Share

บทที่ 0006

Author: จี้เสี่ยวนวน
เสียงของซูเฉี่ยนเฉี่ยนดังมากจนบริเวณโดยรอบเงียบไปชั่วขณะ

เมื่อซูเฉี่ยนเฉี่ยนตั้งสติได้ สายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่เธอแล้ว

รวมทั้งป๋อซือเหยียนกับเสิ่นม่านด้วย

สายตาของทุกคนในตอนนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูเหมือนผู้หญิงที่พูดจาป่าเถื่อนและไร้การศึกษา

คนสวนสูงวัยหลังค่อมที่อยู่ตรงหน้าเธอก้มตัวลงไปเก็บดอกกุหลาบบนพื้นทีละดอก พร้อมกับกล่าวคำขอโทษออกมาจากปากอย่างต่อเนื่อง

เมื่อซูเฉี่ยนเฉี่ยนสังเกตได้ถึงสายตาของคนรอบๆข้าง สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที เธอรีบเปลี่ยนท่าทีและพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ฉันรีบไปหน่อย คุณตาไม่เป็นไรนะคะ?”

ฉากนี้เสิ่นม่านเฝ้าดูอยู่ในที่ที่ไม่ไกลออกไป

แม้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะแสดงออกว่าขอโทษ แต่มันก็สายเกินไป เมื่อเธอทำเช่นนี้ มีแต่จะทำให้คนอื่นคิดว่าเธอเสแสร้ง

ในขณะนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็สังเกตเห็นเสิ่นม่านที่ยืนอยู่ข้างๆป๋อซือเหยียน

“เธอมาที่นี่ได้ไง?”

ป๋อซือเหยียนขมวดคิ้ว

เสิ่นม่านดูกริยาท่าทางของป๋อซือเหยียนเหมือนคนที่ไม่รู้เลยว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะมางานนี้

หรือว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะมาเอง?

เสิ่นม่านเงียบไป

ฉากนี้ไม่เหมือนกับในชาติก่อน เสิ่นม่านจำได้ว่าในอดีตชาติ ป๋อซือเหยียนพาซูเฉี่ยนเฉี่ยนมางานนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้รับการอนุมัติจากคุณท่านเซียว ดังนั้นเรื่องไปเรียนต่างประเทศก็เลยราบรื่น หลังจากเรียนจบก็ยังอาศัยการสนับสนุนจากป๋อซือเหยียนกับคุณท่านเซียวจนประสบความสำเร็จ

เสิ่นม่านคิดมาตลอดเลยว่าการที่ป๋อซือเหยียนไม่ได้พาซูเฉี่ยนเฉี่ยนมางานในครั้งนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะไม่มาปรากฎตัวที่นี่

ไม่คิดเลยว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะกล้าเข้ามาด้วยตัวเอง

“ท่านประธานป๋อ!”

เมื่อได้ยินเสียงความวุ่นวายดังมาจากข้างใน เลขาหลี่จึงรีบเข้าไปในงาน

น้ำเสียงของป๋อซือเหยียนไม่ค่อยดีนัก “ใครให้เธอเข้ามา?”

“ผม……”

เลขาหลี่ก้มหัวลง “ผมคิดว่า คุณหนูซูจะสามารถช่วยท่านประธานป๋อได้”

ป๋อซือเหยียนขมวดคิ้ว

แต่ก่อนเขาคิดมาตลอดเลยว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนเป็นคนใจกว้างมาก

แต่ในโอกาสเช่นนี้ ในเมื่อป๋อซือเหยียนพาเสิ่นม่านมางานแล้ว ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ไม่ควรมาปรากฎในงานนี้!

“คุณหนูซูไม่คุ้นเคยที่นี่เท่าไร นายรีบไปดูเธอเถอะ”

เสิ่นม่านจิบแชมเปญโดยไม่สนใจเท่าไรนัก

ป๋อซือเหยียนมองซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่อยู่ไม่ไกลออกไป เธอดูเหมือนกวางตัวเล็กที่กำลังตื่นตระหนกและหวาดกลัว ในที่สุดก็อดไม่ได้ที่จะทิ้งให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนอยู่คนเดียว “ผมไปดูซูเฉี่ยนเฉี่ยนแป๊บหนึ่ง เดี๋ยวผมกลับมา”

เสิ่นม่านไม่ได้พูดอะไร

นี่เป็นเรื่องที่เธอไม่คาดคิดว่าป๋อซือเหยียนจะไป

เขาไม่สามารถปล่อยซูเฉี่ยนเฉี่ยนไปได้มาโดยตลอด

ป๋อซือเหยียนก้าวไปข้างหน้าแล้วถามว่า “เธอมายังได้ยังไง?”

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก้มหัวลงด้วยความรู้สึกผิด

“ขอโทษค่ะ...ฉันแค่ แค่อยากเข้ามาดูเฉยๆ”

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก้มหัวลงและสะอื้น และป๋อซือเหยียนก็ไม่พูดอะไรที่รุนแรง

อย่างไรเสีย เธอก็ถือเป็นนักศึกษาที่เขาฝึกมากับมือ หลายปีที่ผ่านมา เขาเห็นถึงความพยายามของซูเฉี่ยนเฉี่ยน

“ผมให้เลขาหลี่ส่งเธอกลับแล้วกันนะ”

เมื่อเห็นว่าป๋อซือเหยียนจะเดินออกไป ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็รีบดึงแขนเสื้อของเขาเอาไว้ “ประธานป๋อ ฉันสามารถอยู่ต่อได้ไหมคะ?”

ป๋อซือเหยียนขมวดคิ้ว

ในอดีตซูเฉี่ยนเฉี่ยนเชื่อฟังมาก และรู้สถานะตัวเองดี เธอไม่เคยพูดคำพูดพวกนี้ที่เกินกว่าสถานะของเธอออกมา

เมื่อซูเฉี่ยนเฉี่ยนเห็นสายตาของป๋อซือเหยียน ก็รู้สึกได้ในทันทีว่าเขาไม่พอใจ “ขอโทษค่ะ ท่านประธานป๋อ....ฉัน.....”

เมื่อเห็นท่าทางของซูเฉี่ยนเฉี่ยน ป๋อซือเหยียนก็ทำใจไม่ได้ที่จะพูดถ้อยคำแรงๆออกมา “อยู่ต่อเถอะ งานนี้เป็นประโยชน์สำหรับเธอในการไปต่างประเทศ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ฉีกรอยยิ้มที่แสนหวานออกมา

“งั้น งั้นฉันตามคุณไปได้ไหมคะ?”

ป๋อซือเหยียนมองไปยังผู้คนที่อยู่รอบๆ เขาไม่ไว้ใจให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจัดการโดยลำพังที่นี่

“อืม”

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนดีใจเหมือนกับเด็กน้ย

เลขาหลี่ก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “ท่านประธานป๋อ แล้วคุณผู้หญิงป๋อหละ....”

“เธอไปอยู่กับคุณผู้หญิงป๋อนะ อย่าให้เธอสร้างปัญหาเหมือนครั้งที่แล้ว”

ป๋อซือเหยียนทราบดีว่าเสิ่นม่านมักจะเข้าร่วมงานแบบนี้บ่อยๆ แต่คนที่ไม่เข้าใจเรื่องการเงินแบบเธอนั้น การที่มาที่นี่ก็เป็นเพียงแค่การค่าเวลาเท่านั้น

ตราบใดที่ไม่ต้องใช้เงินให้วุ่นวายเหมือนครั้งที่แล้วก็พอ

ตอนนี้ เสิ่นม่านเห็นเลขาหลี่เดินตรงมาหาเธอ เลขาหลี่ไม่รู้จะพูดอย่างไร เสิ่นม่านจึงพูดว่า “เขาไปอยู่กับซูเฉี่ยนเฉี่ยนแล้วเหรอคะ?

“คุณผู้หญิงป๋อ คุณหนูซูเป็นคนที่บริษัทฝึกมาอย่างดี ดังนั้น...”

“เข้าใจค่ะ สมเหตุสมผลดี”

ดูเหมือนว่าเสิ่นม่านไม่ได้เก็บเรื่องของป๋อซือเหยียนกับซูเฉี่ยนเฉี่ยนมาใส่ใจ

เลขาหลี่จึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

แต่ไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองหรือไม่ เขารู้สึกว่าคุณผู้หญิงป๋อเปลี่ยนไปไม่เหมือนกับเมื่อก่อน

เสิ่นม่านมองซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่อยู่ข้างๆป๋อซือเหยียนกำลังพูดคุยกับนักธุรกิจใหญ่หลายคน

ถึงแม้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะมีผลการเรียนที่ดี แต่สุดท้ายเธอก็เป็นแค่นักศึกษา ต่อหน้าพวกเฒ่าหัวงูพวกนั้นที่อยู่ในโลกธุรกิจมานานหลายปี คำพูดพวกนั้นของซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ได้มีความหมายอะไรเลย

คนพวกนั้นยกย่องซูเฉี่ยนเฉี่ยนว่าอายุน้อยและมีความสามารถเพราะเห็นแก่หน้าของป๋อซือเหยียนล้วนๆ

แต่ในไม่ช้า ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ประสบปัญหาเพราะต้องเผชิญหน้ากับนักธุรกิจใหญ่ชาวต่างชาติ

ถ้าหากเสิ่นม่านจำไม่ผิด คนคนนี้น่าจะเป็นยักใหญ่ทางการเงินของประเทศ X

สิ่งเดียวที่ไม่ดีคือ นักธุรกิจรายใหญ่ผู้นี้พูดได้แต่ภาษาของตัวเอง ไม่สามารถพูดภาษาต่างประเทศได้

แต่บังเอิญว่าล่ามของเขาไม่อยู่ในเวลานี้

“ประธานป๋อ....”

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนมองดูป๋อซือเหยียนแล้วกัดริมฝีปากของตัวเอง

ป๋อซือเหยียนกำลังคิดว่าจะแก้ไขความอึดอัดนี้อย่างไร เสิ่นม่านก็เดินเข้ามา เธอใช้ภาษาของประเทศXคุยกับฝ่ายตรงข้ามได้อย่างคล่องแคล่ว

อีกฝ่ายดูจะพึงพอใจกับการพูดของเสิ่นม่านเป็นอย่างมาก และยื่นมือมาจับกับเสิ่นม่าน

เวลานี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจึงสังเกตเห็นเสิ่นม่าน

เสิ่นม่านสวมชุดสีดำที่เหมือนกันกับเธอเป๊ะ

ความแตกต่างอยู่ที่ ชุดสีดำที่เสิ่นม่านสวมนั้นมีความประณีต สวยงามสง่าและดูแพง

เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว สิ่งที่เธอสวมใส่ดูเหมือนกับชุดที่ขายตามข้างทาง

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกำหมัดแน่น แต่ใบหน้ายังคงยิ้มอยู่ “พี่เสิ่นม่านเก่งจัง แม้แต่ภาษาประเทศXก็พูดได้ด้วย”

เสิ่นม่านยิ้มให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเล็กน้อย และไม่พูดอะไรต่อ

ป๋อซือเหยียนจำได้ว่าเสิ่นม่านพูดภาษาต่างประเทศได้ แต่ภาษาของประเทศXนั้นไม่ได้ใช้เป็น คนที่ได้ภาษานี้ก็มีไม่ได้ใช้กันอย่างแพร่หลาย และไม่ใช่ภาษาที่เป็นภาษานานาชาติ คนที่พูดได้จึงมีไม่มาก คิดไม่ถึงเลยว่าเสิ่นม่านจะสามารถพูดภาษานี้ได้

“พี่สาวเสิ่น เมื่อกี้นี้ พี่คุยอะไรกับคุณสตีเวนหรอคะ? เขาดูจะดีใจมาก”

เสิ่นม่านพูด “ที่ดินแปลงที่อยู่บริเวณทะเลตะวันออกเฉียงใต้ที่เขาได้มาจากการประมูลเมื่อไม่กี่วันก่อนจะต้องขายได้ในราคาสูงมากแน่ๆ เขาก็เลยจึงดีใจมาก”

“ที่ดินแปลงนั้น....จะขายได้ราคาสูงเหรอ?”

ใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเต็มไปด้วยความสงสัย

ที่ดินนั้นดูเหมือนจะไม่มีอะไรเป็นพิเศษ

“ก็เป็นไปได้นะ”

ท่าทางของเสิ่นม่านดูเหมือนเธอจะพูดแบบไม่จริงจัง

แต่ในอดีตชาติ ที่ดินตรงนั้นขายได้ราคาสูงจริงๆ พื้นที่ทะเลนั้นได้รับการพัฒนาให้เป็นจุดชมวิวอย่างกะทันหัน และที่ดินแปลงนั้นจึงเปิดเป็นแหล่งท่องเที่ยว นำมาซึ่งการสร้างรายได้ที่มหาศาล

คุณสตีฟเวนอาจจะรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าบริเวณทะเลนั้นจะได้รับการพัฒนา ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจซื้อที่ดินแปลงนั้น

แต่สำหรับซูเฉี่ยนเฉี่ยนแล้ว เธอยังไม่มีสายตาที่เฉียบคมแบบนั้น

ป๋อซือเหยียนจ้องจ้องเสิ่นม่านมาได้สักพัก เสิ่นม่านที่ถูกมองด้วยสายตาแบบนั้นก็รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง

“ทำไมนายมองฉันแบบนั้น?”

ป๋อซือเหยียนถามกลับ “คุณรู้ได้ยังไงว่าที่ดินตรงนั้นจะขายได้ราคาสูง?”

Related chapters

  • ชีวิตหลังความตายของเซินมาน   บทที่ 0007

    เมื่อดูจากการแสดงออกของป๋อซือเหยียน เหมือนเขาจะรู้ว่าที่ดินแปลงนี้จะขายได้ราคาสูงเพียงแต่ป๋อซือเหยียนเลือกที่จะไม่ซื้อที่ดินนั้น เขาเลือกที่จะให้สตีเวนประมูลที่ไปเพื่อแสดงน้ำใจนี่ดูเหมือนจะเป็นสไตล์ของป๋อซือเหยียนเสิ่นม่านพูดอย่างจริงจัง “ฉันแค่พูดเยินยอนิดหน่อยเอง นายคิดมากไปแล้ว”ป๋อซือเหยียนขมวดคิ้ว ราวกับว่าเขากำลังคิดถึงคำพูดของเสิ่นม่านว่าเธอพูดจริงหรือพูดเล่นแต่ด้วยมันสมองของเสิ่นม่าน ทำไมเธอถึงรู้มูลค่าที่ดินแปลงนี้ในอนาคตข้างหน้าป๋อซือเหยียนรู้สึกว่าตัวเองคิดมากไป“แต่ก็ดี”ป๋อซือเหยียนไม่สนใจเสิ่นม่านมากนัก แต่กลับพาซูเฉี่ยนเฉี่ยนไปพบปะทำความรู้จักกับคนอื่นก่อนที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะเดินจากไป เธอเหลือบมองเสิ่นม่านด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความขอโทษแม้ว่าสายตาของซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะซ่อนมันเอาไว้ แต่เสิ่นม่านก็ยังมองออกว่าในสายตาของเฉี่ยนเฉี่ยนซ่อนอยยิ้มแห่งชัยชนะเอาไว้เสิ่นม่านเงยหน้าขึ้นและดื่มแชมเปญหนึ่งแก้วในสายตาของคนนอก ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงขี้แพ้ที่ถูกคนอื่นแย่งสามีไปสามีของเธอไม่เพียงแต่ทิ้งภรรยาที่เพิ่งแต่งงานไปกับผู้หญิงอีกคน แต่ยังพาผู้หญิงคนนี้ไปพบกับหุ้นส

  • ชีวิตหลังความตายของเซินมาน   บทที่ 0008

    หลังจากนั้นไม่นาน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้าที่ไม่ดีนัก ในเวลานี้ เธอได้เปลี่ยนชุดเป็นสีขาวเรียบร้อยแล้วป๋อซือเหยียนถาม “เป็นอะไรไปเหรอ?”“เมื่อกี้ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ ตอนออกมาเหมือนว่าจะเห็นพี่เสิ่น”“เสิ่นม่านเหรอ?”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพยักหน้าซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดต่อว่า “ฉันเห็นพี่สาวเสิ่นกับผู้ชายที่เจอกันครั้งที่แล้วอยู่ด้วยกัน ดูพวกเขาสองคนสนิทกันมาก....”หลังจากพูดจบ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็สังเกตท่าทางของป๋อซือเหยียน เธอพูดอย่างรวดเร็วว่า “แต่บางทีฉันอาจจะมองผิดไปก็ได้ พี่สาวเสิ่นจะไปรู้จักคนอย่างเซียวตั๋วได้ยังไงกัน... ฉันได้ยินมาว่าเซียวตั๋วนั่นเป็นคนที่ไม่สนอะไรทั้งนั้น”“ยัยเสิ่นม่านนี่...”น้ำเสียงของป๋อซือเหยียนเปลี่ยนเป็นเย็นชาครั้งก่อนป๋อซือเหยียนก็ดูออกแล้วว่าเซียวตั๋วสนใจเสิ่นม่านหรือว่าผู้หญิงคนนี้ไม่รู้วิธีหลีกเลี่ยงอันตรายงั้นเหรอ? ขนาดเสือผู้หญิงอย่างเซียวตั๋วก็จะไปเข้าใกล้หัวใจของป๋อซือเหยียนรู้สึกเหมือนมีอะไรมาอุดอยู่จนอธิบายไม่ถูกในตอนนี้ เสิ่นมานออกมาจากห้องน้ำ และเห็นว่าป๋อซือเหยียนมีสีหน้าที่ไม่พอใจ เขากำลังจ้องมองเธอด้วยสายตาที่

  • ชีวิตหลังความตายของเซินมาน   บทที่ 0009

    ตามไทม์ไลน์แล้ว หลังจากนี้อีกสามปีและหลังจากที่คุณท่านเซียวเสียชีวิตลง ตัวตนของเซียวตั๋วจึงจะถูกป่าวประกาศต่อสาธารณชนหรือว่าเป็นเพราะการเกิดใหม่ของเธอ ทำให้ทุกอย่างล้วนเกิดการเปลี่ยนแปลงไปโดยไม่ได้ตั้งใจ?ณ เวลานี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนถึงกับหน้าซีดจากคำพูดประโยคเดียวของคุณท่านเซียวไม่ได้ลือกันว่าเซียวตั๋วเป็นเด็กกำพร้าหรอกเหรอ? ทำไมถึงกลายเป็นหลานชายของคุณท่านเซียวได้?งั้นที่เธอพูดไปเมื่อครู่ คุณท่านเซียวก็ได้ยินหมดแล้วหนะสิ?เป็นที่รู้ๆกันอยู่ว่าหากมีเรื่องล่วงเกินกับคุณท่านเซียวแล้ว ในชาตินี้ก็หยุดคิดที่จะหาช่องทางเจริญในโลกแห่งการเงินได้เลยคิดถึงตรงจุดนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปทางป๋อซือเหยียน“คุณท่านเซียวครับ เฉี่ยนเฉี่ยนแค่เผลอพูดไปโดยไม่ได้คิด เป็นเพราะเธอยังเด็กอยู่ ได้โปรดอย่าไปถือสาเธอเลยนะครับ”คุณท่านเซียวทำได้แค่ถอนหายใจระบายความโกรธทางจมูก “ตอนแรกได้ยินว่าประธานป๋อมีอัจฉริยะในกิจการนี้ ตอนนี้ดูแล้วก็ไม่เท่าไหร่นะ” ซูเฉี่ยนเฉี่ยนหน้าซีดกว่าเดิมเห็นได้ชัดว่า ซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้สูญเสียความรู้สึกประทับใจดีๆกับคุณท่านเซียวไปหมดแล้วเสิ่นม่านจ้องมองฉ

  • ชีวิตหลังความตายของเซินมาน   บทที่ 0010

    ฟู่ฉือโจวขับรถไปยังอาคารที่ยังสร้างไม่เสร็จซึ่งอยู่ไม่ไกลออกไป“ให้ตายเถอะ ไอ้ซุนไห่นี่มันคิดได้ไง ส่งคนมาในสถานที่น่ากลัวแบบนี้?”ฟู่ฉือโจวมองไปรอบๆ ที่นี่มืดทึบ ไม่ได้ยินเสียงอย่างอื่นนอกจากเสียงพูดของเขาซุนไห่ถูกเซียวตั๋วลากลงจากรถ หมุนตลบกึ่งกลิ้งสองสามรอบก่อนจะลุกขึ้นได้ฟู่ฉือโจวเดินไปถีบทีหนึ่ง “บอกมา! เธออยู่ที่ไหน?”“เธอ เจ้าพวกนั้นเป็นคนซ่อนเธอไว้ เดิมทีพวกเรากะจะแค่สั่งสอนนัง....สั่งสอนคุณหนูเสิ่น คิดว่า คิดว่าหลังจากได้เงินแล้ว พวกเราก็จะระเบิดตึกนี้ทิ้ง ไม่ใช่แค่ฆ่าป๋อซือเหยียนได้ แถมยังได้เงินก้อนใหญ่อีก และยกให้เป็นผลงานคุณชายเซียว แต่คิดไม่ถึงจริงๆว่าคุณหนูเสิ่นกับคุณชายเซียวจะเป็นคนรู้จัก...”“ระเบิดเรอะ? แกบอกว่าจะระเบิดที่นี่เรอะ? “ ดวงตาฟู่ฉือโจวเบิกกว้าง “ระเบิดเวลาเรอะ?”ซุนไห่พยักหน้าอย่างหวาดกลัว ทั้งร่างกายสั่นอย่างรุนแรงราวกับตะแกรงดวงตาทั้งสองของเซียวตั๋วแสดงออกถึงความเยือกเย็น เมื่อซุนไห่เห็นก็รู้สึกหวาดกลัวจนต้องกลืนน้ำลาย“ฟู่ฉือโจว มัดมันเอาไว้ หากเกิดการระเบิดขึ้น มันจะเป็นคนแรกที่ต้องตาย”ซุนไห่รีบคุกเข่าร้องขอ แต่สุดท้ายก็ถูกฟู่ฉือโจวจับมัด

  • ชีวิตหลังความตายของเซินมาน   บทที่ 0011

    เมื่อได้ยินคำพูดของป๋อซือเหยียน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ก้มหน้าลง เธอยืนอยู่ข้างๆป๋อซือเหยียนอย่างน่ารักน่าเอ็นดูราวกับกระต่ายตัวน้อยที่ตื่นตูมเมื่อเห็นสายตาที่เย็นชาของป๋อซือเหยียนที่เหมือนกันกับชาติก่อน หัวใจของเสิ่นม่านก็จมดิ่งลงเดิมทีเธออยากจะกล่าวขอบคุณ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าป่อซือเหยียนจะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น“ฉันเหนื่อยมากแล้ว พวกเธอจะทำอะไรก็ทำเถอะ”แล้วเสิ่นม่านก็ขึ้นไปชั้นบนความคิดของเธอไม่ได้อยู่ที่ป๋อซือเหยียนและซูเฉี่ยนเฉี่ยนเลยในคืนนี้ ซุนไห่สามารถลงมือกับเธอได้อย่างง่ายดาย และคนอื่นๆก็สามารถทำได้เช่นกันเธอไม่สามารถพึ่งป๋อซือเหยียนไปได้ตลอดโดยที่เธอนั้นไร้ซึ่งความสามารถในการปกป้องตัวเองวันรุ่งขึ้น เสิ่นม่านเตรียมตัวที่จะออกไปข้างนอกแต่เช้า ทันทีที่เขาลงมาชั้นล่าง เขาก็เห็นคุณนายป๋อนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น และมีซูเฉี่ยนเฉี่ยนยืนอยู่ข้างๆ ดูเหมือนว่าเธอจะเพิ่งร้องไห้มา“คุณนาย?”เสิ่นม่านขมวดคิ้วปกติคุณนายป๋อไม่ค่อยมาที่นี่ ทำไมจู่ๆเธอถึงมาที่นี่?“ฉันได้ยินจากซือเหยียนมาว่า เธอใช้เงินไปตั้ง 50,000 ล้านบาทเพื่อซื้อที่ดินหนึ่งแปลง?”น้ำเสียงของคุณนายป๋อฟังดูเหมือนกับกำ

  • ชีวิตหลังความตายของเซินมาน   บทที่ 0012

    มีเพียงป๋อซือเหยียนเท่านั้นที่จะถูกซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลอกได้อย่างไรเสีย ป๋อซือเหยียนก็ชอบซูเฉี่ยนเฉี่ยน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะมองอะไรแบบนี้ออกอย่างชัดเจน“เอาล่ะ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก วันนี้เฉี่ยนเฉี่ยนมีเรียน เดี๋ยวผมขอไปส่งเธอก่อน”ป๋อซือเหยียนมองไปที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนโดยสายตาแฝงไปด้วยความหมายที่ว่าให้เธอออกไปก่อนซูเฉี่ยนเฉี่ยนรู้สึกขอบคุณคุณนายป๋อพูดอย่างเย็นชา "วันนี้ม่านม่านกับฉันจะไปชอปปิ้ง ฉันว่าแกก็ดูไม่ค่อยยุ่ง งั้นก็ไปกับเราแล้วกัน""แต่เฉี่ยนเฉี่ยน..."“ให้เสียวหลี่ไปส่ง แกเป็นประธานผู้สง่างามของตระกูลป๋อ อย่าทำอะไรที่ทำให้ตระกูลเราต้องขายหน้า”คำพูดของคุณนายป๋อได้ถูกพูดออกไปแล้วซูเฉี่ยนเฉี่ยนกัดริมฝีปากของเธอแล้วพูดว่า "ประธานป๋อ ได้พี่เสียวหลี่ไปส่งฉันที่มหาลัยมันก็ดีมากๆแล้วค่ะ อย่าทำให้คุณนายโกรธเลย"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนโค้งคำนับอย่างสุภาพให้กับคุณนายป๋อคุณนายป๋อกลับไม่รู้สึกซาบซึ้งใจกับอะไรแบบนี้เลยป๋อซือเหยียนเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า "ผมจะไปส่งเธอเอง"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพยักหน้าเมื่อเห็นป๋อซือเหยียนออกไปส่งซูเฉี่ยนเฉี่ยน คุณนายป๋อก็มองไปที่เสิ่นม่าน "ซือเห

  • ชีวิตหลังความตายของเซินมาน   บทที่ 0013

    แต่ก็ไม่เป็นไร เธอไม่ได้คาดหวังให้ป๋อซือเหยียนเชื่อเธอไม่นานจากนั้น เสิ่นม่านก็ตามป๋อซือเหยียนขึ้นไปบนรถ ป๋อซือเหยียนยังจับมือของเธอเพื่อแสร้งทำเป็นสนิทสนมเสิ่นม่านรู้ดีว่านี่เป็นเพียงการแสดงต่อหน้าคุณนายป๋อท้ายที่สุดแล้ว พ่อแม่ของป๋อซือเหยียนก็เสียชีวิตตั้งแต่เขายังเด็ก และคุณนายป๋อก็เป็นผู้ที่เลี้ยงดูเขามาจนโต ป๋อซือเหยียนจึงให้ความเคารพและกตัญญูต่อคุณนายป๋อเป็นอย่างมากเสิ่นม่านไม่ได้เปิดเผยเรื่องนี้ แต่กลับให้ความร่วมมือกับการแสดงของป๋อซือเหยียนอย่างเหมาะสม“แกจะทำยังไงกับที่ดินแปลงนั้น?”จู่ๆคุณนายป๋อก็พูดขึ้นมาคำถามนี้ไม่ได้ถามกับเสิ่นม่าน แต่ถามป๋อซือเหยียนป๋อซือเหยียนนั่งอยู่ข้างหน้า เขามองเสิ่นม่านในกระจกหลังแล้วพูดว่า "นั่นเป็นที่ดินที่เสิ่นม่านซื้อ ก็ให้เสิ่นม่านจัดการเองแล้วกัน"คุณนายป๋อมองไปที่เสิ่นม่านแล้วพูดว่า "เรื่องที่ดินน่ะ ให้ซือเหยียนจัดการไปเถอะ สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับผู้หญิงคือการเลี้ยงดูสามีและลูกๆ"“คุณนายคะ แน่นอนว่าเรื่องของตระกูลป๋อนั้น ซือเหยียนต้องเป็นคนจัดการอยู่แล้ว แต่ที่ดินแปลงนี้ฉันซื้อให้กับผู้อาวุโสของตระกูลเสิ่น หากตระกูลเสิ่นต้องก

  • ชีวิตหลังความตายของเซินมาน   บทที่ 0014

    สีหน้าของป๋อซือเหยียนนั้นไม่ดีนัก เมื่อเสิ่นม่านรู้สึกได้ถึงร่างกายของซือเหยียนที่แข็งทื่อ เธอก็พยายามที่จะเบียดตัวเข้าไปเธอเห็นเพียงไฟในห้องที่สลัวๆ ไม่รู้ว่าบนโต๊ะอาหารในห้องนั่งเล่นมีเทียนที่กำลังส่องแสงมาวางอยู่ตั้งแต่เมื่อใดหลังจากเห็นเช่นนั้น สีหน้าของเสิ่นม่านก็เปลี่ยนไปเช่นกันไม่ต้องเดาเลยว่านี่คือความคิดของคุณนายป๋อ ไม่แปลกใจเลยที่หลังจากออกมาจากห้างสรรพสินค้า คุณนายป๋อจึงให้ป๋อซือเหยียนพาเธอกลับ ที่แท้ เธอก็มีไอเดียแบบนี้นี่เอง“เสิ่นม่าน เธอนี่ฉลาดจริงๆ”"ไม่ใช่ฉันนะ"เสิ่นม่านกำลังจะอธิบาย แต่ป๋อซือเหยียนได้โยนของในมือลงบนพื้นแล้วและออกจากบ้านไปโดยไม่หันกลับมามองอีกทันทีที่ป๋อซือเหยียนออกไป เขาก็พบว่าคนขับได้ขับรรถออกไปแล้วเมื่อเห็นเช่นนั่น เสิ่นม่านก็เข้าใจในเจตนาของคุณนายป๋ออย่างถ่องแท้ หากเธอกับป๋อซือเหยียนไม่ได้อยู่ด้วยกันในคืนนี้ คุณนายป๋อคงจะไม่ยอมหยุดแค่นี้แน่“ไม่ต้องเปลืองแรงหรอก” เสิ่นม่านพูด “คืนนี้นายนอนในห้องนั่งเล่น ส่วนฉันจะนอนในห้องนอน”ป๋อซือเหยียนกวาดสายตาไปมองเสิ่นม่านอย่างเย็นชา "ผมขอเตือนเธอไว้ก่อนว่าอย่ามาเล่นแง่อะไรกับผม"หลังจากพูดเช่

Latest chapter

  • ชีวิตหลังความตายของเซินมาน   บทที่ 505

    เสิ่นม่านไม่ได้ระลึกถึงอุบัติเหตุรถยนต์ในหลายปีก่อนมานานแล้ว อุบัติเหตุที่ทำให้เธอต้องสูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่อายุยังน้อย ในตอนนั้นเธอยังเด็ก ต่อให้โตขึ้นมาแล้ว เธอก็ยังคิดว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุธรรมดา แต่ตอนนี้ฮั่วหยุนเหลียนนั่งอยู่ตรงหน้าเธอและบอกว่าเรื่องทั้งหมดนี้อาจจะไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นแผนการที่ไตร่ตรองมาอย่างดี!"พ่อแม่ของเซียวตั๋วตายในอุบัติเหตุรถยนต์ซึ่งเป็นเพียงภาพลวงตา ในตอนนั้นป้าเซียวที่ตั้งครรภ์อยู่รอดชีวิต เพื่อไม่ให้คนเหล่านั้นค้นพบ และเพื่อให้ป้าเซียวคลอดลูกได้อย่างสบายใจ คุณปู่เซียวได้ส่งป้าเซียวไปต่างประเทศ ไม่นานนัก เซียวตั๋วก็เกิดขึ้น"ตามข่าวลือ แม่ของเซียวตั๋วถูกกล่าวหาว่าเป็นภรรยาลับที่เซียวเป่ยเจิงเลี้ยงดูอยู่นอกบ้าน ซึ่งโกรธแค้นตระกูลเซียวมาโดยตลอด และปลูกฝังความคิดที่ต้องการแก้แค้นตระกูลเซียวให้แก่เซียวตั๋ว ซึ่งแท้จริงแล้วไม่ใช่คนบ้าแต่อย่างใด ครั้งหนึ่งบนเรือสำราญ เซียวตั๋วก็เคยยอมรับว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเพียงข่าวลือจากภายนอกแม่ของเซียวตั๋วไม่ใช่ภรรยาลับ แต่เป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของเซียวเป่ยเจิง เป็นคุณหญิงเซียวตัวจริง"คุณยังไม่ได้บอกฉันเลยว่า ใ

  • ชีวิตหลังความตายของเซินมาน   บทที่ 504

    เบื้องหน้าคือวิลล่าที่ดูธรรมดา แต่ทำเลที่ตั้งของที่นี่ถือว่าดีที่สุด วิลล่าในย่านนี้มีราคาขั้นต่ำขั้นสูงกว่าล้านล้านบาท คนที่สามารถอาศัยอยู่แถวนี้ได้ต้องเป็นคนร่ำรวยหรือจะต้องรวยหรือมีเกียรติแต่ว่า ที่นี่ดูเหมือนไม่ใช่ที่ที่มีคนอาศัยอยู่เป็นประจำ"ไม่นึกเลยว่าคุณฮั่วจะมีบ้านที่งดงามแบบนี้ที่นี่""นี่ไม่ใช่ของผม"น้ำเสียงของฮั่วหยุนเหลียนเรียบเฉย เสิ่นม่านยังไม่ทันได้ตอบสนองอะไร ฮั่วหยุนเหลียนก็หยิบกุญแจออกมา เขาไอเบา ๆ สองครั้ง หน้าตาดูไม่ค่อยสู้ดีเท่าไร จากนั้นเขาก็เปิดประตูวิลล่าเสิ่นม่านก้าวขึ้นไปข้างหน้าแล้วพูดว่า: "ที่นี่ไม่ใช่บ้านของคุณ แล้วทำไมคุณถึงมีกุญแจล่ะ?""เพื่อนให้ผมมา"คนที่ฮั่วหยุนเหลียนเรียกว่าเพื่อนในเมืองไห่เฉิงนี้ไม่มีมากนัก เสิ่นม่านจึงนึกถึงเซียวตั๋วเป็นคนแรกฮั่วหยุนเหลียนเปิดประตูแล้วเสิ่นม่านก็เดินตามฮั่วหยุนเหลียนเข้าไป แม้วิลล่าจะดูเรียบง่ายจากด้านนอก แต่การตกแต่งภายในก็พิถีพิถันมาก แม้ในยุคนี้ก็ยังถือเป็นสิ่งที่ล้ำเลิศหลังจากฮั่วหยุนเหลียนเปิดไฟ เสิ่นม่านก็มองไปรอบ ๆ เหมือนที่นี่มีคนมาทำความสะอาดอยู่เสมอ ฮั่วหยุนเหลียนไม่ได้มาที่นี่เป็นครั้งแรก

  • ชีวิตหลังความตายของเซินมาน   บทที่ 503

    "คุณเคยคิดเรื่องนี้อาจจะเหลือหลักฐานไหม? คุณยังสัญญากับฉันว่า จะไม่ทำเรื่องอันตรายอีกแล้ว"วันนี้เซียวตั๋วพาคนมาทั้งหมดเป็นพวกลุกฮือที่เคยติดตามเขาตลอด ซึ่งเสิ่นม่านก็ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ในชาติก่อน เสิ่นม่านรู้ว่า เซียวตั๋วมาเเมืองไห่เฉิง แท้จริงแล้วก็คือมีเป้าหมายอื่น เป้าหมายหลักของเขาคือป๋อซือเหยียน แม้ว่าตอนนี้เธอยังไม่รู้ว่าเซียวตั๋วมีจุดมุ่งหมายอะไรแต่สิ่งที่แน่นอนก็คือ เซียวตั๋วต้องการจะเป็นใหญ่ในเมืองไห่เฉิง และอุปสรรคคนแรกก็คือป๋อซือเหยียนแต่เธอไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องราวมากมายขนาดนี้ในชาตินี้ เส้นทางอนาคตได้ถูกปรับเปลี่ยนไป แต่เป้าหมายของเซียวตั๋วกลับไม่เปลี่ยนเลย และยังมีกลุ่มอันตรายเช่นนี้ซ่อนอยู่ด้วยหากมีสักคนที่ถูกจับได้ เซียวตั๋วอาจจะพังพินาศได้เสิ่นม่านไม่กล้าคิดถึงเรื่องในอนาคต เธอมองไปที่เซียวตั๋วตรงหน้า รอให้เซียวตั๋วอธิบายเซียวตั๋วนิ่งเงียบ เสิ่นม่านจึงถามตรงๆ "คุณมีเรื่องอื่นที่ต้องทำในเมืองไห่เฉิง ใช่ไหม?""...ใช่""ก่อนที่คุณมาเมืองนี้แต่อยู่ต่างประเทศก็ตั้งตัวเป็นใหญ่ได้แล้ว ทำไมถึงต้องมาเมืองไห่เฉิงด้วย หยุนเฟยหานไม่ใช่มาเมืองหลินเฉิงแล้วกำลังรุ่

  • ชีวิตหลังความตายของเซินมาน   บทที่ 502

    เสิ่นม่านมองป๋อซือเหยียนที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงแล้วพูดเรียบๆ ว่า: "ไม่ล่ะ รอให้เขาหายดีแล้วฉันค่อยมาอีกทีก็แล้วกัน"เสิ่นม่านเดินออกจากห้องพักคนไข้โดยไม่ลังเลเลย ในตอนนั้นเอง ป๋อซือเหยียนที่นอนอยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นเลขาหลี่เห็นป๋อซือเหยียนลืมตาก็ตกตะลึง"คุณป๋อ? คุณ...""ช่วยพยุงผมลุกหน่อย"เสียงของป๋อซือเหยียนแหบแห้งเลขาหลี่รีบเข้าไปช่วยพยุงป๋อซือเหยียนให้ลุกขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า: "คุณป๋อครับ นี่คุณ... ใช้กลอุบายเรียกร้องความสนใจหรือครับ?"ป๋อซือเหยียนไม่พูดอะไรตอนนั้น เขาสังเกตเห็นความผิดปกติตั้งแต่แรกแล้ว ระบบรักษาความปลอดภัยส่งสัญญาณเตือนตั้งนานแล้ว เขารู้ว่าคนที่บุกเข้ามาในบ้านตระกูลป๋อในเวลานี้มีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้น และมีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้นที่มีความสามารถทำเช่นนี้ได้และเมื่อกลุ่มโจรบุกเข้ามา ด้วยรูปร่างของเขาสามารถหลบดาบนั้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่เขากลับไม่ทำเช่นนั้น แต่เลือกที่จะรับดาบนั้นเต็มๆเขาแค่อยากรู้ว่า เสิ่นม่านจะเสียใจหรือกังวลเพราะเขาหรือไม่ป๋อซือเหยียนแสดงสีหน้าอ่อนล้าด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ แล้วพูดว่า: "คุณหลี่ ในใจของเธอ คงยังมีผมอยู่บ้างมั้ง"

  • ชีวิตหลังความตายของเซินมาน   บทที่ 501

    "กล่องปฐมพยาบาลมาแล้วค่ะ!"แม่บ้านวางกล่องปฐมพยาบาลลงตรงหน้าเสิ่นม่าน ขณะเดียวกัน เจียงฉินและฟู่ฉือโจวก็มาถึงพอดี เมื่อเห็นความยุ่งเหยิงเต็มพื้น เจียงฉินชะงักไป ทั้งสองคนต่างรู้ชัดว่า 'โจร' ที่ว่านั้นคือใครเจียงฉินขมวดคิ้วและพูดว่า: "นั่งรถฉันไปเถอะ ไม่รู้ว่ารถพยาบาลจะมาถึงเมื่อไหร่""ตกลง"เสิ่นม่านสั่งให้ยามช่วยกันยกป๋อซือเหยียนไปที่รถของเจียงฉินที่อยู่หน้าประตูในโรงพยาบาล แพทย์รีบทำการช่วยชีวิตป๋อซือเหยียนทันที เจียงฉินนั่งอยู่กับเสิ่นม่านบนเก้าอี้ในทางเดิน และพูดว่า: "ไม่ต้องกังวลนะ เมื่อกี้หมอบอกว่าไม่ใช่จุดอันตราย""แต่ถ้าเสียเลือดมากเกินไป ก็อาจเสียชีวิตได้"เสิ่นม่านนวดขมับและถามว่า: "แล้วฟู่ฉือโจวล่ะ?""เขา... เขามีธุระต้องกลับไปก่อน""ไปหาเซียวตั๋วใช่ไหม?"เสิ่นม่านและเจียงฉินต่างรู้ว่าโจรที่บุกเข้าบ้านตระกูลป๋อวันนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเซียวตั๋วครั้งนี้เซียวตั๋วทำอะไรลงไปอย่างบุ่มบ่ามเกินไป เห็นได้ชัดว่าเป็นการตัดสินใจกะทันหัน แม้ว่าการแทงครั้งนี้จะไม่ถึงกับเอาชีวิตป๋อซือเหยียน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าในระหว่างนั้นจะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นหรือไม่"ใครเป็นญาติผู้ป่ว

  • ชีวิตหลังความตายของเซินมาน   บทที่ 500

    "ไม่มีเหตุผล ทำไมบ้านตระกูลป๋อจะถูกโจรบุกได้"เสิ่นม่านรู้ดีถึงระบบรักษาความปลอดภัยของบ้านตระกูลป๋อ นอกจากยามรักษาความปลอดภัย 20 คนแล้ว ยังมีแม่บ้านและบอดี้การ์ดอีกหลายคน ภายในบ้านตระกูลป๋อมีศาลบรรพชนของตระกูล ดังนั้นประตูหน้าและหลังจึงใช้ประตูเทคโนโลยีทั้งหมด คนทั่วไปยากที่จะเข้าไปในบ้านตระกูลป๋อได้ แล้วโจรที่ไหนจะมีฝีมือขนาดนี้ สามารถบุกเข้าประตูหลังของบ้านตระกูลป๋อได้อย่างกะทันหัน"ตำรวจคงจะมาถึงเร็วๆ นี้ พวกเราไม่ควรอยู่ที่นี่เพื่อสร้างความวุ่นวาย ม่านม่าน รีบไปกันเถอะ"เจียงฉินดึงแขนของเสิ่นม่านด้วยความกลัว แต่เสิ่นม่านขมวดคิ้วพูดว่า: “อย่าแจ้งตำรวจ ฉันจะเข้าไปข้างใน""คุณหนูเสิ่น คุณบ้าไปแล้วหรือ!"ฟู่ฉือโจวมองเสิ่นม่านที่อยู่ตรงหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ เสิ่นม่านมองประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ หากเธอเดาไม่ผิด โจรที่อยู่ในบ้านตระกูลป๋อตอนนี้ น่าจะเป็นคนที่เธอคิดถึงเสิ่นม่านวิ่งไปที่ประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ ขณะนี้บ้านตระกูลป๋ออยู่ในสภาพยับเยิน และในความมืด เสิ่นม่านก็ถูกจับแขนทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว: “หัวหน้า จับผู้หญิงได้คนหนึ่ง!"เสียงของโจรดึงดูดความสนใจของชายคนหนึ่งในความ

  • ชีวิตหลังความตายของเซินมาน   บทที่ 499

    เสิ่นม่านวางสายโทรศัพท์มู่หยุนหานเดินเข้ามาถามว่า :“เกิดอะไรขึ้น?”“คุณและกู้ไป๋รู้จักคนในวงการบันเทิงบางคน ฉันมีธุระต้องไปก่อน”“แต่วันนี้มันเป็นงานสำคัญ คุณจะไปได้เหรอ?”เสิ่นม่านมองไปที่ป๋อซือเหยียนที่ยังคุยอยู่กับกู้ไป๋แล้วพูดว่า :“ฉันจะไปแบบเงียบๆ”พูดจบ เสิ่นม่านก็รีบดื่มไวน์จนหมดแล้วส่งแก้วเปล่าให้มู่หยุนหาน ก่อนจะยกกระโปรงแล้ววิ่งหนีไปในทันที เมื่อไม่มีใครสังเกตมู่หยุนหานพยายามเรียกเสิ่นม่าน แต่เสิ่นม่านวิ่งได้เร็วมาก จนในไม่ช้าเธอก็ออกมาจากประตูบ้านป๋อได้แล้วหลังจากนั้นสิบห้านาที รถสปอร์ตขับมาอย่างรวดเร็ว เสิ่นม่านมายืนที่หน้าบ้านป๋อ เจียงฉินก็ก้าวลงจากรถอย่างรวดเร็ว: “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงกลับมาคืนดีกันอย่างเฉียบพลัน?”“ใช่ค่ะ เสิ่นม่าน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า? หรือว่าป๋อซือเหยียนข่มขู่คุณ? อย่ากลัวนะ มีเซียวตั๋วอยู่ เขาไม่กล้าทำอะไรคุณหรอก ” ฟู่ฉือโจวพูดสนับสนุนจากข้างๆเสิ่นม่านพูดว่า: “มันไม่ใช่การข่มขู่ แต่เราทำข้อตกลงกัน”“ข้อตกลงอะไร?”“ฉันกับป๋อซือเหยียนได้เซ็นสัญญากันแล้ว เอกสารหย่าก็เซ็นเรียบร้อย เพียงแค่แกล้งทำเป็นคู่รักที่รักกับโลกภายนอกเพื่อช่วยฟื้นฟูภ

  • ชีวิตหลังความตายของเซินมาน   บทที่ 498

    ประธานซ่งและซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบออกจากตระกูลป๋อ ขณะที่ป๋อซือเหยียนก็ลงมาจากชั้นสอง เลขาหลี่ก็เดินเข้ามาใกล้ป๋อซือเหยียนและพูดว่า: “ประธานป๋อ ไม่เห็นแม้แต่เงาของเมิ่งจงเซิง”ป๋อซือเหยียนมองไปรอบๆ เขาเคยคิดว่านี่จะเป็นโอกาสดีในการดูตัวตนที่แท้จริงของเมิ่งจงเซิง แต่ไม่คาดคิดว่าเมิ่งจงเซิงจะยังคงไม่ให้เกียรติเลย“แม้ว่าเมิ่งจงเซิงจะไม่มา แต่กู้ไป๋ก็มา”ทันทีที่เลขาหลี่กล่าวเสร็จ กู้ไป๋ก็เดินเข้ามาทางนี้: “ประธานป๋อ ยินดีที่ได้เจอกัน”“ยินดีที่ได้เจอกัน แต่ทำไมประธานเมิ่งไม่มา?”“ประธานเมิ่งไม่มา แต่การที่ผมมาที่นี่ก็เหมือนกัน”คำพูดของกู้ไป๋มีนัยยะ ซึ่งดึงความสนใจของป๋อซือเหยียนก่อนหน้านี้กู้ไป๋เป็นเพียงนักแสดงชั้นนำของบริษัท M กรุ๊ป ในสายตาของกลุ่มนักลงทุนใหญ่ๆ เขาเป็นเพียงแค่คนทำงานในบริษัท M แต่เขากลับพูดอย่างชัดเจนว่าตนอยู่ในระดับสูงสุดของบริษัท M กรุ๊ป“คุณกู้ หมายความว่าอะไรครับ?”กู้ไป๋ยิ้มเล็กน้อย สายตาของเขามีความลึกลับบางอย่างตลอดเวลาที่ผ่านมา ธุรกิจของบริษัท M กรุ๊ป คือเมิ่งจงเซิง ไม่เคยปรากฏตัวเลย มักจะปรากฏตัวแค่ในการเต้นรำที่สวมหน้ากากครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นเข

  • ชีวิตหลังความตายของเซินมาน   บทที่ 497

    เธอเข้าข่ายไม่ชอบที่คนอื่นพูดถึงเรื่องที่เธอเคยเป็นมือที่สาม เลขาหลี่ก็พูดอย่างอ้อมๆ แต่ความหมายก็ชัดเจนในช่วงเวลานี้ ตระกูลป๋อไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงที่เพิ่งสูญเสียลูกไปได้ จึงต้องรักษาชื่อเสียงไว้ด้วยการอยู่คู่กับภรรยาเดิม สร้างภาพลักษณ์ว่าครอบครัวมีความรักกัน เพื่อให้เศรษฐกิจของตระกูลป๋อกลับมาฟื้นตัวเมื่อประธานซ่งได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็เอ่ยห้ามซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่กำลังจะพูด: “เหนี่ยนสือ อย่าทำตัวไม่รู้เรื่องนะ”“พ่อ…”“ผมเข้าใจความกังวลของประธานป๋อ และเข้าใจว่าท่านทำไปเพื่ออนาคตของตระกูลป๋อ ถ้าประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นหย่ากันแล้ว จะใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะแต่งงานกับลูกสาวของผม?”ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูดอะไร เลขาหลี่ก็ตามมาอธิบายว่า: “หกเดือนครับ สัญญาระหว่างประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นจะสิ้นสุดในหกเดือน ดังนั้นต้องให้คุณซ่งรออีกหกเดือน”“ ไม่ ตำแหน่งคุณหญิงป๋อควรเป็นของฉัน!”“เธอหุบปากซะ!”ประธานซ่งตัดบทพูดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนด้วยความโกรธเมื่อเห็นประธานซ่งโกรธ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก กลับถอยไปอยู่ข้างๆประธานซ่งลุกขึ้นพูดว่า: “ดี หกเดือนก็หกเดือน ผมหวังว่าประธานป๋อจะไม่ทำให้ผ

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status