All Chapters of ชีวิตหลังความตายของเซินมาน: Chapter 61 - Chapter 70

ถ้าไม่ยินดีที่จะออกมากับเธอขนาดนี้ ครั้งหน้าแค่ไม่ต้องออกมาก็พอนี่?เสิ่นม่านเก็บความในใจเอาไว้ ป๋อซือเหยียนเองก็ไม่ได้สนใจเธอเพียงแค่จู่ๆ ก็เร่งความเร็ว “กลับไปถึงบ้านแล้วช่วยโอนค่าใช้จ่ายทั้งหมดในวันนี้ให้ผมด้วย”เมื่อได้ยินดังนั้น เสิ่นม่านก็ไม่พอใจในทันที“คุณบอกให้ฉันออกมาแล้วยังจะให้ฉันจ่ายเองอีก?”“เป็นแค่การแสดง”“เป็นผู้ชายใช้เงินกับภรรยาของตัวเองหน่อยจะเป็นไรไป!”“คุณพูดเองว่าเป็นสามีภรรยาตามสัญญา”เสิ่นม่านหมดคำจะพูดตอนแรกเธอคิดจะเอาเปรียบป๋อซือเหยียนสักหน่อย แต่ตอนนี้สงสัยเธอคิดมากไปเองป๋อซือเหยียนนักธุรกิจคนนี้จะยอมปล่อยให้ตัวเองเสียเปรียบได้ยังไง?“ขี้งก!”เสิ่นม่านสูดหายใจเข้าลึกๆช่างเถอะ ไม่โกรธหรอก เพราะยังไงเธอก็ไม่อยากติดค้างเขาอยู่แล้ว คืนก็คืนวะ เธอไม่ขาดแคลนเงินสักหน่อยเมื่อกลับถึงตระกูลป๋อ ข้อความที่เสิ่นม่านออกข่าวถูกส่งมาติดๆ กัน ในนั้นยังมีภาพประกอบระหว่างเธอกับป๋อซือเหยียนกำลังเดินเที่ยวเล่นกันด้วย#คู่รักคุณป๋อจับมือหวานแหววเดินเที่ยวด้วยกัน##ท่านประธานเศรษฐีเอ็นดูภรรยา นิยายรักในชีวิตจริง#แฮชแท็กจำพวกนี้ออกมามากมายหนึ่งในนั้นมี #ท่าน

ผู้ชายในห้องเรียนต่างก็ชอบซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่หน้าตาดีกว่าอยู่แล้ว เมื่อเห็นเทพธิดาร้องไห้ต่างก็พูดแทนซูเฉี่ยนเฉี่ยนทำเช่นนี้ทำให้อาจารย์กลายเป็นคนก้าวร้าวไร้มนุษยธรรมไปเลยสีหน้าของอาจารย์ดูย่ำแย่กว่าเดิมซูเฉี่ยนเฉี่ยนเริ่มกระวนกระวายหลังจากใช้วิธีนี้แล้ว อาจารย์ไม่ได้ใจอ่อนเหมือนอย่างก่อน แต่กลับเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เรียนน่ะไม่ตั้งใจ แต่คบเพื่อนฝูงดีเชียวนะ ซูเฉี่ยนเฉี่ยน คุณเก่งมากนะ”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบส่ายหน้า “อาจารย์คะ หนู…”ทันใดนั้น เสียงออดเลิกเรียกดังขึ้น อาจารย์เก็บข้าวของแล้วเดินออกไปทันทีเมื่อเห็นว่าอาจารย์อารมณ์เสียเพราะซูเฉี่ยนเฉี่ยน หลิวจิงจิงที่อยู่ข้างๆ จึงเข้าไปจับแขนของซูเฉี่ยนเฉี่ยน แล้วกล่าวว่า “เธอไม่ต้องไปสนใจหรอก หล่อนก็แค่อิจฉาเธอเท่านั้นแหละ! ดูก็รู้ว่าเข้าสู่วัยทองแล้ว!”“ว่าแต่ เธอได้ข่าวหรือยัง? เช้าวันนี้มีรูปวาบหวิวของผู้หญิงติดอยู่บนบอร์ดประกาศด้วยแหละ แถมยังมีข้อความเขียนไว้ว่าเป็นผู้หญิงออกเดตเอย สาวกลางคืนเอย แล้วยังบอกว่าผู้หญิงคนนั้นเข้าประตูหลังด้วยนะ! พวกเธอเดาซิว่าผู้หญิงนั่นคือใคร?”หวังถิงทำหน้ามีลับลมคมในหลิวจิงจิงถามด้วยความ

ฮั่วหยุนเซียวกวาดมองหลิวจิงจิงแวบหนึ่ง โดยไม่ปิดบังความรังเกียจและความไม่พอใจในสายตาเลยแม้แต่น้อยซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่เห็นว่าสถานการณ์ไม่ปกติรีบลุกขึ้น แล้วยืนขวางหน้าหลิวจิงจิง กล่าวว่า “คุณชายฮั่ว ทุกอย่างเป็นเรื่องเข้าใจผิดทั้งหมด จิงจิงไม่ได้มีเจตนาทำแบบนั้น!”“เธอมีสิทธิ์พูดตั้งแต่เมื่อไหร่?”ฮั่วหยุนเซียวไม่ไว้หน้าซูเฉี่ยนเฉี่ยนเลยสักนิดสีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนขรึมลงเล็กน้อยความรักที่ฮั่วหยุนเซียวมีต่อเสิ่นม่านตกอยู่ในสายตาของฝูงชน ในสายตาของหลิวจิงจิงอดไม่ได้ที่จะอิจฉาริษยาขึ้นมา“แก แกใช้วิธีอะไรยั่วคุณชายฮั่ว ห๊ะ? คุณชายฮั่ว! คุณรู้ไหมว่าผู้หญิงคนนี้เป็นมือที่สามของคนอื่น! แถมยังแย่งแฟนชาวบ้านด้วย หล่อนมันผู้หญิงขายตัว!”หลิวจิงจิงพูดเสียงดังมาก ทำให้สายตาของฮั่วหยุนเซียวยิ่งเย็นชามากขึ้นหลิวจิงจิงถูกมองด้วยสายตาเช่นนั้นจนตัวหนาวสั่น ฮั่วหยุนเซียวเอ่ยเสียงเรียบนิ่งว่า “ผมไม่เคยตบผู้หญิงมาก่อน แต่ถ้าคุณพูดอีกคำล่ะก็ ผมไม่ปล่อยไว้แน่”เมื่อเห็นท่าทีหวาดกลัวของหลิวจิงจิง เสิ่นม่านจึงเอ่ยขึ้นอย่างใจเย็นว่า “ก่อนที่จะออกหน้าแทนคนอื่น ก็ช่วยเข้าใจสถานการณ์ที่แท้จริงด้วย ไม่ใ

“ขอโทษด้วยครับ คนนอกจำเป็นต้องแสดงบัตรยืนยันตัวตนก่อน แล้วต้องให้เจ้าของอนุญาตด้วยตนเองถึงจะเข้าไปได้ครับ”ยามรักษาความปลอดภัยไม่คล้อยตามหลิวจิงจิงกล่าว “ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่ามาหาเพื่อนก็ต้องยืนยันตัวตนด้วย ฉันบอกแล้วไงว่าคนเมื่อกี้คือเพื่อนของฉัน เราอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน!”“ขอโทษด้วยครับ รบกวนคุณช่วยติดต่อหาเจ้าของให้ติดต่อทางเรา ทางเราถึงจะปล่อยให้คุณเข้าไปได้ครับ”ยามรักษาความปลอดภัยกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์นักคนที่พักอาศัยอยู่ที่นี่ล้วนแต่เป็นเศรษฐีร่ำรวยและมีอำนาจทั้งนั้น แม้แต่ยามรักษาความปลอดภัยก็ตาดีกว่ายามทั่วไปด้วยหลิวจิงจิงโมโห แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ สุดท้ายจึงทำได้เพียงถอยทัพอย่างช่วยไม่ได้ระหว่างทางกลับ ในที่สุดหวังถิงก็พูดความสงสัยของตนออกมา “ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันแน่? ฉันได้ยินมาว่าคนที่จะพักที่หมู่บ้านนั้นได้ล้วนแต่เป็นคนไม่ธรรมดาทั้งนั้น หล่อน…เป็นคนขายตัวจริงเหรอ?”“หวังถิง เธอพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? ถ้าหล่อนไม่ใช่คนขายตัว แล้วจะเป็นคุณหนูเศรษฐีหรือไง? อย่ามาตลกหน่อยเลย คุณหนูเศรษฐีจะแย่งแฟนชาวบ้านเหรอ?”หลิวจิงจิงเหยียดหยามหวังถิงได้ยินหลิวจิ

เมื่อเห็นถึงสายตาเชิงสงสัยของหวังถิงแล้ว สีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนพลันแข็งทื่อไปชั่วขณะ แต่ทว่าไม่นานก็ถูกแทนที่ด้วยสีหน้าน่าสงสาร “ถิงถิง ฉันจะโกหกเธอได้ยังไง ทำไมจู่ๆ เธอถึงถามฉันแบบนี้ล่ะ”หวังถิงเห็นว่าดวงตาของซูเฉี่ยนเฉี่ยนแดงก่ำจึงพูดได้แค่ว่า “ฉันแค่ถามไปงั้นน่ะ อย่าคิดมาก”เมื่อเห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะร้องไห้แล้ว หวังถิงจึงจับมือซูเฉี่ยนเฉี่ยน แล้วพูดอย่างสนิทสนมว่า “เราสามคนเป็นเพื่อนสนิทกัน เธอห้ามโกหกพวกเราเด็ดขาดล่ะ”“แน่นอนอยู่แล้ว ฉันไม่มีทางโกหกพวกเธอแน่นอน”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพยักหน้าอย่างเรียบร้อย“ไปกันเถอะ เข้าเรียนกัน”หวังถิงจูงมือซูเฉี่ยนเฉี่ยนให้เข้าเรียน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนมองหวังถิงที่อยู่ข้างหน้า ในใจเต็มไปด้วยความกังวลใจอย่างไรก็ตาม ก่อนเรียนจบต้องห้ามให้หวังถิงกับหลิวจิงจิงรู้ว่าเธอโกหกเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของเธอได้จบเห่แน่นอนชั้นบนบริเวณหน้าห้องเรียนของซูเฉี่ยนเฉี่ยนล้อมรอบไปด้วยผู้คน หลิวจิงจิงเองก็ชะเง้อมองไปทั่วสารทิศ แต่เพราะตัวเล็กจึงไม่สามารถเบียดเข้าไปได้“เกิดอะไรขึ้น?”หวังถิงเข้าไปถามหลิวจิงจิงเม้าท์มอย “ได้ข่าวว่าคณะกรรมการตรวจ