แชร์

บทที่ 590

ซานซานราวกับอ่านความคิดของซูหว่านได้จากดวงตาของเธอ ในดวงตาของเธอเองก็ถูกเคลือบด้วยน้ำตาเช่นกัน

พวกเธอต่างก็เป็นเด็กกำพร้า สิ่งที่ปรารถนามากที่สุดตั้งแต่เด็กจนโตก็มีแค่บ้านที่เป็นของตัวเองอย่างแท้จริง

เพื่อให้ได้มีบ้านหลังนี้ หว่านหว่านรอมาหลายปี ในที่สุดตอนนี้ก็มาถึง ชีวิตอีกครึ่งที่เหลือหลังจากนี้ จะต้องมีความสุขนะ

ซานซานส่งคำอวยพรที่ดีที่สุดให้หว่านหว่านในใจ แล้วก็ใช้โทรศัพท์บันทึกช่วงเวลาสำคัญที่สุดที่หว่านหว่านของเธอก้าวไปสู่ชีวิตแห่งความสุข

คนในตระกูลจี้ห้อมล้อมทั้งสองคนเอาไว้ พร้อมส่งเสียงเชียร์ให้พวกเขาจูบกันอีกรอบ "พี่รอง พี่สะใภ้รอง จูบอีก! จูบอีก!"

ซูหว่านหน้าแดงไปหมดแล้ว ก็ได้แต่ก้มหน้าไม่ส่งเสียงใดๆ ส่วนชายหนุ่มข้างกายก็ช้อนดวงตาคมกริบขึ้นกวาดมองคนในตระกูลจี้ทีนึง

สายตาที่เย็นยะเยือกราวหิมะ อีกทั้งยังลึกล้ำจนไม่อาจคาดเดาได้ เมื่อกวาดมองทีละคน คนในตระกูลจี้ก็สะดุ้งออกมาโดยอัตโนมัติ และพากันหุบปาก

กระทั่งสายตาเย็นๆนั้นค่อยๆเคลื่อนที่ไปยังจี้เหลียงชวนที่คึกครื้นที่สุด คนอื่นๆในตระกูลจี้จึงโล่งใจ...

แต่...น้องเจ็ดกำลังจะชะตาขาดแล้ว!

จี้เหลียงชวนสัมผัสได้ถึงสายตานั้น ก็
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status