บทที่ 0022

ดวงตาคู่นั้นของฮั่วหยุนเซียวดูเหมือนจะมองทะลุเธอออก

เสิ่นม่านหยุดหายใจ คําถามใหญ่ข้อสุดท้าย เธอจงใจเขียนผิดจริง ๆ

แต่ก่อนที่จะเขียนคําถามนี้ผิดเธอได้คํานวณคําถามอื่น ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าคะแนนของเธอเกินเส้นผ่านของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา

อย่างไรในสายตาของคนนอกเธอไม่เคยได้รับการศึกษาทางการเงินใด ๆ หากเธอได้รับผลลัพธ์ที่น่าทึ่งในครั้งเดียว มันจะทําให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์อย่างแน่นอนและป๋อซือเหยียนก็จะสงสัยด้วยเหตุนี้

แต่ว่า ฮั่วหยุนเซียวรู้ได้อย่างไร?

"คุณแอบดูกระดาษข้อสอบของฉันเหรอ?"

เสิ่นม่านพูดอย่างจริงจังว่า "ห้ามมองไปรอบ ๆ ในห้องสอบและสอดแนมคําถามทดสอบของผู้อื่น คุณโกง!"

ฮั่วหยุนเซียวรู้สึกตลกมาก เขาก้มตัวลงและเข้าใกล้เสิ่นม่านมากขึ้น จากนั้นลดเสียงลง "ฉันส่งกระดาษเปล่า"

เสิ่นม่านก็ไม่กลัว เธอเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า "คุณส่งกระดาษเปล่าเหรอ? งั้นคุณคง... ทําโจทย์ข้อเดียวไม่เป็นใช่ไหม?"

ฮั่วหยุนเซียวขมวดคิ้ว

เสิ่นม่านกล่าวว่า "คุณตอบคําถามไม่ได้แม้แต่ข้อเดียว ทําไมถึงว่าฉันจงใจทําผิดคําถามใหญ่ข้อสุดท้าย?"

ฮั่วหยุนเซียวกําลังจะอ้าปากพูด แต่เสิ่นม่านก็ขัดจังหวะ "เพื่อน ฉันยอมรับว่า