้ยินคำว่าสามี ฮั่วหยุนเซียวก็ชะงักไปป๋อซือเหยียนโยนร่มทิ้ง รับเสิ่นม่านจากอ้อมแขนของฮั่วหยุนเซียว เลขาหลี่ก็ยกกางร่มตามหลังป๋อซือเหยียนมีเพียงฮั่วหยุนเซียวที่ยังยืนงงอยู่ที่เดิมเสิ่นม่าน...เป็นภรรยาของป๋อซือเหยียน?ที่โรงพยาบาล เสิ่นม่านค่อย ๆ ฟื้นขึ้นมา ข้างนอกยังคงมีฝนตกเธอจำได้ว่าเธอถูกฮั่วหยุนเซียวขวางที่หน้าอาคารสอง แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น?เสิ่นม่านพยายามลุกขึ้นนั่ง เห็นป๋อซือเหยียนนั่งพิงข้างเตียงหลับอยู่“คุณเสิ่น คุณตื่นแล้วเหรอครับ?”เลขาหลี่ถือกระเป๋าเอกสารเข้ามาป๋อซือเหยียนลืมตาขึ้น เห็นเสิ่นม่านฟื้นตัวในเตียงเสิ่นม่านเห็นใบหน้าของป๋อซือเหยียนที่ดูเหนื่อยล้า แล้วถามว่า “คุณพาฉันมาที่โรงพยาบาลเหรอ?”ป๋อซือเหยียนไม่ตอบเลขาหลี่ส่งคอมพิวเตอร์จากกระเป๋าเอกสารให้ป๋อซือเหยียนแล้วบอกว่า “คุณผู้หญิง
เมื่อเห็นสายตาของป๋อซือเหยียน เสิ่นม่านก็รู้ว่าต่อให้เธอจะดื้อดึงแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าเธอยังดื้อดึงต่อไป ป๋อซือเหยียนอาจจะบังคับพาเธอกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยก็ได้เสิ่นม่านสูดหายใจเข้าลึก ๆ ผู้ชายที่แท้จริงต้องรู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา วางแผนแก้แค้นต้องไม่รีบร้อน ยอมก้มหัวได้ตอนนี้ก็ยอมไปก่อนเถอะ“ฉันเข้าใจแล้ว” เสิ่นม่านกล่าว “ฉันจะกลับบ้านอย่างน้อยสัปดาห์ละสองครั้ง แบบนี้พอไหม?”“สามครั้ง”“คุณ!”เสิ่นม่านเตรียมจะโกรธ แต่เมื่อเห็นสายตาของป๋อซือเหยียน เธอก็ต้องระงับอารมณ์ไว้การเรียนในระดับบัณฑิตศึกษาที่มหาวิทยาลัยเอไม่ได้เคร่งเครียดขนาดนั้น กลับบ้านสัปดาห์ละสามครั้งไม่ใช่เรื่องยากอะไร ป๋อซือเหยียนต้องถามไถ่อาจารย์ใหญ่แล้วถึงได้เสนอเงื่อนไขนี้เสิ่นม่านปรับตัวให้ดีขึ้นและยิ้มอย่างขมขื่นให้ป๋อซือเหยียน “สามครั้งก็สามครั้ง ประธานป๋อมีเงื่อนไขอื่นอีกไหม?”“ทุกครั้งที่ผมโทรฯหา คุณต้องกลับบ้าน ผมจะให้เสี่ยวหลี่ไปรับคุณ”เสิ่นม่านสูดหายใจลึกอีกครั้งและยิ้มต่อไป “ไม่มีปัญหา แล้วมีอะไรอีกไหม?”“ตอนนี้ยังไม่มี”ตอนนี้ยังไม่มี แปลว่าต่อไปอาจจะมีอีกเสิ่นม่านรู้สึกว่าการที่เธอมาเรียน
เสิ่นม่านไม่ได้ระลึกถึงอุบัติเหตุรถยนต์ในหลายปีก่อนมานานแล้ว อุบัติเหตุที่ทำให้เธอต้องสูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่อายุยังน้อย ในตอนนั้นเธอยังเด็ก ต่อให้โตขึ้นมาแล้ว เธอก็ยังคิดว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุธรรมดา แต่ตอนนี้ฮั่วหยุนเหลียนนั่งอยู่ตรงหน้าเธอและบอกว่าเรื่องทั้งหมดนี้อาจจะไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นแผนการที่ไตร่ตรองมาอย่างดี!"พ่อแม่ของเซียวตั๋วตายในอุบัติเหตุรถยนต์ซึ่งเป็นเพียงภาพลวงตา ในตอนนั้นป้าเซียวที่ตั้งครรภ์อยู่รอดชีวิต เพื่อไม่ให้คนเหล่านั้นค้นพบ และเพื่อให้ป้าเซียวคลอดลูกได้อย่างสบายใจ คุณปู่เซียวได้ส่งป้าเซียวไปต่างประเทศ ไม่นานนัก เซียวตั๋วก็เกิดขึ้น"ตามข่าวลือ แม่ของเซียวตั๋วถูกกล่าวหาว่าเป็นภรรยาลับที่เซียวเป่ยเจิงเลี้ยงดูอยู่นอกบ้าน ซึ่งโกรธแค้นตระกูลเซียวมาโดยตลอด และปลูกฝังความคิดที่ต้องการแก้แค้นตระกูลเซียวให้แก่เซียวตั๋ว ซึ่งแท้จริงแล้วไม่ใช่คนบ้าแต่อย่างใด ครั้งหนึ่งบนเรือสำราญ เซียวตั๋วก็เคยยอมรับว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเพียงข่าวลือจากภายนอกแม่ของเซียวตั๋วไม่ใช่ภรรยาลับ แต่เป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของเซียวเป่ยเจิง เป็นคุณหญิงเซียวตัวจริง"คุณยังไม่ได้บอกฉันเลยว่า ใ
เบื้องหน้าคือวิลล่าที่ดูธรรมดา แต่ทำเลที่ตั้งของที่นี่ถือว่าดีที่สุด วิลล่าในย่านนี้มีราคาขั้นต่ำขั้นสูงกว่าล้านล้านบาท คนที่สามารถอาศัยอยู่แถวนี้ได้ต้องเป็นคนร่ำรวยหรือจะต้องรวยหรือมีเกียรติแต่ว่า ที่นี่ดูเหมือนไม่ใช่ที่ที่มีคนอาศัยอยู่เป็นประจำ"ไม่นึกเลยว่าคุณฮั่วจะมีบ้านที่งดงามแบบนี้ที่นี่""นี่ไม่ใช่ของผม"น้ำเสียงของฮั่วหยุนเหลียนเรียบเฉย เสิ่นม่านยังไม่ทันได้ตอบสนองอะไร ฮั่วหยุนเหลียนก็หยิบกุญแจออกมา เขาไอเบา ๆ สองครั้ง หน้าตาดูไม่ค่อยสู้ดีเท่าไร จากนั้นเขาก็เปิดประตูวิลล่าเสิ่นม่านก้าวขึ้นไปข้างหน้าแล้วพูดว่า: "ที่นี่ไม่ใช่บ้านของคุณ แล้วทำไมคุณถึงมีกุญแจล่ะ?""เพื่อนให้ผมมา"คนที่ฮั่วหยุนเหลียนเรียกว่าเพื่อนในเมืองไห่เฉิงนี้ไม่มีมากนัก เสิ่นม่านจึงนึกถึงเซียวตั๋วเป็นคนแรกฮั่วหยุนเหลียนเปิดประตูแล้วเสิ่นม่านก็เดินตามฮั่วหยุนเหลียนเข้าไป แม้วิลล่าจะดูเรียบง่ายจากด้านนอก แต่การตกแต่งภายในก็พิถีพิถันมาก แม้ในยุคนี้ก็ยังถือเป็นสิ่งที่ล้ำเลิศหลังจากฮั่วหยุนเหลียนเปิดไฟ เสิ่นม่านก็มองไปรอบ ๆ เหมือนที่นี่มีคนมาทำความสะอาดอยู่เสมอ ฮั่วหยุนเหลียนไม่ได้มาที่นี่เป็นครั้งแรก
"คุณเคยคิดเรื่องนี้อาจจะเหลือหลักฐานไหม? คุณยังสัญญากับฉันว่า จะไม่ทำเรื่องอันตรายอีกแล้ว"วันนี้เซียวตั๋วพาคนมาทั้งหมดเป็นพวกลุกฮือที่เคยติดตามเขาตลอด ซึ่งเสิ่นม่านก็ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ในชาติก่อน เสิ่นม่านรู้ว่า เซียวตั๋วมาเเมืองไห่เฉิง แท้จริงแล้วก็คือมีเป้าหมายอื่น เป้าหมายหลักของเขาคือป๋อซือเหยียน แม้ว่าตอนนี้เธอยังไม่รู้ว่าเซียวตั๋วมีจุดมุ่งหมายอะไรแต่สิ่งที่แน่นอนก็คือ เซียวตั๋วต้องการจะเป็นใหญ่ในเมืองไห่เฉิง และอุปสรรคคนแรกก็คือป๋อซือเหยียนแต่เธอไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องราวมากมายขนาดนี้ในชาตินี้ เส้นทางอนาคตได้ถูกปรับเปลี่ยนไป แต่เป้าหมายของเซียวตั๋วกลับไม่เปลี่ยนเลย และยังมีกลุ่มอันตรายเช่นนี้ซ่อนอยู่ด้วยหากมีสักคนที่ถูกจับได้ เซียวตั๋วอาจจะพังพินาศได้เสิ่นม่านไม่กล้าคิดถึงเรื่องในอนาคต เธอมองไปที่เซียวตั๋วตรงหน้า รอให้เซียวตั๋วอธิบายเซียวตั๋วนิ่งเงียบ เสิ่นม่านจึงถามตรงๆ "คุณมีเรื่องอื่นที่ต้องทำในเมืองไห่เฉิง ใช่ไหม?""...ใช่""ก่อนที่คุณมาเมืองนี้แต่อยู่ต่างประเทศก็ตั้งตัวเป็นใหญ่ได้แล้ว ทำไมถึงต้องมาเมืองไห่เฉิงด้วย หยุนเฟยหานไม่ใช่มาเมืองหลินเฉิงแล้วกำลังรุ่
เสิ่นม่านมองป๋อซือเหยียนที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงแล้วพูดเรียบๆ ว่า: "ไม่ล่ะ รอให้เขาหายดีแล้วฉันค่อยมาอีกทีก็แล้วกัน"เสิ่นม่านเดินออกจากห้องพักคนไข้โดยไม่ลังเลเลย ในตอนนั้นเอง ป๋อซือเหยียนที่นอนอยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นเลขาหลี่เห็นป๋อซือเหยียนลืมตาก็ตกตะลึง"คุณป๋อ? คุณ...""ช่วยพยุงผมลุกหน่อย"เสียงของป๋อซือเหยียนแหบแห้งเลขาหลี่รีบเข้าไปช่วยพยุงป๋อซือเหยียนให้ลุกขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า: "คุณป๋อครับ นี่คุณ... ใช้กลอุบายเรียกร้องความสนใจหรือครับ?"ป๋อซือเหยียนไม่พูดอะไรตอนนั้น เขาสังเกตเห็นความผิดปกติตั้งแต่แรกแล้ว ระบบรักษาความปลอดภัยส่งสัญญาณเตือนตั้งนานแล้ว เขารู้ว่าคนที่บุกเข้ามาในบ้านตระกูลป๋อในเวลานี้มีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้น และมีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้นที่มีความสามารถทำเช่นนี้ได้และเมื่อกลุ่มโจรบุกเข้ามา ด้วยรูปร่างของเขาสามารถหลบดาบนั้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่เขากลับไม่ทำเช่นนั้น แต่เลือกที่จะรับดาบนั้นเต็มๆเขาแค่อยากรู้ว่า เสิ่นม่านจะเสียใจหรือกังวลเพราะเขาหรือไม่ป๋อซือเหยียนแสดงสีหน้าอ่อนล้าด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ แล้วพูดว่า: "คุณหลี่ ในใจของเธอ คงยังมีผมอยู่บ้างมั้ง"
"กล่องปฐมพยาบาลมาแล้วค่ะ!"แม่บ้านวางกล่องปฐมพยาบาลลงตรงหน้าเสิ่นม่าน ขณะเดียวกัน เจียงฉินและฟู่ฉือโจวก็มาถึงพอดี เมื่อเห็นความยุ่งเหยิงเต็มพื้น เจียงฉินชะงักไป ทั้งสองคนต่างรู้ชัดว่า 'โจร' ที่ว่านั้นคือใครเจียงฉินขมวดคิ้วและพูดว่า: "นั่งรถฉันไปเถอะ ไม่รู้ว่ารถพยาบาลจะมาถึงเมื่อไหร่""ตกลง"เสิ่นม่านสั่งให้ยามช่วยกันยกป๋อซือเหยียนไปที่รถของเจียงฉินที่อยู่หน้าประตูในโรงพยาบาล แพทย์รีบทำการช่วยชีวิตป๋อซือเหยียนทันที เจียงฉินนั่งอยู่กับเสิ่นม่านบนเก้าอี้ในทางเดิน และพูดว่า: "ไม่ต้องกังวลนะ เมื่อกี้หมอบอกว่าไม่ใช่จุดอันตราย""แต่ถ้าเสียเลือดมากเกินไป ก็อาจเสียชีวิตได้"เสิ่นม่านนวดขมับและถามว่า: "แล้วฟู่ฉือโจวล่ะ?""เขา... เขามีธุระต้องกลับไปก่อน""ไปหาเซียวตั๋วใช่ไหม?"เสิ่นม่านและเจียงฉินต่างรู้ว่าโจรที่บุกเข้าบ้านตระกูลป๋อวันนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเซียวตั๋วครั้งนี้เซียวตั๋วทำอะไรลงไปอย่างบุ่มบ่ามเกินไป เห็นได้ชัดว่าเป็นการตัดสินใจกะทันหัน แม้ว่าการแทงครั้งนี้จะไม่ถึงกับเอาชีวิตป๋อซือเหยียน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าในระหว่างนั้นจะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นหรือไม่"ใครเป็นญาติผู้ป่ว
"ไม่มีเหตุผล ทำไมบ้านตระกูลป๋อจะถูกโจรบุกได้"เสิ่นม่านรู้ดีถึงระบบรักษาความปลอดภัยของบ้านตระกูลป๋อ นอกจากยามรักษาความปลอดภัย 20 คนแล้ว ยังมีแม่บ้านและบอดี้การ์ดอีกหลายคน ภายในบ้านตระกูลป๋อมีศาลบรรพชนของตระกูล ดังนั้นประตูหน้าและหลังจึงใช้ประตูเทคโนโลยีทั้งหมด คนทั่วไปยากที่จะเข้าไปในบ้านตระกูลป๋อได้ แล้วโจรที่ไหนจะมีฝีมือขนาดนี้ สามารถบุกเข้าประตูหลังของบ้านตระกูลป๋อได้อย่างกะทันหัน"ตำรวจคงจะมาถึงเร็วๆ นี้ พวกเราไม่ควรอยู่ที่นี่เพื่อสร้างความวุ่นวาย ม่านม่าน รีบไปกันเถอะ"เจียงฉินดึงแขนของเสิ่นม่านด้วยความกลัว แต่เสิ่นม่านขมวดคิ้วพูดว่า: “อย่าแจ้งตำรวจ ฉันจะเข้าไปข้างใน""คุณหนูเสิ่น คุณบ้าไปแล้วหรือ!"ฟู่ฉือโจวมองเสิ่นม่านที่อยู่ตรงหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ เสิ่นม่านมองประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ หากเธอเดาไม่ผิด โจรที่อยู่ในบ้านตระกูลป๋อตอนนี้ น่าจะเป็นคนที่เธอคิดถึงเสิ่นม่านวิ่งไปที่ประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ ขณะนี้บ้านตระกูลป๋ออยู่ในสภาพยับเยิน และในความมืด เสิ่นม่านก็ถูกจับแขนทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว: “หัวหน้า จับผู้หญิงได้คนหนึ่ง!"เสียงของโจรดึงดูดความสนใจของชายคนหนึ่งในความ
เสิ่นม่านวางสายโทรศัพท์มู่หยุนหานเดินเข้ามาถามว่า :“เกิดอะไรขึ้น?”“คุณและกู้ไป๋รู้จักคนในวงการบันเทิงบางคน ฉันมีธุระต้องไปก่อน”“แต่วันนี้มันเป็นงานสำคัญ คุณจะไปได้เหรอ?”เสิ่นม่านมองไปที่ป๋อซือเหยียนที่ยังคุยอยู่กับกู้ไป๋แล้วพูดว่า :“ฉันจะไปแบบเงียบๆ”พูดจบ เสิ่นม่านก็รีบดื่มไวน์จนหมดแล้วส่งแก้วเปล่าให้มู่หยุนหาน ก่อนจะยกกระโปรงแล้ววิ่งหนีไปในทันที เมื่อไม่มีใครสังเกตมู่หยุนหานพยายามเรียกเสิ่นม่าน แต่เสิ่นม่านวิ่งได้เร็วมาก จนในไม่ช้าเธอก็ออกมาจากประตูบ้านป๋อได้แล้วหลังจากนั้นสิบห้านาที รถสปอร์ตขับมาอย่างรวดเร็ว เสิ่นม่านมายืนที่หน้าบ้านป๋อ เจียงฉินก็ก้าวลงจากรถอย่างรวดเร็ว: “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงกลับมาคืนดีกันอย่างเฉียบพลัน?”“ใช่ค่ะ เสิ่นม่าน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า? หรือว่าป๋อซือเหยียนข่มขู่คุณ? อย่ากลัวนะ มีเซียวตั๋วอยู่ เขาไม่กล้าทำอะไรคุณหรอก ” ฟู่ฉือโจวพูดสนับสนุนจากข้างๆเสิ่นม่านพูดว่า: “มันไม่ใช่การข่มขู่ แต่เราทำข้อตกลงกัน”“ข้อตกลงอะไร?”“ฉันกับป๋อซือเหยียนได้เซ็นสัญญากันแล้ว เอกสารหย่าก็เซ็นเรียบร้อย เพียงแค่แกล้งทำเป็นคู่รักที่รักกับโลกภายนอกเพื่อช่วยฟื้นฟูภ
ประธานซ่งและซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบออกจากตระกูลป๋อ ขณะที่ป๋อซือเหยียนก็ลงมาจากชั้นสอง เลขาหลี่ก็เดินเข้ามาใกล้ป๋อซือเหยียนและพูดว่า: “ประธานป๋อ ไม่เห็นแม้แต่เงาของเมิ่งจงเซิง”ป๋อซือเหยียนมองไปรอบๆ เขาเคยคิดว่านี่จะเป็นโอกาสดีในการดูตัวตนที่แท้จริงของเมิ่งจงเซิง แต่ไม่คาดคิดว่าเมิ่งจงเซิงจะยังคงไม่ให้เกียรติเลย“แม้ว่าเมิ่งจงเซิงจะไม่มา แต่กู้ไป๋ก็มา”ทันทีที่เลขาหลี่กล่าวเสร็จ กู้ไป๋ก็เดินเข้ามาทางนี้: “ประธานป๋อ ยินดีที่ได้เจอกัน”“ยินดีที่ได้เจอกัน แต่ทำไมประธานเมิ่งไม่มา?”“ประธานเมิ่งไม่มา แต่การที่ผมมาที่นี่ก็เหมือนกัน”คำพูดของกู้ไป๋มีนัยยะ ซึ่งดึงความสนใจของป๋อซือเหยียนก่อนหน้านี้กู้ไป๋เป็นเพียงนักแสดงชั้นนำของบริษัท M กรุ๊ป ในสายตาของกลุ่มนักลงทุนใหญ่ๆ เขาเป็นเพียงแค่คนทำงานในบริษัท M แต่เขากลับพูดอย่างชัดเจนว่าตนอยู่ในระดับสูงสุดของบริษัท M กรุ๊ป“คุณกู้ หมายความว่าอะไรครับ?”กู้ไป๋ยิ้มเล็กน้อย สายตาของเขามีความลึกลับบางอย่างตลอดเวลาที่ผ่านมา ธุรกิจของบริษัท M กรุ๊ป คือเมิ่งจงเซิง ไม่เคยปรากฏตัวเลย มักจะปรากฏตัวแค่ในการเต้นรำที่สวมหน้ากากครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นเข
เธอเข้าข่ายไม่ชอบที่คนอื่นพูดถึงเรื่องที่เธอเคยเป็นมือที่สาม เลขาหลี่ก็พูดอย่างอ้อมๆ แต่ความหมายก็ชัดเจนในช่วงเวลานี้ ตระกูลป๋อไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงที่เพิ่งสูญเสียลูกไปได้ จึงต้องรักษาชื่อเสียงไว้ด้วยการอยู่คู่กับภรรยาเดิม สร้างภาพลักษณ์ว่าครอบครัวมีความรักกัน เพื่อให้เศรษฐกิจของตระกูลป๋อกลับมาฟื้นตัวเมื่อประธานซ่งได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็เอ่ยห้ามซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่กำลังจะพูด: “เหนี่ยนสือ อย่าทำตัวไม่รู้เรื่องนะ”“พ่อ…”“ผมเข้าใจความกังวลของประธานป๋อ และเข้าใจว่าท่านทำไปเพื่ออนาคตของตระกูลป๋อ ถ้าประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นหย่ากันแล้ว จะใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะแต่งงานกับลูกสาวของผม?”ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูดอะไร เลขาหลี่ก็ตามมาอธิบายว่า: “หกเดือนครับ สัญญาระหว่างประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นจะสิ้นสุดในหกเดือน ดังนั้นต้องให้คุณซ่งรออีกหกเดือน”“ ไม่ ตำแหน่งคุณหญิงป๋อควรเป็นของฉัน!”“เธอหุบปากซะ!”ประธานซ่งตัดบทพูดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนด้วยความโกรธเมื่อเห็นประธานซ่งโกรธ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก กลับถอยไปอยู่ข้างๆประธานซ่งลุกขึ้นพูดว่า: “ดี หกเดือนก็หกเดือน ผมหวังว่าประธานป๋อจะไม่ทำให้ผ