บทที่ 77

เจียงฉินเสียงดังมาก ฟู่ฉือโจวเกาศีรษะยุ่งเหยิงเป็นรังนกแล้วเปิดประตูถาม “ใครมันมาตะโกนโหวกเหวกแต่เช้าเนี่ย! ยังจะให้คนอื่นเขานอนไหม!”

ฟู่ฉือโจวเปิดประตู หลังจากเห็นเจียงฉินแล้ว ฟู่ฉือโจวก็มึนงง เขาคิดว่าตนตาฝาดจึงปิดประตู แล้วเปิดประตูอีกครั้ง เมื่อมั่นใจแล้วว่าเป็นเจียงฉิน ฟู่ฉือโจวถึงได้พูดติดอ่าง “คุณ…คุณมาได้ไง?”

เจียงฉินหยิกหูฟู่ฉือโจว แล้วกล่าวว่า “สอนน้องชายฉันจีบสาวแบบนี้ใช่ไหม? ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ ถ้าน้องสะใภ้ฉันหลุดมือไปล่ะก็ นายรอกินหมัดเทวดาฉันได้เลย!”

“ฟู่ฉือโจว นายควรจะอธิบายให้ฉันฟังในสถานการณ์แบบนี้หน่อยไหม?”

เสิ่นม่านกอดอกพิงกำแพงมองฟู่ฉือโจว

ฟู่ฉือโจวมองเจียงฉินแวบหนึ่งสลับมองเสิ่นม่าน จากนั้นพลันกลืนน้ำลายลงไป

ตื่นมาแต่เช้า บรรพบุรุษสองคนนี้คิดจะฆ่าเขาหรือไงกัน?

ฟู่ฉือโจวพาเสิ่นม่านและเจียงฉินเข้าไปในบ้านทันทีโดยไม่รอช้า เมื่อเห็นเฟอร์นิเจอร์ภายในบ้านของฟู่ฉือโจว ก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นบ้านใหม่ น่าจะเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ได้ไม่นาน

“ทั้งสองเชิญนั่งครับ”

ฟู่ฉือโจวพยักหน้าโน้มตัวเชิญทั้งสองให้นั่งบนโซฟา เป็นถึงท่านประธานแห่งฟู่ซื่อกรุป แต่อยู่ต่อหน้าผู้หญิงทั้งสองคน