ดวงตาคู่นั้นของฮั่วหยุนเซียวดูเหมือนจะมองทะลุเธอออกเสิ่นม่านหยุดหายใจ คําถามใหญ่ข้อสุดท้าย เธอจงใจเขียนผิดจริง ๆแต่ก่อนที่จะเขียนคําถามนี้ผิดเธอได้คํานวณคําถามอื่น ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าคะแนนของเธอเกินเส้นผ่านของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาอย่างไรในสายตาของคนนอกเธอไม่เคยได้รับการศึกษาทางการเงินใด ๆ หากเธอได้รับผลลัพธ์ที่น่าทึ่งในครั้งเดียว มันจะทําให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์อย่างแน่นอนและป๋อซือเหยียนก็จะสงสัยด้วยเหตุนี้แต่ว่า ฮั่วหยุนเซียวรู้ได้อย่างไร?"คุณแอบดูกระดาษข้อสอบของฉันเหรอ?"เสิ่นม่านพูดอย่างจริงจังว่า "ห้ามมองไปรอบ ๆ ในห้องสอบและสอดแนมคําถามทดสอบของผู้อื่น คุณโกง!"ฮั่วหยุนเซียวรู้สึกตลกมาก เขาก้มตัวลงและเข้าใกล้เสิ่นม่านมากขึ้น จากนั้นลดเสียงลง "ฉันส่งกระดาษเปล่า"เสิ่นม่านก็ไม่กลัว เธอเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า "คุณส่งกระดาษเปล่าเหรอ? งั้นคุณคง... ทําโจทย์ข้อเดียวไม่เป็นใช่ไหม?"ฮั่วหยุนเซียวขมวดคิ้วเสิ่นม่านกล่าวว่า "คุณตอบคําถามไม่ได้แม้แต่ข้อเดียว ทําไมถึงว่าฉันจงใจทําผิดคําถามใหญ่ข้อสุดท้าย?"ฮั่วหยุนเซียวกําลังจะอ้าปากพูด แต่เสิ่นม่านก็ขัดจังหวะ "เพื่อน ฉันยอมรับว่า
เสิ่นม่านเหลือบมองโทรศัพท์ของป๋อซือเหยียนป๋อซือเหยียนไม่ได้รับสายทันที แต่วางสายไปคุณนายป๋อพูดอย่างเย็นชาว่า "ถ้าพวกคุณไม่สามารถให้หญิงชราอย่างฉันอุ้มหลานได้เร็วๆ ก็อย่าโทษฉันที่ใช้วิธีพิเศษเลย"ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูดอะไรคุณนายป๋ออยากมีหลานสักคนก็ไม่ใช่เรื่องวันสองวันแล้วรอจนคุณนายป๋อจากไปแล้ว เสิ่นม่านจึงเอ่ยปากว่า "คุณโทรหาคนที่โรงเรียนแล้วหรือ?""อืม"ป๋อซือเหยียนตอบอย่างตรงไปตรงมาเสิ่นม่านกล่าวว่า "คุณบอกสํานักงานโรงเรียนว่าอย่าใช้ประตูหลังให้ฉันใช่ไหมท""ทำไม? ตอนนี้คุณอยากจะขอร้องฉันเหรอ? อยากให้ฉันช้วยคุณเข้ามหาวิทยาลัยเอเหรอ?"ป๋อซือเหยียนหัวเราะหยัน มองเสิ่นม่านด้วยความดูถูก "ฉันจะบอกให้นะ ถึงฉันจะช้วยคุณเข้ามหาวิทยาลัยเอ คุณก็ไม่สามารถเรียนจบได้""ฉันแค่หวังว่าคุณจะไม่ก้าวก่าย ถ้าฉันได้เข้ามหาวิทยาลัยเอจริง ๆ แล้วคุณกลับให้อาจารย์ใหญ่ขีดฆ่าฉันออกจากรายชื่อ ก็อย่าหาว่าฉันไม่ไว้หน้าคุณ"นํ้าเสียงของเสิ่นม่านก็ไม่ดีเช่นกัน ป๋อซือเหยียนหรี่ตาเล็กน้อยผู้หญิงคนนี้ยิ่งกล้ามากขึ้นเมื่ออยู่กับเขา 'กริ๊งกริ๊ง—'โทรศัพท์ของป๋อซือเหยียนดังขึ้นอีกครั้งป๋อซือเหยียนรั
"ว่ายังไง?"ฟู่ฉือโจวถามจากด้านข้าง"ผ่านแล้ว"การกระทําของฟู่ฉือโจวหยุดชั่วคราว "ผ่านแล้วหรือ? จริงเหรอ?"เมื่อเห็นสีหน้าของเซียวตั๋ว ฟู่ฉือโจวยังคงไม่เชื่อ "คุณไม่ได้ใช้อํานาจกับโรงเรียนเหรอ?""เธอสอบได้ด้วยตัวเอง ไม่เกี่ยวกับฉันหรอก""โอ้พระเจ้า..."ฟู่ฉือโจวตกใจจนคางแทบจะหล่นลงมา "เสิ่นม่านนี่มีความสามารถจริง ๆ ฉันจะจําในเอกสารได้อย่างไร วิชาเอกที่เธอเคยเรียนคือวิชาเอกภาษาต่างประเทศ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลย""เสิ่นม่านเป็นอัจฉริยะด้านภาษา ผู้หญิงที่จบปริญญาโทตั้งแต่อายุ 17 ปี เธอไม่ใช่คนโง่"ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาเห็นเสิ่นม่านยึดที่ดินผืนนั้น เขาก็ได้เห็นความมุ่งมั่นในสายตาของผู้หญิงคนนี้สิ่งต่าง ๆ ดูเหมือนจะน่าสนใจมากขึ้นเรื่อย ๆตอนเที่ยงของวันรุ่งขึ้น เสิ่นม่านยืนพิงหน้าต่างอ่านหนังสือการเงิน แม่บ้านหลิวเคาะประตูแล้วพูดว่า "คุณผู้หญิงคะ ช่างตัดเย็บเสื้อผ้าและสไตลิสต์มาแล้ว ขอถามหน่อยว่าตอนนี้คุณสะดวกไหมคะ?""มีอะไรหรือเปล่า?""คืนนี้คุณจะไปร่วมงานเลี้ยงที่บ้านแม่ไม่ใช่หรือคะ?"เสิ่นม่านขมวดคิ้วหลายวันมานี้เรื่องเยอะเกินไป ถ้าไม่ใช่เพราะแม่บ้านหลิวเตือน เธอ
อายุของคุณฉินก็ไม่ได้มากกว่าเธอมากนัก เธอดูมีเสน่ห์และมีเสน่ห์ หลังจากลุงสองเสิ่นหย่ากับภรรยาคนแรก เขาก็แต่งงานกับเมียน้อยคนนี้ พูดตามตรงในสายตาของคนตระกูลเสิ่น คุณฉินเป็นเมียน้อยที่ไม่สามารถออกหน้าออกตาได้แต่ลุงสองเสิ่นกลับชอบเธอมาก ดังนั้นคนในบ้านจึงไว้หน้าบ้างแต่เธอมักชอบต่อต้านเสิ่นม่านชาติก่อนนางยอมอ่อนข้อให้คุณฉินเพราะเห็นแก่หน้าลุงสองตระกูลเสิ่น แต่ไม่กี่ปีต่อมาเมื่อตระกูลเสิ่นไม่มีเงินแล้วเธอก็เตะลุงสองออกไป ขโมทรัพย์สินของลุงสองตระกูลเสิ่นไปในชีวิตนี้ เธอจะไม่ไว้หน้าผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว" คุณหนูใหญ่ แม้ว่าคําพูดของคุณหญิวรองจะไม่น่าฟัง แต่นี่เป็นงานเลี้ยงของตระกูลเสิ่นของพวกเรา พวกคุณเพิ่งแต่งงานกันได้หนึ่งเดือน เขาควรจะมาที่นี่" สาขาย่อยตระกูลเสิ่นที่อยู่ข้าง ๆ เอ่ยปาก "ใช่สิ โทรไปถามหน่อยไหม? พวกเรารออีกหน่อยก็ได้"คนรอบข้างพากันคล้อยตาม เสิ่นม่านจะไม่รู้ความคิดของคนเหล่านี้ได้อย่างไร?กิจการของตระกูลเสิ่นมีมากมาย คนเหล่านี้แค่ต้องการใช้โอกาสในงานเลี้ยงครอบครัวครั้งนี้เพื่อช่วงชิงความร่วมมือกับป๋อซือเหยียน"ถ้าคุณหนูรู้สึกลําบากใจจริงๆ ไม่งั้นฉันจะโทรไปถามแทนคุณ
"นั่นเป็นแค่พนักงานของบริษัทที่ช่วยเลือกของขวัญ ผมคิดว่าสิ่งที่ผู้หญิงเลือกอาจจะละเอียดกว่า"ป๋อซือเหยียนมองเสิ่นม่านด้วยสายตาลึกซึ้งถ้าไม่ใช่เพราะรู้ความคิดในใจของป๋อซือเหยียนตั้งแต่แรก บางทีเธออาจจะถูกสายตาแบบนี้หลอกไปจริงๆเมื่อคุณฉินเห็นป๋อซือเหยียนและเสิ่นม่านมีปฏิสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกัน ใบหน้าของนางก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเธอเคยได้ยินอย่างชัดเจนว่าป๋อซือเหยียนมีความสัมพันธ์ที่ดีกับนักศึกษาหญิงคนหนึ่ง! และป๋อซือเหยียนไม่ชอบเสิ่นม่าน ก็เป็นเรื่องที่ทุกคนรู้กันดี"ซือเหยียนไม่เพียงแต่อายุน้อยและมีความสามารถเท่านั้น แต่ยังรักและทะนุถม่านม่านของเราด้วย ม่านม่านแต่งกับคุณ ผมสบายใจมาก พี่ชายของผมอยู่บนท้องฟ้าก็สบายใจแน่นอน อีกอย่าง ครั้งนี้เป็นงานเลี้ยงครอบครัว ที่จริงไม่ต้องซื้อของขวัญมาก็ได้"ลุงรองเสิ่นจัดแจงให้ป๋อซือเหยียนเข้าที่นั่งอย่างดีอกดีใจเสิ่นม่านจับแขนของป๋อซือเหยียนและกระซิบว่า "ไม่คิดว่าฝีมือการแสดงของคุณก็ไม่เลวนะ""คุณก็เหมือนกัน"เสียงของป๋อซือเหยียนกลับมาเย็นชาอีกครั้งคุณฉินนั่งอยู่บนที่นั่งอย่างไรก็ไม่สบายนัก สายตามองไปยังป๋อซือเหยียนและเสิ่นม่านเป็นครั้งคร
ชาติก่อน ป๋อซือเหยียนแค่ประโยคเดียวก็สามารถช่วยเธอให้หลุดพ้นจากความยากลําบากได้ แต่เขาไม่ได้ทํา แค่ยืนมองอยู่ข้างๆ อย่างเย็นชาเมื่อคิดถึงตรงนี้ เสิ่นม่านก็ดึงมือข้างที่ป๋อซือเหยียนวางไว้บนหลังมือของเธอกลับมาโดยไม่รู้ตัวป๋อซือเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่โชคดีที่การกระทํานี้ไม่ได้รับความสนใจจากทุกคนที่นี่หลังจากงานเลี้ยงครอบครัวจบลง ป๋อซือเหยียนและเสิ่นม่านก็จับมือกันออกจากบ้านตระกูลเสิ่น เมื่อถึงข้างนอก เสิ่นม่านก็ดึงมือกลับมองฝ่ามือที่ว่างเปล่า จู่ๆ ป๋อซือเหยียนก็รู้สึกไม่สบายใจผ่านไปนาน เสิ่นนม่านจึงพูดว่า "คุณมาทําอะไรที่นี่?""ทั้งที่รู้ว่าตัวเองมาคนเดียวจะน้อยใจ ทําไมยังมาคนเดียวอีก?"เสิ่นม่านหยุดชั่วคราว "ฉันถามคุณแล้ว"ป๋อซือเหยียนเม้มปาก "วันนี้เป็นวันเกิดของเฉี่ยนเฉี่ยน ฉันต้องโชว์หน้าหน่อย""วันเกิดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนหรือ?" เสิ่นม่านตกใจ "แล้วทําไมคุณยังมาที่นี่อีก?"สำรับป๋อซือเหยียนซูเฉี่ยนเฉี่ยนสําคัญกว่าคนอื่นเสมอเมื่อได้ยินน้ำเสียงของเสิ่นม่าน ป๋อซือเหยียนก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว "งานเลี้ยงของตระกูลเสิ่นเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลป๋อและตระกูลเสิ่น
ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เธอเห็นเสิ่นม่านสวมกระโปรงยาวที่มีเสน่ห์และสวยงาม เธอก็ตระหนักถึงความแตกต่างระหว่างเธอกับเสิ่นม่านป๋อซือเหยียนมักจะดูแลเธอเหมือนสาวน้อย แต่ไม่ค่อยมองเธอเป็นผู้หญิงเธอจําเป็นต้องคว้าโอกาสนี้ในคืนนี้ เพื่อแสดงเจตนาต่อป๋อซือเหยียน เอี๊ยดอ๊าดประตูห้องถูกผลักออก หัวใจของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเต้นรัวราวกับกลองเมื่อหันกลับมา เธอเห็นป๋อซือเหยียนเข้าประตูมา ก็โผเข้ากอดป๋อซือเหยียนทันที "เฉี่ยนเฉี่ยน?""ฉันคิดว่าคุณจะไม่มาแล้ว"น้ำเสียงของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเบาลงมาก ดูน้อยเนื้อต่ำใจมากป๋อซือเหยียนผลักซูเฉี่ยนเฉี่ยนออกเบาๆ แล้วพูดว่า "วันนี้เป็นวันเกิดของคุณ ฉันรับปากคุณแล้วจะต้องไม่ผิดคําพูด"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้ยินป๋อซือเหยียนพูดแบบนี้ ใบหน้าก็แดงก่ำแต่ป๋อซือเหยียนกลับขมวดคิ้วเมื่อเห็นชุดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนและของตกแต่งภายในห้อง"ซือเหยียน ฉัน...""เฉี่ยนเฉี่ยน เสื้อนี้ไม่เหมาะสม"ยังไม่ทันที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะเอ่ยปาก ป๋อซือเหยียนก็ขัดจังหวะเธอเสียแล้วซูเฉี่ยนเฉี่ยนอึ้งไปป๋อซือเหยียนถือโอกาสเปิดไฟข้างๆ"ของขวัญวันเกิดที่เลือกให้คุณ คุณยังชอบไหม?""… ชอบมากค่ะ"ซูเฉี่
ไม่กี่วันหลังจากงานเลี้ยงของตระกูลเสิ่น เสิ่นม่านก็ได้รับจดหมายตอบรับจากมหาวิทยาลัยเอเสิ่นม่านเข้าเรียนในฐานะนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาของมหาวิทยาลัยเอ นี่เป็นข่าวใหญ่ในวงการใครๆ ก็รู้ว่ามหาวิทยาลัยเอเป็นมหาวิทยาลัยชั้นนําในแวดวงการเงิน แต่เสิ่นม่านเป็นเพียงผู้หญิงที่มีชื่อเสียงและไม่เคยติดต่อกับการเงินมาก่อน การดึงทั้งสองสิ่งนี้มารวมกันก็เป็นเรื่องที่ไร้สาระมาก"กริ๊งกริ๊ง—"ในตอนบ่ายเสิ่นม่านได้รับโทรศัพท์จากลุงสองของตระกูลเสิ่น น้ำเสียงของลุงในโทรศัพท์นั้นจริงจัง "ม่านม่าน เรื่องที่คุณเข้ามหาวิทยาลัยเอเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องโกหก?""จริงสิคะ"เดิมทีเสิ่นม่านก็ไม่ได้คิดจะปิดบังอะไร ในวงการนี้ก็ไม่สามารถซ่อนความลับอะไรได้เลยลุงเสิ่นถอนหายใจแล้วพูดว่า "คุณใช้เงินไปเท่าไหร่ในการเข้ามหาวิทยาลัยเอหรือว่าป๋อซือเหยียนช่วยคุณ?""ฉันแค่โชคดีนิดหน่อย สอบเข้าได้ ซือเหยียนไม่ได้ช่วยฉันคะ""นั่นก็คือใช้เงินเหรอ?" ลุงสองเกลียดเหล็กที่ไม่สามารถกลายเป็นเหล็กในโทรศัพท์ได้ "คุณใช้มรดกที่พี่ชายทิ้งไว้เพื่อประโยชน์ได้อย่างไร? เงินเหล่านั้นก็เพื่อเป็นทุนสํารองสําหรับอนาคตของคุณ คุณทําให้ผมโมโหแ