บทที่ 79

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูเหมือนเป็นผู้ถูกกระทำที่กำลังกล่าวหาคนที่รังแกเธออยู่

หากใช้วิธีนี้ในรั้วมหาวิทยาลัย บางที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนอาจได้รับความเห็นใจจากคนอื่นๆ แต่ที่นี่ไม่ใช่มหาวิทยาลัย คนที่จะมาอยู่ที่นี่ได้ล้วนแต่เป็นพวกเจ้าเล่ห์ในวงการทั้งนั้น ประสบการณ์แต่ละคนรวมกันคงนับพันปีได้แล้วมั้ง

มารยาธรรมดาทั่วไปของซูเฉี่ยนเฉี่ยนนี้ไม่ได้ผลหรอก ฝูงชนเพียงแค่มองว่าเป็นเรื่องสนุกขำขันเท่านั้น

มีเพียงซูเฉี่ยนเฉี่ยนเท่านั้นที่คิดว่าคนพวกนั้นจะเชื่อคำพูดของเธออย่างง่ายดาย

“หน้าไม่อายจริงๆ”

เจียงฉินหัวเราะแห้ง เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยที่เห็นผู้หญิงหน้าไม่อายขนาดนี้

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนถูกเจียงฉินว่าจนน้ำตาไหลพรากพลางกล่าวว่า “คุณหนูเจียง ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบฉัน แต่ฉันไม่ใช่คนอย่างที่คุณคิดจริงๆ วันนั้นฉันจำคนผิด คิดว่าเป็นคุณ ตอนนี้ฉันรู้สึกผิดมาก ขอคุณหนูเจียงยกโทษให้ฉันด้วย ฉันขอแค่คุณยกโทษให้ฉันก็พอ”

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนแลดูน่าสงสารมาก

ผู้จัดการเจิ้งที่คอยประจบซูเฉี่ยนเฉี่ยนตลอดก็ทำหน้าทำตาพูดกับเจียงฉินว่า “ประธานเจียงครับ คุณซูเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยที่ประธานป๋อให้ความสำคัญมาก อุปนิสัยนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึง