บทที่ 0015

ป๋อซือเหยียนขมวดคิ้ว เสิ่นม่านยอมที่จะทิ้งโอกาสที่ดีแบบนี้ที่จะได้อยู่สองต่อสองกับเขางั้นหรือ?

ในความประทับใจ เสิ่นม่านรู้ว่าเขาจะต้องโกรธอย่างมากถ้าเขาไปพบซูเฉี่ยนเฉี่ยน

“นายไม่ได้จะพาซูเฉี่ยนเฉี่ยนไปโรงพยาบาลเหรอ? ทำไมยังไม่ไปอีก?”

เสิ่นม่านได้แต่หวังว่าป๋อซือเหยียนจะรีบออกไป

ถ้าช้ากว่านี้ เธอกลัวว่าเซียวตั๋วจะพักผ่อนแล้ว และเธอไม่รู้ว่าพรุ่งนี้คุณนายป๋อจะหาเรื่องอะไรมาให้เธอทำอีกหรือไม่

"ค่อยๆกินแล้วกัน"

ป๋อซือเหยียนกวาดสายตาไปมองอาหารบนโต๊ะที่เสิ่นเหยียนกินจนเกือบจะหมดแล้ว และจู่ๆเขาก็รู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย

เธอพยายามอย่างหนักที่จะให้เขาอยู่ที่บ้าน แต่เธอกลับสนใจแต่กับการกินเพียงอย่างเดียวงั้นเหรอ?

เมื่อเห็นป๋อซือเหยียนออกไปด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย เสิ่นม่านก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาทันที จากนั้นก็กดเบอร์ของเซียวตั๋ว

“ฮัลโหล? วันนี้ฉันเพิ่งเสร็จธุระ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

"ไม่ต้องรีบๆ"

"แล้วเจอกัน!"

ในเวลาเดียวกันภายในบริษัทฟู่ เซียวตั๋วยืนอยู่ที่หน้าหน้าต่างที่สูงจากพื้นจรดเพดานออฟฟิศ เขาวางโทรศัพท์มือถือของเขาลง

ฟู่ฉือโจวพลิกตัวลงมาจากโซฟาในออฟฟิศ "เสิ่นม่านหละ? นี่มั