All Chapters of ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว: Chapter 581 - Chapter 590

ซานซานก้าวขาเดินเข้าไป เรียกซูหว่านด้วยเสียงอ่อนโยนทีนึง "หว่านหว่าน!"เมื่อได้ยินเสียงที่ไม่ได้ยินมานานของซานซาน ซูหว่านก็เงยหน้าจากหนังสือ แล้วก็เห็นเข้ากับซานซานที่เดินเข้ามาจากด้านนอกคฤหาสต์พอดีเมื่อมองเห็นร่างอันแสนคุ้นเคย ซูหว่านก็อบอุ่นในใจ รีบวางหนังสือในมือลง ลุกขึ้นเดินขึ้นหน้าไป"ซานซาน!"บางทีอาจะเพราะไม่ได้เจอกันนาน ซูหว่านที่รู้สึกตื้นตันไม่น้อย กางแขนทั้งสองข้างออก แล้วกอดซานซานแน่น "ครึ่งปีที่ผ่านมาเธอสบายดีไหม?"ระหว่างเพื่อนสาวไม่ต้องมีคำพูดใดให้มาก แค่กอดเดียวก็ทำให้ซานซานเผยรอยยิ้มที่อ่อนโยนออกมาทั้งใบหน้า "ฉันก็ยังเหมือนเดิมแหละ ทำงานที่ไนท์คลับ วุ่นแต่หาเงิน ทุกอย่างก็เป็นไปตามที่คาดหวัง"เธอพูดจบก็ปล่อยซูหว่านออก ประคองไหล่ของเธอ แล้วสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า เมื่อเห็นว่ารูปร่างของเธอซูบผอมกว่าเมื่อก่อน ในแววตาที่มีรอยยิ้มก็ผุดความปวดใจออกมา "เธอน่ะสิที่ผอมลงเยอะเลย ครึ่งปีที่ผ่านมาลำบากมามากเลยสินะ?"ซูหว่านกลัวว่าซานซานจะเป็นห่วง ก็ตอบเลี่ยงๆ "ก็ลำบากอยู่ แต่ก็ผ่านมันมาได้"ไอ้บ้าจิเหยียนโจวนั่นจะปฏิบัติกับเธอยังไง ซานซานรู้ดีอยู่แก่ใจ แต่ไม่ได้ไปขุดรอยแผ

ซานซานถอนหายใจ แล้วพูดกับซูหว่านเสียงต่ำ "เพราะอยากจะหนีออกจากกรงที่ซูเหยียนสร้างขึ้นมาสำหรับเธอ อลันก็เลยกระโดดตึกลงมาขาหัก ถ้าไม่ใช่เพราะประธานจี้ส่งซูชิงไปแก้แค้น ก็คงไม่มีใครเห็นว่าเธอนอนอยู่บนโพรงหญ้า หลายเดือนที่ผ่านมาต้องรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล"ซูหว่านได้ยินดังนั้น ก็ถามด้วยความกังวลว่าสาหัสหรือเปล่า ซานซานตอบว่า "โชคดีที่รักษาได้แล้ว ต่อไปเวลาเดินอาจจะผิกปกตินิดหน่อย แต่ไม่ถึงกับขาเป๋ แต่ต่อจากนี้เธอไม่สามารถใส่รองเท้าส้นสูงได้อีก..."ทุกครั้งที่ซูหว่านเห็นอลัน เธอมักจะใส่รองเท้าส้นสูง ที่สวยสะกด และอกเผยมั่นใจ ต่อไปไม่สามารถใส่ส้นสูงได้อีก นั่นก็เท่ากับเป็นการตัดขาดความมั่นใจของอลัน นั่นทำให้ซูหว่านยากจะรับได้ "แล้วซูเหยียนล่ะ ไอ้สารเลวนั่นมีจุดจบยังไง?!"ซานซานขมวดคิ้ว "ตระกูลซูเป็นตระกูลใหญ่ในเมืองหลวง ซูชิงไม่อาจเอาชีวิตเขาได้ ก็ได้แต่ชกเขาแรงๆไปทีนึง แต่เอาเป็นว่าความแค้นที่เธอถูกเตะนั่น ซูชิงได้เอาคืนให้แล้ว ส่วนเจ้าตัวน่าจะยังรักษาตัวอยู่มั้ง โดนถีบไปหลายครั้งซี่โครกหักอยู่"ซานซานพูดจบ ก็ทอดสายตาลงต่ำ ซ่อนความรู้สึกที่ซับซ้อนเอาไว้จริงๆตอนนั้นซ่งซือเยว่ก็ขัดขวาง

เมื่อจี้ซือหานปล่อยซูหว่านออก ก็ลูบใบหน้าที่แดงระเรื่อนั้น "หว่านหว่าน ช่วงบ่ายฉันต้องออกไปข้างนอกหน่อย"ได้ยินว่าเขาจะออกไป หัวใจของซูหว่านก็บีบตัว "ไปไหน?"เขาทอดดวงตาต่ำ แล้วจูบหน้าผากของซูหว่านอีกครั้ง "ไปแค่บริษัท ไม่ต้องห่วงนะ"ซูหว่านได้ยินว่าเขาจะไปบริษัท ก็พยักหน้าวางใจ จี้ซือหานจึงได้จับมือเธอมานั่งลงหน้าโต๊ะอาหารเมื่อป้อนซุปกับของบำรุงให้เธอไปไม่น้อยแล้ว ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาซูชิง ให้เขาพาคนเขาคอยคุ้มกันซูหว่านตลอดเวลาซูชิงที่กำลังดูแลอลันอยู่ที่โรงพยาบาล ได้รับสาย ก็รีบส่งถ้วยข้าวต้มลงในให้พยาบาล จากนั้นลุกขึ้นแล้วเดินทางมายังคฤหาสน์มีซูชิงกับกลุ่มบอดี้การ์ดอยู่ด้วย จี้ซือหานจึงได้ออกจากคฤหาสน์แล้วมุ่งหน้าไปยังสถานที่ขอแต่งงาน...จี้เหลียงชวนที่มาก่อกวนการนัดบอดของซานซาน ถูกซานซานด่าชุดใหญ่ ในใจก็หงุดหงิดเป็นอย่างมากแต่ต่อให้จะหงุดหงิดแค่ไหน เรื่องที่พี่รองกำชับเอาไว้ เขาก็ทำได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องเมื่อมองดูแผนที่ตัวเองสร้างขึ้นมาอย่างรวดเร็วด้วยความช่วยเหลือทางธนบัตร จี้เหลียงชวนก็ส่ายหน้าอย่างอดไม่ได้เวรซะจริง ชาวบ้านขอแต่งงานกันหวานชื่น ในขณะที่เขาต้อง

ขณะที่เธอกำลังดูจนอินอยู่นั้น เนบิวลาบนกระเบื้องจู่ๆก็สลายหายไป และมีดอกกุหลาบPink O'Haraเข้ามาแทนที่จนเต็มพื้นส่วนเนบิวลาที่เคยอยู่เบื้องล่าง ก็พุ่งขึ้นไปโผล่อยู่ด้านบนเหนือศีรษะอย่างรวดเร็ว...ขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นไปมองนั้น กำแพงทั้งสี่ทิศของอาคารซือหว่าน จู่ๆก็มีแสงเหนือสีเขียวปรากฎขึ้น...เมื่อเห็นแสงเหนือเหล่านั้น หัวใจของซูหว่านก็สั่นไหว นี่เป็น...แสงเหนือที่สร้างขึ้นมาที่แท้ เขาก็จำได้มาโดยตลอดว่าเธออยากไปดูแสงเหนือ เขาไม่เคยลืมเลย...ที่ไปฟินแลนด์สองครั้งต่างก็มีเรื่องเกิดขึ้น แสงเหนือที่สร้างขึ้นมานี้ จะเป็นของเธอตลอดไป เธออยากดูนานแค่ไหนก็ได้ดั่งใจเมื่อเข้าใจเจตนารมณ์ของจี้ซือหาน หัวใจของเธอก็ชุ่มด้วยความหวานทีละน้อย จนเหมือนทำให้เธอตกลงไปในบ่อน้ำผึ้ง หวานจนมีน้ำตาคลอที่หางตาตอนที่เธอยืนอยู่กับที่ มองภาพเคลื่อนไหวไปมานั้น ชายหนุ่มในชุดสูทสีขาว ก็เดินออกมาจากแสงเหนือช้าๆ...แสงอ่อนๆ สาดส่องมารอบๆเขาทุกสารทิศ จนทำให้เขาราวกับเทพบุตรลงมาจุติ สง่างามสูงส่งจนมนุษย์ไม่อาจเข้าใกล้หรือสัมผัสถึง...และผู้ชายที่ราวกับเทพบุตรคนนี้นี่เอง ที่เต็มใจลงมาเกลือกกลั้วบนโลกมนุษย์ร่ว

ซานซานราวกับอ่านความคิดของซูหว่านได้จากดวงตาของเธอ ในดวงตาของเธอเองก็ถูกเคลือบด้วยน้ำตาเช่นกันพวกเธอต่างก็เป็นเด็กกำพร้า สิ่งที่ปรารถนามากที่สุดตั้งแต่เด็กจนโตก็มีแค่บ้านที่เป็นของตัวเองอย่างแท้จริงเพื่อให้ได้มีบ้านหลังนี้ หว่านหว่านรอมาหลายปี ในที่สุดตอนนี้ก็มาถึง ชีวิตอีกครึ่งที่เหลือหลังจากนี้ จะต้องมีความสุขนะซานซานส่งคำอวยพรที่ดีที่สุดให้หว่านหว่านในใจ แล้วก็ใช้โทรศัพท์บันทึกช่วงเวลาสำคัญที่สุดที่หว่านหว่านของเธอก้าวไปสู่ชีวิตแห่งความสุขคนในตระกูลจี้ห้อมล้อมทั้งสองคนเอาไว้ พร้อมส่งเสียงเชียร์ให้พวกเขาจูบกันอีกรอบ "พี่รอง พี่สะใภ้รอง จูบอีก! จูบอีก!"ซูหว่านหน้าแดงไปหมดแล้ว ก็ได้แต่ก้มหน้าไม่ส่งเสียงใดๆ ส่วนชายหนุ่มข้างกายก็ช้อนดวงตาคมกริบขึ้นกวาดมองคนในตระกูลจี้ทีนึงสายตาที่เย็นยะเยือกราวหิมะ อีกทั้งยังลึกล้ำจนไม่อาจคาดเดาได้ เมื่อกวาดมองทีละคน คนในตระกูลจี้ก็สะดุ้งออกมาโดยอัตโนมัติ และพากันหุบปากกระทั่งสายตาเย็นๆนั้นค่อยๆเคลื่อนที่ไปยังจี้เหลียงชวนที่คึกครื้นที่สุด คนอื่นๆในตระกูลจี้จึงโล่งใจ...แต่...น้องเจ็ดกำลังจะชะตาขาดแล้ว!จี้เหลียงชวนสัมผัสได้ถึงสายตานั้น ก็