ดวงตาคู่นั้นของฮั่วหยุนเซียวดูเหมือนจะมองทะลุเธอออกเสิ่นม่านหยุดหายใจ คําถามใหญ่ข้อสุดท้าย เธอจงใจเขียนผิดจริง ๆแต่ก่อนที่จะเขียนคําถามนี้ผิดเธอได้คํานวณคําถามอื่น ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าคะแนนของเธอเกินเส้นผ่านของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาอย่างไรในสายตาของคนนอกเธอไม่เคยได้รับการศึกษาทางการเงินใด ๆ หากเธอได้รับผลลัพธ์ที่น่าทึ่งในครั้งเดียว มันจะทําให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์อย่างแน่นอนและป๋อซือเหยียนก็จะสงสัยด้วยเหตุนี้แต่ว่า ฮั่วหยุนเซียวรู้ได้อย่างไร?"คุณแอบดูกระดาษข้อสอบของฉันเหรอ?"เสิ่นม่านพูดอย่างจริงจังว่า "ห้ามมองไปรอบ ๆ ในห้องสอบและสอดแนมคําถามทดสอบของผู้อื่น คุณโกง!"ฮั่วหยุนเซียวรู้สึกตลกมาก เขาก้มตัวลงและเข้าใกล้เสิ่นม่านมากขึ้น จากนั้นลดเสียงลง "ฉันส่งกระดาษเปล่า"เสิ่นม่านก็ไม่กลัว เธอเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า "คุณส่งกระดาษเปล่าเหรอ? งั้นคุณคง... ทําโจทย์ข้อเดียวไม่เป็นใช่ไหม?"ฮั่วหยุนเซียวขมวดคิ้วเสิ่นม่านกล่าวว่า "คุณตอบคําถามไม่ได้แม้แต่ข้อเดียว ทําไมถึงว่าฉันจงใจทําผิดคําถามใหญ่ข้อสุดท้าย?"ฮั่วหยุนเซียวกําลังจะอ้าปากพูด แต่เสิ่นม่านก็ขัดจังหวะ "เพื่อน ฉันยอมรับว่า
เสิ่นม่านเหลือบมองโทรศัพท์ของป๋อซือเหยียนป๋อซือเหยียนไม่ได้รับสายทันที แต่วางสายไปคุณนายป๋อพูดอย่างเย็นชาว่า "ถ้าพวกคุณไม่สามารถให้หญิงชราอย่างฉันอุ้มหลานได้เร็วๆ ก็อย่าโทษฉันที่ใช้วิธีพิเศษเลย"ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูดอะไรคุณนายป๋ออยากมีหลานสักคนก็ไม่ใช่เรื่องวันสองวันแล้วรอจนคุณนายป๋อจากไปแล้ว เสิ่นม่านจึงเอ่ยปากว่า "คุณโทรหาคนที่โรงเรียนแล้วหรือ?""อืม"ป๋อซือเหยียนตอบอย่างตรงไปตรงมาเสิ่นม่านกล่าวว่า "คุณบอกสํานักงานโรงเรียนว่าอย่าใช้ประตูหลังให้ฉันใช่ไหมท""ทำไม? ตอนนี้คุณอยากจะขอร้องฉันเหรอ? อยากให้ฉันช้วยคุณเข้ามหาวิทยาลัยเอเหรอ?"ป๋อซือเหยียนหัวเราะหยัน มองเสิ่นม่านด้วยความดูถูก "ฉันจะบอกให้นะ ถึงฉันจะช้วยคุณเข้ามหาวิทยาลัยเอ คุณก็ไม่สามารถเรียนจบได้""ฉันแค่หวังว่าคุณจะไม่ก้าวก่าย ถ้าฉันได้เข้ามหาวิทยาลัยเอจริง ๆ แล้วคุณกลับให้อาจารย์ใหญ่ขีดฆ่าฉันออกจากรายชื่อ ก็อย่าหาว่าฉันไม่ไว้หน้าคุณ"นํ้าเสียงของเสิ่นม่านก็ไม่ดีเช่นกัน ป๋อซือเหยียนหรี่ตาเล็กน้อยผู้หญิงคนนี้ยิ่งกล้ามากขึ้นเมื่ออยู่กับเขา 'กริ๊งกริ๊ง—'โทรศัพท์ของป๋อซือเหยียนดังขึ้นอีกครั้งป๋อซือเหยียนรั
"ว่ายังไง?"ฟู่ฉือโจวถามจากด้านข้าง"ผ่านแล้ว"การกระทําของฟู่ฉือโจวหยุดชั่วคราว "ผ่านแล้วหรือ? จริงเหรอ?"เมื่อเห็นสีหน้าของเซียวตั๋ว ฟู่ฉือโจวยังคงไม่เชื่อ "คุณไม่ได้ใช้อํานาจกับโรงเรียนเหรอ?""เธอสอบได้ด้วยตัวเอง ไม่เกี่ยวกับฉันหรอก""โอ้พระเจ้า..."ฟู่ฉือโจวตกใจจนคางแทบจะหล่นลงมา "เสิ่นม่านนี่มีความสามารถจริง ๆ ฉันจะจําในเอกสารได้อย่างไร วิชาเอกที่เธอเคยเรียนคือวิชาเอกภาษาต่างประเทศ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลย""เสิ่นม่านเป็นอัจฉริยะด้านภาษา ผู้หญิงที่จบปริญญาโทตั้งแต่อายุ 17 ปี เธอไม่ใช่คนโง่"ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาเห็นเสิ่นม่านยึดที่ดินผืนนั้น เขาก็ได้เห็นความมุ่งมั่นในสายตาของผู้หญิงคนนี้สิ่งต่าง ๆ ดูเหมือนจะน่าสนใจมากขึ้นเรื่อย ๆตอนเที่ยงของวันรุ่งขึ้น เสิ่นม่านยืนพิงหน้าต่างอ่านหนังสือการเงิน แม่บ้านหลิวเคาะประตูแล้วพูดว่า "คุณผู้หญิงคะ ช่างตัดเย็บเสื้อผ้าและสไตลิสต์มาแล้ว ขอถามหน่อยว่าตอนนี้คุณสะดวกไหมคะ?""มีอะไรหรือเปล่า?""คืนนี้คุณจะไปร่วมงานเลี้ยงที่บ้านแม่ไม่ใช่หรือคะ?"เสิ่นม่านขมวดคิ้วหลายวันมานี้เรื่องเยอะเกินไป ถ้าไม่ใช่เพราะแม่บ้านหลิวเตือน เธอ
อายุของคุณฉินก็ไม่ได้มากกว่าเธอมากนัก เธอดูมีเสน่ห์และมีเสน่ห์ หลังจากลุงสองเสิ่นหย่ากับภรรยาคนแรก เขาก็แต่งงานกับเมียน้อยคนนี้ พูดตามตรงในสายตาของคนตระกูลเสิ่น คุณฉินเป็นเมียน้อยที่ไม่สามารถออกหน้าออกตาได้แต่ลุงสองเสิ่นกลับชอบเธอมาก ดังนั้นคนในบ้านจึงไว้หน้าบ้างแต่เธอมักชอบต่อต้านเสิ่นม่านชาติก่อนนางยอมอ่อนข้อให้คุณฉินเพราะเห็นแก่หน้าลุงสองตระกูลเสิ่น แต่ไม่กี่ปีต่อมาเมื่อตระกูลเสิ่นไม่มีเงินแล้วเธอก็เตะลุงสองออกไป ขโมทรัพย์สินของลุงสองตระกูลเสิ่นไปในชีวิตนี้ เธอจะไม่ไว้หน้าผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว" คุณหนูใหญ่ แม้ว่าคําพูดของคุณหญิวรองจะไม่น่าฟัง แต่นี่เป็นงานเลี้ยงของตระกูลเสิ่นของพวกเรา พวกคุณเพิ่งแต่งงานกันได้หนึ่งเดือน เขาควรจะมาที่นี่" สาขาย่อยตระกูลเสิ่นที่อยู่ข้าง ๆ เอ่ยปาก "ใช่สิ โทรไปถามหน่อยไหม? พวกเรารออีกหน่อยก็ได้"คนรอบข้างพากันคล้อยตาม เสิ่นม่านจะไม่รู้ความคิดของคนเหล่านี้ได้อย่างไร?กิจการของตระกูลเสิ่นมีมากมาย คนเหล่านี้แค่ต้องการใช้โอกาสในงานเลี้ยงครอบครัวครั้งนี้เพื่อช่วงชิงความร่วมมือกับป๋อซือเหยียน"ถ้าคุณหนูรู้สึกลําบากใจจริงๆ ไม่งั้นฉันจะโทรไปถามแทนคุณ
"นั่นเป็นแค่พนักงานของบริษัทที่ช่วยเลือกของขวัญ ผมคิดว่าสิ่งที่ผู้หญิงเลือกอาจจะละเอียดกว่า"ป๋อซือเหยียนมองเสิ่นม่านด้วยสายตาลึกซึ้งถ้าไม่ใช่เพราะรู้ความคิดในใจของป๋อซือเหยียนตั้งแต่แรก บางทีเธออาจจะถูกสายตาแบบนี้หลอกไปจริงๆเมื่อคุณฉินเห็นป๋อซือเหยียนและเสิ่นม่านมีปฏิสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกัน ใบหน้าของนางก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเธอเคยได้ยินอย่างชัดเจนว่าป๋อซือเหยียนมีความสัมพันธ์ที่ดีกับนักศึกษาหญิงคนหนึ่ง! และป๋อซือเหยียนไม่ชอบเสิ่นม่าน ก็เป็นเรื่องที่ทุกคนรู้กันดี"ซือเหยียนไม่เพียงแต่อายุน้อยและมีความสามารถเท่านั้น แต่ยังรักและทะนุถม่านม่านของเราด้วย ม่านม่านแต่งกับคุณ ผมสบายใจมาก พี่ชายของผมอยู่บนท้องฟ้าก็สบายใจแน่นอน อีกอย่าง ครั้งนี้เป็นงานเลี้ยงครอบครัว ที่จริงไม่ต้องซื้อของขวัญมาก็ได้"ลุงรองเสิ่นจัดแจงให้ป๋อซือเหยียนเข้าที่นั่งอย่างดีอกดีใจเสิ่นม่านจับแขนของป๋อซือเหยียนและกระซิบว่า "ไม่คิดว่าฝีมือการแสดงของคุณก็ไม่เลวนะ""คุณก็เหมือนกัน"เสียงของป๋อซือเหยียนกลับมาเย็นชาอีกครั้งคุณฉินนั่งอยู่บนที่นั่งอย่างไรก็ไม่สบายนัก สายตามองไปยังป๋อซือเหยียนและเสิ่นม่านเป็นครั้งคร
ชาติก่อน ป๋อซือเหยียนแค่ประโยคเดียวก็สามารถช่วยเธอให้หลุดพ้นจากความยากลําบากได้ แต่เขาไม่ได้ทํา แค่ยืนมองอยู่ข้างๆ อย่างเย็นชาเมื่อคิดถึงตรงนี้ เสิ่นม่านก็ดึงมือข้างที่ป๋อซือเหยียนวางไว้บนหลังมือของเธอกลับมาโดยไม่รู้ตัวป๋อซือเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่โชคดีที่การกระทํานี้ไม่ได้รับความสนใจจากทุกคนที่นี่หลังจากงานเลี้ยงครอบครัวจบลง ป๋อซือเหยียนและเสิ่นม่านก็จับมือกันออกจากบ้านตระกูลเสิ่น เมื่อถึงข้างนอก เสิ่นม่านก็ดึงมือกลับมองฝ่ามือที่ว่างเปล่า จู่ๆ ป๋อซือเหยียนก็รู้สึกไม่สบายใจผ่านไปนาน เสิ่นนม่านจึงพูดว่า "คุณมาทําอะไรที่นี่?""ทั้งที่รู้ว่าตัวเองมาคนเดียวจะน้อยใจ ทําไมยังมาคนเดียวอีก?"เสิ่นม่านหยุดชั่วคราว "ฉันถามคุณแล้ว"ป๋อซือเหยียนเม้มปาก "วันนี้เป็นวันเกิดของเฉี่ยนเฉี่ยน ฉันต้องโชว์หน้าหน่อย""วันเกิดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนหรือ?" เสิ่นม่านตกใจ "แล้วทําไมคุณยังมาที่นี่อีก?"สำรับป๋อซือเหยียนซูเฉี่ยนเฉี่ยนสําคัญกว่าคนอื่นเสมอเมื่อได้ยินน้ำเสียงของเสิ่นม่าน ป๋อซือเหยียนก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว "งานเลี้ยงของตระกูลเสิ่นเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลป๋อและตระกูลเสิ่น
ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เธอเห็นเสิ่นม่านสวมกระโปรงยาวที่มีเสน่ห์และสวยงาม เธอก็ตระหนักถึงความแตกต่างระหว่างเธอกับเสิ่นม่านป๋อซือเหยียนมักจะดูแลเธอเหมือนสาวน้อย แต่ไม่ค่อยมองเธอเป็นผู้หญิงเธอจําเป็นต้องคว้าโอกาสนี้ในคืนนี้ เพื่อแสดงเจตนาต่อป๋อซือเหยียน เอี๊ยดอ๊าดประตูห้องถูกผลักออก หัวใจของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเต้นรัวราวกับกลองเมื่อหันกลับมา เธอเห็นป๋อซือเหยียนเข้าประตูมา ก็โผเข้ากอดป๋อซือเหยียนทันที "เฉี่ยนเฉี่ยน?""ฉันคิดว่าคุณจะไม่มาแล้ว"น้ำเสียงของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเบาลงมาก ดูน้อยเนื้อต่ำใจมากป๋อซือเหยียนผลักซูเฉี่ยนเฉี่ยนออกเบาๆ แล้วพูดว่า "วันนี้เป็นวันเกิดของคุณ ฉันรับปากคุณแล้วจะต้องไม่ผิดคําพูด"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้ยินป๋อซือเหยียนพูดแบบนี้ ใบหน้าก็แดงก่ำแต่ป๋อซือเหยียนกลับขมวดคิ้วเมื่อเห็นชุดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนและของตกแต่งภายในห้อง"ซือเหยียน ฉัน...""เฉี่ยนเฉี่ยน เสื้อนี้ไม่เหมาะสม"ยังไม่ทันที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะเอ่ยปาก ป๋อซือเหยียนก็ขัดจังหวะเธอเสียแล้วซูเฉี่ยนเฉี่ยนอึ้งไปป๋อซือเหยียนถือโอกาสเปิดไฟข้างๆ"ของขวัญวันเกิดที่เลือกให้คุณ คุณยังชอบไหม?""… ชอบมากค่ะ"ซูเฉี่
ไม่กี่วันหลังจากงานเลี้ยงของตระกูลเสิ่น เสิ่นม่านก็ได้รับจดหมายตอบรับจากมหาวิทยาลัยเอเสิ่นม่านเข้าเรียนในฐานะนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาของมหาวิทยาลัยเอ นี่เป็นข่าวใหญ่ในวงการใครๆ ก็รู้ว่ามหาวิทยาลัยเอเป็นมหาวิทยาลัยชั้นนําในแวดวงการเงิน แต่เสิ่นม่านเป็นเพียงผู้หญิงที่มีชื่อเสียงและไม่เคยติดต่อกับการเงินมาก่อน การดึงทั้งสองสิ่งนี้มารวมกันก็เป็นเรื่องที่ไร้สาระมาก"กริ๊งกริ๊ง—"ในตอนบ่ายเสิ่นม่านได้รับโทรศัพท์จากลุงสองของตระกูลเสิ่น น้ำเสียงของลุงในโทรศัพท์นั้นจริงจัง "ม่านม่าน เรื่องที่คุณเข้ามหาวิทยาลัยเอเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องโกหก?""จริงสิคะ"เดิมทีเสิ่นม่านก็ไม่ได้คิดจะปิดบังอะไร ในวงการนี้ก็ไม่สามารถซ่อนความลับอะไรได้เลยลุงเสิ่นถอนหายใจแล้วพูดว่า "คุณใช้เงินไปเท่าไหร่ในการเข้ามหาวิทยาลัยเอหรือว่าป๋อซือเหยียนช่วยคุณ?""ฉันแค่โชคดีนิดหน่อย สอบเข้าได้ ซือเหยียนไม่ได้ช่วยฉันคะ""นั่นก็คือใช้เงินเหรอ?" ลุงสองเกลียดเหล็กที่ไม่สามารถกลายเป็นเหล็กในโทรศัพท์ได้ "คุณใช้มรดกที่พี่ชายทิ้งไว้เพื่อประโยชน์ได้อย่างไร? เงินเหล่านั้นก็เพื่อเป็นทุนสํารองสําหรับอนาคตของคุณ คุณทําให้ผมโมโหแ
เสิ่นม่านไม่ได้ระลึกถึงอุบัติเหตุรถยนต์ในหลายปีก่อนมานานแล้ว อุบัติเหตุที่ทำให้เธอต้องสูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่อายุยังน้อย ในตอนนั้นเธอยังเด็ก ต่อให้โตขึ้นมาแล้ว เธอก็ยังคิดว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุธรรมดา แต่ตอนนี้ฮั่วหยุนเหลียนนั่งอยู่ตรงหน้าเธอและบอกว่าเรื่องทั้งหมดนี้อาจจะไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นแผนการที่ไตร่ตรองมาอย่างดี!"พ่อแม่ของเซียวตั๋วตายในอุบัติเหตุรถยนต์ซึ่งเป็นเพียงภาพลวงตา ในตอนนั้นป้าเซียวที่ตั้งครรภ์อยู่รอดชีวิต เพื่อไม่ให้คนเหล่านั้นค้นพบ และเพื่อให้ป้าเซียวคลอดลูกได้อย่างสบายใจ คุณปู่เซียวได้ส่งป้าเซียวไปต่างประเทศ ไม่นานนัก เซียวตั๋วก็เกิดขึ้น"ตามข่าวลือ แม่ของเซียวตั๋วถูกกล่าวหาว่าเป็นภรรยาลับที่เซียวเป่ยเจิงเลี้ยงดูอยู่นอกบ้าน ซึ่งโกรธแค้นตระกูลเซียวมาโดยตลอด และปลูกฝังความคิดที่ต้องการแก้แค้นตระกูลเซียวให้แก่เซียวตั๋ว ซึ่งแท้จริงแล้วไม่ใช่คนบ้าแต่อย่างใด ครั้งหนึ่งบนเรือสำราญ เซียวตั๋วก็เคยยอมรับว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเพียงข่าวลือจากภายนอกแม่ของเซียวตั๋วไม่ใช่ภรรยาลับ แต่เป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของเซียวเป่ยเจิง เป็นคุณหญิงเซียวตัวจริง"คุณยังไม่ได้บอกฉันเลยว่า ใ
เบื้องหน้าคือวิลล่าที่ดูธรรมดา แต่ทำเลที่ตั้งของที่นี่ถือว่าดีที่สุด วิลล่าในย่านนี้มีราคาขั้นต่ำขั้นสูงกว่าล้านล้านบาท คนที่สามารถอาศัยอยู่แถวนี้ได้ต้องเป็นคนร่ำรวยหรือจะต้องรวยหรือมีเกียรติแต่ว่า ที่นี่ดูเหมือนไม่ใช่ที่ที่มีคนอาศัยอยู่เป็นประจำ"ไม่นึกเลยว่าคุณฮั่วจะมีบ้านที่งดงามแบบนี้ที่นี่""นี่ไม่ใช่ของผม"น้ำเสียงของฮั่วหยุนเหลียนเรียบเฉย เสิ่นม่านยังไม่ทันได้ตอบสนองอะไร ฮั่วหยุนเหลียนก็หยิบกุญแจออกมา เขาไอเบา ๆ สองครั้ง หน้าตาดูไม่ค่อยสู้ดีเท่าไร จากนั้นเขาก็เปิดประตูวิลล่าเสิ่นม่านก้าวขึ้นไปข้างหน้าแล้วพูดว่า: "ที่นี่ไม่ใช่บ้านของคุณ แล้วทำไมคุณถึงมีกุญแจล่ะ?""เพื่อนให้ผมมา"คนที่ฮั่วหยุนเหลียนเรียกว่าเพื่อนในเมืองไห่เฉิงนี้ไม่มีมากนัก เสิ่นม่านจึงนึกถึงเซียวตั๋วเป็นคนแรกฮั่วหยุนเหลียนเปิดประตูแล้วเสิ่นม่านก็เดินตามฮั่วหยุนเหลียนเข้าไป แม้วิลล่าจะดูเรียบง่ายจากด้านนอก แต่การตกแต่งภายในก็พิถีพิถันมาก แม้ในยุคนี้ก็ยังถือเป็นสิ่งที่ล้ำเลิศหลังจากฮั่วหยุนเหลียนเปิดไฟ เสิ่นม่านก็มองไปรอบ ๆ เหมือนที่นี่มีคนมาทำความสะอาดอยู่เสมอ ฮั่วหยุนเหลียนไม่ได้มาที่นี่เป็นครั้งแรก
"คุณเคยคิดเรื่องนี้อาจจะเหลือหลักฐานไหม? คุณยังสัญญากับฉันว่า จะไม่ทำเรื่องอันตรายอีกแล้ว"วันนี้เซียวตั๋วพาคนมาทั้งหมดเป็นพวกลุกฮือที่เคยติดตามเขาตลอด ซึ่งเสิ่นม่านก็ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ในชาติก่อน เสิ่นม่านรู้ว่า เซียวตั๋วมาเเมืองไห่เฉิง แท้จริงแล้วก็คือมีเป้าหมายอื่น เป้าหมายหลักของเขาคือป๋อซือเหยียน แม้ว่าตอนนี้เธอยังไม่รู้ว่าเซียวตั๋วมีจุดมุ่งหมายอะไรแต่สิ่งที่แน่นอนก็คือ เซียวตั๋วต้องการจะเป็นใหญ่ในเมืองไห่เฉิง และอุปสรรคคนแรกก็คือป๋อซือเหยียนแต่เธอไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องราวมากมายขนาดนี้ในชาตินี้ เส้นทางอนาคตได้ถูกปรับเปลี่ยนไป แต่เป้าหมายของเซียวตั๋วกลับไม่เปลี่ยนเลย และยังมีกลุ่มอันตรายเช่นนี้ซ่อนอยู่ด้วยหากมีสักคนที่ถูกจับได้ เซียวตั๋วอาจจะพังพินาศได้เสิ่นม่านไม่กล้าคิดถึงเรื่องในอนาคต เธอมองไปที่เซียวตั๋วตรงหน้า รอให้เซียวตั๋วอธิบายเซียวตั๋วนิ่งเงียบ เสิ่นม่านจึงถามตรงๆ "คุณมีเรื่องอื่นที่ต้องทำในเมืองไห่เฉิง ใช่ไหม?""...ใช่""ก่อนที่คุณมาเมืองนี้แต่อยู่ต่างประเทศก็ตั้งตัวเป็นใหญ่ได้แล้ว ทำไมถึงต้องมาเมืองไห่เฉิงด้วย หยุนเฟยหานไม่ใช่มาเมืองหลินเฉิงแล้วกำลังรุ่
เสิ่นม่านมองป๋อซือเหยียนที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงแล้วพูดเรียบๆ ว่า: "ไม่ล่ะ รอให้เขาหายดีแล้วฉันค่อยมาอีกทีก็แล้วกัน"เสิ่นม่านเดินออกจากห้องพักคนไข้โดยไม่ลังเลเลย ในตอนนั้นเอง ป๋อซือเหยียนที่นอนอยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นเลขาหลี่เห็นป๋อซือเหยียนลืมตาก็ตกตะลึง"คุณป๋อ? คุณ...""ช่วยพยุงผมลุกหน่อย"เสียงของป๋อซือเหยียนแหบแห้งเลขาหลี่รีบเข้าไปช่วยพยุงป๋อซือเหยียนให้ลุกขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า: "คุณป๋อครับ นี่คุณ... ใช้กลอุบายเรียกร้องความสนใจหรือครับ?"ป๋อซือเหยียนไม่พูดอะไรตอนนั้น เขาสังเกตเห็นความผิดปกติตั้งแต่แรกแล้ว ระบบรักษาความปลอดภัยส่งสัญญาณเตือนตั้งนานแล้ว เขารู้ว่าคนที่บุกเข้ามาในบ้านตระกูลป๋อในเวลานี้มีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้น และมีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้นที่มีความสามารถทำเช่นนี้ได้และเมื่อกลุ่มโจรบุกเข้ามา ด้วยรูปร่างของเขาสามารถหลบดาบนั้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่เขากลับไม่ทำเช่นนั้น แต่เลือกที่จะรับดาบนั้นเต็มๆเขาแค่อยากรู้ว่า เสิ่นม่านจะเสียใจหรือกังวลเพราะเขาหรือไม่ป๋อซือเหยียนแสดงสีหน้าอ่อนล้าด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ แล้วพูดว่า: "คุณหลี่ ในใจของเธอ คงยังมีผมอยู่บ้างมั้ง"
"กล่องปฐมพยาบาลมาแล้วค่ะ!"แม่บ้านวางกล่องปฐมพยาบาลลงตรงหน้าเสิ่นม่าน ขณะเดียวกัน เจียงฉินและฟู่ฉือโจวก็มาถึงพอดี เมื่อเห็นความยุ่งเหยิงเต็มพื้น เจียงฉินชะงักไป ทั้งสองคนต่างรู้ชัดว่า 'โจร' ที่ว่านั้นคือใครเจียงฉินขมวดคิ้วและพูดว่า: "นั่งรถฉันไปเถอะ ไม่รู้ว่ารถพยาบาลจะมาถึงเมื่อไหร่""ตกลง"เสิ่นม่านสั่งให้ยามช่วยกันยกป๋อซือเหยียนไปที่รถของเจียงฉินที่อยู่หน้าประตูในโรงพยาบาล แพทย์รีบทำการช่วยชีวิตป๋อซือเหยียนทันที เจียงฉินนั่งอยู่กับเสิ่นม่านบนเก้าอี้ในทางเดิน และพูดว่า: "ไม่ต้องกังวลนะ เมื่อกี้หมอบอกว่าไม่ใช่จุดอันตราย""แต่ถ้าเสียเลือดมากเกินไป ก็อาจเสียชีวิตได้"เสิ่นม่านนวดขมับและถามว่า: "แล้วฟู่ฉือโจวล่ะ?""เขา... เขามีธุระต้องกลับไปก่อน""ไปหาเซียวตั๋วใช่ไหม?"เสิ่นม่านและเจียงฉินต่างรู้ว่าโจรที่บุกเข้าบ้านตระกูลป๋อวันนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเซียวตั๋วครั้งนี้เซียวตั๋วทำอะไรลงไปอย่างบุ่มบ่ามเกินไป เห็นได้ชัดว่าเป็นการตัดสินใจกะทันหัน แม้ว่าการแทงครั้งนี้จะไม่ถึงกับเอาชีวิตป๋อซือเหยียน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าในระหว่างนั้นจะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นหรือไม่"ใครเป็นญาติผู้ป่ว
"ไม่มีเหตุผล ทำไมบ้านตระกูลป๋อจะถูกโจรบุกได้"เสิ่นม่านรู้ดีถึงระบบรักษาความปลอดภัยของบ้านตระกูลป๋อ นอกจากยามรักษาความปลอดภัย 20 คนแล้ว ยังมีแม่บ้านและบอดี้การ์ดอีกหลายคน ภายในบ้านตระกูลป๋อมีศาลบรรพชนของตระกูล ดังนั้นประตูหน้าและหลังจึงใช้ประตูเทคโนโลยีทั้งหมด คนทั่วไปยากที่จะเข้าไปในบ้านตระกูลป๋อได้ แล้วโจรที่ไหนจะมีฝีมือขนาดนี้ สามารถบุกเข้าประตูหลังของบ้านตระกูลป๋อได้อย่างกะทันหัน"ตำรวจคงจะมาถึงเร็วๆ นี้ พวกเราไม่ควรอยู่ที่นี่เพื่อสร้างความวุ่นวาย ม่านม่าน รีบไปกันเถอะ"เจียงฉินดึงแขนของเสิ่นม่านด้วยความกลัว แต่เสิ่นม่านขมวดคิ้วพูดว่า: “อย่าแจ้งตำรวจ ฉันจะเข้าไปข้างใน""คุณหนูเสิ่น คุณบ้าไปแล้วหรือ!"ฟู่ฉือโจวมองเสิ่นม่านที่อยู่ตรงหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ เสิ่นม่านมองประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ หากเธอเดาไม่ผิด โจรที่อยู่ในบ้านตระกูลป๋อตอนนี้ น่าจะเป็นคนที่เธอคิดถึงเสิ่นม่านวิ่งไปที่ประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ ขณะนี้บ้านตระกูลป๋ออยู่ในสภาพยับเยิน และในความมืด เสิ่นม่านก็ถูกจับแขนทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว: “หัวหน้า จับผู้หญิงได้คนหนึ่ง!"เสียงของโจรดึงดูดความสนใจของชายคนหนึ่งในความ
เสิ่นม่านวางสายโทรศัพท์มู่หยุนหานเดินเข้ามาถามว่า :“เกิดอะไรขึ้น?”“คุณและกู้ไป๋รู้จักคนในวงการบันเทิงบางคน ฉันมีธุระต้องไปก่อน”“แต่วันนี้มันเป็นงานสำคัญ คุณจะไปได้เหรอ?”เสิ่นม่านมองไปที่ป๋อซือเหยียนที่ยังคุยอยู่กับกู้ไป๋แล้วพูดว่า :“ฉันจะไปแบบเงียบๆ”พูดจบ เสิ่นม่านก็รีบดื่มไวน์จนหมดแล้วส่งแก้วเปล่าให้มู่หยุนหาน ก่อนจะยกกระโปรงแล้ววิ่งหนีไปในทันที เมื่อไม่มีใครสังเกตมู่หยุนหานพยายามเรียกเสิ่นม่าน แต่เสิ่นม่านวิ่งได้เร็วมาก จนในไม่ช้าเธอก็ออกมาจากประตูบ้านป๋อได้แล้วหลังจากนั้นสิบห้านาที รถสปอร์ตขับมาอย่างรวดเร็ว เสิ่นม่านมายืนที่หน้าบ้านป๋อ เจียงฉินก็ก้าวลงจากรถอย่างรวดเร็ว: “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงกลับมาคืนดีกันอย่างเฉียบพลัน?”“ใช่ค่ะ เสิ่นม่าน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า? หรือว่าป๋อซือเหยียนข่มขู่คุณ? อย่ากลัวนะ มีเซียวตั๋วอยู่ เขาไม่กล้าทำอะไรคุณหรอก ” ฟู่ฉือโจวพูดสนับสนุนจากข้างๆเสิ่นม่านพูดว่า: “มันไม่ใช่การข่มขู่ แต่เราทำข้อตกลงกัน”“ข้อตกลงอะไร?”“ฉันกับป๋อซือเหยียนได้เซ็นสัญญากันแล้ว เอกสารหย่าก็เซ็นเรียบร้อย เพียงแค่แกล้งทำเป็นคู่รักที่รักกับโลกภายนอกเพื่อช่วยฟื้นฟูภ
ประธานซ่งและซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบออกจากตระกูลป๋อ ขณะที่ป๋อซือเหยียนก็ลงมาจากชั้นสอง เลขาหลี่ก็เดินเข้ามาใกล้ป๋อซือเหยียนและพูดว่า: “ประธานป๋อ ไม่เห็นแม้แต่เงาของเมิ่งจงเซิง”ป๋อซือเหยียนมองไปรอบๆ เขาเคยคิดว่านี่จะเป็นโอกาสดีในการดูตัวตนที่แท้จริงของเมิ่งจงเซิง แต่ไม่คาดคิดว่าเมิ่งจงเซิงจะยังคงไม่ให้เกียรติเลย“แม้ว่าเมิ่งจงเซิงจะไม่มา แต่กู้ไป๋ก็มา”ทันทีที่เลขาหลี่กล่าวเสร็จ กู้ไป๋ก็เดินเข้ามาทางนี้: “ประธานป๋อ ยินดีที่ได้เจอกัน”“ยินดีที่ได้เจอกัน แต่ทำไมประธานเมิ่งไม่มา?”“ประธานเมิ่งไม่มา แต่การที่ผมมาที่นี่ก็เหมือนกัน”คำพูดของกู้ไป๋มีนัยยะ ซึ่งดึงความสนใจของป๋อซือเหยียนก่อนหน้านี้กู้ไป๋เป็นเพียงนักแสดงชั้นนำของบริษัท M กรุ๊ป ในสายตาของกลุ่มนักลงทุนใหญ่ๆ เขาเป็นเพียงแค่คนทำงานในบริษัท M แต่เขากลับพูดอย่างชัดเจนว่าตนอยู่ในระดับสูงสุดของบริษัท M กรุ๊ป“คุณกู้ หมายความว่าอะไรครับ?”กู้ไป๋ยิ้มเล็กน้อย สายตาของเขามีความลึกลับบางอย่างตลอดเวลาที่ผ่านมา ธุรกิจของบริษัท M กรุ๊ป คือเมิ่งจงเซิง ไม่เคยปรากฏตัวเลย มักจะปรากฏตัวแค่ในการเต้นรำที่สวมหน้ากากครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นเข
เธอเข้าข่ายไม่ชอบที่คนอื่นพูดถึงเรื่องที่เธอเคยเป็นมือที่สาม เลขาหลี่ก็พูดอย่างอ้อมๆ แต่ความหมายก็ชัดเจนในช่วงเวลานี้ ตระกูลป๋อไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงที่เพิ่งสูญเสียลูกไปได้ จึงต้องรักษาชื่อเสียงไว้ด้วยการอยู่คู่กับภรรยาเดิม สร้างภาพลักษณ์ว่าครอบครัวมีความรักกัน เพื่อให้เศรษฐกิจของตระกูลป๋อกลับมาฟื้นตัวเมื่อประธานซ่งได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็เอ่ยห้ามซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่กำลังจะพูด: “เหนี่ยนสือ อย่าทำตัวไม่รู้เรื่องนะ”“พ่อ…”“ผมเข้าใจความกังวลของประธานป๋อ และเข้าใจว่าท่านทำไปเพื่ออนาคตของตระกูลป๋อ ถ้าประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นหย่ากันแล้ว จะใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะแต่งงานกับลูกสาวของผม?”ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูดอะไร เลขาหลี่ก็ตามมาอธิบายว่า: “หกเดือนครับ สัญญาระหว่างประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นจะสิ้นสุดในหกเดือน ดังนั้นต้องให้คุณซ่งรออีกหกเดือน”“ ไม่ ตำแหน่งคุณหญิงป๋อควรเป็นของฉัน!”“เธอหุบปากซะ!”ประธานซ่งตัดบทพูดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนด้วยความโกรธเมื่อเห็นประธานซ่งโกรธ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก กลับถอยไปอยู่ข้างๆประธานซ่งลุกขึ้นพูดว่า: “ดี หกเดือนก็หกเดือน ผมหวังว่าประธานป๋อจะไม่ทำให้ผ