บทที่ 0008

หลังจากนั้นไม่นาน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้าที่ไม่ดีนัก ในเวลานี้ เธอได้เปลี่ยนชุดเป็นสีขาวเรียบร้อยแล้ว

ป๋อซือเหยียนถาม “เป็นอะไรไปเหรอ?”

“เมื่อกี้ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ ตอนออกมาเหมือนว่าจะเห็นพี่เสิ่น”

“เสิ่นม่านเหรอ?”

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพยักหน้า

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดต่อว่า “ฉันเห็นพี่สาวเสิ่นกับผู้ชายที่เจอกันครั้งที่แล้วอยู่ด้วยกัน ดูพวกเขาสองคนสนิทกัน

มาก....”

หลังจากพูดจบ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็สังเกตท่าทางของป๋อซือเหยียน เธอพูดอย่างรวดเร็วว่า “แต่บางทีฉันอาจจะมองผิดไปก็ได้ พี่สาวเสิ่นจะไปรู้จักคนอย่างเซียวตั๋วได้ยังไงกัน... ฉันได้ยินมาว่าเซียวตั๋วนั่นเป็นคนที่ไม่สนอะไรทั้งนั้น”

“ยัยเสิ่นม่านนี่...”

น้ำเสียงของป๋อซือเหยียนเปลี่ยนเป็นเย็นชา

ครั้งก่อนป๋อซือเหยียนก็ดูออกแล้วว่าเซียวตั๋วสนใจเสิ่นม่าน

หรือว่าผู้หญิงคนนี้ไม่รู้วิธีหลีกเลี่ยงอันตรายงั้นเหรอ? ขนาดเสือผู้หญิงอย่างเซียวตั๋วก็จะไปเข้าใกล้

หัวใจของป๋อซือเหยียนรู้สึกเหมือนมีอะไรมาอุดอยู่จนอธิบายไม่ถูก

ในตอนนี้ เสิ่นมานออกมาจากห้องน้ำ และเห็นว่าป๋อซือเหยียนมีสีหน้าที่ไม่พอใจ เขากำลังจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม

“เมื่อกี้คุณไปทำอะไรมา?”

ป๋อซือเหยียนลดเสียงของเขาลง

“ฉันเหรอ? ก็ไปห้องน้ำไง”

เสิ่นม่านไม่ค่อยเข้าใจ

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก้าวไปข้างหน้าทำเป็นแสร้งจับมือของเสิ่นม่านอย่างใกล้ชิด “พี่เสิ่นคะ เมื่อกี้นี้ฉัน

เห็นหมดแล้ว เซียวตั๋วคนนั้นไม่ใช่คนดี พี่อย่าโดนเขาหลอกเด็ดขาดนะคะ”

เสิ่นม่านชักมือออกมาโดยไม่รู้ตัว

มือของซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่จับมือเสิ่นม่านแข็งทื่ออยู่กลางอากาศ เธอพูดด้วยความน้อยใจ “พี่เสิ่น ฉันไม่ได้ตั้งใจบอกให้ท่านประธานป๋อรู้นะ....แค่เซียวตั๋วนั่นเป็นคนไม่ดีจริงๆ”

“เซียวตั๋วเป็นคนยังไง ฉันรู้ก็พอแล้ว ไม่ต้องให้คนอื่นมาบอกหรอก”

ท่าทีของเสิ่นม่านเย็นลงเล็กน้อย

“ฉัน……”

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกัดริมฝีปากของเธอด้วยสีหน้าเจ็บปวด

ป๋อซือเหยียนพูดอย่างเย็นชา “เฉี่ยนเฉี่ยนหวังดีกับเธอ เธออย่าไปยุ่งกับคนที่ไม่ควรยุ่งด้วย”

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนดึงแขนเสื้อของป๋อซือเหยียน ราวกับว่ากำลังตำหนิป๋อซือเหยียนที่พูดรุนแรงเกินไป

เสิ่นม่านเห็นฉากนี้ ถ้าไม่รู้ คนที่ไม่รู้คงคิดว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนเป็นภรรยาของป๋อซือเหยียนไปแล้ว

“ทางที่ดี พี่เสิ่นอย่าไปเข้าใกล้เซียวตั๋วจะดีกว่านะคะ พี่เสิ่นเป็นผู้หญิงที่สวรรค์ส่งมา ส่วนเขาเป็นคนป่าเถื่อนที่ไร้การศึกษา พี่เสิ่นจะไปรู้จักเขาไปเพื่อกันกันหละ!”

‘ปัก--!’

ทันใดนั้นก็มีเสียงไม้เท้ากระทบพื้นดังมาจากที่ที่ไม่ไกล

ทุกคนมองตามเสียงนั้นไป และในไม่ช้าก็เห็นชายชราผมขาวยืนอยู่ตรงกลางห้องโถงใหญ่

เสิ่นม่านหันกลับมา เธอรู้สึกว่าชายชรานั้นดูคุ้นเคย ในไม่ช้า เธอก็นึกออกว่าชายชราตรงหน้าเธอคือชายชราที่แต่งตัวเหมือนคนสวนที่วางแจกันดอกไม้ที่ห้องโถงใหญ่เมื่อครู่นี้!

ในขณะนี้ ชายชราสวมชุดสูทและรองเท้าหนัง มีบอดี้การ์ดตามหลังมาด้วยอีกสองคน เขาดูมีอำนาจโดยเฉพาะสายตาที่จริงจังคู่นั้นของเขา ซึ่งทำให้ผู้คนไม่กล้าเข้าไปใกล้เขา

“ท่านนี้คือ คุณท่านเซียว”

บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างๆชายชราแนะนำตัว

ทุกคนที่อยู่รอบๆ ต่างทำความเคารพชายชรา

ในเวลานี้ ทุกคนในงานมีเพียงแค่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนคนเดียวที่มีสีหน้าดูไม่ดีนัก

ชายชราที่เธอตะโกนใส่เมื่อครู่นี้ ที่แท้ก็คือคุณท่านเซียว!

และในไม่ช้า เซียวตั๋วก็เดินออกมาจากที่ด้านหลังของคุณท่านเซียว มายืนอยู่ข้างคุณท่านเซียวและพยุงแขนของเขาไว้

เสิ่นม่านจู่ๆก็รมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

เซียวตั๋วมองไปที่เสิ่นม่านและยกมุมปากขึ้นช้าๆ

“ทุกท่าน วันนี้ที่ผมเชิญทุกคนมาที่นี่ เพื่อบอกทุกท่านว่าเซียวตั๋วคือหลานชายของเซียวเจิ้งปัง และเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลเซียว”

นายท่านเซียวเหลือบมองซูเฉี่ยนเฉี่ยนด้วยสายตาที่เย็นชา

สายตานี้ทำให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนตัวสั่น

นายท่านเซียวพูดอย่างเย็นชา “เขาไม่ใช่คนป่าเถื่อนที่ไร้การศึกษา”

ทุกท่านที่อยู่ในห้องโถงใหญ่ต่างประหลาดใจ มีเพียงเสิ่นม่านที่หัวใจเต้นเร็ว

มันไม่ถูกต้อง! สถานการณ์ในช่วงเวลานี้มันไม่ถูกต้อง! เป็นแบบนี้ไปได้ยังไงกัน?