บทที่ 85

เจียงฉินฟังจบก็ปรบมือรัวๆ

“เริ่ด ปัง!”

ใบหน้าของเสิ่นม่านเผยรอยยิ้มจางๆ ออกมา

ความจริงเธอไม่ได้ตั้งใจจะจัดการซูเฉี่ยนเฉี่ยนโดยตรงแบบนี้ แต่เพราะซูเฉี่ยนเฉี่ยนเริ่มก่อนเอง ฉะนั้นเธอก็ไม่อาจทนดูต่อไปได้อีก

ตอนเที่ยง ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเดินลงจากชั้นสองอย่างช้าๆ เพราะขาของเธอไม่สะดวก ตอนลงบันไดจึงลำบากมาก แต่ทว่าเมื่อเห็นแม่บ้านหลิวที่ทำงานอยู่ในห้องรับแขกแล้ว ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เกิดความรู้สึกเหนือกว่าขึ้นมา

“ป้า ฉันหิวแล้ว ไปทำกับข้าวเถอะ”

น้ำเสียงของซูเฉี่ยนเฉี่ยนฟังดูไม่เกรงใจเลยสักนิด ไม่อ่อนโยนเหมือนตอนอยู่ในอ้อมกอดของป๋อซือเหยียนเมื่อคืนเลยสักนิด

หลังจากที่แม่บ้านหลิวเห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนแล้ว ก็อารมณ์เสียจนแสดงออกทางสีหน้าขึ้นมา แต่ติดอยู่ที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเป็นคนของป๋อซือเหยียน แม่บ้านหลิวจึงทำได้เพียงพูดว่า “ตอนเที่ยงจะเริ่มทานอาหารกัยตอนเที่ยงตรง นี่เป็นกฎที่คุณหญิงตั้งไว้ค่ะ”

เมื่อเอ่ยถึงเสิ่นม่าน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็รู้สึกเหมือนถูกแทงเข้าที่หัวใจ

“นี่ป้าทำงานยังไงกัน? ฉันบอกว่าฉันหิวไง ไม่ได้ยินเหรอ?”

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

เพราะเสียโฉม นิสัยของเธอก็เลยก้าวร้าวมาก

แม่บ