บททั้งหมดของ ชีวิตหลังความตายของเซินมาน: บทที่ 71 - บทที่ 80

“ถ้างั้นเป็นฝีมือใคร?”เสิ่นม่านขมวดคิ้วมุ่นถ้าบอกจะจัดการอีกฝ่าย ก็ควรจัดการซูเฉี่ยนเฉี่ยน แต่คนเบื้องหลังกลับจงใจโยนความผิดให้กับหลิวจิงจิง แต่สุดท้ายก็เหมือนไม่ไดทำอะไร เพราะหลิวจิงจิงก็แค่โดนตักเตือน ส่วนซูเฉี่ยนเฉี่ยนกลับไม่โดนอะไรเลยขณะเดียวกัน เสิ่นม่านก็เหลือบมองเห็นฟู่ฉือโจวที่คาบหมั่นโถวรูปดอกไม้พร้อมถือถาดอาหารเดินผ่านไปเสิ่นม่านยื่นมือออกไปดึงชายเสื้อของฟู่ฉือโจวไว้ “หยุด!”ฟู่ฉือโจวหัวกลับไปถามด้วยน้ำเสียงไม่ชัดเจน “ทำไม!”“ฝีมือนายเหรอ?”“ฝีมือฉันอะไร?”ฟู่ฉือโจวมึนงง“คณะกรรมการตรวจสอบวินัย”เสิ่นม่านเข้าประเด็นทันทีฟู่ฉือโจวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ฝีมือเซียวตั๋วหรือเปล่า?”“เซียวตั๋วจะยุ่งเรื่องนี้งั้นเหรอ?”เสิ่นม่านนึกถึงเหตุการณ์ใต้ตึกหมู่บ้านที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนทั้งสามคนไปหาวันนั้นไม่แน่อาจจะเป็นฝีมือของเซียวตั๋วจริงๆ ก็ได้แต่ทว่าขณะนี้ความสงสัยทั้งหมดทั้งมวลของเสิ่นม่านกลับถูกอีกคำถามหนึ่งแทนที “นายจนถึงขนาดต้องมีกินข้าวที่นี่แล้วเหรอ?”โรงอาหารทั่วไปของมหาวิทยาลัยเอดูอย่างไรก็ไม่เหมือนสถานที่ที่ฟู่ฉือโจวจะมาได้“ประหยัดได้ก็ประหยัด”ฟู่ฉือโจวตอ

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกำลังจะอธิบาย ทว่าป๋อซือเหยียนกลับพูดขึ้น “คุณมีพรสวรรค์มากก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณจะละเลยการเรียนแบบนี้ได้”“ขอโทษค่ะ ฉัน…”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนแทบจะร้องไห้ออกมาแล้ว ทว่าครั้งนี้ป๋อซือเหยียนตั้งใจจะไม่ใจอ่อน“คุณน่าจะรู้กฎระเบียบของมหาวิทยาลัยเอดี ถ้าครั้งหน้าผลคะแนนของคุณยังตกเยอะขนาดนี้ แล้วยังต่ำกว่าท็อปสิบอีก คุณจะหลุดจากทุนการศึกษาทันที และคุณจะต้องรับผิดชอบค่าเทอมเองทั้งหมด”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรู้กฎนี้ดี แต่เธอไม่คิดว่าคำพูดนี้จะออกจากปากของป๋อซือเหยียนซูเฉี่ยนเฉี่ยนมองป๋อซือเหยียนอย่างอ้ำอึ้ง สติหลุดไปชั่วขณะป๋อซือเหยียนพูดชัดเจนมากจนไม่รู้จะชัดเจนอย่างไรแล้ว ถ้าหากผลคะแนนของเธอยังตกฮวบต่อไปอีก เช่นนั้นป๋อซือเหยียนจะไม่สนับสนุนเธออีก และจะไม่ช่วยให้เธอได้เรียนต่อที่มหาวิทยาลัยเออีกต่อไป ค่าใช้จ่ายทุกอย่าง เธอต้องเป็นคนรับผิดชอบเอง“ประธานป๋อ ฉันสำนึกผิดแล้วค่ะ ต่อไปจะไม่มีอีก”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบยอมจำนนค่าใช้จ่ายทุกอย่างที่เธอใช้สอยในมหาวิทยาลัยเอล้วนคิดบัญชีกับป๋อซือเหยียนทั้งนั้น แถมป๋อซือเหยียนยังให้ค่าขนมเธออีกเดือนละห้าหมื่นบาทด้วย! เพื่อที่เธอจะได้ตั้งใ

พบว่ามีทุเรียนลูกใหญ่ที่ถูกแกะเป็นรอยแล้ววางเรียงกันในกล่องทั้งหมดหกลูก หลังจากเปิดกล่องก็ได้กลิ่นหอมเจือเหม็นลอยฟุ้งออกมาทันที“แม่เจ้า ใครมันว่างส่งทุเรียนมาให้เธอลังหนึ่งเนี่ย?”เจียงฉินรีบหยิบทุเรียนออกมาลูกหนึ่ง แล้วสูดดมกลิ่นใกล้ๆ จากนั้นก็เอ่ยชื่นชมว่า “ทุเรียนนี้กลิ่นดีจริงๆ!”หลังจากนั้น เจียงฉินก็มองไปยังพนักงานขนส่งพัสดุ แล้วถามว่า “ใครส่งมาเหรอ?”พนักงานส่งของตอบ “คุณผู้ชายคนหนึ่งส่งมาครับ”“คุณผู้ชาย?”เจียงฉินหันกลับไปถามเสิ่นม่าน “ทำไม? มีหนุ่มอื่นตามจีบอีกเหรอ?”เสิ่นม่านส่ายหน้าเธอไม่รู้จริงๆ ว่าใครเป็นคนส่งทุเรียนนี้มาชาติก่อน ผู้ชายที่ยุ่งเกี่ยวกับเธอมีไม่มากนัก ตั้งแต่ที่แต่งงานกับป๋อซือเหยียน ก็ยิ่งไม่ติดต่อกับเพศตรงข้ามอีกเลยยิ่งไปกว่านั้น ใครอยู่ดีไม่ว่าดีส่งทุเรียนมาให้เยอะขนาดนี้กัน?“จึๆ ส่งทุเรียนมาให้สาว ไม่รู้ผู้ชายนั่นคิดอะไรอยู่ โง่หรือโง่เนี่ย!”เจียงฉินกล่าว “น้องชายฉันดีที่สุดละ น้องฉันไม่มีทางทำเรื่องโง่ๆ แบบนี้แน่!”ไม่ทันรอให้เสิ่นม่านปริปาก ก็มีเสียงเรียกเขาจากเซียวตั๋วทันที“ฮัลโหล?”“ได้รับของหรือยัง?”เสียงเซียวตั๋วฟังดูนิ่งขร

พลบค่ำ งานขายโครงการอสังหาริมทรัพย์ใหม่ของเจียงฉินจัดขึ้นที่โรงแรมลี่เจียง เจียงฉินถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเซียวแล้ว ดังนั้นงานขายโครงการอสังหาริมทรัพย์ใหม่ครั้งนี้จึงดึงดูดผู้คนมาไม่น้อย เสิ่นม่านได้รับคำเชิญมาด้วย วันนี้เธอสวมชุดเดรสยาวสีฟ้าน้ำทะเลดึงดูดสายตาผู้อื่นเป็นพิเศษ เพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้น ก็กลายเป็นจุดสนใจของทั้งงานแล้ว“ม่านม่าน!”เจียงฉินใส่ส้นสูงวิ่งเข้ามาหาเสิ่นม่านจากที่ไกล พร้อมสวมกอดแน่นๆ อย่างเล่นใหญ่อลังการงานสร้าง ส่วนฟู่ฉือโจวที่ช่วยเจียงฉินถือชายกระโปรงอยู่ข้างหลังนั้นตามฝีเท้าของเจียงฉินไม่ทัน“นี่เจ๊ ช้าหน่อยสิ! เจ๊ใส่ส้นสูงนะนั่น!”เจียงฉินไม่สนใจ กล่าวว่า “งานเปิดตัวโครงการอสังหาริมทรัพย์ครั้งนี้ อย่างน้อยๆ ฉันก็จะทำกำไรได้หลายหมื่นล้านเชียวนะ ขอดีใจล่วงหน้าหน่อยไม่ได้หรือไง?”“จ้าๆๆ”สำหรับเจียงฉินแล้ว ฟู่ฉือโจวไม่เคยพูดคำว่าไม่เลยเสิ่นม่านกวาดมองรอบๆ แต่ไม่เห็นเงาของเซียวตั๋วบางทีหลังจากที่เซียวตั๋วเห็นข้อความนั้น เขาอาจจะล้มเลิกความตั้งใจไปแล้วมั้งล้มเลิกแล้วก็ดีขณะเดียวกัน หางตาของเสิ่นม่านเหลือบมองเห็นเงาคนที่คุ้นเคยคนหนึ่ง เป็นซูเฉี่ยน

“ป๋อซือเหยียนมีฉันเป็นตัวแทนแค่คนเดียวก็พอแล้ว คนอื่นไม่ต้องมาก็ได้” เสิ่นม่านที่เงียบอยู่นานพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ประทานเจียงจะไล่หล่อนออกไป หากเกิดเรื่องฉันจะรับผิดชอบเอง ผู้จัดการเจิ้งไม่ต้องคิดมากขนาดนั้นหรอก”ผู้จัดการเจิ้งหัวเราะเยาะ “คุณเนี่ยนะ? คุณคิดว่าคุณเป็นใครถึงจะมาเป็นตัวแทนประทานป๋อได้?”เสิ่นม่านเลิกคิ้ว แม้แต่เจียงฉินเองก็หัวเราะกับคำพูดนี้ด้วย “เป็นใครงั้นเหรอ? คำถามโง่ๆ แบบนี้ก็ถามออกมาได้เนอะ? นี่คุณทำงานให้ป๋อซื่อกรุปจริงหรือเปล่าเนี่ย? แม้แต่ภรรยาประธานป๋อของพวกคุณ ก็ไม่รู้จักเหรอ?”พอได้ยินเจียงฉินพูดดังนั้น สีหน้าของผู้จัดการเจิ้งก็เปลี่ยนไป พูดอะไรไม่ออกราวกับมีก้างปลาติดคออย่างไรอย่างนั้น“อ้อ จริงสิ คุณซูไม่เคยบอกคุณหรอกเหรอว่าคนนี้คือเสิ่นม่านภรรยาของประธานป๋อ และเป็นคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลเสิ่น ดูจากการกระทำของคุณเมื่อกี้นี้ ฉันคิดว่าคิดตั้งใจบาดหมางกับคุณหญิงป๋อแล้วไปปกป้องหล่อนซะอีก”เจียงฉินไม่ชอบพูดอ้อมค้อม เป็นคนพูดจาตรงไปตรงมาตลอดสีหน้าของผู้จัดการเจิ้งราวกับเป็นจานผสมสี เพียงเวลาครู่เดียวสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปไม่รู้กี่รอบแล้วเสิ่นม่านพูดอย่า