นี่คงเป็นเรื่องตลกที่สุดที่ฟู่ฉือโจวได้ยินมาในปีนี้แล้วมั้งงานเลี้ยงดำเนินการมาถึงช่วงหลัง ประตูใหญ่ของลี่เจียงถูกเปิดออก บอดี้การ์ดชุดดำพุ่งเข้ามา แม้แต่ยามรักษาความปลอดภัยยังห้ามไม่ไหว ป๋อซือเหยียนเดินเข้ามาในชุดสูทเป็นทางการ สายตาเฉียดคมราวกับมีด ฝูงชนต่างก็หยุดหายใจกันไปชั่วขณะ คาดไม่ถึงว่าป๋อซือเหยียนจะมาจริงๆป๋อซือเหยียนกวาดตามองรอบๆ ทีหนึ่ง สุดท้ายก็มองไปที่เสิ่นม่านและเจียงฉิน“เก็บงาน”ป๋อซือเหยียนหรี่ตาลงอย่างเป็นอันตราย คนรอบๆ ต่างถูกเชิญออกจากโรงแรมลี่เจียง“ป๋อซือเหยียน หมายความว่ายังไง?”เจียงฉินกำลังจะเดินเข้าไป แต่ถูกฟู่ฉือโจวห้ามเอาไว้เรื่องของผู้หญิงให้ผู้หญิงจัดการ ส่วนเรื่องของผู้ชาย ก็ต้องให้ผู้ชายของพวกเขาจัดการเองฟู่ฉือโจวเดินมาข้างหน้าเจียงฉิน แล้วกล่าวว่า “ป๋อซือเหยียน วันนี้เป็นงานของตระกูลเจียง คุณคงไม่ได้ไร้มารยาทหรอกมั้ง?”ป๋อซือเหยียนไม่สนใจคำพูดของฟู่ฉือโจว แต่เปลี่ยนเป็นมองที่เจียงฉิน “คุณไล่เฉี่ยนเฉี่ยนออกไปเหรอ?”“ใช่ ฉันไล่ออกไปเอง คุณจะทำไม? จะแก้แค้นแทนเมียน้อยคุณเหรอ?”น้ำเสียงของเจียงฉินเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม ทำให้ป๋อซือเหยีย
ขณะที่ทั้งสองกำลังหยุดชะงักอยู่ เลขาหลี่ก็เดินเข้ามาแล้วกระซิบข้างหูป๋อซือเหยียนเบาๆสีหน้าของป๋อซือเหยียนดูไม่ดีกว่าเดิม “ไป!”“ครับ ประธานป๋อ”เลขาหลี่เดินตามหลังป๋อซือเหยียน ขณะที่หันกลับไปมองเสิ่นม่าน ในสายตากลับซ่อนไปด้วยความรู้สึกหมดหนทางและความกังวลใจเสิ่นม่านขมวดคิ้ว กล่าว “เซียวตั๋ว เรื่องนี้คุณอย่ามายุ่งดีกว่า”เธอรู้ดีว่าต้องเกิดบางอย่างขึ้นกับซูเฉี่ยนเฉี่ยนแน่นอน ไม่อย่างนั้นป๋อซือเหยียนคงไม่รีบร้อนออกไปขนาดนี้และหากเกิดอะไรขึ้นกับซูเฉี่ยนเฉี่ยนจริง ป๋อซือเหยียนจะหักหน้าเธอจริงๆ แน่นอนเธอไม่อยากทำให้เรื่องนี้ไปเกี่ยวโยงกับเซียวตั๋วเพราะอย่างไร เซียวตั๋วก็ไม่รู้อะไรกับเรื่องนี้เลยเซียวตั๋วกล่าว “เขาไม่กล้าทำอะไรคุณหรอก”“จริง! เขามีสิทธิ์อะไร? เพื่อเมียน้อยคนหนึ่ง ถึงกับต้องมาอาละวาดในงานแบบนี้ เขาคิดว่าเขาจะควบคุมเมืองไห่เฉิงได้จริงๆ หรือไง?”เจียงฉินโกรธจัดเสิ่นม่านกล่าว “งานเปิดตัวดีๆ แบบนี้กลับเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ขอโทษด้วยจริงๆ นะพี่เจียง”“ไม่ใช่ความผิดเธอ เพราะไอ้ป๋อซือเหยียนนั่นทั้งนั้นเลย!”เจียงฉินกล่าว “ครั้งนี้ยังมีเรื่องขนาดนี้ ฉันว่านะพวกเธอ
“พวกคุณ?”ป๋อซือเหยียนหัวเราะแห้งราวกับได้ยินเรื่องตลก “ที่แท้คุณกับเซียวตั๋วพวกเขา ก็แทนกันว่า ‘พวกเรา’ แล้วสินะ”เสิ่นม่านขมวดคิ้วป๋อซือเหยียนเดินเข้าไปใกล้เสิ่นม่านทีละก้าวๆ ความรู้สึกกดดันพลันพุ่งออกมากะทันหัน “ที่โรงแรมเมื่อคราวก่อน คุณก็อยู่กับเซียวตั๋วและฟู่ฉือโจวใช่ไหม? เจียงฉินเพียงแค่มาช่วยแก้ต่างให้คุณเท่านั้นใช่ไหม? คุณกับเซียวตั๋วเป็นอะไรกันแน่? พวกคุณไปถึงไหนกันแล้ว?”ป๋อซือเหยียนจับข้อมือของเสิ่นม่านแน่น เสิ่นม่านเห็นดวงตาที่แดงก่ำของป๋อซือเหยียนจึงสะบัดมือของป๋อซือเหยียนออกโดยสัญชาตญาณ “ป๋อซือเหยียน! พอได้แล้ว! ฉันไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่!”เมื่อเห็นมือที่ถูกสะบัดออก ป๋อซือเหยียนจึงเอ่ยอย่างเย็นชาว่า “เสิ่นม่าน คุณไปภาวนาให้หน้าของเฉี่ยนเฉี่ยนสามารถรักษาให้หายดีกว่า ไม่อย่างนั้นอย่ามาโทษว่าผมทำอะไรกับตระกูลเสิ่นแล้วกัน”สิ้นเสียง ก็มีเสียงกรีดร้องของซูเฉี่ยนเฉี่ยนดังมาจากข้างในห้องป๋อซือเหยียนผลักประตูเข้าไปทันควัน พบว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนกำลังโยนแก้วน้ำบนโต๊ะอยู่ ตอนที่เสิ่นม่านเข้าไป ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็จับแขนของป๋อซือเหยียนไว้แน่น แล้วกอดป๋อซือเหยียนเอาไว้ “หน
ป๋อซือเหยียนรู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “อยากไป ก็ให้เธอไป!”เมื่อได้ยินคำพูดของป๋อซือเหยียนแล้ว ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็หยุดสะอื้น แล้วเงยหน้ามองป๋อซือเหยียนอย่างน่าสงสาร “ถ้างั้น ฉันสามารถไปรักษาตัวที่บ้านป๋อได้จริงๆ เหรอคะ?”ป๋อซือเหยียนลูบศีรษะของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเบาๆ ตอบว่า “เดี๋ยวผมจะให้เสี่ยวหลี่ไปย้ายของที่หอพักคุณ ช่วงที่คุณรักษาตัวอยู่หอไม่ค่อยสะดวกนัก อยู่ที่บ้านนั่นแหละ”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนฟุดฟิดจมูก แล้วพิงศีรษะอยู่ในอ้อมกอดของป๋อซือเหยียนพลางเอ่ยเสียงเบาว่า “ขอบคุณค่ะประธานป๋อ…”เลขาหลี่ที่อยู่ข้างๆ เห็นดังนั้น ก็อดไม่ได้ขมวดคิ้วขึ้นมาเหมือนดั่งคำพูดที่ว่า คนยืนดูรู้ คนอื่นๆ เพียงแค่มองแวบเดียวก็ดูออกแล้วว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนเสแสร้ง แต่ป๋อซือเหยียนกลับมองไม่ออกคืนนั้น เสิ่นม่านก็เรียกบริษัทขนส่งให้มาช่วยขนย้ายของของตัวเองออกจากบ้านป๋อทันทีรอจนถึงพลบค่ำ ป๋อซือเหยียนก็พยุงซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่ได้รับบาดเจ็บกลับมาถึงบ้านป๋อ สิ่งของต่างๆ ในบ้านหายไปเยอะมาก แถมยังดูเงียบเหงาอีกด้วยป๋อซือเหยียนที่เห็นฉากนี้ ในใจพลันรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาซูเฉี่ยนเฉี่ยนถาม “ประธานป๋อคะ ฉันนอนห้องไหนเหรอคะ?”“ข้าง
เจียงฉินฟังจบก็ปรบมือรัวๆ“เริ่ด ปัง!”ใบหน้าของเสิ่นม่านเผยรอยยิ้มจางๆ ออกมาความจริงเธอไม่ได้ตั้งใจจะจัดการซูเฉี่ยนเฉี่ยนโดยตรงแบบนี้ แต่เพราะซูเฉี่ยนเฉี่ยนเริ่มก่อนเอง ฉะนั้นเธอก็ไม่อาจทนดูต่อไปได้อีกตอนเที่ยง ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเดินลงจากชั้นสองอย่างช้าๆ เพราะขาของเธอไม่สะดวก ตอนลงบันไดจึงลำบากมาก แต่ทว่าเมื่อเห็นแม่บ้านหลิวที่ทำงานอยู่ในห้องรับแขกแล้ว ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เกิดความรู้สึกเหนือกว่าขึ้นมา“ป้า ฉันหิวแล้ว ไปทำกับข้าวเถอะ”น้ำเสียงของซูเฉี่ยนเฉี่ยนฟังดูไม่เกรงใจเลยสักนิด ไม่อ่อนโยนเหมือนตอนอยู่ในอ้อมกอดของป๋อซือเหยียนเมื่อคืนเลยสักนิดหลังจากที่แม่บ้านหลิวเห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนแล้ว ก็อารมณ์เสียจนแสดงออกทางสีหน้าขึ้นมา แต่ติดอยู่ที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเป็นคนของป๋อซือเหยียน แม่บ้านหลิวจึงทำได้เพียงพูดว่า “ตอนเที่ยงจะเริ่มทานอาหารกัยตอนเที่ยงตรง นี่เป็นกฎที่คุณหญิงตั้งไว้ค่ะ”เมื่อเอ่ยถึงเสิ่นม่าน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็รู้สึกเหมือนถูกแทงเข้าที่หัวใจ“นี่ป้าทำงานยังไงกัน? ฉันบอกว่าฉันหิวไง ไม่ได้ยินเหรอ?”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเพราะเสียโฉม นิสัยของเธอก็เลยก้าวร้าวมากแม่บ
“ไม่เกี่ยวกับผีน่ะสิ! เด็กดีอย่างม่านม่านยังถูกผู้หญิงคนนี้ทำจนต้องหนีออกจากบ้าน นี่แกยังมีความเป็นสามีอยู่ไหม!”“ย่าครับ เสิ่นม่านเป็นคนทำให้เฉี่ยนเฉี่ยนเกิดอุบัติเหตุ! เธอ…”“พอกันที!” คุณนายป๋อแค่นเสียงเย็นชา “เพื่อนังผู้หญิงแบบนี้ แกถึงกับโยนความผิดให้กับเมียตัวเอง แกยังเป็นลูกผู้ชายอยู่ไหม?”ป๋อซือเหยียนไม่เคยไม่เชื่อฟังคุณนายป๋อเลย ครั้งนี้ก็ไม่กล้าพูดจาตอบโต้ใดๆ ด้วยคุณนายป๋อกวาดมองซูเฉี่ยนเฉี่ยนแวบหนึ่ง “ส่วนผู้หญิงคนนี้ ตระกูลป๋อส่งเสียให้เธอเรียน เธอไม่ตั้งใจไม่พอ แถมยังหวังสูงอยากเป็นคุณหญิงตระกูลป๋ออีก อย่าคิดว่าฉันอ่านใจเธอไม่ออกนะ! ฉันขอเตือนเลยว่าอย่าแม้แต่จะคิด! ขอแค่ฉันยังอยู่หนึ่งวัน เธอก็ไม่มีวันได้ก้าวเข้ามาในประตูบ้านป๋อแน่นอน”ป๋อซือเหยียนอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “ย่าครับ เฉี่ยนเฉี่ยนไม่ใช่คนแบบนั้น”“ไม่ใช่คนแบบนั้น?”คุณนายป๋อหยิบภาพออกมาจากกระเป๋า ให้โยนบนโต๊ะ“แกดูซะ นี่แหละนักศึกษาที่แกส่งเสีย!”ในรูปภาพเป็นภาพที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนแต่งหน้าจัด สวมเสื้อผ้าตัวบางเต้นอยู่ในไนต์คลับ และยังมีรูปที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนดื่มเหล้ากับผู้ชายแปลกหน้าดูสนิทสนมอีกมากมายด้วยป๋
“โทรหาเสิ่นม่านบอกให้เธอกลับบ้าน”“ครับ?”เลขาหลี่มึนงงในขณะเดียวกัน เสิ่นม่านกำลังสนุกสนานกับเจียงฉินสองคนอยู่ในห้องวีไอพีของไนต์คลับยากมากกว่าที่เสิ่นม่านจะได้เมาหัวทิ่มแบบนี้ เพราะตั้งแต่ที่ฟื้นคืนชีพมา เธอมีเรื่องต้องพะวงมากมายหลายเรื่องเหลือเกิน ตอนนี้ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ทำให้เธอลืมเรื่องทุกข์ใจเหล่านั้นไปทันทีเสียงโทรศัพท์ของเสิ่นม่านดังขึ้น เธอรับสาย เลขาหลี่ที่อยู่ปลายสายก็พูดขึ้นอย่างลังเลใจ “คุณหญิงครับ ประธานป๋อบอกให้คุณกลับบ้านครับ”“หา? อะไรนะ? เขาบอกให้กลับก็ต้องกลับเหรอ? เขาใหญ่มาจากไหน!”เสิ่นม่านพูดด้วยน้ำเสียงมึนเมา เลขาหลี่ได้ยินถึงความผิดปกติ “คุณหญิง ตอนนี้อยู่ที่ไหนครับ?”“ที่ที่ไม่มีป๋อซือเหยียน!”กล่าวจบ เสิ่นม่านก็วางสายทันทีเจียงฉินกอดเสิ่นม่านไว้ แล้วพูดเสียงเจือหัวเราะ “เราสองคนมันน่าเบื่อเกินไป! เดี๋ยวเจ๊พาเล่นของตื่นเต้นกว่านี้!”“ตื่นเต้น?”เจียงฉินกดกริ่งเรียกพนักงานไม่นานผู้จัดการร้านก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าแป้นแล้น “คุณหนูเจียงมีอะไรให้ช่วยครับ?”“เอานายแบบที่หล่อที่สุดของที่นี่มาให้หมด!”“ครับ รอสักครู่นะครับ!”ไม่นาน หนุ่มหล่อกระ
ถึงแม้ปากจะพูดแบบนั้น แต่การกระทำของฟู่ฉือโจวกลับยิ่งอยู่ยิ่งเร็วขึ้น ทั้งสองรีบขับรถออกจากคอนโด ไม่นานก็ไปถึงหน้าประตูไนต์คลับเถ้าแก่ไนต์คลับรออยู่หน้าประตูตั้งนานแล้ว เมื่อเห็นฟู่ฉือโจวและเซียวตั๋วลงจากรถ ก็รีบก้มหน้าโน้มตัวเดินเข้าไปหา “คุณชายฟู่ คุณชายเซียว ผมคอยจับดูให้ตลอดเลยครับ ยังไม่หนีไปไหน!”ฟู่ฉือโจวหยุดฝีเท้า แล้วถามว่า “หมายความว่าพวกเธออยู่กับนายแบบพวกนั้นตลอดไม่ออกมางั้นเหรอ?”เถ้าแก่ไนต์คลับยิ้มกลบเกลื่อนคนที่เข้าใจย่อมเข้าใจอยู่แล้ว!“แม่งเอ้ย!”ฟู่ฉือโจวสบถไปคำหนึ่ง จากนั้นก็เดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว แล้วเดินไปด้วยถามไปด้วยว่า “ห้องไหน?”“ห้องนี้ครับ!”เถ้าแก่ไนต์คลับกำลังจะเปิดประตูให้ฟู่ฉือโจว แต่ฟู่ฉือโจวก็ใช้เท้าเตะไปก่อนแล้วพบว่าในห้องผู้ชายกลุ่มหนึ่งกำลังนั่งดื่มเหล้าล้อมรอบเสิ่นม่านกับเจียงฉินอยู่ ผู้หญิงทั้งสองคนเพลิดเพลินแสนสุขอยู่ท่ามกลางน้องๆ ผู้ชาย“เอ๋? นี่มันฟู่ฉือโจวกับน้องชายฉันไม่ใช่เหรอ?”เจียงฉินถามขึ้นเสิ่นม่านหันกลับไปเห็นคนสองคนที่ยืนอยู่นอกประตูเช่นกันผู้ชายทั้งสองกำลังมองดูฉากในห้องด้วยสีหน้าบึ้งตึง“พี่ครับ สองคนนี้เป็นคนท